Türkmenler

Milas halkının nereden geldiğine dair kesin bir bilgi bulunmamaktadır. Ancak, Milas'ın tarih boyunca çeşitli medeniyetlere ev sahipliği yaptığı bilinmektedir. Milas'ın antik adı Mylasa'dır ve bu isim, rüzgâr tanrısı Aiolos'un soyundan gelen Mylasos'tan gelmektedir. İlçenin isminin hangi dönemde ve hangi kültür tarafından verildiği net olarak bilinmemektedir.

Uşak halkı, tarih boyunca farklı yerleşimlerin ve göçlerin etkisiyle şekillenmiş bir yapıya sahiptir. Uşak halkının kökenleri şu şekilde özetlenebilir: Orta Asya kökenli Türk boyları. Osmanlı dönemi yerleşimleri. Bizans ve Roma etkileri. Ayrıca, Uşak’ın bilinen en eski adı Temenothytia’dır ve bu ad, Heraklilerden Aristomakhos’un oğlu Temenos’tan gelmektedir.

Ladik halkının nereden geldiğine dair farklı rivayetler bulunmaktadır: Amasya Hükümdarı VIII. Büyük Mitridat'ın eşi Laodikya. Amasya hükümdarı Havik. Oğuz komutanlarından Melik Ahmed Danişmend Gazi'nin kızı İledük Hatun. Türk kabilelerinden Melik Alımcı Gazi. Ayrıca, Ladik'in tarih boyunca Persler, Romalılar, Bizanslılar, Selçuklular ve Osmanlılar gibi çeşitli medeniyetlerin egemenliğinde bulunduğu bilinmektedir.

Mut halkının kökeniyle ilgili farklı görüşler bulunmaktadır. Luviler: M.Ö. 2000 yılından önce Mut ve çevresinde yaşayan ilk sakinlere Luviler denmektedir. Etiler: M.Ö. 2000 yılında Luvi arazisi, Etiler'e bağlı Masa Krallığı'nın egemenliğine girmiş ve bölgeye "Yenika" adı verilmiştir. Türk Kabileleri: M.S. 700-800 yıllarından itibaren Toros Dağları'na, Kafkaslardan, Hazar Bölgesi'nden gelen Türk kabileleri yerleşmeye başlamıştır. Orta Asya ve İran'dan Gelen Türkmenler: Orta Asya ve İran'dan gelen Türkmenler de bölgeye yerleşenler arasındadır. Mut, tarih boyunca farklı medeniyetlerin egemenliğinde kalmış ve bu medeniyetlerin etkisiyle çeşitli topluluklar bölgeye yerleşmiştir.

Kulu halkının kökeni farklı kaynaklara dayanmaktadır: Yörükler. Kürt aşiretler. Nogay Türkleri. Osmanlı Ordusu'na bağlı Atçeken (Esbkeşan) oymakları. Osmanlı tarafından yerleştirilen aşiretler. Kırım ve Türkistan'dan gelenler.

Tavşanlı halkının kökeni hakkında farklı görüşler bulunmaktadır. Germiyanoğulları Beyliği Dönemi: 1300 yılında Anadolu Selçuklu Devleti'nin yıkılmasının ardından Tavşanlı, Kütahya merkezli Germiyanoğlu Beyliği'nin hakimiyeti altına girmiştir. Moğol Baskısı: Aynı dönemlerde, Moğol İmparatorluğu'nun baskısı sonucu Batı Anadolu'ya doğru göçler hızlanmış ve Tavşanlı ve çevresine birçok Türkmen yerleşmiştir. Türk ve Müslüman Nüfus: 1118 yılında Merkez Kavaklı Camii'nin inşa edilmesi, Türk ve Müslüman nüfusun sayısal çoğunluğa ulaştığını göstermektedir. İnce Marangozluk: Doç. Dr. Erkan Fidan'ın açıklamasına göre, Tavşanlı adının kökeni, Altay Türkçesinde "tavşan" anlamına gelen kelimelerle bağlantılı olabilir ve bu, ince marangozluk işleriyle ilişkilendirilebilir. Bu bilgiler, Tavşanlı halkının farklı dönemlerde bölgeye yerleşen toplulukların bir karışımı olduğunu göstermektedir.

