Enzimler

Pankreasta salgılanmayan enzimler hakkında bilgi bulunamadı. Ancak, pankreasın ekzokrin kısmı, sindirime yardımcı olan enzimler üretir. Bu enzimler şunlardır: Lipaz. Amilaz. Proteaz. Ayrıca, pankreastaki Langerhans adacıkları, kan şekeri dengesini sağlamak için insülin, glukagon ve somatostatin gibi hormonlar salgılar.

Hayır, amil ve amilaz aynı şey değildir. Amil, karbonhidratların sindiriminde kullanılan bir enzim olan amilazın bir bileşenidir. Amilaz, karbonhidratların daha küçük parçalara ayrıştırılmasını sağlayarak sindiriminde önemli bir rol oynayan bir sindirim enzimidir. Amil, amilazın bir bileşeni olarak, nişastanın basit şekerlere parçalanmasını veya hidrolizini hızlandırır.

Enzimler, vücuttaki kimyasal tepkimeleri hızlandıran biyolojik katalizörlerdir. Başlıca işlevleri: Reaksiyon hızlarını dengeleme. Enerji kontrolü. Hücre içi tepkime ölçümü. Enzimler, sindirim, metabolizma, sinyal iletimi gibi birçok biyolojik süreçte kritik rol oynar.

C10DC yüksekliği hakkında bilgi bulunamadı. Ancak, CRP (C-reaktif protein) seviyesinin yükselmesinin olası nedenlerinden bazıları şunlardır: Enfeksiyonlar. Romatolojik hastalıklar. Travma. Kanser. Kronik hastalıklar. Stres, sigara ve alkol kullanımı, metabolik sendrom. CRP yüksekliği, bir hastalığın varlığını tek başına teşhis etmek için yeterli değildir. CRP seviyeniz yüksekse, doğru teşhis ve tedavi için bir sağlık uzmanına başvurmanız önerilir.

Pankreasta sorun olduğunda amilaz ve lipaz enzimlerinin seviyeleri yükselebilir. Amilaz: Sindirim sistemi enzimi olan amilazın test sonuçlarında yüksek çıkması; pankreas ve akciğer kanseri, peptik ülser, tükürük bezi tümörleri veya dış gebelik gibi durumları işaret edebilir. Lipaz: Kanda lipaz seviyesinin yükselmesi; iştah kaybı, mide bulantısı ve kusma, ishal, yüksek ateş ve kronik yorgunluk gibi sorunlara yol açabilir. Pankreasla ilgili doğru teşhis ve tedavi için bir sağlık uzmanına başvurulması önerilir.

Hayır, tükürük amilazı hormon değildir. Tükürük amilazı, karbonhidratların sindirilmesine yardımcı olan bir sindirim enzimidir. İki tür amilaz mevcuttur: Tükürük amilazı. Pankreas amilazı. Hormon ise, vücudun çeşitli işlevlerini düzenleyen kimyasal habercilerdir.

Kofaktör, bir enzimin katalizör olarak aktivitesi için gerekli olan, kimyasal reaksiyonların hızını artıran, protein olmayan bir kimyasal bileşik veya metalik iyondur. Kofaktörler iki türe ayrılabilir: İnorganik iyonlar. Koenzimler. Kofaktörsüz inaktif bir enzime apoenzim, kofaktörlü tam enzime ise holoenzim denir.

Pankreas, yağlar, proteinler ve karbonhidratları sindirmekte zorlanabilir. Pankreas hastalıkları durumunda, bu besin ögelerinin sindirimi azalır ve gaitada bu maddelerin miktarı artar. Pankreas sağlığı için, düşük yağlı, lifli ve hafif besinlerin tüketildiği bir diyet önerilir.

Beta-laktamaz, bakteriler tarafından üretilen ve penisilinler, sefalosporinler, sefamisinler ve karbapenemler gibi beta-laktam antibiyotiklere karşı direnç sağlayan enzimlerdir. Beta-laktamaz, antibiyotiklerin yapısını bozarak, beta-laktam halkasını parçalar ve bu sayede antibakteriyel özelliklerini devre dışı bırakır. Beta-laktamazlar, gram pozitif, gram negatif ve anaerop bakteriler tarafından sentezlenir.

Hayır, lysozyme ve lysobact aynı değildir. Lysozyme, hayvanların doğuştan gelen bağışıklık sisteminin bir parçası olan antimikrobiyal bir enzimdir. Lysobact ise etkin madde olarak lizozim hidroklorür ve piridoksin hidroklorür içeren bir ilaçtır.

Lecithinase testi (Nagler reaksiyonu), bakterilerin lecithinaz enzimini üretme yeteneğini değerlendirmek için kullanılan biyokimyasal bir testtir. Amaçları: Bakterilerin lecithinaz üretme yeteneğini belirlemek. Clostridium ve Bacillus gibi gıda kaynaklı patojenik bakteri cinslerinin türlerini ayırt etmek ve tanımlamak. Prensip: Yumurta sarısı, lecithinaz testi için uygun bir ortamdır çünkü önemli miktarda lecithovitellin içerir. Lecithinaz enzimi, lecithovitellini fosforilkolin ve suda çözünmeyen digliseride ayırır. Bu digliserid, lecithinaz üreten bakterilerin kolonilerinin etrafında bir çökelti olarak ortama yerleşir ve kolonilerin etrafında opak beyaz bir hale oluşur. Sonuçlar: Pozitif test: Kolonilerin etrafında beyaz opak bir hale oluşur. Negatif test: Kolonilerin etrafında hale oluşmaz.

