İdealizm

Thomas More'un "Ütopya" adlı eseri, var olmayan kurgusal bir adada geçen ideal bir toplumsal yaşam düzenini anlatır. More, bu ütopyada şunları amaçlar: İngiltere'deki toplumsal düzeni eleştirmek. İdeal bir devlet yapısı oluşturmak. Barışçıl bir toplum yaratmak. Dini özgürlüğü sağlamak. Ütopya'da para kullanılmaz, kaynaklar eşit olarak paylaşılır ve herkes ortak depolarda biriken ürünleri ihtiyaç doğrultusunda alır.

Ütopya ve hayalperest arasındaki fark şu şekilde açıklanabilir: Ütopya. Hayalperest. Dolayısıyla, ütopya daha çok bir düşünce ve tasarım iken, hayalperest bu düşüncelerin peşinden koşan kişiyi ifade eder.

Ütopya, Thomas More tarafından 1516 yılında yazılmış olup, var olmayan bir kurgusal adada geçen ideal bir toplumsal yaşam düzenini anlatır. Kitapta ele alınan bazı konular: Para ve mülkiyet: Ütopya'da para kullanılmaz ve özel mülkiyet yoktur. Çalışma ve üretim: İnsanlar günde 6 saat çalışır ve üretim ortak depolarda biriktirilip ihtiyaç sahiplerine dağıtılır. Sosyal yaşam: Herkes tek tip giyinir, 10 yılda bir ev değiştirir ve çocuk sahibi olma konusunda kısıtlamalar vardır. Adalet ve yasalar: Çok az yasa vardır ve bunlar kısa, net ifadelerle yazılmıştır; avukatlara ihtiyaç duyulmaz. Savaş: Savaş gereksiz ve alçaltıcı bir konu olarak görülür; sadece savunma amaçlı savaşılır. Din: Din, insanların vicdanına bırakılmıştır; ancak genellikle bir tanrının varlığına inanılır.

İdealist insanlar genellikle şu şekilde davranır: Planlı ve programlıdırlar. Yalnızlığı tercih ederler. Zorluklara karşı dirençlidirler. Etkili iletişim kurarlar. Asla pes etmezler. Dünya sevgisine kapılmazlar. Çok düşünürler. Odaklanma kabiliyetleri yüksektir. İçten içe hayal kurarlar.

İdealist felsefenin bazı temsilcileri: Platon. Rene Descartes. Gottfried Leibniz. George Berkeley. Immanuel Kant. Friedrich Hegel. Arthur Schopenhauer. Friedrich Wilhelm Joseph Schelling. Johann Gottlieb Fichte. Ayrıca, 20. yüzyılda idealizmi felsefelerinde yansıtan F. Herbert Bradley, J. M. Ellis McTaggart, Benedetto Croce ve Giovanni Gentile gibi isimler de bulunmaktadır.

Ütopyalar, önemli bazı nedenlerle değerlidir: İdeal toplum tasarımı: Ütopyalar, mevcut toplum düzenlerindeki çeşitli zorlukları ve adaletsizlikleri çözmek için ideal bir toplum düzenini tasavvur eder. Hayal gücü ve yenilik: Ütopyalar, bilim, politika, ekonomi gibi alanlarda yeni fikirler ve yaklaşımlar ortaya koyar. Toplumsal etki: Ütopyalar, tarihsel olarak toplumsal hareketlere ilham kaynağı olmuş ve reformist girişimlere öncülük etmiştir. Kültürel miras: Ütopyalar, uzun bir tarihsel ve kültürel mirasa sahiptir ve insanların mutlak iyiliğe ve mutluluğa olan özlemlerini yansıtır.

Ütopik ve distopik kavramlar, ideal toplum modellerini ve bu modellerin özelliklerini ifade eder. Ütopik: Gerçekleşmesi imkansız, çarpıcı ve ilginç tasarı veya düşünce anlamına gelir. Distopik: Ütopyaya zıt yönde ilerleyen, baskıcı ve acımasız bir toplum kurgusudur. Bazı ütopik ve distopik eser örnekleri: Ütopik Eserler: Thomas More'un "Ütopya", B.F. Skinner'ın "Walden Two", Aldous Huxley'in "Ada". Distopik Eserler: George Orwell'in "1984", Margaret Atwood'un "Damızlık Kızın Öyküsü", Suzanne Collins'in "Açlık Oyunları".

