BorçlarKanunu

Evet, yurtdışında yaşayan bir kişi, ihtiyaç nedeniyle tahliye davası açabilir. Türk Borçlar Kanunu'nun 350. maddesi, kiraya verenin ihtiyaç nedeniyle taşınmazın tahliyesini talep edebilmesi için yeterli yasal zemini oluşturur. Ancak, ihtiyacın gerçek, samimi, zorunlu ve devamlı olması gerekir.

TBK 301. madde, kiralayanın, taşınmazı sözleşme ile amaçlanan kullanıma uygun bir halde teslim ve sözleşme süresince bu halde bulundurma yükümlülüğünü düzenler. TBK 319. madde ise kiracının ayıpların giderilmesine ve kiralananın gösterilmesine katlanma borcunu düzenler. TBK 319. maddenin içeriği: Kiracı, kiralananın ayıplarının giderilmesine ya da zararların önlenmesine yönelik çalışmalara katlanmakla yükümlüdür. Kiracı, bakım, satış ya da sonraki kiralama için zorunlu olduğu ölçüde, kiraya verenin ve onun belirlediği üçüncü kişinin kiralananı gezip görmesine izin vermekle yükümlüdür. Kiraya veren, çalışmaları ve kiralananın gezilip görüleceğini uygun bir süre önce kiracıya bildirmek ve bunların yapıldığı sırada kiracının yararlarını göz önünde tutmak zorundadır. Kiracının, kira bedelinin indirilmesine ve zararının giderilmesine ilişkin hakları saklıdır.

Üçüncü kişi yararına sözleşme, taraflar arasında yapılan bir sözleşmeden doğan edimin, sözleşmede taraf olmayan bir üçüncü kişiye sağlanmasının amaçlandığı hukuki bir ilişki türüdür. Bu tür sözleşmelerde üçüncü kişi, taraflardan biri gibi doğrudan hak elde edebilir ve sözleşmeden doğan hakları talep etme yetkisine sahip olur. Üçüncü kişi yararına sözleşme, Türk Borçlar Kanunu'nun 129. maddesinde düzenlenmiştir. İki tür üçüncü kişi yararına sözleşme vardır: 1. Eksik üçüncü kişi yararına sözleşme: Lehtara sadece edimin kabul yetkisi tanır, ancak ifayı talep etme hakkı vermez. 2. Tam üçüncü kişi yararına sözleşme: Lehtarın, edimi bağımsız şekilde talep etme yetkisini tanır.

Kiralanan kamu malı, sahibinin izni olmadan üçüncü bir şahsa kiralanamaz. Kira sözleşmesinde, malın hangi amaçla kullanılacağı belirlenmiş ve üçüncü şahıslara kiraya verilmemesi şart koşulmuşsa, kiracının bu şarta uyması gerekir. Ayrıca, kiralanan malın başkasına devri için mal sahibinden izin alınması gerekir.

6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu (TBK), 4 Şubat 2011 tarihinde yürürlüğe girmiştir. Kabul tarihi ise 11 Ocak 2011'dir.

Evet, konut ihtiyaç nedeniyle kiraya verenin kendisi tarafından tahliye davası açılabilir. Türk Borçlar Kanunu'nun 350. maddesine göre, kiraya veren; kendisi, eşi, altsoyu, üstsoyu veya kanun gereği bakmakla yükümlü olduğu diğer kişilerin konut veya işyeri ihtiyacı nedeniyle tahliye davası açabilir. Ancak, kiraya veren bunlar dışındaki yakınlarının gereksinim için tahliye isteminde bulunamaz.

TBK 353, Türk Borçlar Kanunu'nun "Konut ve Çatılı İşyeri Kiralarında Sözleşmenin Sona Ermesi - Dava Yoluyla - Dava Süresinin Uzaması" başlıklı maddesidir. Maddenin içeriği: Kiraya veren, en geç davanın açılması için öngörülen sürede dava açacağını kiracıya yazılı olarak bildirmişse, dava açma süresi bir kira yılı için uzamış sayılır. Bu madde, 818 sayılı Borçlar Kanunu ve 6570 sayılı Kanunda bulunmayan yeni bir düzenlemedir. Madde gerekçesine göre, bu düzenleme, yerleşik uygulama ve görüşleri yansıtmaktadır.

Kusursuz sorumluluk, 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu'nda (TBK) düzenlenmiştir. Bu kanun kapsamında kusursuz sorumluluk, üç ana başlık altında incelenir: 1. Hakkaniyet sorumluluğu (TBK md. 65). 2. Özen sorumluluğu: - Adam çalıştıranın sorumluluğu (TBK md. 66). - Hayvan bulunduranın sorumluluğu (TBK md. 67). - Yapı malikinin sorumluluğu (TBK md. 69). 3. Tehlike sorumluluğu (TBK md. 71).

Kat karşılığı inşaat sözleşmesinde inşaatın ne zaman bitirileceği belirtilmemişse, genel kural olarak işin makul bir sürede yapılması gerekir. Sözleşmede teslim süresiyle ilgili hüküm, makul bir süre olarak yorumlanmalıdır. Ayrıca, sözleşmede gecikme durumunda uygulanacak müeyyideler de belirtilmelidir. Kat karşılığı inşaat sözleşmesi gibi hukuki işlemler uzmanlık gerektirdiğinden, bir avukata danışılması önerilir.

Borçlar Kanunu'nda temerrüt tarihi, 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu'nun 117. maddesinde düzenlenmiştir. Borçlunun temerrüde düşmesi için gerekli şartlar: Muacceliyet. İhtar. Edim ifasının mümkün olması. Temerrüt tarihi, bu şartların gerçekleştiği gündür.

