Materyalizm

Denis Diderot, Aydınlanma Çağı'nın önemli düşünürlerinden biri olarak çeşitli fikirleri savunmuştur: Ansiklopedi: Diderot, Encyclopédie'nin baş editörlüğünü yaparak, yeni felsefi ve bilimsel düşüncelerin Avrupa'da yayılmasını sağlamıştır. Toplumsal Fayda: Felsefesi, hükümetlerin tüm faaliyetlerinde toplumsal genel faydayı dikkate alması gerektiğini vurgular. Din ve Dogma: Diderot, dini ve dogmaları ilerlemenin önündeki engeller olarak görmüş, insanlara her türlü dinin boyunduruğundan kurtulmaları gerektiğini savunmuştur. Doğal Ahlak: Doğal ahlak yasalarının temelini, aklın a priori buyruklarında değil, insan doğasında bulmuştur. Maddecilik ve Duyumculuk: Diderot, maddeciliği savunmuş ve tüm ruhbilimsel fenomenlerin fizyolojik temellere indirgenebileceğini öne sürmüştür. Evrim: Lamarck'ın evrim kuramını öncelemiş ve insanın ahlaksal ideallerinin geçerliliğini etkilemeyeceği düşüncesini savunmuştur. Eğitim: Diderot, Ansiklopedi'yi zihniyet değişiminin anahtarı olarak görmüş ve eğitime önem vermiştir.

Yeni materyalizmin tek bir kurucusu yoktur, çünkü bu felsefe, birçok düşünürün görüşlerinin birleşiminden oluşmaktadır. Yeni materyalizmle ilişkili bazı düşünürler: Gilles Deleuze ve Félix Guattari; Baruch Spinoza; Manuel DeLanda; Rosi Braidotti; Karen Barad; Donna Haraway; Bruno Latour.

Materyalizm ve mekanik materyalizm arasındaki temel fark, evrenin ve olayların açıklanmasında kullanılan yöntem ve yaklaşımlardır. Materyalizm, varlığın özünün ve temel yapı taşının maddi olduğundan hareket eden felsefi bir dünya görüşüdür. Özetle: - Materyalizm: Genel felsefi yaklaşım, maddenin temel olduğunu savunur. - Mekanik Materyalizm: Materyalizmin bir alt dalı olup, evrenin mekanik bir sistem gibi işlediğini öne sürer.

Felsefi materyalizmin ne olduğuna dair karikatür bulunamadı. Ancak, materyalizmle ilgili bazı bilgiler verilebilir. Materyalizm, her şeyin maddeden oluştuğunu ve bilinç dahil olmak üzere tüm olguların maddi etkileşimler sonucu meydana geldiğini savunan felsefi bir görüştür. Materyalizmin temel ilkeleri şunlardır: Olay ve olguları tanrı gibi kanıtlanmamış kavramlarla açıklamak, maddeyi gözden kaçırmaya neden olabilir. Her türlü önerme, gözlem ve deney ile kanıtlanmalı ve doğrulanmalıdır. Her şey maddeden gelir ve madde olarak devam eder.

Doğa filozoflarının ortak özellikleri şunlardır: Doğayı akıl ve gözlemle inceleme: Doğa filozofları, doğayı din, otorite veya geleneğe başvurmadan, kendi akıllarını kullanarak anlamaya çalışmışlardır. Arkhe arayışı: Evrenin temel ilkesini veya ana maddesini (arkhe) bulmaya çalışmışlardır. Bilimsel düşüncenin temelleri: Doğa filozofları, deney ve gözlem yöntemiyle bilimsel düşüncenin temellerini atmışlardır. Teoloji ve kozmoloji ayrımı: Doğa filozofları, teoloji ile kozmolojiyi birbirinden ayıran ilk düşünürler olarak kabul edilir. Bu filozoflar arasında Thales, Anaksimandros ve Anaksimenes gibi isimler bulunur.

İdealizm ve materyalizm temsilcilerinin bazıları şunlardır: İdealizm: Platon; George Berkeley; David Hume; Kant. Materyalizm: Demokritos, Empedokles ve Leukippos (Antik Yunan); Pierre Gassendi, Gottfried Leibniz ve Thomas Hobbes (17. yüzyıl); Paul Henri Thiry d’Holbach, John Toland, Julien de la Mettrie ve Denis Diderot (18. yüzyıl); Ludwig Feuerbach, Charles Darwin, Sigmund Freud, Karl Marx ve Friedrich Engels (19. yüzyıl).

