Tanı

Endoskopik görüntülerde kanser şu belirtilerle anlaşılabilir: Lezyonlar ve ülserler. Mukoza değişiklikleri. Derin tümörler. Endoskopik biyopsi, kanserlerin erken evrelerinde tespit edilmesinde önemli bir araçtır. Endoskopi, yalnızca teşhis aşamasında değil, tedavi sonrasında da etkili bir izleme yöntemi olarak kullanılır. Endoskopik görüntülerin değerlendirilmesi, uzmanlık gerektirdiğinden bir sağlık profesyoneline danışılması önerilir.

İleus tanısı, hastanın klinik bulguları ve görüntüleme yöntemleri ile konur. İleus tanısında kullanılan bazı yöntemler: Direkt batın grafisi (ADBG). Bilgisayarlı tomografi (BT). Ultrasonografi (USG). Kan testleri. Doğru tanı için dikkatli bir klinik değerlendirme şarttır.

Dil kanseri tanısı şu adımlarla konur: 1. Fiziksel Muayene: Doktor, dil ve ağız bölgesini inceleyerek şişlik, yara veya anormal bir doku arar. 2. Biyopsi: Şüpheli bir lezyondan alınan doku örneği, kanser hücrelerinin varlığını belirlemek için laboratuvarda incelenir. 3. Görüntüleme Testleri: Ultrason, bilgisayarlı tomografi (BT), manyetik rezonans görüntüleme (MR) ve pozitron emisyon tomografisi (PET) gibi yöntemlerle tümörün yaygınlığı ve yayılma durumu değerlendirilir. 4. Endoskopi: Kanserin ağız dışına yayılıp yayılmadığını kontrol etmek için boğaz ve üst sindirim sistemini inceleyen bir endoskop kullanılabilir. 5. Kan Testleri: Genel sağlık durumunu değerlendirmek ve kanserle ilişkili belirteçleri aramak için yapılır. Tanı süreci için bir kulak burun boğaz (KBB) uzmanına başvurulması önerilir.

A15.2 tanısı, ICD-10'a göre "Akciğer tüberkülozu, histolojik olarak kanıtlanmış" anlamına gelir. ICD-10, tüberküloz hastalıklarını A15'ten A19'a kadar olan kodlarla sınıflandırır ve bu grup, solunum yolları, sinir sistemi ve diğer organların tüberkülozlarını içerir.

Ultrasonun en iyi kullanıldığı bazı hastalıklar şunlardır: Gebelik takibi. Karın içi organların incelenmesi. Tiroid ve meme bezlerinin değerlendirilmesi. Kalp ve damar hastalıklarının teşhisi. Kas-iskelet sistemi ve eklem sorunlarının tespiti. Ürolojik değerlendirmeler. Ultrason, radyasyon içermemesi, hızlı sonuç vermesi ve güvenli olması nedeniyle yaygın olarak kullanılan bir görüntüleme yöntemidir.

Şüpheli bulgular, tıbbi görüntüleme ve muayene sonuçlarında belirlenen, kesin bir tanı koymadan önce daha fazla inceleme gerektiren anormal işaretlerdir. Bu bulgular, hastanın sağlık durumu hakkında önemli ipuçları sağlayabilir ancak kesin bir tanı koymak için daha ileri tetkikler gereklidir. Şüpheli lezyonların bulunabileceği bazı bölgeler şunlardır: Baş ve boyun bölgesi. Göğüs bölgesi. Karın bölgesi. Üst ve alt ekstremiteler. Dermatolojik alanlar.

Röntgende lezyonun nasıl anlaşılacağına dair bilgi bulunamadı. Ancak, lezyonların teşhisinde kullanılan bazı yöntemler şunlardır: Fiziksel muayene. Görüntüleme teknikleri. Biyopsi. Kan testleri. Lezyonların teşhisi ve tedavisi için bir uzmana danışılması önerilir.

FISH testi, kanser tanısı için tek başına yeterli değildir, ancak kanserin teşhisi, tedavisi ve prognozu için önemli bilgiler sağlar. FISH testi, genetik değişiklikleri tespit ederek: Kanser tanısına yardımcı olur. Tedavi kararlarını etkiler; hedefe yönelik tedavi seçeneklerinin belirlenmesine katkı sağlar. Kişiselleştirilmiş tıp yaklaşımlarını mümkün kılar. Test sonuçları, patologlar veya genetik uzmanlar tarafından detaylı bir şekilde değerlendirilir ve diğer testlerle birlikte hastanın klinik durumu göz önünde bulundurularak yorumlanır.

