Aristoteles

İkna etmek için Aristoteles filozofu öne çıkmaktadır. Aristoteles'e göre, retorik sanatı (ikna etme tekniği) bireylerin doğruyu bulmada yardımcı olabilir ve kitlelere olumlu amaçlar için kullanılabilir.

Altın orta, biri aşırılık, diğeri eksiklik olan iki uç arasında arzu edilen ve uygun olan orta yoldur. Aristoteles'in erdem anlayışının özeti olan altın orta, erdemin iki uç nokta arasında yer aldığını savunur. Altın orta ideali, Aristoteles'ten altı yüz yıl kadar önce var olmuş olabilir. İslam'da da takipçilere, hem dünyayı kovalarken hem de dini uygularken itidali benimsemeleri öğütlenir. Modern psikolojide ise altın orta anlayışı, bireylerin sağlıklı bir yaşam sürmeleri için denge ve uyum sağlamalarının önemini vurgular.

Müzik felsefesi ile ilgili önemli filozoflar arasında şunlar yer alır: 1. Platon: Müziğin eğitimde kullanılarak toplumun ahlaki yapısını iyileştirmek için bir araç olabileceğini savunmuştur. 2. Aristoteles: Müziğin ruhun eğitiminde önemli bir rol oynadığını ve insanları trajedi yoluyla temizleyip arındırdığını belirtmiştir. 3. Immanuel Kant: İlk kez estetik yargı sorununu ortaya atmış ve müziği, ton duyumlarının zaman içindeki oyunu olarak tanımlamıştır. 4. Arthur Schopenhauer: Müziği, insan iradesinin doğrudan bir tezahürü olarak görmüş ve tüm sanat biçimlerinin en yücesi olarak kabul etmiştir. 5. Theodor W. Adorno: Müziğin toplumsal bir ürün olduğunu ve popüler müziği, kitleleri bağnazlığa sürükleme potansiyeli olan bir meta olarak değerlendirmiştir.

Endoxa, felsefe bağlamında Aristoteles'in kullandığı bir terimdir ve "yaygın kabul görmüş görüşler" veya "güvenilir inançlar" anlamına gelir. Aristoteles'e göre endoxa, bir grup veya toplum tarafından genel olarak paylaşılan ve en çok saygı duyulan kişilerden gelen görüşlerdir.

Retorik ve ikna filozofu olarak Aristoteles kabul edilir. Aristoteles, retorik kavramını sistematize etmiş ve bu sanatın kitleler için olumlu amaçlar doğrultusunda kullanılabileceğini savunmuştur.

Aristoteles'e göre gramer, mantık ve retorik önemlidir çünkü bunlar "yedi özgür sanat" olarak bilinen ve Antik Yunan ile Ortaçağ'da eğitim sisteminin temelini oluşturan disiplinlerdir. Gramer, dil bilgisi ve doğru ifade etme yeteneğini geliştirir. Mantık, doğru düşünme ve geçerli argümanlar oluşturma becerisini kazandırır. Retorik, ikna etme ve etkili iletişim kurma yeteneğini artırır. Bu disiplinler, teoloji eğitimi için de gerekliydi; "quadrivium" (aritmetik, müzik, geometri ve gökbilim) öğrenebilmek için "trivium" (gramer, mantık ve retorik) öğrenmek zorunluydu.

Geleneksel karakter eğitiminin kurucusu olarak kabul edilen kişiler Antik Yunan filozofları Platon ve Aristoteles'tir.

Çelişmeme ilkesi, Aristoteles'e aittir.

Dört neden kavramı, Aristoteles'in bilgi teorisinde yer alır ve bir nesnenin varlığını ve değişimini açıklamak için kullanılır. Bu nedenler şunlardır: 1. Maddi Neden: Bir şeyin yapıldığı veya meydana geldiği madde. 2. Formel Neden: Bir şeyin biçimsel nedeni, yani özünü ve tanımını belirleyen yapı. 3. Faili Neden: Hareketi ve değişimi başlatan etken, yani yapılanı yapan kişi veya süreç. 4. Ereksel Neden: Bir şeyin amacı ve varlık nedeni, yani niçin var olduğu.

“Dost kara günde belli olur” sözü, Aristoteles'e aittir.

Retorik akıl yürütme, Aristoteles'in iletişim modeline göre, bir konuşmanın ikna gücünü artıran üç temel unsurdan biridir. Retorik akıl yürütmede, istatistikler, bilimsel veriler, somut örnekler ve tarihsel referanslar gibi mantıksal kanıtlar kullanılır.