İdealist, yüksek ilkelere veya ideallere göre hareket eden kişi olarak tanımlanır. Pragmatist ise, pratikte işe yarayacak pratik yaklaşımlara ve çözümlere odaklanan kişidir. İdealizm ve pragmatizm arasındaki fark, idealizmin soyut ve evrensel gerçeklere odaklanması, pragmatizmin ise pratik sonuçlara ve faydaya önem vermesidir. Pragmatist, ideal olmak yerine, bir durumun veya sorunun çözümünde en etkili olacak yolu tercih eder.

İdealist ve materyalist terimleri, felsefi akımları ifade eder: İdealist: Fiziksel nesnelerin tamamen zihne bağımlı olduğunu ve gerçekliğin "idea" olarak belirlenip maddenin bunun bir yansıması sayıldığını savunan kişidir. Materyalist: Her şeyin maddeden oluştuğunu ve bilinç dahil tüm görüngülerin maddi etkileşimler sonucu meydana geldiğini öne süren kişidir. Bu iki akım, "gerçeklik neyden meydana gelir ve aslı nedir?" sorusuna verdikleri yanıtlarla ayrılır.

İdealizm ve realizm arasındaki temel farklar şunlardır: Gerçekliğin kaynağı. Gerçeklik algısı. Yöntem. Varlığın kaynağı. Dış dünya. Bilgi. İdealizm, gerçekliği zihinsel bir yapı ve/veya etkinlik olarak kabul ederken, realizm gerçekliği bağımsız ve nesnel bir varlık olarak kabul eder.

Miss. Hammurabi, 20'li yaşlarının ortasındaki idealist ve adalet konusunda hassas bir hakim olan Park Cha O Reum'un, yozlaşmış bir sistem içindeki mücadelesini anlatıyor. Dizi, adalet sisteminin sorunlarını, güç ve paranın insanları nasıl koruduğunu, idealist kişilerin sistemde kalmak için verdikleri tavizleri ve çarkın bir parçası olma süreçlerini ele alıyor. Ayrıca, kadın bir hakimin, sadece mesleki zorluklarla değil, kadın olmanın getirdiği önyargılarla da mücadele etmesi işleniyor.

19. yüzyıl filozofları çeşitli akımlara mensuptur. Öne çıkan bazı akımlar ve filozoflar şunlardır: İdealizm: Johann Gottlieb Fichte, Friedrich Wilhelm Joseph Schelling ve Georg Wilhelm Friedrich Hegel. Materyalizm: Ludwig Feuerbach ve Almanya’da genç doğa araştırıcısı Ludwig Büchner. Pozitivizm: Auguste Comte. Yeni-Kantçılık: Otto Liebmann ve Marbourg ile Bade okullarının temsil ettiği akım. Yaşam Felsefesi: Wilhelm Dilthey, Kierkegaard ve Friedrich Nietzsche. Bilimcilik: Ernest Renan ve Hippolyte Adolphe Taine. Ayrıca, 19. yüzyıl felsefesinde romantik düşünce, rasyonalizm, tarihselcilik ve evrimcilik gibi akımlar da bulunmaktadır.

İdeal varlık, felsefede duyular aleminde karşılığı olmayan, ancak zihinde tasavvur veya hayal edilen varlıklardır. İdeal varlığın bazı örnekleri: Tanrı. Melek. İdealizmde, gerçekliğin özü maddesel olmayan varlıkta aranır ve ideal varlık, mutlak hakikat olarak tanımlanır.

