BitkiBiyolojisi

Sonbaharda ormanda doğa yürüyüşü yaparken yerlerde bol miktarda sararmış yaprakları görmek, boşaltım özelliğini göstermektedir.

Yaprak Çeşitleri ve Metamorfoz Örnekleri: Yaprak Çeşitleri: 1. Fotosentez Yaprakları: Bitkinin asıl görevi olan fotosentezi gerçekleştiren yapraklardır. 2. Depo Yaprakları: Su ve besin maddesini depo etmek için farklılaşmış etli ve kalın yapraklardır. 3. Diken Yapraklar: Bitkiyi korumak ve savunmak için diken şeklini almış yapraklardır. 4. Sülük Yapraklar: Tırmanıcı ve sarılıcı bitkilerin tutunmasını sağlamak için yaprak ve yaprakçıklar incelerek sülük halini almıştır. 5. Kapan Yapraklar: Böcekleri yakalamak üzere şekil almış yapraklardır. 6. Çiçek Yaprakları: Gerçek yaprakların metamorfoza uğramasıyla oluşan çiçek örtü yaprakları ve eşeysel üremede rol oynayan erkek-dişi organlardır. Metamorfoz Örnekleri: 1. Kaktüs: Yapraklarını dikenlere dönüştürerek su kaybını minimize eder ve hayvanlardan korunma sağlar. 2. Asma: Yaprakları sarmaşık şeklinde gelişir ve bitkinin güneş ışığını daha iyi almasını sağlar. 3. Sümbül: Çiçek açma döneminde yapraklarını çiçek yapraklarına dönüştürerek polinatörleri çeker. 4. Yosunlar: Su altında yaşarken yapraklarını daha ince ve geniş yaparak ışık alımını artırır.

Domates bitkisinde bulunan organeller şunlardır: mitokondri, ribozom, kloroplast ve golgi cisimciği.

Bir çiçekteki stamenlerin tümüne "androecium" veya "andresium" denir.

Çift zarlı plastitler, bitki ve bazı protista hücrelerinde bulunan üç çeşit organeldir: 1. Kloroplast: Yeşil renkli plastitlerdir ve fotosentez olayından sorumludur. 2. Kromoplast: Bitkiye farklı renkleri veren plastitlerdir. 3. Lökoplast: Renksiz plastitlerdir ve bitkinin besin depo etmesinden sorumludurlar.

Abiyotik ve biyotik stres etmenleri bitkilerin büyümesini ve gelişimini olumsuz etkileyen faktörlerdir. Abiyotik stres etmenleri cansız çevre faktörlerinden kaynaklanır ve şunları içerir: - Kuraklık ve sel: Su miktarının az veya fazla olması. - Sıcaklık: Aşırı soğuk veya sıcak hava koşulları. - Rüzgar ve yangın: Doğrudan kuvvet veya suyun yapraklardan geçişini etkileme. - Kimyasallar: Fazla veya eksik gübre ve pestisit kullanımı. - Ağır metaller: Toprağın uygun şekilde kompostlanmamış kanalizasyon çamuru ile gübrelenmesi. Biyotik stres etmenleri ise canlı organizmaların neden olduğu streslerdir ve şunları kapsar: - Hastalıklar: Mantarlar, bakteriler, virüsler. - Haşere istilaları: Böcekler ve yabani otlar. - Hayvanlar: Kuşlar ve diğer hayvanlar.

Transpirasyonun önemi şu şekilde özetlenebilir: 1. Su Dengesinin Korunması: Bitkilerin su dengesini sağlayarak kuraklık dönemlerinde bile hayatta kalmalarını sağlar. 2. Besin Taşınımı: Su, besin maddelerinin köklerden yapraklara taşınmasını sağlar, bu da bitkinin büyümesi ve gelişmesi için hayati öneme sahiptir. 3. Soğutma Mekanizması: Transpirasyon, bitkilerin sıcaklığını düzenleyerek aşırı ısınmayı önler. 4. Ekosistem Dengesinin Sağlanması: Su döngüsünün bir parçası olarak ekosistemlerin dengede kalmasına katkıda bulunur. Bu süreçler, hem bitkilerin sağlığı hem de genel olarak çevre için vazgeçilmezdir.

Orman suyu, kökler aracılığıyla topraktan alınır ve ksilem boruları ile ağaçların gövdesinden yapraklara kadar yukarı doğru taşınır.

Legousia falcata bitkisi mid-Nisan'dan Haziran'a kadar çiçek açar.

Domateste kalsiyum eksikliğinin birkaç nedeni vardır: 1. Toprak pH Düzeyi: Toprağın pH seviyesinin düşük olması (asitli topraklar), kalsiyumun bitkiler tarafından emilimini zorlaştırır. 2. Yetersiz Kalsiyum Kaynağı: Toprağın doğal olarak düşük kalsiyum içeriğine sahip olması veya kullanılan gübrelerin kalsiyum içermemesi. 3. Su Stresi: Aşırı sulama veya su eksikliği, kalsiyumun köklerden taşınmasını olumsuz etkileyebilir. 4. Yüksek Azotlu Gübre Kullanımı: Aşırı azotlu gübre kullanımı, bitkinin kalsiyum alımını azaltabilir. Bu faktörler, domates bitkilerinin sağlıklı büyümesini ve meyve kalitesini olumsuz etkiler.

Evet, stomaların kapanması terlemeyi azaltır. Stomalar, bitkilerin su kaybını kontrol etmek için açılıp kapanır.