Varlığı idea olarak kabul eden filozoflar şunlardır: 1. Platon: İdeaların gerçek varlıklar olduğunu ve duyusal dünyadaki varlıkların idealardan pay alarak var olduklarını savunur. 2. Aristoteles: İdeaları tek tek nesnelerin özü olarak görür ve form sayesinde maddenin gerçek hale geldiğini belirtir. 3. Hegel: Asıl ve gerçek varlığın, insan zihninden bağımsız olarak var olan Mutlak Akıl (Geist) olduğunu öne sürer.

Nedensellik ve ereksellik kavramları, felsefe ve bilim gibi çeşitli disiplinlerde önemli yer tutar. Nedensellik, bir olayın veya durumun ortaya çıkmasında rol oynayan faktörleri, yani nedenleri araştırır. Ereksellik ise, bir şeyin var olma amacını, yani ereğini araştırır. Özetle, nedensellik olayların nedenlerini, ereksellik ise bu olayların amaçlarını anlamaya çalışır.

Aristoteles'e göre tiranlık, ortak yararı gözetmemesi ve tek kişinin kendi çıkarını düşünmesi nedeniyle kötüdür. Aristoteles'in tiranlığın kötü yanları olarak gördüğü bazı özellikler şunlardır: Kişisel haz ve para odaklılık: Tiran, şerefi değil, parayı önemser. Halka şüpheyle yaklaşma: Tiran, kendi halkına ve üst sınıflara güvenmez, onları olası rakipleri olarak görür. Baskıcı yönetim: Tiran, kendi zenginliğini ve lüksünü artırmak için hem halkı hem de zenginleri ezmeye başlar. Kutuplaştırıcı yönetim: Tiran, toplumu kutuplaştırır. Kısa ömür: Tiranlık, baskıyla ayakta kaldığından en kısa ömürlü yönetim biçimidir.

Aristo'nun retoriği önemli bulmasının bazı nedenleri: İkna ve iletişim: Retorik, etkili ve ikna edici konuşma sanatıdır. Fikirlerin savunulması: Retorik, doğru fikirlerin haksız fikirlerin üstesinden gelmesini sağlar. Demokratik iletişim: Retorik, demokrasilerde vatandaşların anlaşılması ve onlarla etkileşim kurma konusunda yardımcı olur. Düşünme becerisi: Retorik, herhangi bir konunun artılarını ve eksilerini düşünmeyi öğretir. Toplumsal önem: Retorik, mutluluk, erdem ve adalet gibi toplumun en önemli değerleriyle bağlantılı olan kamusal öneme haiz soruların uygulanmasında benzersizdir.

Aristoteles'in bilgi anlayışı, tümevarım ve tümdengelim olmak üzere iki temel akıl yürütme biçimine dayanır. Tümevarım, tikellerden (özel durumlardan) tümellere (genel yargılara) doğru ilerleyen bir akıl yürütme biçimidir. Tümdengelim ise tümellerden (genel yargılardan) tekile doğru ilerleyen bir akıl yürütme biçimidir. Aristoteles için bilimsel bilgi, tümdengelim ile elde edilen bilgidir ve tümevarım tek başına bilimsel bilgi üretemez.

Aristoteles, tanrının varlığını hareketin ezeli ve ebedi olması ilkesinden yola çıkarak kanıtlamıştır. Aristoteles'e göre, evrendeki hareketler bir hareket ettirici gerektirir ve bu hareket ettirici, ezeli-ebedi, uzamsız, madde-dışı ve hareketsiz olmalıdır. Ayrıca, Aristoteles'in tanrının doğasına dair görüşleri arasında, onun akletmek, kendini temaşa etmek olduğu ve saf fiil olarak var olduğu yer alır.

Felsefede rastlantı, etkin sebebi bilinemeyen, izahı yapılamayan ve oluşu tahmin edilemeyen olaylar için kullanılır. İki temel anlamsal ayrımı vardır: 1. Epistemik rastlantı: Bilinmeyen bir nedenden ötürü ortaya çıkmış olan olaylar için kullanılır. 2. Ontik rastlantı: Gerçekte hiçbir neden olmaksızın ortaya çıktığına inanılan rastlantısal olaylar için kullanılır. Ayrıca, Aristoteles'e göre rastlantı, tabiatta sebeplilik ve zorunluluktan sonra gelen, öze ait olmayan, arızi ve sürekli olmayan istisnaî bir özelliktir.

Zooloji bilimini ilk bulan kişi olarak kabul edilen kişi, Antik Yunan filozofu Aristoteles'tir. Aristoteles, MÖ dördüncü yüzyılda hayvanları sınıflandırma sistemini tasarlamış ve çeşitli organizmalar arasındaki benzerlikleri tanımlamıştır.

“İnsanları tanıdıkça insanlıktan soğuyorum” sözü, Aristoteles'e aittir.