FDG-PET BT, onkolojide aşağıdaki amaçlarla kullanılır: Tanı: Benign ve malign lezyonların ayrımında yardımcı olur. Evreleme: Malignite tanısı alan hastalarda hastalığın yayılımını belirlemeye yarar. Tedavi Yanıtının Değerlendirilmesi: Kanser tedavisi uygulanan hastalarda tedavinin etkisini izlemeye olanak tanır. Radyoterapi Planlaması: Tümör hacimlerinin daha doğru belirlenmesini sağlayarak radyoterapi planlamasında rehberlik eder. Tümör Rekürrensinin Araştırılması: Tümör belirteç yüksekliği saptanan hastalarda nüksü tespit etmeye yardımcı olur. Biyopsi Planlaması: Tanı için biyopsi yapılacak bölgenin belirlenmesinde yol gösterir. FDG-PET BT, kanser dışında enfeksiyon ve enflamasyon görüntülemede de kullanılabilir.

Oligoklonal band (OKB) pozitifliği, MS tanısı için yeterli değildir. OKB, MS'in teşhisinde ve sınıflandırılmasında önemli bir laboratuvar yöntemidir ve prognoz tayininde rol oynayabilir.

Yaygın Değişken İmmün Yetmezlik (YDİY) tanısı şu adımlarla konur: 1. Tekrarlayan enfeksiyon öyküsü: Kulak, sinüs, bronş ve akciğer enfeksiyonları araştırılır. 2. Laboratuvar testleri: Serum immünoglobulin düzeyleri: IgG, IgA ve genellikle IgM değerlerinin düşük olması tanıyı doğrular. Aşılara yanıt: Çocuk felci, kızamık, difteri, tetanoz aşılarına karşı eksik ya da yetersiz antikor üretimi ölçülür. 3. Diğer testler: Akım sitometrisi: B hücre sayılarının saptanması. Kan ve dışkı testleri: Giardia lamblia gibi parazitlerin tespiti. Görüntüleme: Dalak ve lenf bezlerinde büyüme, organlarda granülomlar araştırılır. Tanı için bir alerji ve immünoloji uzmanına başvurulması önerilir.

LDH (Laktat Dehidrojenaz) yüksekliğinin görülebileceği bazı kanser türleri: Lenfoma; Lösemi; Akciğer kanseri; Karaciğer kanseri; Mide kanseri; Meme kanseri; Metastatik kanserler. LDH yüksekliği, tek başına bir kanser belirtisi değildir; kalp krizi, karaciğer hastalıkları, kas yaralanmaları ve enfeksiyonlar gibi çeşitli sağlık sorunlarının da işareti olabilir. LDH seviyesinin yüksekliğinin nedenini belirlemek için diğer testlerin ve görüntülemelerin yapılması gereklidir.

Özel gereksinim alanları, bulgular, tetkikler, işlevler, etkinlikler ve yaşama katılımdaki kısıtlılıklar, özel gereksinim düzeyi, ICD kodu ve tanı, Çocuklar İçin Özel Gereksinim Raporu (ÇÖZGER) kapsamında değerlendirilir. Özel gereksinim alanları ve düzeyi: Çocuğun sağlık, eğitim, rehabilitasyon, cihaz, ortez, protez, çevresel düzenlemeler ve diğer sosyal ve ekonomik haklara olan ihtiyacını belirtir. Bulgular ve tetkikler: Çocuğun özel gereksinimi, Ek-2’de yer alan Çocuk Özel Gereksinim Alan Kılavuzu doğrultusunda değerlendirilir. İşlev ve etkinlik kısıtlılıkları: Çocuğun bedensel, bilişsel veya psikolojik işlevlerindeki kayıplar tanımlanır. Yaşama katılım kısıtlılığı: Çocuğun toplumsal yaşamda nitelikli ve tam olarak yer alamaması durumu ifade edilir. ICD kodu: Hastalıkların sınıflandırılması için kullanılan uluslararası kodlama sistemidir. Tanı: Çocuğun tanısı ve özel gereksinimleri farklı uzmanlık dallarını ilgilendiriyorsa, ilgili uzmanlara yönlendirme yapılır. ÇÖZGER'de engel oranı yazılmaz; özel gereksinim düzeylerinin engel oranlarıyla uyumunda Ek-3'teki tablo kullanılır.

"Sağ parietal lobda subkortikal alanda mikrohemorojik fokal odak izlendi" ifadesi, sağ parietal lobda küçük bir kanamayı veya kanama odaklarını işaret edebilir. Parietal lob, dokunma, ağrı, sıcaklık gibi duyuların işlenmesi, vücut farkındalığının sağlanması ve uzaysal yönelim gibi işlevlerle ilişkilidir. Bu tür bir bulgu, inme, travma veya başka bir beyin hasarı ile ilişkili olabilir. Kesin tanı ve tedavi için bir nörolog veya beyin cerrahı ile görüşülmesi önerilir. Belirtiler ve Olası Etkiler: İhmal sendromu: Kişi, vücudunun veya çevresinin bir yarısını fark etmeyebilir. Apraksi: İstemli kas hareketlerini gerçekleştirmede zorluk. Agnozi: Nesneleri tanıma yeteneğinin kaybı. Akalkuli: Matematiksel işlemlerde zorluk. Teşhis ve Tedavi: Klinik değerlendirme, fiziksel muayene ve testler (örneğin, dokunma, okuma, konuşma testleri) ile teşhis konur. Görüntüleme teknikleri (MR, BT) ile kesin tanı desteklenir. Tedavi, hasarın nedenine ve şiddetine bağlı olarak değişir ve rehabilitasyon terapilerini içerebilir.

