Platon

Şölen Diyaloğu'nun önemli olmasının bazı nedenleri: Güzellik ve sevgi felsefesi: Diyalog, güzellik ve sevginin kaynağını araştırır ve insan varoluşu üzerindeki etkilerini inceler. Eros'un eğitsel işlevi: Eros, erdemli bir yaşam hedefine yönelik eğitimde merkezi bir rol oynar. Ölümsüzlüğe öykünme: Diyalogda, insanın tanrının ölümsüzlüğünü taklit etme çabası işlenir. Kültürel ve sosyal yansıma: Antik Yunan kültürünün sosyal yapısı, diyalogdaki felsefi tartışma içinde ele alınır. Sanat ve felsefe birleşimi: Sanat, bilim ve felsefenin iç içe geçtiği bir eser olarak, insana dair en temel konulardan birini, aşkı ele alır.

Platon'a göre iyi ve güzel kavramları şu şekilde açıklanabilir: İyi ve güzelin aynı olması. Güzellik ideası. Mutlak güzellik. Güzellik ve varlık ilişkisi. Güzellik ve insan ilişkisi. Platon'un güzellik anlayışı, gençlik, olgunluk ve yaşlılık dönemlerinde farklılık göstermiştir.

Duyular evreni, beş temel duyu organına göre belirlenir: görme, işitme, dokunma, koku ve tat. Bu duyular, çevresel uyarıcıları algılama ve anlama sürecini içerir. Duyular evreninin belirlenmesinde evrimsel biyoloji de rol oynar; duyular hayatta kalma işlevi görür ve çevresel uyaranlara hızlı ve doğru tepki verme becerisi türlerin evriminde belirleyicidir. Ayrıca, 5D modeli gibi yaklaşımlar da duyular evrenini, duyular, düşünce, duygu, davranış ve kişisel anlam dünyası gibi farklı boyutlarla ele alır.

Platon'un "Devlet" (Politeia) adlı eseri on kitaptan oluşmaktadır.

Aristoteles'in Platon'a yönelik bazı eleştirileri şunlardır: İdealar Dünyası: Platon'un idealar dünyası kavramına karşı çıkar ve gerçeklik ile bilgiyi somut nesneler üzerinden kavramayı savunur. Devlet Modeli: Platon'un devlet modelini, özellikle toplumdaki kadın, çocuk ve mülk sahiplerinin ilişkileri bağlamında eleştirir. Bilgi Anlayışı: Platon'un bilgi anlayışının ideal formlar dünyasına ve akıl yoluyla erişilen doğru bilgiye dayandığı görüşüne karşı çıkar; bilgi ve gerçeğe duyular ve deneyimlerle ulaşılabileceğini savunur. Etik ve Ahlak: Platon'un ahlak anlayışında değişmezlikler ve kalıcı durumlar olabileceğini savunmasına karşılık, varlıkta değişimlerin mevcut olduğunu belirtir. Aristoteles'in Platon'a yönelik eleştirileri, genel olarak objektif ve yanlış sayılamayacak okumalar olarak değerlendirilse de, Platon'un felsefesindeki coşkuyu ve değişmeceli kuramları gerçekçi bulmadığı da iddia edilir.

"Dünyaya kendi isteğim dışında geldim; hayretle yaşadım ve tiksinerek gidiyorum" sözü, Platon'a aittir. Bu söz, Platon'un "Sokrates'in Savunması" kitabında yer almaktadır.

Sokrates ve Diotima'nın aşka dair tanımları, Platon'un "Şölen" (Symposion) diyaloğunda yer alır. Sokrates'e göre aşk: Büyük bir tanrı veya güzelin sevgisidir. Eksiklikten doğan bir arayıştır; ruh, güzelliği, bilgeliği ve hakikati arar. Diotima'ya göre aşk: Ölümlü ile ölümsüz arasında bir varlık olan "daimon"dur. Yaratmayı (poiesis) teşvik ederek ölümsüzlüğe ulaşmayı sağlar. "Güzellikler merdiveni" ile fiziksel çekimden ilahi olana yükselişi temsil eder. Bu merdiven beş basamaktan oluşur: 1. Tek bir bedenin güzelliği. 2. Tüm güzel bedenlerin sevgisi. 3. Ruhun güzelliğine hayranlık. 4. Kanunlara ve kurumlara duyulan aşk. 5. Mutlak ve değişmez "Güzellik"in idrak edilmesi.

Platon, mağarayı karanlık olarak tasvir eder çünkü bu karanlık, insanların gerçek dünyayı görememelerini ve gölgeleri gerçek sanmalarını simgeler. Platon'un mağara alegorisinde, bir mağarada zincirlenmiş insanlar, sadece mağara duvarına yansıyan gölgeleri ve yankıları görürler. Mağaranın karanlık olması, insanların algılarının sınırlı olduğunu ve eleştirel düşünce veya felsefi sorgulama olmadan bu gölgeleri gerçek kabul ettiklerini vurgular. Platon, bu alegori ile gerçeklik ile algı arasındaki farkı ortaya koyar.

Atlantis konusu Vikipedi'den kaldırılmadı, çünkü Atlantis efsanevi bir ada olarak kabul edilir ve Platon'un diyaloglarında yer alan bir alegori olarak görülür. Birçok akademisyen, Atlantis hikayesinin gerçek bir tarihi olay değil, Platon'un kendi politik teorilerini anlatmak için yarattığı bir kurgu olduğunu savunur.

