BitkiBiyolojisi

Yumru gövde ile üreme, bazı bitkilerin besin depolayan şişkin gövdeleri (yumru) aracılığıyla yeni bitkiler oluşturması sürecidir. Bu üreme şeklinde: Yumru üzerinde birden fazla göz kısmı bulunur. Bu gözlerde oluşan sürgünlerden yeni bitkiler yetişir. Yeni bitkiler, vejetatif üreme ile ortaya çıkar. Yumru gövde ile üreyen bitkilere örnek olarak patates, yer elması, zambak ve ayrık otu verilebilir.

Mikrobiyal gübrenin etkisi, ekim döneminde uygulandığında hemen başlar. Mikrobiyal gübre ile aşılanmış tohumlar ekildikten sonra: Kök yapısı gelişir. Çiçeklenme erken başlar. Yararlı mikro organizmalar kök bölgesinde bulunduğu için zararlı organizmalar bitkiye zarar veremez. Mikrobiyal gübreler, uzun süreli etkileri olan gübrelerdir; organizmalar sıcak veya soğuk etkisinde ölmezler ve uzun süre yaşamaya devam ederler.

Stomanın kapanma durumu, geçici ve kalıcı stoma ayrımına göre değişiklik gösterir: Geçici stoma: Bağırsakların iyileşme sürecine destek olmak amacıyla uygulanır ve iyileşme tamamlandığında kapatılır. Kalıcı stoma: Kalın bağırsağın rektal bölgesini etkileyen kanser türleri, divertikül iltihabı ve makat bölgesindeki kasların işlev kaybı gibi durumlarda, hastanın yaşam kalitesini korumak ve sağlık sorunlarını yönetmek için uygulanır.

Bitki hormonları, benzer özellikleri ve etkileri dikkate alınarak beş ana grupta incelenir: 1. Oksin. 2. Sitokinin. 3. Etilen. 4. Absisik asit. 5. Giberellin. Ayrıca, bazı kaynaklarda brassinosteroidler, jasmonatlar ve poliamin gibi ek gruplar da yer alabilir.

Kökün iç yapısı şu bölümlerden oluşur: Kaliptra (yüksük). Hücre bölünme bölgesi. Uzama bölgesi. Farklılaşma (olgunlaşma) bölgesi. Kökün enine kesitinde ise dışarıdan içe doğru şu yapılar bulunur: Epidermis (koruyucu doku). Korteks (kabuk). Endodermis. Periskl. Merkezi silindir (iletim demetleri). Monokotil bitkilerde merkezi silindirin ortasında öz bölgesi bulunurken, dikotil bitkilerde öz bulunmaz.

Parankima ve kollenkima, bitki hücrelerinden meydana gelir. Parankima, ince çeperli hücrelerden oluşan canlı bir dokudur. Kollenkima, primer hücre çeperleri eşit olmayan şekilde kalınlaşmış ve büyümekte olan genç organların gövde, kök, yaprak ve çiçek kısımlarında yer alan canlı bir dokudur. Parankima ve kollenkimanın oluştuğu bazı hücre tipleri: Parankima hücreleri. Kollenkima hücreleri.

Amerikan servi ağacı (Cupressus sempervirens), yıl boyunca yapraklarını düzenli olarak yenilediği ve yaşlanmış olanları döktüğü için yaprak dökmez. Ayrıca, servi ağaçlarında oksin hormonu miktarı genç yapraklarda yüksekken, yaprak yaşlandıkça azalır. Servi ağaçları, iğne biçiminde olan yapraklarını daha sonra pula dönüştürür.

Vişnenin donmasının birkaç nedeni olabilir: Çiçek tomurcuklarının hassasiyeti: Çiçek tomurcukları -2,4 °C'ye kadar dayanabilirken, açmış çiçekler -2 °C'de donar. İlkbahar geç çiçeklenmesi: Vişneler, ilkbaharda biraz geç çiçeklendiği için ilkbahar donlarından fazla zarar görmez. İklim koşulları: Yüksek ve çok düşük sıcaklıklar vişnelerin gelişiminde yavaşlamaya neden olabilir. Zirai don: Nisan ayında yaşanan zirai don, vişnelerde ciddi verim kayıplarına yol açabilir.

Çiçekler, bitkilerin genel hareket kabiliyeti nedeniyle hareketli görünür. Bitkiler, çevresel uyaranlara tepki olarak "durum değiştirme hareketleri" adı verilen pasif hareketler sergilerler. Örneğin, ayçiçekleri gün içinde güneşi takip ederek hareket eder; sapları, gün içinde doğu tarafında daha fazla büyüyerek batıya doğru yönelir. Ancak, çiçeklerin kendileri genellikle sabit bir konumda kalır ve rüzgar veya dış etkenler olmadıkça hareket etmezler.

