Etnografi

Yörüklerin kökeni, Orta Asya’nın bozkırlarında yaşayan Türk boylarına dayanır. 11. yüzyıldan itibaren Anadolu’ya yönelik göçlerle bu topluluklar, Türkiye’nin çeşitli bölgelerine yayılmış ve buradaki coğrafi ve iklimsel koşullara uyum sağlayarak kendilerine özgü bir kültür geliştirmişlerdir. Ayrıca, 10-11-12-13. yüzyıllarda Balkanlara gelen Peçenek, Kuman, Uz Türklerinin de Yörüklerle ilgisi olabileceği düşünülmektedir.

Etnografyanın temel amacı, belirli bir kültürün içine girerek o kültürü anlamak ve bu anlayışı başkalarına aktarmaktır. Diğer amaçları: Kültürler arası anlayışı artırmak; İnsanların farklılıklarını takdir etmelerine yardımcı olmak; Toplulukların gelenek ve görenekleri ile sosyal yapılarını ortaya koyarak tarih bilimine katkıda bulunmak.

Terekeme ve Karapapak aynı topluluk için kullanılan iki farklı isimdir. Terekeme, "Türkmen" sözünün Arapça çoğul şekli olan "Terâkime"den halk ağzıyla söyleniş biçimidir. Ancak halk arasında Karapapak ifadesi daha çok bir soy şemsiyesi olarak algılanır.

Cide halkının nereden geldiğine dair kesin bir bilgi bulunamamıştır. Ancak, Cide'nin tarih boyunca birçok farklı medeniyetin egemenliği altında kaldığı bilinmektedir. Cide adı, tarihi metinlerde ilk olarak Homeros'un ünlü eseri İlyada'da anılmıştır. Cide'nin sahilinde bulunan "Ceviz Dibi" adıyla anılan yerdeki saray kalıntısı, Homeros'un bahsettiği Henetlerin yaşadığı yer olarak kabul edilmektedir.

Etnografi ve antropoloji arasındaki temel farklar şunlardır: Çalışma konusu. Yaklaşım. Araştırma yöntemi. Ayrıca, antropoloji daha geniş bir perspektif sunarken, etnografi daha derinlemesine ve spesifik bir analiz sağlar.

Geyve halkının kökenleri, tarih boyunca bölgede yaşamış olan çeşitli medeniyetlere dayanmaktadır. Geyve'nin yerleşim tarihi M.Ö. 4. yüzyıla kadar uzanmaktadır. Osmanlı döneminde, 1312 yılında Osman Gazi tarafından fethedilen Geyve, Osmanlı Devleti döneminde kaza statüsünde önemli bir yerleşim yeri olarak varlığını sürdürmüştür. Milli Mücadele döneminde, Geyve, Ankara'nın güvenliğini sağlayan stratejik bir merkez olmuş ve Kuva-yı İnzibatiye ile Yunan ordusunun Anadolu'ya geçişini engellemiştir. Cumhuriyet döneminde, 1954 yılına kadar Kocaeli iline bağlı olan Geyve, bu tarihten itibaren Sakarya iline bağlanarak yeni idari yapısında yerini almıştır. Günümüzde Geyve'de Manav kültürüyle birlikte Muhacir, Abhaz, Çerkez, Gürcü ve Lazlar bir arada yaşamaktadır.

24 Oğuz boyu şunlardır: Bozoklar: Kayı; Bayat; Alkaevli; Karaevli; Yazır; Dodurga; Döğer; Yaparlı; Afşar; Kızık; Beğdili; Karkın. Üçoklar: Bayındır; Peçenek; Çavuldur; Çepni; Salur; Eymür; Ala Yundlu; Yüreğir; İğdir; Büğdüz; Yıva; Kınık.

Hayır, Çinliler ve Türkler akraba değildir. Çin’de yaşayan Uygurlar ve diğer “Türkçe konuşan” halkların onlarla hiçbir ilgisi yoktur. Ancak, Martine Robbeets’in araştırmalarına göre, Türk halklarının kuzeydoğu Çin’e özgü bir trans-Avrasya tarım toplumunun torunları olduğu ve Xinglongwa kültürü ve ardından gelen Hongshan kültürüyle ilişkilendirilebileceği öne sürülmektedir.

