Etnografi

Yenisey havzasında yaşamış bazı Türk boyları: Az; Çik; Kırgız; Tölis; Türgeş. Ayrıca, Yenisey Yazıtları'nda Akbay ve Kabay gibi boy adları da geçmektedir, ancak bu boyların tam olarak hangileri olduğu net değildir.

Kumuklar, Kıpçak ve Oğuz boylarının birleşimi olarak kabul edilir. Kumukların etnogenezinde yer aldığı düşünülen bazı Türk boyları şunlardır: Hun; Ön Bulgar; Kuman; Altın Orda; Kafkasyalı Tümen Hanlığı'nın Türk kabileleri. Ayrıca, Karaçay-Malkar ve Kırım Türklerinden ayrılmış bir boy oldukları görüşü de bulunmaktadır.

Koçerler, genellikle Kürt aşiretlerine mensuptur. Türkiye'de Koçer olarak bilinen bazı aşiretler şunlardır: Duderan Aşireti; Mamediyan Aşireti; Garisan Aşireti; Alikan Aşireti; Sturkiyan Aşireti; Keşkoliyan Aşireti; Sıloqiyan Aşireti. Ayrıca, Van, Hakkâri ve Irak sınırında yaşayan ve 20.000-30.000 nüfusa sahip olan Koçeri Aşireti de bulunmaktadır.

Gürcülerin kökeni, arkeolojik kanıtlara göre Neolitik Çağ'dan bu yana Kuzeydoğu Anadolu (Tao-Klarjeti) ve Güney Kafkasya'da (İberya) yaşayan kabilelere dayanmaktadır. Antik Yunan ve Latin kaynaklarında, Gürcülerin ataları Kolhlar ve İberler olarak adlandırılmıştır. Bilim insanları, Gürcü adının eski zamanlarda baskın bir grup olarak ortaya çıkan proto-Gürcü kabilelerinden biri olan Kartlar'dan türediği konusunda hemfikirdir.

Çerkeslerin ilk yurdu, Kuzey Kafkasya'da yer alan Çerkesya olarak kabul edilir. Çerkeslerin ataları olarak M.Ö. 1000 yılında yaşayan Sindler ve Meotlar gösterilmektedir. Çerkesya'nın kuzeyinde Rusya, batısında Azak Denizi, güneyinde Karadeniz, güneydoğusunda Abhazya ve Gürcistan, doğusunda ise Kuzey Osetya, İnguşetya, Çeçenya ve Dağıstan yer alır.

Moğollar, Türk değildir. Ancak, tarihsel, kültürel ve dilsel açıdan Moğollar ile Türkler arasında birçok benzerlik bulunmaktadır. Ayrıca, Cengiz Han'ın Moğol topluluğu, etnik bir yapıdan ziyade siyasi bir oluşum olarak kabul edilir ve içinde Türkçe konuşan ve Türk boylarına mensup insanlar da yer almaktadır.

Karadeniz bölgesinde yaşayan bazı Türk boyları: Çepniler. Kumanlar (Kıpçaklar). Peçenekler ve Uzlar. Ayrıca, Karadeniz bölgesinde Bayat, Kızık, Beydili gibi diğer Türk boylarından da topluluklar bulunmaktadır. Karadeniz'de yaşayan Lazlar ve Gürcüler gibi Kafkas kökenli toplumlar da mevcuttur.

Espiye halkının kökeni, Oğuz Türklerinin bir kolu olan Çepnilere dayanmaktadır. Çepniler, 12. ve 14. yüzyıllar arasında Kürtün bölgesine yerleşmiş ve Karadeniz kıyılarının Türkleşmesinde önemli rol oynamıştır. Ayrıca, bazı kaynaklarda Driller adlı bir kavmin de Espiye'nin eski sakinlerinden olabileceği ve bu kavmin Türk asıllı olabileceği iddia edilmektedir.

Gürcü ve Laz aynı değildir, ancak bazı kaynaklar Lazları Gürcülerin bir üyesi olarak göstermektedir. Lazlar, konuştukları dile "Lazuri" demektedirler. Gürcüler ise akademisyenler de dahil olmak üzere, Gürcüce, Megrelo-Lazca ve Svanca arasındaki dilsel akrabalığa dayanarak Megrelo-Lazların, Svanların ve Gürcülerin aynı olduğunu savunmaktadırlar.

Selendi halkının nereden geldiğine dair kesin bir bilgi bulunmamakla birlikte, ilçenin tarih boyunca birçok devletin hakimiyeti altında kaldığı ve çeşitli göçlerin yaşandığı bilinmektedir. Selendi, adını Lidyalılara ait "Slendos" şehrinden almıştır ve bu şehir, şimdiki Karaselendi köyü yakınlarında kurulmuştur. Ayrıca, 1015 yılında Büyük Selçuklu Devleti'nde Çağrı Bey'in Anadolu akınları sonrasında Türk komutanlar Anadolu'da beylikler kurmuşlardır.

Etnografik araştırma örneklerinden bazıları şunlardır: Goffman'ın "Tımarhaneler" (Asylums) Çalışması. Kaplan'ın Etnografik Müzik Araştırmaları. Evde Teknoloji ve Medya Kullanımı Üzerine Çalışma. Harley-Davidson Motosiklet Sahipleri Üzerine Çalışma. Sanal Topluluklar Üzerine Siber-Etnografik Araştırma.