Temerrütten doğan seçimlik haklar, Türk Borçlar Kanunu'nun 125. maddesinde düzenlenmiştir. Bu haklar şunlardır: 1. Aynen ifa ve gecikme tazminatı talep etmek. 2. Olumlu (müspet) zarar tazminini talep etmek. 3. Sözleşmeden dönmek ve olumsuz (menfi) zarar tazminini talep etmek. Alacaklı, bu haklardan birini serbestçe seçebilir.

TBK 112 ve 117 arasındaki temel fark, temerrüt ve ifa ile ilgilidir. - TBK 112: "Borç hiç veya gereği gibi ifa edilmezse, borçlu, kusurunu ispat etmedikçe, alacaklının zararını gidermekle yükümlüdür". - TBK 117: "Muaccel bir borcun borçlusu, alacaklının ihtarıyla temerrüde düşer". Özetle, TBK 112, borcun ifa edilmemesi veya kötü ifa edilmesi durumunda alacaklının tazminat hakkını düzenlerken; TBK 117, borçlunun temerrüde düşme sürecini belirler.

Karz akdi, bir kişinin diğerine, kullanılmakla tükenen mislî bir malı, daha sonra emsalini geri almak üzere vermesidir. Karz akdinin temel özellikleri: Rükün: Karz akdinin rüknü, icap ve kabuldür. Teberru niteliği: Başlangıçta teberru niteliğindedir; yani karşılık beklenmez. Konu: Akde konu olan malın teslimi ile tamamlanır. Menfaat yasağı: Menfaat karşılığında ödünç vermek haramdır. Enflasyon etkisi: Enflasyon nedeniyle oluşan değer kaybının telafi edilmesi gerekir. Karz akdinde, karz olarak verilen şeyin altın, gümüş, para veya ölçülen-tartılan cinsten mislî şeylerden olması gerekir.

Kira bedelinin üçüncü kişi tarafından ödenmesi, kiracının kira borcunu kira sözleşmesinde belirtilen kiraya veren veya kiralayan dışında bir üçüncü kişiye ödemesi anlamına gelir. Genel prensip olarak, kira bedelinin, kira sözleşmesinde belirtilen ve kiraya veren adına açılmış banka hesabına ödenmesi esastır. Kira bedelinin üçüncü bir kişiye ödenebilmesi için, kiraya verenin bu ödemeye dair açık ve yazılı onayı gereklidir.

Eski bir borç, 10 yıl sonra icraya verilebilir. İcra dosyalarında zaman aşımı süresi, borcun türüne göre değişiklik gösterir: Adi alacaklar için 10 yıldır. Kambiyo senetleri (bono, çek vb.) için 3 yıldır. Bu süreler, alacaklının icra takibini her yıl yenilemesi durumunda uzayabilir.

Kiranın 1 gün gecikmesi, temerrüt olarak kabul edilebilir. Türk Borçlar Kanunu'nun 315. maddesine göre, kiracının kira bedelini veya yan gideri ödeme borcunu ifa etmemesi durumunda temerrüde düştüğü ve kiraya verenin kiracıya yazılı olarak bir süre verip, bu sürede de ifa etmeme durumunda sözleşmeyi feshedebileceğini bildirebileceği belirtilmiştir.

TBK 36, Türk Borçlar Kanunu'nun 36. maddesini ifade eder. Bu madde, aşağıdaki durumları düzenler: Aldatma nedeniyle sözleşme yapma. Üçüncü kişinin aldatması.

Hayır, ihtiyaç nedeniyle tahliyede 3 yıl kuralı kalkmamıştır. Türk Borçlar Kanunu'nun 355. maddesine göre, kiraya veren, gereksinim amacıyla kiralananın boşaltılmasını sağladığında, haklı sebep olmaksızın, kiralananı üç yıl geçmedikçe eski kiracısından başkasına kiralayamaz. Bu kural, ihtiyacın samimi olmasını sağlamak amacıyla konmuştur.

Kira artış ihtarı çekmeden dava açılırsa, mahkemece belirlenecek kira bedeli yeni kira yılından itibaren geçerli olacaktır. Türk Borçlar Kanunu’nun 345. maddesinin ikinci fıkrasına göre, kiraya verenin kira sözleşmesinin bitişinden en az otuz gün önce kiracıya yazılı bildirim yapması gerekmektedir. Ancak, sözleşmede yeni kira döneminde kira bedelinin artırılacağına ilişkin bir hüküm varsa, yeni kira döneminin sonuna kadar dava açıldığı takdirde mahkemece verilecek hüküm, bu yeni dönem başından itibaren geçerli olur. Kira tespit davası açmadan önce bir avukata danışılması önerilir.

Türk Borçlar Kanunu'nun 100. maddesi, kısmen yapılan ödemelerde mahsup işlemini düzenler. Maddenin tam metni şu şekildedir: > "Borçlu, faiz veya giderleri ödemede gecikmemiş ise, kısmen yaptığı ödemeyi ana borçtan düşme hakkına sahiptir. Aksine anlaşma yapılamaz. Alacaklı, alacağın bir kısmı için kefalet, rehin veya başka bir güvence almış ise, borçlu kısmen yaptığı ödemeyi, güvence altına alınan veya güvencesi daha iyi olan kısma mahsup etme hakkına sahip değildir". Bu madde, 818 sayılı Borçlar Kanunu'nun 84. maddesini karşılamaktadır.