Peçenekler Türk'tür. Oğuzların Üç-ok koluna mensup olan Peçenekler, İslami kaynaklarda “Beçene, Beçenek, Biçene”; Anadolu ağzında ise “Peçeneke, Beçenek” olarak anılır. Kaşgarlı Mahmut’a göre Peçenekler, Batı Göktürk Hakanlığı’nın kolu olup 22 Oğuz boyundan 19.’sudur.

Nazilli halkının kökeni hakkında farklı görüşler bulunmaktadır. Selçuklu Dönemi: 1176'da Miryakefalon Savaşı'nı kazanan Selçuklular, Nazilli ve çevresine yerleşmiştir. Menteşe Beyliği: Selçukluların son dönemlerinde, Muğla dolaylarında kurulan Menteşe Beyliği, 1280'de Sultanhisar ve Nazilli yöresini ele geçirmiştir. Osmanlı Dönemi: 1390'da Yıldırım Beyazıt, Nazilli yöresini Osmanlı idaresi altına almıştır. Ayrıca, Nazilli'nin adının, 12. yüzyılda bölgeye gelen ve Nazlu adını taşıyan bir Türk boyunun kurduğu köye dayandığı da düşünülmektedir.

Bünyanlıların kökeni, 11. yüzyılda Anadolu'ya ayak basan Oğuz Türklerine dayanmaktadır. Bünyan ilçesine yerleşen topluluk, "Taife-i Yörükkan" olarak adlandırılan ve "Sarımsaklı Türkmenleri" olarak bilinen bir gruptur.

Ahıska Türklerinin kökenine dair farklı görüşler bulunmaktadır: Gürcü tezi: Ahıska Türklerinin, Müslümanlığı kabul etmiş Gürcülerden oluştuğu iddia edilir. Türk tezi: Ahıska Türklerinin Kıpçaklar, yerli Oğuz karakterli Türkmenler (Karapapaklar/Terekemeler), Anadolu'dan gelen Türkler ve Kürtlerden oluştuğu savunulur. Ayrıca, bazı kaynaklar Ahıska Türklerinin kökenini MÖ 2. yüzyılda Kafkasya'daki Bulgarlarla, Ortodoks Kıpçaklar ve diğer "Türki" kabilelerin karışımına dayandırmaktadır. Ahıska Türkleri, 1944 yılında Stalin'in emriyle Orta Asya'ya sürülmüştür.

Uşak halkı, tarih boyunca farklı yerleşimlerin ve göçlerin etkisiyle şekillenmiş bir yapıya sahiptir. Uşak halkının kökenleri şu şekilde özetlenebilir: Orta Asya kökenli Türk boyları. Osmanlı dönemi yerleşimleri. Bizans ve Roma etkileri. Ayrıca, Uşak’ın bilinen en eski adı Temenothytia’dır ve bu ad, Heraklilerden Aristomakhos’un oğlu Temenos’tan gelmektedir.

Reşadiye halkının kökeniyle ilgili farklı görüşler bulunmaktadır. Hacıemiroğulları Beyliği: Reşadiye'ye ait en eski belgelerden biri, 1455 tarihli Başbakanlık Devlet Arşivleri Genel Müdürlüğü'ndeki Tapu Tahrir Defteri'dir. Göçler: 1970'li yıllarda Türkiye genelinde olduğu gibi Reşadiye'den de yurt dışına işçi göçü yaşanmıştır. Mübadele: Hasanşeyh Kasabası'nın halkı, Cumhuriyet sonrası Yunanistan'dan mübadele yoluyla Türkiye'ye getirilmiştir. Reşadiye'nin eski adı İskefsir'dir ve bu bölgenin tarihi 15. yüzyıla kadar dayanmaktadır.