Buerger hastalığı tanısı, aşağıdaki yöntemlerle konur: Fiziki muayene: Uzuvlardaki solukluk, soğukluk ve nabzın olmayışı gibi belirtiler değerlendirilir. Kan testleri: Diyabet, lupus ve diğer kan pıhtılaşmasına yatkınlık ile seyreden hastalıkların ayırt edilmesinde fayda sağlar. Görüntüleme yöntemleri: Doppler ultrasonografi: İlk basamak tetkik olarak değerlendirilir. İlaçlı tomografi veya anjiyografi: Kesin tanı için gereklidir. Allen testi: Ellerdeki kan akışının değerlendirilmesi için yapılır. Buerger hastalığı, sigara kullanımıyla doğrudan ilişkili olduğundan, tanı sürecinde sigara kullanım süresi ve miktarı da önemli rol oynar.

Plevral sıvı sitolojisi, kanser tanısı koydurabilir ancak her zaman kesin sonuç vermeyebilir. Plevral sıvı sitolojisi, plevrayı tutan malignitelerin saptanmasında önemli bir tanı yöntemidir ve malign plevral efüzyonlarda sıvı sitolojisi ile %60-90 arasında değişen tanı oranları bildirilmektedir. Ancak, hastaların yaklaşık yarısında sitolojik incelemede malign hücreler saptanamaz ve tanı konulamayan hastalara ileri invaziv işlemler gereklidir.

Irsi (kalıtsal) hastalıkların anlaşılmasında şu yöntemler kullanılabilir: Aile öyküsü: Irsi hastalıklar, genellikle aile içinde genetik geçiş gösterir. Belirtiler: Epilepsi, alzheimer ve kistik fibroz gibi bazı hastalıklar, belirli semptomlarla kendini gösterebilir. Genetik testler: Amniyosentez, ultrasonografi ve koryon villus analizi gibi yöntemlerle kalıtsal hastalıklar tespit edilebilir. Irsi bir hastalıktan şüphelenildiğinde, doğru teşhis ve tedavi için bir sağlık uzmanına başvurulması önerilir.

"Verem testi negatif ve biyopsi nekrotizan granülomatöz verem tanısı konuldu" ifadesi, verem hastalığının (tüberküloz) test sonuçlarının ve biyopsi sonuçlarının değerlendirilmesini ifade eder. Verem Testi Negatif: Verem testi (örneğin, PPD veya IGRA testleri) negatif sonuç vermiştir, bu da kişinin verem bakterisiyle enfekte olmadığını gösterir. Biyopsi Nekrotizan Granülomatöz Verem Tanısı: Biyopsi sonucunda nekrotizan granülomatöz verem tanısı konulmuştur. Bu, verem bakterisinin vücutta granülomlar (iltihaplı kitleler) oluşturduğunu ve bu granülomların nekrotizan (doku ölümü) özellikler gösterdiğini ifade eder. Bu durum, verem hastalığının aktif olmadığını, ancak vücutta verem bakterisinin varlığını ve potansiyel bir enfeksiyon riskini gösterebilir. Kesin tanı ve tedavi için bir sağlık uzmanına danışılması önerilir.

Hipotiroidi tanısı, genellikle kan testleri ve doktorun yaptığı fiziksel muayene ile konur. Tanıda kullanılan yöntemler: Kan testleri: TSH (Tiroid Uyarıcı Hormon) testi. Serbest T4 ve T3 hormon seviyeleri ölçülür. Fiziksel muayene: Doktor, tiroid bezinde şişlik veya sertlik olup olmadığını kontrol eder. Ailede tiroid hastalığı öyküsü, yutkunma güçlüğü veya cilt kuruluğu gibi belirtiler değerlendirilir. Diğer yöntemler: Tiroid ultrasonu: Bezin yapısı ve boyutu incelenir. Nodül veya şüpheli durum tespit edilirse, biyopsi veya tiroid sintigrafisi gibi ileri tetkikler yapılabilir. Subklinik hipotiroidi durumunda, TSH düzeyi yüksekken T4 normal olabilir. Tanı ve tedavi için bir doktora başvurulması önerilir.

PET (Pozitron Emisyon Tomografisi) pozitifliği görülen bazı vaskülitler şunlardır: Dev Hücreli Arterit (DHA). Takayasu Arteriti (TA). Poliarteritis Nodosa (PAN). PET'in vaskülit tanısındaki duyarlılığı ve özgüllüğü farklı yayınlarda değişiklik göstermektedir. Vaskülit şüphesi durumunda doğru teşhis ve tedavi için bir sağlık uzmanına başvurulması önerilir.