İdealist ile ilgili akrostiş şiirlerden biri şu şekildedir: İ - İdealist İşkencenin kursağında sanık olacaksın. D - İdealist Dağlanmış ciğerlere tanık olacaksın. E - İdealist Esaretin göğsünden fışkıran bir feryat gibi. A - İdealist Amansız bir ortamda-bağrı yanık-olacaksın. L - İdealist Lânetin kan rengine değeceksin sen. A - İdealist İklimsiz sevdalara gelinlik giyeceksin. İ - İdealist Sabırtaşın eriyecek barikatlı yollarda. S - İdealist Tecrübenin zulmüne-bıktım artık-diyeceksin. Akrostiş şiirin yazarı Ercan DAĞCI'dır. Ayrıca, idealist ile ilgili akrostiş şiirlere akrostissiirler.net sitesinden de ulaşılabilir. Bunun yanı sıra, idealist temalı şiirlere edebiyatdefteri.com ve antoloji.com sitelerinden de erişilebilir.

Edebiyatta gerçekçilik ve idealizm şu şekilde açıklanabilir: Gerçekçilik. İdealizm. Ayrıca, edebiyatta idealizm ve gerçekçilik arasındaki farklar şu şekilde özetlenebilir: Gerçekliğin doğası. Bilgi kaynağı. Zihnin rolü. Edebiyatta idealizm ve gerçekçilikle ilgili daha fazla bilgiye insanokur.org ve infoldia.com sitelerinden ulaşılabilir.

İdealist felsefenin ilk temsilcisi Platon'dur. Platon'un idealist felsefe anlayışı, hocası Sokrates'in yanı sıra Pyhthagoras, Parmenides, Heraklaitos ve Akademia gibi isimlerin tesiri ve etkisi ile şekillenmiş ve gelişmiştir.

"Ütopyanın sonu" ifadesi farklı bağlamlarda farklı anlamlar taşıyabilir. Herbert Marcuse'un "Ütopyanın Sonu" başlıklı yazısında, ütopya kavramının belirli sosyo-tarihsel olasılıklardan vazgeçme anlamında çürütülmesi anlamına geleceği ifade edilir. Bir başka yoruma göre, ütopyanın sona ermesi, bilim ve teknikteki gelişmeler nedeniyle ütopyaya açık bir alanın kalmaması anlamına gelebilir. Ayrıca, "Ütopya" adında, bir ada ülkesi üzerine kurulu, paranın kullanılmadığı ve kaynakların rotasyonla paylaşıldığı bir toplumu anlatan bir kitap da bulunmaktadır.

Felsefede realizm ve idealizm şu şekilde açıklanabilir: Realizm. İdealizm. İdealizm ve realizm arasındaki bazı farklar şu şekilde özetlenebilir: Gerçekliğin kaynağı. Odak noktası. Epistemoloji ve ontoloji. İdealizm ve realizm, felsefe dünyasında zıt fikirleri temsil ederken, her ikisi de düşünce tarihinde önemli bir rol oynamıştır.

İdealize etme (idealleştirme) ihtiyacının bazı nedenleri: Güven ve korunma ihtiyacı. Utanç duygusundan kaçınma. Güçlü duyguları doğrulama. Çaresizlik ve mutluluk arayışı. İdealize etme, gerçekçi düşünmeyi engelleyebilir ve zamanla hayal kırıklığı ile değersizleştirme gibi durumlara yol açabilir.

İdealizm örnekleri arasında şunlar sayılabilir: Platon'un İdealar Kuramı. George Berkeley'in Öznel İdealizmi. Immanuel Kant'ın Aşkın (Transendental) İdealizmi. Friedrich Hegel'in Nesnel/Mutlak İdealizmi. Ayrıca, idealizm şu alanlarda da örneklendirilebilir: Etik idealizm: "İnsan, herhangi bir çıkar gözetmeksizin değerli veya yüce kabul edilen bir gayeye uygun bir hayat yaşamalıdır" anlayışı. Metafizik idealizm: Gerçekliğin özünü, maddesel olmayan varlıkta arama anlayışı. Epistemolojik idealizm: Bilgi sürecinde zihnin yalnızca tinsel olanı kavrayabileceği görüşü.