Sürmene halkının kökeni çeşitli tarihsel süreçlerle şekillenmiştir: Antik Dönem: Sürmene ve çevresinde, Antik Yunanlılardan önce otoktan yerel halklar yaşamaktaydı. Roma ve Bizans Dönemi: M.S. 3. yüzyıldan itibaren "Sourmania" veya "Susurmena" olarak bilinen yerleşim, Roma ve Bizans dönemlerinde bu adla anılmıştır. 16. ve 17. Yüzyıllar: 1501 yılında Akkoyunluların Safeviler tarafından ortadan kaldırılmasının ardından, birçok Akkoyunlu beyi ve halkı, Şehzade Selim döneminde Trabzon-Rize bölgesine yerleştirilmiştir. 20. Yüzyıl: 20. yüzyılın başlarında Sürmeneliler, geçimlerini sağlamak amacıyla mevsimlik işçi olarak Kırım, Kafkasya ve Karadeniz sahilindeki yerleşimlere gitmekteydi. Sürmene'de yaşayan halk arasında Lazlar, Hemşinliler ve çeşitli Türkmen boyları (Çepni, Kuman-Kıpçak) bulunmaktadır.

Tatar kadınlarının bazı özellikleri şunlardır: Fiziksel özellikler: Genellikle ince, uzun boylu ve zarif olurlar. Karakter: Masum bir yüze ve çocuksu bir ifadeye sahiptirler. Yetenekler: Yemek yapmayı ve çibörek, mantı gibi geleneksel Tatar yemeklerini bilirler. Toplumsal rol: Toplumda önemli görevler üstlenmişlerdir; ailenin temeli ve ana dilinin koruyucusudurlar.

Koçerlerin kökeni, özellikle Orta Asya'nın steplerine kadar uzanır. Koçerlerin tarihsel kökeni, bir anlamda bu göçebe yaşam biçiminin bir yansımasıdır. Koçerlerin Kürt kökenli olduğunu düşünenler olduğu gibi, farklı etnik kökenlere sahip olduklarını savunanlar da vardır.

Evet, Kazan Tatarları Türktür. Kazan Tatarları, Tatar halkını oluşturan ana etnik gruplardan birisidir. Başlangıçta siyasi bir terim olarak kullanılan "Tatar" adı, 20. yüzyılda milliyet anlayışı kuvvetlenince, Rusya'nın hakimiyeti altında yaşayan Türkler arasında bir milliyet ifadesi gibi kullanılmaya başlanmıştır.

Zulu halkı, Güney Afrika ve çevresinde yaşayan bir Bantu halkıdır. Yaşam tarzları: Aile yapısı: Zulu kültürü ataerkil olup, aile reisi erkektir. Ekonomi: Geleneksel olarak tarım, hayvancılık ve avcılığa dayalıdır. Din: Çoğunluk Hristiyan olsa da, geleneksel inançlar ve Hristiyanlık birleşerek karma bir ritüel anlayış oluşmuştur. Mimari: Köyler, arı kovanı biçimli kulübelerden oluşan dairesel yerleşim alanlarından oluşur. Kıyafet: Kadınlar törensel günlerde geleneksel kıyafetler giyer, erkekler ise deri kemer takar. Zulu halkı, geçmişte sömürgecilere karşı savaşmış ve kendi kültürlerini koruma mücadelesi vermiştir.

Samsunluların kökeni, tarih boyunca bölgede yaşamış farklı medeniyetlerin ve etnik grupların etkisiyle zengin bir mozaik oluşturmuştur. Samsunluların kökeninin dayandığı bazı topluluklar şunlardır: Yunanlar. Türkmenler. Kırım muhacirleri. Balkanlar, Kafkaslar ve Karadeniz'in farklı bölgelerinden gelenler. Günümüzde Samsun halkı, kökenleri itibarıyla büyük ölçüde Türkmenlerden gelmekle birlikte, farklı tarihsel süreçlerde bölgeye yerleşen diğer etnik ve kültürel unsurların da izlerini taşımaktadır.

Araplar, Semitik ırktan gelmektedir. Soy bilimcilerin çoğu, Arapları iki gruba ayırır: Arab-ı Baide. Arab-ı Bakıye. Arapların kökenleri antik çağlara kadar uzanmaktadır ve çeşitli etnik, kültürel ve tarihsel etkileşimler sonucunda bugünkü kimliklerini oluşturmuşlardır. Arapların genetik olarak farklı kökenlere sahip bir grup insanı temsil ettiği ve ırk konusunda net bir sınıflandırma yapılamadığı da belirtilmektedir.

Beyaz Rusların kökeni, Rusların ve Ukraynalıların da ataları olan Doğu Slavlarına dayanır. 9. yüzyılın sonunda bölgede İsveç kökenli Varegler tarafından Polotsk ve Turov prenslikleri kuruldu, ancak 10. yüzyılın sonunda bu prenslikler Kiev Knezliği'ne bağlandı. 1237 yılında bu prenslikler, daha sonra Polotsk Prensliği'nden ayrılan Minsk ve Vitebsk prenslikleriyle birlikte özerklik kazandı, ancak aynı yıl Altın Orda Devleti'nin vasalı oldular.

Beyaz Rusların kökeni, Rusların ve Ukraynalıların da ataları olan Doğu Slavlarına dayanır. 9. yüzyılın sonunda bölgede İsveç kökenli Varegler tarafından Polotsk ve Turov prenslikleri kuruldu, ancak 10. yüzyılın sonunda bu prenslikler Kiev Knezliği'ne bağlandı. 1237 yılında bu prenslikler, daha sonra Polotsk Prensliği'nden ayrılan Minsk ve Vitebsk prenslikleriyle birlikte özerklik kazandı, ancak aynı yıl Altın Orda Devleti'nin vasalı oldular.