Semmmyq & Shinra'nın "Untitled" şarkısı, şöhret, materyalizm ve başarının geçici doğası temalarını işliyor gibi görünüyor. Bazı temalar ve anlamları: Göz alıcı ışıklar ve zincirli fotoğraflar. "Neden her şey kayboluyor?" ifadesi. Uçup giden kuşlar ve ulaşılamaz seviye. Şiddetli yağmur ve kaybolan para. Genel olarak şarkı, şöhret ve başarı peşinde koşmanın getirdiği çelişkili duyguları ve gerçekleri araştırıyor.

Yeni materyalizm, materyalist felsefe gelenekleriyle ilişki kurarken yeni bilimsel ve felsefi gelişmeleri de dikkate alan geniş bir alandır. Yeni materyalizmin bazı temel görüşleri: Temsiliyetçilik ve öznelliğin reddi. Maddenin yeni bir anlayışı. Düz ontoloji. Teknolojinin yeniden değerlendirilmesi. Yeni materyalizm, tek bir yaklaşım veya fikirden oluşmaz; Gilles Deleuze ve Félix Guattari, Baruch Spinoza, Donna Haraway gibi birçok düşünürün görüşlerinin birleşiminden oluşur.

Materyalist değerler, ekonomik ve fiziksel güvenliği, maddi edinimleri ve başarıyı ön planda tutar. Postmateryalist değerler ise bağımsızlık, kendini ifade etme, ifade özgürlüğü, toplumsal cinsiyet eşitliği ve çevrecilik gibi maddi olmayan hedefleri vurgular. Bu kavramlar, siyaset bilimci Ronald Inglehart tarafından geliştirilmiş ve "Evrimsel Modernleşme Teorisi"nin temelini oluşturmuştur.

Ronald Inglehart'ın materyalist değerler teorisi, ekonomik refahın ve güvenliğin artmasıyla bireylerin materyalist değerlerden bireysel özgürlük ve kendini gerçekleştirme gibi postmateryalist değerlere yöneldiğini savunur. Materyalist değerler, fiziksel güvenlik ve ekonomik koşulları içerirken; postmateryalist değerler, kendini ifade etme, bağımsızlık, ifade özgürlüğü, toplumsal cinsiyet eşitliği ve çevrecilik gibi maddi olmayan hedefleri kapsar. Inglehart'a göre, bu değişim, özellikle savaş sonrası nesillerin refah içinde büyümesiyle gözlemlenir ve kuşaklar arası bir kayma olarak tanımlanır. Ancak, Inglehart'ın teorisi, ekonomik refahın homojen bir şekilde tüm toplum kesimlerine yayıldığını varsayma eğilimindedir ve bu, teorinin evrenselliğini sorgulanabilir kılar.

Materyalist felsefenin bazı türleri: Tarihsel materyalizm. Diyalektik materyalizm. Bilimsel materyalizm. Klasik materyalizm. Ayrıca, materyalizm, sosyolojik ve psikolojik bir olgu olarak da ele alınabilir.

Nihilizm, yaşamın, değerlerin, anlamın ve amaçların aslında hiçbir objektif veya kalıcı dayanağı olmadığını savunan felsefi bir görüştür. Materyalizm, varlıkların ve gerçekliğin esasının maddi unsurlardan ibaret olduğunu savunan felsefi bir görüştür.

Filibeli Ahmed Hilmi'nin bazı görüşleri: Bilgi Türleri: Ahmed Hilmi'ye göre üç tür bilgi vardır: Amiyane bilgi: Günlük işler için kullanılan, sorgulamadan kabul edilen bilgiler. Fennî bilgi: Deney ve gözlemle elde edilen bilimsel bilgiler. Hikmet bilgisi: Akıl yoluyla soyut bilgilere ulaşılan, dini ve felsefi bilgiler. Felsefe ve Din: Bilimi ve felsefeyi önemli bulsa da, bunların dinin yerini tutamayacağını savunur. İlerleme ve Taassup: Osmanlı'nın geri kalmasının nedenlerini durgunluk, gelişmeye düşmanlık ve basit bilgilerle yetinmek olarak görür. Dinin Önemi: Dinin hem birey hem de toplum için gerekli olduğunu, ruh için hava ve su kadar gerekli gıdalar sağladığını belirtir. Vahdet-i Vücud: Vahdet-i Vücud inancının takipçilerindendir. Filibeli Ahmed Hilmi, pozitivizm ve materyalizme karşı çıkmış, masonlukla ve siyonizmle mücadele etmiştir.