Basit ve bileşik doku arasındaki fark, hücre yapısı ve işlevleri açısından ortaya çıkar: 1. Basit Doku: Sadece bir hücre tipinden oluşur ve homojen bir yapıya sahiptir. 2. Bileşik Doku: Birden fazla hücre tipinden oluşur ve iki ana türü vardır: ksilem ve floem.

Fotosentezde ışıklı evre gündüz gerçekleşir çünkü bu evrede ışık enerjisi kullanılır. Işıksız evre ise her zaman gerçekleşebilir, çünkü bu evre için ışık doğrudan gerekli değildir.

Soğan zarı hücreleri, bitkilerin temel yapı taşlarından biridir ve Allium cepa türüne aittir. Bu hücrelerin yapısı şu bileşenlerden oluşur: 1. Hücre duvarı: Selülozdan oluşur, hücreye koruma sağlar. 2. Hücre zarı: Hücre duvarının iç kısmında yer alır, madde alışverişini düzenler. 3. Sitoplazma: Hücrenin iç kısmında bulunan ve organelleri barındıran jel benzeri bir maddedir. 4. Çekirdek: Genetik bilgiyi taşır ve hücre bölünmesi ile diğer hücresel aktiviteleri kontrol eder. Soğan zarı hücreleri, fotosentez, besin depolama, hücre bölünmesi ve su-mineral alımı gibi temel işlevlerde görev alır.

Çiçeklerde monilya hastalığı, Monilinia laxa adlı mantarın neden olduğu bir fungal hastalıktır. Monilyanın oluşma sebepleri: 1. Kışın enfekte bitki dokularında geçme: Mantar, kışı hastalıklı sürgünler ve mumyalaşmış meyveler üzerinde geçirir. 2. İlkbaharda sporların yayılması: İlkbaharda uygun nem ve sıcaklık koşullarında sporlarını serbest bırakarak sağlıklı çiçeklere ve genç meyvelere bulaşır. 3. Bulaşma yolları: Sporlar rüzgar, böcekler ve yağmur sıçramalarıyla taşınarak enfeksiyona neden olur. Belirtiler arasında çiçeklerin kuruması, sürgünlerde cansızlık ve meyvelerde çürüklük bulunur.

Çiçekte erkek organın görevi üremeyi sağlamaktır. Erkek organ, iki kısımdan oluşur: stamen ve anter: - Filament (sapçık), başçığı ayakta tutar; - Anter (başçık), polenleri salgılar.

Interception ve transpirasyon terimleri, bitkilerle ilgili farklı süreçleri ifade eder: 1. Interception: Bu terim, yağışın bitki yaprakları ve diğer yüzeyler tarafından tutulması sürecini tanımlar. 2. Transpirasyon: Bitkilerin köklerden emdikleri suyun, yapraklardaki gözenekler aracılığıyla buharlaşarak atmosfere geri dönmesi sürecidir.

Peridermis, çok yıllık odunsu bitkilerde kök ve gövdedeki enine kalınlaşma sonucu parçalanan epidermisin yerine geçen ikincil bir koruyucu tabakadır. Özellikleri: - Mantar kambiyumu tarafından oluşturulur ve mantar hücreleri ile parankima hücrelerinden oluşur. - Hücre çeperleri suberin biriktirmiştir ve içleri hava ile doludur. - Bitkiyi sıcak, soğuk, su kaybı ve mekanik etkilerden korur. - Üzerinde lentisel (kovucuk) adı verilen açıklıklar bulunur ve bu açıklıklar gaz alışverişini sağlar.

Ağaçların yaprağa küsmesinin (yaprak dökmesinin) birkaç nedeni vardır: 1. Su Yetersizliği: Ağaçlar yeterince sulanmadığında yapraklar kuruyabilir ve dökülebilir. 2. Besin Yetersizliği: Azot, fosfor, potasyum gibi besin maddelerinin eksikliği yapraklarda sararma ve dökülmeye yol açabilir. 3. Hastalıklar ve Zararlılar: Ağaçlar hastalıklara veya zararlı organizmalara maruz kaldığında yapraklar kuruyabilir ve lekeli hale gelebilir. 4. Çevresel Koşullar: Aşırı sıcak veya soğuk hava, rüzgar, aşırı güneş ışığı gibi koşullar yaprakların dökülmesine neden olabilir. 5. Doğal Süreçler: Bazı ağaç türleri, belirli dönemlerde yapraklarını doğal olarak döker.

Kendi kendine tozlaşan ağaçlar, aynı bitkiden gelen polen ve ovüllerin birleşmesiyle meyve verebilirler. Bu durumu anlamak için aşağıdaki özelliklere dikkat edilebilir: 1. Çiçeklerin Yapısı: Kendi kendine tozlaşan ağaçlar genellikle biseksüel çiçeklere sahiptir, yani hem erkek hem de dişi organları aynı çiçek üzerinde bulunur. 2. Homogami: Erkek ve dişi organların aynı zamanda olgunlaşması, kendi kendine tozlaşmayı kolaylaştırır. 3. Genetik Yapı: Farklı kalıtsal yapıya sahip olsalar bile, farklı bitkiler üzerinde bulunmalarına rağmen kendi kendine tozlanmış olarak kabul edilirler. Örnek kendi kendine tozlaşan ağaçlar arasında kayısı, nektarin, şeftali ve ekşi kiraz bulunur.