OsmanlıMutfağı

Muradiye Çorbası'nın hikayesi, Bursa'nın tarihi Muradiye semtinde yaşayan bir teyzenin, oğlu askerden sağ salim döndüğünde herkese yemek dağıtmasıyla başlar. Diğer bir hikayeye göre, çorbanın Osmanlı mutfağından geldiği ve saray sofralarında yer aldığı düşünülmektedir.

Tavuk külbastısının kökeni kesin olarak belirlenememekle birlikte, genellikle Güneydoğu Anadolu Bölgesi'ne ait bir lezzet olduğu söylenir. Ancak günümüzde Türkiye’nin pek çok bölgesinde tavuk külbastısı üretilmekte ve tüketilmektedir.

Ballı Mahmudiye, Osmanlı mutfağına ait bir yemektir. Bu yemek, Osmanlı saray düğünlerinde yapılmıştır.

Saçaklı poğaça, Ordu'nun yöresel tatlarından biridir.

Dana incikten yapılabilecek yemeklerden bazıları şunlardır: Osmanlı usulü dana incik. Osso buco (İtalyan usulü incik). Haşlama incik çorbası (kemik suyu ile). İncik yahni (bol soğanlı ve nohutlu). Fırında dana incik (sebzeli). Dana incik pilavı (kapama). Ayrıca, dana incikten patates püreli dana incik haşlama, sebzeli et haşlama, Milano usulü dana incik gibi yemekler de yapılabilir. Dana incik ile yemek yaparken, düşük ısıda uzun süre pişirilmesi gerektiği unutulmamalıdır.

Saray kebabı, özellikle Kuzeybatı Anadolu bölgesine aittir. Tarihi eserlerde, saray kebabının uzun zamandır özellikle Anadolu'da yaygın olarak yapıldığı görülmektedir. Günümüzde ise saray kebabı, Türkiye'deki restoranlarda ve evlerde yapılan geleneksel bir yemektir.

Lalanga, kökeni Osmanlı'ya dayanan bir hamur işidir ve Erzurum ve Kars mutfağıyla özdeşleşmiştir. Günümüzde lalanga, hem tatlı hem de tuzlu versiyonuyla özellikle bu yörelerde popülerdir.

Osmanlı mutfağında yüzlerce çeşit yemek bulunmaktadır. Bu yemeklerden bazıları şunlardır: kebap; döner; baklava; börek; pilav; dolma; köfte; mutancana; ballı mahmudiye; kul aşı. Osmanlı mutfağındaki yemeklerin tam sayısına dair kesin bir bilgi bulunmamaktadır.

Osmanlı'da en çok sevilen helva, "Helva-yı Hakani" olarak bilinen ve "hakanlara layık helva" anlamına gelen helvadır. Bunun yanı sıra, Me'muniye Helvası da Osmanlı saray mutfağında sıkça tüketilen helvalardandır. Osmanlı'da helva, sadece bir damak tadı değil, aynı zamanda sevinç, keder ve önemli olaylar gibi çeşitli durumlarla ilişkilendirilen bir gelenekti.

Çeşmi Nigar çorbası, Osmanlı mutfağına ait bir çorbadır.

Kadınbudu köfte, Trakya'nın meşhur yemeklerinden biridir. Ayrıca, bazı Balkan ülkelerinde farklı versiyonları da bulunmaktadır.

Görümcem görmesin helvası, Osmanlı mutfağına ait bir helva çeşididir. Helvanın adının kökeni: Eskiden görümceler ile gelinler arasındaki ilişkiler rekabet içerdiğinden, gelin yaptığı özel bir yiyeceği görümcesiyle paylaşmak zorunda kalırmış. Malzemeleri: 1 su bardağı irmik; 1 su bardağı toz şeker; 1,5 su bardağı süt; 100 gram tereyağı veya margarin; 1 yemek kaşığı dolmalık fıstık (isteğe bağlı); tarçın ve ceviz (servis için). Yapılışı: 1. Tereyağını bir tencerede eritin ve dolmalık fıstıkları ekleyerek pembeleşene kadar kavurun. 2. Ardından irmiği ekleyip kısık ateşte 15-20 dakika boyunca rengi dönene kadar karıştırın. 3. Ayrı bir kapta karıştırdığınız şeker ve sütü, irmik tenceresine ekleyin. 4. Şerbeti ekledikten sonra tencerenin kapağını kapatıp helvanın suyunu çekmesini bekleyin. 5. Ortalama 10 dakika sonra helvanın altını kapatıp 5 dakika dinlenmeye bırakın. 6. Servis tabağına aldığınız helvayı tarçın ve cevizle süsleyerek sunabilirsiniz.