Çubuk halkı, genellikle Oğuz Boyları'ndan gelen Türkmenlerden oluşmaktadır. İlçede yaşayanların bir kısmı, Selçuklu döneminde bölgeyi ele geçiren Çubuk Bey'in ardından buraya yerleşmiştir. Ayrıca, Horasan'dan bölgeye gelip yerleşen Horasan Erenleri de bulunmaktadır. İlçeye bağlı köylerin birçoğu, isimlerini Ankara Savaşı'na katılan komutanlardan veya bu tarihi olayla bağlantılı olaylardan almıştır.

Bayındır halkı, tarih boyunca farklı toplulukların etkisiyle şekillenmiştir. Oğuz Türkleri: 14. yüzyılın başlarında, Selçukluların Anadolu’ya gelişi ile birlikte, Orhan Gazi tarafından Üçoklar Türkmen Boyu’nun adıyla yeni bir yerleşim yeri olarak kurulmuştur. Diğer Etnik Gruplar: Başlangıçta sadece Oğuz Türkleri, Çingeneler ve Yörükler varken, zamanla Yahudiler, Ermeniler, Boşnaklar, Çerkezler ve Rumlar da bölgeye yerleşmiştir. Bayındır, ayrıca Akkoyunlu Devleti'ni kuran boy olan Bayındır boyuna ismini vermiştir.

Kırıkkale halkının kökeni hakkında farklı görüşler bulunmaktadır. Oğuz Oymağı. Eski yerleşim. Kırıkkale, 1925'te temelleri atılan bir Cumhuriyet şehri olarak da kabul edilmektedir.

Dadaşların kökeni, genel olarak Kıpçaklara dayanır. Dadaş kelimesi, Erzurum yöresinde büyük kardeş, yiğit, mert, arkadaş gibi anlamlara gelir. Ayrıca, Türkmenistan ve Azerbaycan'da da "dadaş" ifadesi kullanılır, bu da kelimenin etimolojisi hakkında bilgi verir. Dadaşlar, aslen günümüz Kars, Ardahan ve Iğdır'da yaşayan Karapapak, Terekeme Türklerindendir.

Espiye halkının kökeni, Oğuz Türklerinin bir kolu olan Çepnilere dayanmaktadır. Çepniler, 12. ve 14. yüzyıllar arasında Kürtün bölgesine yerleşmiş ve Karadeniz kıyılarının Türkleşmesinde önemli rol oynamıştır. Ayrıca, bazı kaynaklarda Driller adlı bir kavmin de Espiye'nin eski sakinlerinden olabileceği ve bu kavmin Türk asıllı olabileceği iddia edilmektedir.

"Ferman padişahın, dağlar bizimdir" ifadesi, halk ozanı Dadaloğlu'nun 1865 yılında, Sultan Abdülaziz'in göçerliği sona erdirmek amacıyla gönderdiği "Fırka-i Islahıye" dönemine tepki olarak yazdığı bir şiirden bir dizedir. Dadaloğlu, bu dizeyle yerleşik yaşama geçmemek için direnen Yörüklerin çığlıklarını dile getirmiştir. Şiirin tamamının anlamı şu şekildedir: > "Kalktı göç eyledi Avşar illeri Ağır ağır giden eller bizimdir Arap atlar yakın eder ırağı Yüce dağdan aşan yollar bizimdir Belimizde kılıcımız Kirmani Taşı deler mızrağımın temreni Hakkımızda devlet etmiş fermanı Ferman padişahın dağlar bizimdir Dadaloğlu yarın kavga kurulur Öter tüfek davlumbazlar vurulur Nice koç yiğitler yere serilir Ölen ölür kalan sağlar bizimdir".

Sürmene halkının kökeni çeşitli tarihsel süreçlerle şekillenmiştir: Antik Dönem: Sürmene ve çevresinde, Antik Yunanlılardan önce otoktan yerel halklar yaşamaktaydı. Roma ve Bizans Dönemi: M.S. 3. yüzyıldan itibaren "Sourmania" veya "Susurmena" olarak bilinen yerleşim, Roma ve Bizans dönemlerinde bu adla anılmıştır. 16. ve 17. Yüzyıllar: 1501 yılında Akkoyunluların Safeviler tarafından ortadan kaldırılmasının ardından, birçok Akkoyunlu beyi ve halkı, Şehzade Selim döneminde Trabzon-Rize bölgesine yerleştirilmiştir. 20. Yüzyıl: 20. yüzyılın başlarında Sürmeneliler, geçimlerini sağlamak amacıyla mevsimlik işçi olarak Kırım, Kafkasya ve Karadeniz sahilindeki yerleşimlere gitmekteydi. Sürmene'de yaşayan halk arasında Lazlar, Hemşinliler ve çeşitli Türkmen boyları (Çepni, Kuman-Kıpçak) bulunmaktadır.