Ruhun varlığını kanıtlayan filozoflardan bazıları şunlardır: Platon. Sokrates. Ayrıca, Galen de ruhun varlığını savunan filozoflar arasında yer alır.

Mağaradan çıkan kişi, Platon'un Mağara Alegorisi'nde filozofu temsil eder. Bu alegoride, insanlar bir mağarada zincirlenmiş ve duvarlarda gölgeleri yansıtan bir ateşin önünde tutulmuş şekilde tasvir edilir. Platon'a göre felsefeyle aydınlanmış kişi, topluma rehberlik etmelidir. Ayrıca, mağaradan çıkan kişi, bireyin kendi iç gerçekliğini keşfetme ve sorgulama sürecini de temsil eder.

Platon, bilginin kaynağının zihin olduğunu kabul eder. Platon'a göre bilgi, her şeyden önce genel (tümel) kavramlar oluşturmak demektir. Platon, idealar olarak adlandırdığı, zamandan ve mekandan bağımsız, tümel, mükemmel, mutlak, değişmeyen ve yalnızca akılla bilinebilen varlıkların, gerçek bilginin konusu olduğunu savunur. Platon, bilginin duyumlara dayanamayacağını, çünkü duyumların kişiden kişiye değiştiğini ve güvenilir olmadığını iddia eder.

Cemil Meriç, "Mağaradakiler" kitabında mağara metaforunu, aydınların toplumla olan ilişkisini ve bilgi ile hakikat arasındaki mesafeyi anlatmak için kullanır. Mağara, insanların zincirlere bağlı olduğu ve sadece duvarda yansıyan gölgeleri gerçek sanarak yaşadıkları bir yer olarak tasvir edilir. Meriç, bu metaforu kullanarak, Türk aydınlarının kendi toplumundan kopuşunu ve hakikat arayışını engelleyen taassup, ideoloji ve sloganların hegemonyasını eleştirir.

Adalet ve aşk birlikte kullanıldığında, bu iki kavramın birbirini tamamlayan veya çelişen yönleri vurgulanabilir. Tamamlayıcılık: Aşk, bir iletişim mecrası olarak, kişilere ortak bir anlam dünyası sunar ve dünyaya yükledikleri anlamı zenginleştirir. Çelişki: Aşk, genellikle duygusal ve öznel bir alan olarak kabul edilirken, adalet daha çok mantık ve nesnel kurallarla ilişkilidir. Ayrıca, bazı düşünürlere göre, aşk, güç ve adalet kavramları, varlığın doğası ve ontolojik yapılarla ilişkilidir.

"Epotyon" kelimesi hakkında bilgi bulunamadı. Ancak, Platon'un "Devlet" adlı eseri hakkında bilgi verilebilir. Platon'un "Devlet" adlı eseri, ideal toplum düzeninin ve adaletli bir devletin nasıl olması gerektiğini anlatır. Platon'a göre devlet, bir organizma gibidir ve her organ, bütünsel yapı içinde yaşamını sürdürebilir. Eser, sadece ideal devlet görüşünü değil, Platon'un tüm hayat felsefesini de yansıtır.

Platon'un üç temel ilkesi şunlardır: 1. Dualizm (İkili Ayrım). 2. Epistemolojik Hiyerarşi. 3. Etik Merkezlilik. Ayrıca, Platon'un devlet anlayışında da temel olan bazı ilkeler şunlardır: Devlet ile ruh arasındaki benzerlik. Üç sınıflı toplum yapısı. Adalet.

Platon'a göre geometrinin önemli olmasının bazı nedenleri: Hakikate ulaşma: Platon'a göre, geometri ruhun hakikate ulaşmasını sağlar ve yanlış algılardan arınmasına yardımcı olur. Evrenin yapısını kavrama: Platon, evrenin yapısını kavramanın anahtarının geometri olduğunu düşünmüştür. İdealar kuramı: Geometri, idealar kuramı üzerine derinleşmeden önce gerekli olan matematiksel bilgiyi sağlar. Eğitim aracı: Platon, geometriyi genç zihinlerin sağlam bir düşünce örgüsüne kavuşması için en uygun eğitim aracı olarak kabul etmiştir. Varoluş ve ahlak: Platon, ahlak felsefesini geometrik bir evrenselliğe oturtmuş ve geometri ile ilgilenmeyi varoluş üzerine düşünmek ve evrensel bir ahlak yasası üzerinde hareket etmek olarak görmüştür.

Platon'un en önemli diyalogları arasında şunlar sayılabilir: Sokrates'in Savunması (Apology). Kriton. Devlet. Phaidon. Protagoras. Gorgias. Ayrıca, Platon'un Euthyphron, Menon, Kratylos, Devlet Adamı, Philebos, Yasalar gibi diyalogları da önemli eserler arasında yer alır.

Müzik felsefesinin öncü filozoflarından bazıları şunlardır: Platon. Pythagoras. Aristotle. Alpharabius. Ibn Sînâ. Schopenhauer.

Platon'un "Devlet" adlı kitabı, ideal bir devletin nasıl olması gerektiğini anlatır. Kitapta ele alınan bazı konular: Toplumun sınıflandırılması. Her sınıfın erdemi. Kadın-erkek eşitliği. Adalet. "Devlet" kitabı, siyaset felsefesi üzerine temel kaynaklardan biri olarak kabul edilir.