Kaynarca halkının kökeniyle ilgili farklı görüşler bulunmaktadır. Manavlar: Kaynarca'nın en eski yerleşimcilerinden olan Manavlar, Dudu Divanı'nda 13 hane olarak yaşamaktaydı. Rum ve Ermeniler: 1890'larda Kaynarca'da 22 Rum ve 3 Ermeni hane bulunmaktaydı. Balkan Göçmenleri: 1923'ten sonra çevre köylerden ve Balkan göçmenleri Kaynarca'ya yerleşmiştir. Ayrıca, Kaynarca, MÖ 515 yıllarından beri yerleşim yeri olarak kullanılmaktadır.

Erciş halkının kökeni, tarih boyunca bölgede yaşamış çeşitli etnik gruplara dayanmaktadır. Erciş'in yerli halkları arasında şunlar bulunmaktadır: Kürtler. Türkler. Ermeniler. Araplar. Çerkesler. Ayrıca, zaman zaman göç hareketleri nedeniyle Arnavutlar, Boşnaklar ve Romanlar gibi diğer muhacir topluluklar da bölgede bulunmuştur.

Ladik halkının nereden geldiğine dair farklı rivayetler bulunmaktadır: Amasya Hükümdarı VIII. Büyük Mitridat'ın eşi Laodikya. Amasya hükümdarı Havik. Oğuz komutanlarından Melik Ahmed Danişmend Gazi'nin kızı İledük Hatun. Türk kabilelerinden Melik Alımcı Gazi. Ayrıca, Ladik'in tarih boyunca Persler, Romalılar, Bizanslılar, Selçuklular ve Osmanlılar gibi çeşitli medeniyetlerin egemenliğinde bulunduğu bilinmektedir.

Türkiye'de en çok bulunan Oğuz boyu hakkında kesin bir bilgi bulunmamaktadır. Ancak, bazı Oğuz boylarının belirli bölgelerde yoğun olarak yaşadığı bilinmektedir: Kayı Boyu: Bursa, Bilecik, Kocaeli gibi Marmara bölgesinde ağırlıklı olarak bulunmaktadır. Bayındır ve Kınık Boyu: Özellikle Aydın, Manisa, Afyonkarahisar civarında yoğunluk göstermektedir. Yazır ve Dodurga Boyu: Antalya ve Burdur taraflarında, ayrıca Niğde ve Kayseri çevresinde çoğunluktadır. Çepni ve Salur Boyu: Karadeniz'in doğusunda Trabzon ve Rize, batısında ise Kastamonu ve Sinop'ta yaşamaktadır. Oğuz boylarının dağılımı, göçler ve yerleşimler nedeniyle zaman içinde değişmiş olabilir.

Prusyalıların kökeni, Baltık halklarına dayanmaktadır. Prusyalılar, Litvanyaca ve Letonca ile akraba bir dil konuşan bir Baltık halkıydı. Prusyalılardan ilk olarak 13. yüzyılda yazılı kayıtlarda bahsedilmiştir. 13. ve 14. yüzyıllarda, Alman askeri düzeni olan Cermen Tarikatı, Prusya'nın çoğunu fethedip kolonileştirmiştir. Zamanla Prusyalılar farklı kimliklerini kaybetmiş ve Alman nüfusu tarafından emilmişlerdir.

Çekoslovakların kökeninin nereden geldiğine dair bilgi bulunamadı. Ancak, Çekoslovakya'nın kökenleri hakkında şu bilgiler verilebilir: Çekoslovakya, Orta Avrupa'da 1918 ile 1992 arasında varlığını sürdürmüş bir ülkedir. 28 Ekim 1918'de, I. Dünya Savaşı'nın ardından, Avusturya-Macaristan İmparatorluğu'nun dağılması sonucunda kurulmuştur. Çekoslovakya'nın kurulma fikri, 20. yüzyılın başlarında Çekler ve Slovaklar arasında ortaya çıkmıştır. Çekoslovakya, 1 Ocak 1993'te Çekya ve Slovakya olarak ikiye ayrılmıştır.