Gilbert Ryle, "makinedeki hayalet" metaforuyla Descartesçı zihin-beden düalizmini eleştirir. Ryle'ın savunduğu görüşler: Davranışçılık: Zihinsel süreçler, gözlemlenebilir davranışlar ve eğilimlerle tanımlanmalıdır. Zihin-beden bütünlüğü: Düşünmek, planlamak, hissetmek gibi eylemler, yalnızca içsel değil, davranışsal bağlamda anlaşılabilir. İçsel tiyatronun eleştirisi: Zihin, "bir şeylerin olduğu içsel bir sahne" değil, etkileşimli ve toplumsal bir beceriler bütünüdür. Ryle, felsefeyi soyut "zihin" tartışmalarından çıkarıp, dil, davranış ve bağlam temelli bir zemine oturtmayı amaçlar.