Materyalistler, evrimi genellikle materyalist felsefe çerçevesinde açıklarlar. Bu felsefe, maddenin sonsuzdan beri var olduğunu ve evrendeki her şeyin maddeden ibaret olduğunu savunur. Materyalistlerin evrim açıklaması şu temel noktalara dayanır: Büyük Patlama (Big Bang): Materyalistler, evrenin belirli bir zaman önce yoktan var olduğunu kabul ederler. Tesadüfler: Materyalistler, evrendeki düzen ve uyumun tesadüflerin bir sonucu olduğunu iddia ederler. Evrim Teorisi: Materyalizm, evrim teorisini doğaya uyarlayarak, canlıların tesadüfler ve doğal seleksiyon yoluyla evrimleştiğini savunur. Ancak, bu açıklamalar 20. yüzyıldaki bilimsel bulgularla çelişmektedir. Örneğin, evrenin sonsuz olmadığı ve belirli bir başlangıcı olduğu, ayrıca evrendeki fiziksel dengelerin insan yaşamı için hassas bir şekilde ayarlandığı ortaya konmuştur.

Mammonizm, mutluluk ve doyuma ulaşmanın bir yolu olarak zenginliğe ve maddi mallara tapınmayı tanımlayan bir terimdir. Mammonizm kavramının temel özellikleri: Zenginliğe öncelik verme. Paranın mutluluğu satın alabileceğine inanma. Statü ve güce değer verme. Finansal başarı için her şeyi yapmaya hazır olma. İşi tatminin kaynağı olarak görme. "Mammon" kelimesi, İncil'de para veya zenginlik anlamında kullanılır.

Materyalist ve materyalizm arasındaki fark şu şekilde açıklanabilir: Materyalist, materyalizm felsefesinin ilkelerini benimseyen kişiye denir. Materyalizm ise, her şeyin maddeden var olduğunu ve bilinen bütün görüngülerin maddi etkileşim sonucunda oluştuğunu ileri süren felsefi bir kuramıdır. Materyalizm, idealizm ve tinselcilik ile taban tabana zıttır.

Henri Bergson'un "Yaratıcı Tekamül" adlı eseri, pozitivist felsefe ve bilimin hakim olduğu bir dönemde daha dinamik ve düalist bir felsefe anlayışını savunur. Eserde öne çıkan bazı düşünceler: Evrim anlayışı: Bergson, yaşamın tezahürlerine vurgu yapan evrimin aksine, yaşamı üreten "yaşama gücü" ile ilgilenir. Değişim ve süre: Süre, her daim akan ve bölünemeyen bir bütündür; değişimin olmadığı tek bir an dahi yoktur. Karakter ve geçmiş: Karakter, insanın yaşadığı tüm tarihin toplamıdır ve her şey, geçmişle birlikte algılanır. Yaratma süreci: İnsan, kendini sürekli olarak yaratmaktadır. Bergson, bu eseriyle Nobel Ödülü kazanmıştır.

Monistik ve materyalist felsefe terimleri şu şekilde açıklanabilir: Monistik: Monizm, tüm alanlardaki çeşitliliği bir birliğe indirgeyen doktrinler için kullanılan genel terimdir. Materyalist: Materyalizm, varlığın özünün ve temel yapı taşının maddi olduğundan hareket eden felsefi bir dünya görüşüdür.

Materyalizm ve yeni materyalizm arasındaki temel farklar şunlardır: Madde Anlayışı: Yeni materyalizm, maddeyi etkileşimdeki her şeyi kapsayan, dinamik, ilişkisel ve failsel bir yapı olarak kabul eder. Hümanist Yaklaşım: Yeni materyalizm, Aydınlanma ve hümanizmin insan-merkezci düşüncesini reddeder; insanlar ve insan olmayan varlıklar arasında hiyerarşik olmayan bir bakış açısı sunar. Tarihsel Farklılık: Tarihsel materyalizmde madde, toplumsal ilişkiler ve güç etkileşimleriyle çeşitlilik kazanır. Temsil ve Gerçeklik: Yeni materyalizmde madde, temsil edilmesi gereken edilgen bir varlık olmaktan çıkar; kendi başına dönüştürücü bir güç olarak kabul edilir.

Ahmet Hamdi Akseki'nin "Ruh ve Bekâ-yı Ruh" adlı eseri, ruhun varlığı, insanın ruh sahibi bir varlık olduğu, ruh-beden birlikteliği ve karşılıklı etkileşimleri konularını ele alır. Eserde, bu konular dinin ana kaynakları, insanın yaratılışı, insanın yapısı ve kabiliyetleri ile melekler, ahiret hayatı ve insanın tekrar diriltilişi açısından incelenir. Ayrıca, Akseki ruh hakkında Yunan felsefesi, İslam felsefesi ve modern felsefe açısından bir değerlendirme yapar. Akseki, bu eseri 1918 yılında "Ruh Hakkında Bir Tedkîk-i İlmî veyahut Felsefe-i Ruh" adıyla kaleme almış, 1922 yılında ise "Ruh ve Bekayı Ruh" adıyla yeniden düzenlemiştir. Eser, Akseki'nin hayatta iken yayınlamayı planladığı ancak matbu halini göremediği ilk akademik metni olarak kabul edilir.