BitkiBiyolojisi

Epidermis ve stoma bitkilerde farklı işlevlere sahip yapılardır: 1. Epidermis: Bitkinin yaprak, gövde ve kök gibi dış yüzeylerini kaplayan tek kat hücrelerden oluşan bir tabakadır. 2. Stoma: Epidermis hücrelerinin farklılaşmasıyla oluşan, yaprak ve genç gövdede bulunan küçük açıklıklardır.

Bitkilerde taşınım, su, mineral ve organik besinlerin farklı mekanizmalarla taşınması yoluyla gerçekleşir. Başlıca taşınım yolları: 1. Köklerde Su ve Mineral Emilimi: Bitkiler, kökleri aracılığıyla topraktan su ve mineralleri alır. 2. Ksilemde Su ve Minerallerin Taşınması: Emilen bu maddeler, ksilem boruları aracılığıyla bitkinin toprak üstü organlarına taşınır. 3. Floemde Organik Besinlerin Taşınması: Yapraklarda üretilen organik besinler, floem boruları aracılığıyla bitkinin diğer organlarına çift yönlü olarak taşınır.

Yaprakların görevleri şunlardır: 1. Fotosentez: Yapraklar, güneş ışığını, karbondioksiti ve suyu kullanarak bitki için gerekli enerjiyi üretir. 2. Gaz Alışverişi: Stomalar aracılığıyla karbondioksit alır ve oksijen verir. 3. Terleme: Fazla suyu buharlaştırarak bitkinin su dengesini korur. 4. Besin Depolama: Fotosentez sırasında üretilen besin maddelerini depolayarak bitkinin ihtiyaç duyduğu enerjiyi sağlar. 5. Koruma: Kalın ve sert yapraklar su kaybını azaltır, bazı bitkiler ise dikenli yapraklarla hayvanlardan korunur.

Fasulye, günde yaklaşık 2-5 cm büyüyebilir.

Kanlıca mantarı, genellikle sonbahar ve erken kış aylarında nemli ormanlık alanlarda, özellikle çam, meşe ve kayın ağaçlarının altında oluşur. Oluşum süreci şu adımlarla gerçekleşir: 1. Uygun ortam: Kanlıca mantarı, humuslu, hafif asidik topraklarda ve gölgeli alanlarda daha iyi yetişir. 2. Tohum malzemesi: Mantarların yetiştirilmesi için çürük odun veya mantar tohumu kullanılır. 3. Ekim: Mantar tohumu, çürümekte olan oduna dikkatlice ekilir ve nemli olması sağlanır. 4. Kontrollü koşullar: Yetiştirme ortamında nem, sıcaklık ve ışık düzeyleri kontrol edilir; mantarlar 20-25°C sıcaklıkta ve %85-95 nem seviyesinde en iyi şekilde büyür. 5. Hasat: Mantarlar olgunlaştıkça, şapkaları hafifçe yukarı doğru kıvrılır ve altları turuncumsu hale gelir; bu noktada dikkatlice kesilerek hasat edilir.

Palmiyeler sadece tropik bölgelerde yetişir çünkü bu ağaçlar tropikal iklimin özelliklerine uyum sağlamışlardır. Bu özellikler şunlardır: - Sıcaklık: Palmiyeler, 20-30°C sıcaklık aralığında en iyi şekilde gelişirler. - Yağış: Tropikal bölgelerde yıllık yağış miktarı genellikle 1000 mm'den fazladır, bu da palmiyelerin su ihtiyaçlarını karşılar. - Nem: Tropikal iklimlerdeki yüksek nem oranı, palmiyelerin sağlıklı bir şekilde büyümesine katkı sağlar. - Toprak: Palmiyeler, iyi drene edilmiş, hafif asidik toprakları tercih ederler. Ayrıca, palmiyeler soğuk hava koşullarına dayanamazlar ve donma sıcaklıklarında zarar görürler.

Endodermis ve kaspari şeridi kökte, merkezi silindirin hemen dışında yer alır. - Endodermis, korteksin en iç kısmında bulunan hücrelerden oluşur. - Kaspari şeridi, endodermis hücrelerinin çeperlerindeki kalınlaşmalar sonucu oluşur ve suya karşı geçirimsizdir.

Buğdayda bor eksikliğinin belirtileri şunlardır: 1. Yapraklarda Sararma: Genç yapraklarda sararma ve sarı-kırmızı renk oluşumu görülür. 2. Küçük ve Biçimsiz Yapraklar: Yapraklar küçük ve deforme olur. 3. Gövde ve Yaprak Damarlarında Çatlama: Yaprak sapında, gövde ve yaprak damarlarında çatlama meydana gelir. 4. Çalılaşma: Bitki çalılaşmış bir görünüm kazanır. 5. Büyüme Uçlarında Kısalma: Boğum araları kısalır ve büyüme uçları kısalır. 6. Çiçek ve Meyve Oluşumunun Engellenmesi: Çiçek ve meyve oluşumu engellenir. Bu belirtiler, borun bitkinin büyüme noktalarına zarar vermesi sonucu ortaya çıkar.