Glikojen ve glikojen sentazın aktivasyonunu etkileyen bazı faktörler: Glikojen: Kan glukozu düşük olduğunda glikojen yıkımı (glikojenoliz) başlar. Kas kasılması sırasında sarkoplazmik retikulumdan salınan Ca+2 iyonları, glikojen fosforilazı aktive ederek glikojen yıkımını başlatır. Glikojen sentaz: Glukoz 6-fosfat (G6P), glikojen sentazı allosterik olarak aktive ederken, fosforilaz kinazın güçlü bir inhibitörüdür. İnsülin, glikojen sentazı defosforile ederek aktifler ve glikojen fosforilaz kinaz ile glikojen fosforilazı defosforile ederek inaktif hale çevirir. Glikojen, glikojen sentazın aktif formuna etki ederek enzimi inaktif hale dönüştürür. Glikojen sentezi, karaciğer ve kas hücrelerinin sitoplazmasında gerçekleşir.

Sindirimi kolaylaştıran bazı enzimler: Amilaz. Lipaz. Proteaz (Peptidaz). Laktaz. Selülaz. Bromelain ve Papain. Sindirim enzimleri, özellikle vücudun doğal enzim üretimi yetersiz olduğunda (yaşlanma, pankreas yetmezliği gibi durumlarda) sindirimi kolaylaştırabilir ve besinlerin daha iyi emilmesine yardımcı olabilir. Enzim takviyelerine başlamadan önce bir uzmana danışılması önerilir.

Sindirim sürecinde kullanılan bazı enzimler: Amilaz. Pepsin. Lipaz. Proteaz. Laktaz, sukraz, maltaz. Ayrıca, enterokinazlar, disakkaridazlar, aminopeptidazlar, tripsin ve kemotripsin, selülaz, ekzopeptidazlar, karboksipeptidaz ve aminopeptidaz gibi enzimler de sindirim sürecinde görev alır. Sindirim enzimleri, vücudun hücresel işlevleri için gerekli olan besin maddelerini elde etmek amacıyla besinlerin sindirilmesini sağlayarak enerji üretimine katkıda bulunabilir.

Pepsin, mide duvarındaki şef hücreleri (chief cells) tarafından pepsinojen formunda salgılanır. Pepsinojen, midedeki hidroklorik asit (HCl) ile tepkime vererek aktif form olan pepsine dönüşür.

Fumarik asit, fumaraz enzimi tarafından malata çevrilir.

Sindirimde görev alan enzimlerin aktif hale geldiği yerler şunlardır: Ağızda: Tükürük bezleri tarafından salgılanan α-amilaz enzimi, nişastayı sindirerek maltoza parçalar. Midede: Mideden salgılanan pepsin, proteinlerin peptit bağlarını parçalayarak polipeptitlere ayırır. İnce Bağırsakta: Pankreas tarafından salgılanan pankreatik amilaz, pankreatik lipaz, tripsin, kimotripsin gibi enzimler, nişasta ve glikojeni disakkaritlere, yağları yağ asitleri ve monogliseritlere, proteinleri ise peptitlere ayırır. Enzimler, en iyi şekilde pH'ın 6 ila 7 arasında değiştiği ince bağırsağın daha bazik ortamında işlev görür.

Pepsinojen, pepsinin öncülüdür ve sindirim açısından kayda değer bir etkinliğe sahip değildir. Başlıca işlevleri: Aktivasyon: Midedeki hidroklorik asit (HCl) ile tepkime vererek pepsine dönüşür. Protein sindirimi: Pepsine dönüştükten sonra protein zincirlerini parçalamaya başlar. Pepsinojen, mide duvarındaki şef hücreleri tarafından salgılanır.

Klor, amilaz enziminin aktivatörüdür. Ayrıca, klorun bir aktivatör olarak görev yaptığı diğer enzimler arasında tükürük bezi ve pankreastaki amilaz da bulunmaktadır. Enzimlerin çalışması için olmazsa olmaz koşullardan biri de suyun varlığıdır.

MAO (Monoamin Oksidaz) ve COMT (Katekol-O-Metiltransferaz), katekolaminlerin metabolizmasında rol oynayan iki enzimdir. MAO, mitokondriyal bir enzim olup, katekolaminlerin yıkımında önemli bir rol oynar. COMT, katekolaminleri nöron dışında parçalayan bir enzimdir. Katekolaminlerin metabolizma süreci şu şekilde gerçekleşir: 1. Sentez: Tirozin, tirozin hidroksilaz enzimi ile dihidroksifenilalanine (DOPA) dönüştürülür. 2. Dönüşüm: DOPA, dopa dekarboksilaz ile dopamine çevrilir ve depo granüllerine istiflenir. 3. Salınım: Stres durumlarında hipotalamustan gelen sinir uyarıları ile katekolaminler hücre dışına salınır. 4. Yıkım: MAO ve COMT enzimleri, katekolaminleri metabolize eder. Katekolaminlerin yıkım ürünleri idrarla atılır; epinefrin ve norepinefrinin en bol bulunan metabolitleri vanilil mandelik asit (VMA) ve metanefrindir.