Renkli bileşiklerin oluşumunun birkaç nedeni vardır: Elektron geçişleri: Konjugasyonu fazla olan organik bileşikler, π →π ve n→π geçişleri nedeniyle görünür bölgede belirli dalga boylarını soğurur. Koordinasyon bileşikleri: Geçiş metal kompleksleri, d orbitallerindeki elektron geçişleri ve ışığın kısmen absorplanması nedeniyle renklidir. Fenolik bileşikler: Gıdalarda bulunan fenolik asitler ve flavonoidler, enzimatik esmerleşmelere neden olur. Antosiyaninler: Sebzeler, meyveler, meyve suları ve şarapların pembe, kırmızı, mavi ve mor renklerinden sorumlu doğal renk maddeleridir.

Buharlaşma (terleme), bitkilere şu faydaları sağlar: Su dengelemesi. Soğutma. Mineral taşınması. Fotosentez. Besin alımı.

Çiçeklenmeye neden olan tuzlar şunlardır: Kalsiyum sülfat (CaSO4); Magnezyum sülfat (MgSO4); Potasyum sülfat (K2SO4); Sodyum sülfat (Na2SO4). Ayrıca, yeraltı sularında bulunan sülfat, nitrat, klor, krom ve molibden gibi tuzlar da çiçeklenmeye yol açabilir.

Üre gübresi, özellikle yüksek azot ihtiyacı olan bitkilerde etkili olur. Bu bitkiler arasında: Mısır; Çilek; Hububat; Meyve ağaçları (çiçeklenme öncesi ve sonbaharda); Sebzeler (yarısı dikimden 15 gün sonra, diğer yarısı meyve bağladıktan sonra) bulunur. Üre gübresi, bitkilerin yeşil yaprakları, gövdeleri ve kökleri için gerekli olan azotu temin eder ve fotosenteze yardımcı olur.

Bitkilerin yapısı şu ana sistemlerden oluşur: Kök sistemi. Sürgün sistemi. Bitki anatomisi ayrıca aşağıdaki yapısal kategorilere ayrılır: çiçek anatomisi; yaprak anatomisi; gövde anatomisi; tohum anatomisi; dal anatomisi; kök anatomisi. Bitkilerde meristem doku, temel doku, iletim dokusu ve örtü doku olmak üzere dört doku bulunur. Meristem doku. Temel doku. İletim dokusu. Örtü doku.

Kültür tekniği, kültürün bir alt dalı veya türü olarak tanımlanabilir. Ancak, kültür tekniği hakkında kısa bir tanım bulunamadı. Kültür genel olarak, bir toplumu diğer toplumlardan farklı kılan, geçmişten beri değişerek devam eden, kendine özgü, sanatı, inançları, örf ve adetleri, anlayış ve davranışları ile onun kimliğini oluşturan yaşayış ve düşünüş tarzı olarak tanımlanır. Kültür çeşitleri arasında alt kültür, folk kültür, yüksek kültür gibi farklı türler bulunur. Kültürün özellikleri ise toplumsallık, tarihsellik, kalıtsallık, işlevsellik, birlik içinde çokluk ve devingenlik olarak özetlenebilir.

Meristem ve parankima hücrelerinin nasıl çizilip boyanacağına dair bilgi bulunamadı. Ancak, bu hücrelerin özellikleri hakkında bilgi verilebilir. Meristem hücreleri, ince çeperli, bol sitoplazmalı, büyük çekirdekli ve hücreler arası boşlukları olmayan küçük hücrelerdir. Parankima hücreleri ise genellikle canlı, ince çeperli ve bol sitoplazmalıdır.

Bitkilerde mineral emilimi şu şekilde gerçekleşir: Aktif Taşıma: Mineraller, metabolik olaylara bağlı olarak üretilen ATP’nin harcanması sonucu aktif taşıma ile emici tüyler tarafından alınır. Osmoz: Kök hücreleri aktif taşıma ile topraktan mineral aldığında, kök emici tüy hücrelerinin ozmotik basıncı artar. Minerallerin bitkiler tarafından alınabilir hâle dönüşmesi, topraktaki mikroorganizmaların faaliyeti, toprağın havası ve sıcaklığı gibi birçok faktöre bağlıdır.

Floem, veya soymuk borusu, fotosentez sırasında yapılan ve sükroz olarak bilinen çözünür organik bileşikleri, özellikle şekerleri, bitkinin bölümlerine taşıyan vasküler bitkilerdeki canlı dokudur. Floemin temel görevleri: organik bileşiklerin iletimi; direnç sağlama (floem sklerankiması sayesinde); besin maddelerini depo etme (floem parankiması sayesinde); salgı salgılama. Floem, genellikle elek elemanları olarak adlandırılan iletken hücrelerden, hem özel eşlik eden hücreler hem de albüminli hücreler ve özelleşmemiş hücreler ve lifler ve sklereidler gibi destekleyici hücrelerden oluşur.

Evet, terleme ve transpirasyon aynı olayı ifade eder. Transpirasyon, havanın emme kuvveti sayesinde bitkinin organlarından dışarıya su buharı verilmesi olayıdır.

Yaprakların yarısının siyah olmasının birkaç olası nedeni vardır: Demir veya azot zehirlenmesi. Kalsiyum eksikliği. Mantar hastalıkları. Aşırı veya yetersiz sulama. Güneş yanığı.