Nemse böreği, Osmanlı mutfağına ait bir börek çeşididir.

Hünkâr Beğendi, Osmanlı mutfağına ait bir yemektir. Ayrıca, Bursa yöresine ait bir yemek olarak da kabul edilir.

Osmanlı mutfağında en çok tüketilen helva, "Helva-yı Hakani" olarak bilinen ve "hakanlara layık helva" anlamına gelen helvadır. Osmanlı evraklarında 15. yüzyıldan 19. yüzyıla kadar adı geçen diğer popüler helvalar arasında gaziler helvası (irmik helvası), ak helva, bal helvası, şeker helvası, pekmez helvası, helva-yı sabuni ve tel helvası (keten helva) da bulunmaktadır.

En güzel Osmanlı helvası olarak değerlendirilebilecek birkaç helva çeşidi şunlardır: Helva-i hakani (Hakan helvası). Sabuniye helvası. Saray helvası. Ninem duymasın helvası. En güzel Osmanlı helvası, kişisel tercihlere göre değişiklik gösterebilir.

Osmanlı şerbetinin içinde bulunan malzemeler, yapılan şerbet türüne göre değişiklik gösterebilir. Bazı Osmanlı şerbeti türleri ve içlerinde bulunan malzemeler: Kırmızı erikle yapılan Osmanlı şerbeti. Vişneli Osmanlı şerbeti. Osmanlı şerbetleri genellikle yapay tatlandırıcılar yerine meyve özleri, bal, pekmez veya doğal şekerle hazırlanır.

Süleymaniye'de hangi çorbanın içildiğine dair bilgi bulunamadı. Ancak, kökeni Osmanlı saray mutfağına dayanan Süleymaniye çorbası adında bir çorba türü bulunmaktadır. Süleymaniye çorbası için gerekli malzemeler: 1 su bardağı kırmızı mercimek; 6 su bardağı su; 1 orta boy kuru soğan; 2 diş sarımsak; 1 küçük boy havuç; 1 küçük boy kabak; 1 küçük boy patates; 2 su bardağı su; 10 yaprak ıspanak; Tuz, karabiber, pul biber; 1 tepeleme yemek kaşığı tereyağı; 1 yemek kaşığı un. Hazırlanışı: 1. Mercimeği yıkayıp tencereye alın ve 6 su bardağı su ile mercimekler yumuşayana kadar pişirin. 2. Soğanı ince ince doğrayıp sıvı yağda sarımsakla birlikte kavurun. 3. Kabak, havuç ve patatesi rendeleyip soğanın üzerine alıp birkaç dakika kavurun. 4. Üzerine 2 su bardağı su ekleyip sebzeler yumuşayana kadar orta ateşte pişirin. 5. Köftesi için kıyma, tuz ve karabiberi karıştırıp minik yuvarlayın ve tavada kızartın. 6. Derin bir tencerede tereyağını eritip üzerine unu ekleyip kavurun. 7. Pişen mercimeği suyuyla birlikte un kavurduğunuz tencereye alın. 8. Hafif yumuşayan sebzeleri de mercimeğin üstüne ilave edin. 9. Baharat, tuz ve köfteleri ekleyip karıştırın. 10. Üzerine ince ince kıyılmış ıspanakları ekleyip beş on dakika daha pişirip sıcak servis edin.

Hünkar Çorbası, köz patlıcanın verdiği lezzet ile taçlanan, Osmanlı mutfağına ait bir çorbadır. Hünkar Çorbasının yapılma sebeplerinden bazıları şunlardır: Besleyicilik. Tarihî önem. Lezzet. Sağlık faydaları.

Yengem Duymasın Helvası, Osmanlı mutfağına ait bir helva çeşididir. Farklı bölgelerde farklı isimlerle bilinir: İstanbul'da "leb-i dilber" veya "dilber dudağı" adıyla anılır. Rumeli'de ise "çangi" veya "ninem duymasın" olarak bilinir.