Klorofil ölçerler, çeşitli bitkilerde klorofil konsantrasyonunu ölçmek için kullanılır. Bu bitkiler arasında: Tarımsal bitkiler: pirinç, buğday, soya fasulyesi, arpa, biber, domates, bezelye, alabaş, Waldmann'ın yeşil marulu, buttercrunch marul, mısır, sorgum, kahve, ıspanak, asma, çilek; Orman ağaçları: titrek kavak, Avrupa huş, kağıt huş, kızıl kral akçaağaç, Norveç akçaağaç, Japon akçaağaç, boxelder, yengeç elması, mor yapraklı kum kiraz, leylak, hor çiçeği, kenevir, şerbetçiotu.

Su yüzeyinde kalan tohumların çimlenmeme nedeni, oksijenin yetersiz olması ve gelişmek için gerekli besin maddelerine ulaşamamasıdır. Tohumların çimlenmesi için su, sıcaklık ve oksijenin uygun değerlerde olması gereklidir.

Süt ağacı (Euphorbia trigona), yaklaşık 1 ay içinde köklenme sürecine başlar.

Lentisel ve stoma bitkilerin örtü doku elemanlarıdır. Lentisel (kovucuk), odunsu bitkilerin sürgün ve gövdelerini dıştan koruyan genç kabukları üzerinde bulunan, açılıp kapanma özelliğine sahip olmayan, ölü hücrelerden oluşmuş gaz alışverişidir. Stoma ise epidermisten farklılaşmış canlı hücrelerden oluşur, kloroplast içerir ve fotosentez yapabilir.

Evet, amonyum azotunun fazla olması bitkiye zarar verebilir. Amonyum azotunun yüksek düzeyde olması, amonyak toksisitesine yol açar. Ayrıca, aşırı amonyum beslenmesi, meyve tutumunun zayıflamasına ve çiçek dibi çürüklüğü gibi kalsiyum noksanlığı belirtilerinin ortaya çıkmasına yol açar.

Limon ağacının hücresel yapısı, karmaşık bir organik doku olarak tanımlanır. Bu yapı şu unsurlardan oluşur: Hücre duvarları ve hücre zarı. Su içeriği. Organik asitler. Vitaminler ve mineraller. Heterojen yapı.

İletim demeti, bitkilerde organik ve inorganik besin maddelerinin iletiminin yapıldığı odun ve soymuk borularından oluşan yapılardır.

Pamuk bitkisi, 20-32°C sıcaklıklar arasında en iyi gelişmeyi gösterir.

Yapraktaki hücre sayısının az olmasının nedeni, hücreler arasında geniş boşlukların bulunmasıdır.

Bitki çeperi, suda çözünmeme özelliği nedeniyle selülozdan yapılmıştır. Bu, bitkilere dayanıklılık kazandırır ve onların bol miktarda suya ihtiyaç duymalarına rağmen çeperlerindeki yapının bozulmasını önler.

İntersepsiyon, bitkilerin toprak üstü kısımları tarafından tutulan yağış sularının bir kısmının buharlaşarak tekrar atmosfere dönmesi olayıdır.

Bitkilerde çevreye direnci sağlayan faktörler abiyotik ve biyotik streslere karşı geliştirilen savunma mekanizmalarıdır. Abiyotik streslere karşı direnç şu şekillerde sağlanır: - Kuraklık direnci: Bitkiler su kaybını minimize etmek için stomalarını kapatır, kök sistemlerini derinleştirir ve hücrede su tutan maddeler üretir. - Tuzluluk direnci: Bitkiler, hücre zarlarını korumak için iyon pompaları kullanır ve zararlı iyonların hücre içerisine girişini sınırlayan mekanizmalar geliştirir. - Sıcaklık stresine direnç: Bitkiler, aşırı sıcaklık koşullarında proteinlerin bozulmasını önlemek için ısı şoku proteinleri üretirler. Biyotik streslere karşı direnç ise şu yollarla sağlanır: - Fiziksel bariyerler: Bitkiler, patojenlerin ve zararlıların girişini engelleyen kalın bir dış epidermis tabakası ve tüylerle kaplı yüzeyler gibi fiziksel bariyerlere sahiptir. - Kimyasal savunmalar: Bitkiler, patojenler ve zararlılarla karşılaştığında alkaloidler, fenolik bileşikler, terpenoidler ve protein inhibitörleri gibi savunma kimyasalları üretirler. - Hipersensitif yanıt: Bitki hücreleri, patojenin giriş yaptığı bölgedeki hücreleri hızla öldürerek patojenin yayılmasını durdurur. - Sistemik edinilmiş direnç (SAR): Bitki, lokal olarak bir patojenle karşılaştıktan sonra tüm bitkide bir savunma durumu oluşturur ve bu, bitkinin diğer bölümlerinin gelecekteki enfeksiyonlara karşı daha dirençli olmasını sağlar.