Türkiye Türkmenleri, Oğuz boylarından gelmektedir. Anadolu'ya yerleşen bazı Oğuz boyları şunlardır: Kayı Boyu: Söğüt ve Domaniç. Avşar Boyu: Afyonkarahisar ve Kütahya. Salur Boyu: Çorum ve Yozgat. Bayat Boyu: Kırşehir ve Nevşehir. Çepni Boyu: Bursa ve Karacabey. Ayrıca, Anadolu'daki Türkmenler arasında Sıraçlar, Abdallar ve Tahtacılar gibi farklı boylar da bulunmaktadır.

Türkmenistan, 1991 yılında kabul edilen ve 2001 yılında bazı değişiklikler yapılan resmi bayrağını kullanmaktadır. Türkmenistan bayrağı şu özelliklere sahiptir: Zemin rengi: Koyu yeşil. Sol tarafta: Yukarıdan aşağıya doğru dizilmiş beş adet halı motifi. Sağ tarafta: Beş yıldız ve yarım hilal. Koyu yeşil renk genellikle İslam’ı temsil ederken, halı motifleri Türkmen boylarını, beş yıldız ise Türkmen vilayetlerini simgeler.

Türkmenlerin neden sakal bırakmadığına dair iki farklı neden öne sürülebilir: 1. Kültürel ve dini nedenler: Türkmenistan'da geçmişte erkeklerin saçlarını uzatmaları ve sakal bırakmaları yasaklanmıştı. 2. Genetik nedenler: Bazı Doğu Asya halkları, genetik olarak daha az kıllı oldukları için büyük sakal bırakmakta zorlanırlar.

Savaşçı dizisinin 90. bölümünde Kopuz Albay ve Kılıç Timi, Markus’un yaşadığından habersiz, karargâha dönmek için yola çıkarlar. Köye büyük bir saldırının olduğunu öğrenen Kopuz Albay ve Yüzbaşı Kağan, bunun tuzak olduğunu düşünseler de her şeyi göze alarak Türkmenler’i kurtarmak için harekete geçerler. Markus, saldırıdan gelecek haberi büyük bir heyecanla beklerken, Kopuz Albay ve Kılıç Timi, Türkmen köyünü sonuna kadar savunur.

Burdur halkının kökeni hakkında çeşitli görüşler bulunmaktadır. Kınalı Aşireti: Burdur şehrini kuran Türkmen boylarından Kınalı Oymağı mensupları, bölgenin güzelliği karşısında "Cennet buradadır, burada dur!" demişler ve bu söz zamanla "Burdur" haline dönüşmüştür. Yunan Mitolojisi: Eski Yunan mitolojisinde, kahraman Ulis (Aşil), tanrıların gazabına uğrayıp Yunanistan'dan kovulduğunda, yolu Burdur'a düşer ve bir göl kenarında "Burada dur!" diye bir ses duyar; burayı yurt tutar. Burdur'un tarih öncesi (prehistorik) geçmişi ise Paleolitik Çağa uzanmaktadır.

Silifke halkının kökeni tarih boyunca bölgede yaşamış olan çeşitli toplumlara dayanmaktadır. Luviler: M.Ö. 3000 yıllarında Orta Asya'dan gelerek bölgeye yerleşmişlerdir. Arzava Krallığı: M.Ö. 1750 yılında Silifke'yi ele geçirmişlerdir. İyonlar: M.Ö. 400 yılında Silifke kıyılarında koloniler kurmuşlardır. Büyük İskender: Silifke'yi Makedonya topraklarına katmıştır. Selçuklular: 1228 yılında bölgeyi ele geçirmişlerdir. Ayrıca, Osmanlı döneminde bölgeye gelen Türkler de yerel halkla karışarak Silifke'nin demografik yapısını etkilemiştir.

Barak Türkmenleri, ölüm sonrası üzüntü ve kederi ifade etmek için ağıt yakarlar. Ağıtlar, tamamen doğaçlama olup, yakanın ezberinden ya da o an ve kişi için özel olarak düzenlenir. Ayrıca, Barak kültüründe ağıtlar, toplumsal statüye göre de farklılık gösterir; varlıklı veya saygın birine ya da genç yaşta ölene yakılan ağıtlar daha duygulu ve uzun olur.