Engellilik felsefesi, engelliliği sadece tıbbi bir durum olarak değil, aynı zamanda toplumsal, çevresel ve psikolojik faktörlerin etkisiyle şekillenen bir deneyim olarak ele alır. Bu felsefede iki ana yaklaşım öne çıkar: 1. Tıbbi Model: Engelliliği, bireyin vücudunda ortaya çıkan bir patoloji olarak görür ve tedavi edilmesi gereken bir durum olarak değerlendirir. 2. Sosyal Model: Engelliliği, bireyin geniş toplumsal çevresiyle etkileşimi bağlamında ele alır ve sosyal, tutumsal, mimari, tıbbi, ekonomik ve politik çevre faktörlerini dikkate alır. Engellilik felsefesi, aynı zamanda Nietzsche'nin perspektifinden de incelenebilir.