EskiTürkçe

"Yıyu" kelimesi iki farklı anlamda kullanılabilir: 1. Çeşitli kısaltmalar kategorisinde "YOY" kısaltması, "Year Over Year" yani "Bir Önceki Yıla Kıyasla" anlamına gelir. 2. Eski Türkçe bir kelime olan "yiyü" ise "yiyerek" anlamına gelir.

"Mamış" kelimesi iki farklı anlamda kullanılabilir: 1. Eski Türkçe terim: "Mamış" kelimesi, eski Türkçede "saygılı, söz dinler" anlamına gelir. 2. Günlük kullanım: "Mamış" kelimesi, bazen bir şeyin olmadığını veya gerçekleşmediğini ifade etmek için kullanılan "olmadı" anlamında da kullanılır.

Eski Türkçe'de "bart" kelimesi "su içilen bardak" anlamına gelir.

Eski Türkçede "mutfak" kelimesi "aşlık" olarak adlandırılmaktaydı.

Eski Türkçede "bardak" kelimesi "su içilen kap" anlamına gelir.

"Sakln" kelimesi iki farklı anlamda kullanılabilir: 1. Eski Türkçe'de "sakil" kelimesi, "ağır", "sıkıntı veren" ve "çirkin, kaba" anlamlarına gelir. 2. "Sakln" ayrıca, SAP sistemlerinde "G/L hesap numarasının önemli uzunluğu" anlamına gelen bir veri elemanı adıdır.

Uygurlar, Eski Türkçenin Uygur döneminde yer almaktadır.

"Heyhat" kelimesi, üzüntü, pişmanlık veya hayal kırıklığı ifade etmek için kullanılır. Ayrıca, "yazık, ne yazık" anlamında da kullanılan bir sözdür. Bu kelime, daha çok edebi metinlerde ve eski Türkçe yazılarda yer alır.

Eski Türkçe'de -lu ve -siz ekleri farklı işlevlere sahiptir: 1. -lu eki, isimlere eklenerek "sahip olma, üzerinde bulundurma, o özelliği taşıma, ilgili olma" anlamlarında sıfatlar türetir. 2. -siz eki, isimlerden olumsuz sıfatlar yapar ve "yokluk, yetersizlik" bildirir.

"Sey borı" ifadesi, iki farklı anlama gelebilir: 1. Eski Türkçe'de "borı" kelimesi, "ok ucuna geçirilen temren oyuğu halkası" veya "hokka ve taş gibi şeylerin yarılmaması için ağızlarına geçirilen halka" anlamına gelir. 2. "Bori" ayrıca, "karasineğe benzer, ondan daha büyük bir sinek türü" olarak da tanımlanır.

"Boduk" kelimesi Eski Türkçe dilinde kökenlidir.

Göktürkçe ve Eski Türkçe aynı dillerdir, ancak Göktürkçe, Eski Türkçe döneminin ilk kısmını oluşturur.

"Üküz" kelimesi, Eski Türkçe dilinde kullanılan bir kelimedir.

Eski Türkçe ile yazılan bazı önemli eserler şunlardır: 1. Orhun Anıtları: Göktürk alfabesi ile yazılmış, 8. yüzyılda dikilmiş anıtlar. 2. Altun Yaruk, Irk Bitig, Sekiz Yükmek: Uygur Türkleri tarafından yazılmış, Mani ve Buda dinleriyle ilgili eserler. 3. Kutadgu Bilig: Karahanlı döneminde yazılmış, İslamiyet'in etkisiyle oluşan ilk Türkçe eserlerden biri. 4. Divan-ı Hikmet: Ahmet Yesevi'nin tasavvufi öğretilerini içeren eseri. 5. Dede Korkut Hikayeleri: İslamiyet'in etkisiyle yeniden şekillenen Türk kültürünün ve edebiyatının önemli bir yansıması. Ayrıca, 13. yüzyıldan itibaren Eski Anadolu Türkçesi ile yazılmış eserler de bulunmaktadır, bunlar arasında Hoca Dehhani'nin gazelleri, Aşık Paşa'nın Garib-nâme'si ve Yunus Emre'nin Risaletü’n-nushiyye'si gibi eserler yer alır.

Eski Türkçede ek fiil, "i" eylemine bağlı olarak "idi" şeklinde yapılırdı.

Türk yazı sistemlerinin gelişimi, Eski Türkçe Dönemi olarak adlandırılan 6-13. yüzyıllar arasında başlamıştır.

"Sup" ve "kav" farklı anlamlara sahiptir: 1. Sup (Support): Oyunlarda kullanılan bir kısaltmadır ve destek karakterini ifade eder. 2. Kav: Eski Türkçeden gelen ve ağaç mantarı anlamına gelen bir kelimedir.

"Söy" kelimesinin kökeni, Eski Türkçe"ye dayanmaktadır.

"Şimbilli" kelimesi, eski Türkçe'de askerlik çağına gelmiş, bıyıklı erkeklerin para uğruna karakterlerinden ödün vermeleri sonucu halk tarafından dışlanmalarıyla mahkum oldukları sıfat olarak kullanılır. Ayrıca, "simp" kelimesi de internet jargonunda karşı cins için aşırı çaba gösteren kişilere denir.

"Ulus" kelimesi, eski Türkçede "uluş" şeklinde geçer ve "ülke, devlet" anlamına gelir.