BitkiAnatomisi

Gofik kelimesi, Elazığ kültüründe genellikle yaşça küçük, saf veya tecrübesiz kişileri tanımlamak için kullanılır. Ayrıca, gofik kelimesi argo olarak "terbiyesiz, kaba veya saygısız" anlamında da kullanılabilir. Bunun yanı sıra, gofik kelimesi, punk ve gotik kültürlerinden etkilenmiş kişileri tanımlayan bir argo terim olarak da kullanılır.

Yaprak kesitinde iletim demetleri, mezofil tabakasının içinden geçer. Ksilem (odun boruları) çoğunlukla damarların üst kısmında, floem (soymuk boruları) ise alt kısmında bulunur.

Kök ve gövde arasındaki fark şu şekilde açıklanabilir: Kök. Gövde. Örnekler: "Gözlük" kelimesinde kök "göz", ek ise "lük"tür. "Sevgi" kelimesinde kök "sev", ek ise "gi"dir. "Evli" kelimesinde kök "ev", ek ise "li"dir. "Sucu" kelimesinde kök "su", ek ise "cu"dur. "Görgü" kelimesinde kök "gör", ek ise "gü"dür. Ayrıca, kök ve gövde kavramları, bitki biyolojisinde de kullanılır. Kök (bitki). Gövde (bitki).

Kökün başlıca görevleri: Bitkiyi toprağa bağlamak. Su ve mineral alımı. Besin depolama. Ayrıca, bazı kök türleri değişikliğe uğrayarak özel görevler üstlenebilir, örneğin parazit bitkilerin üzerinde yaşadıkları bitkinin besinlerini emmek için sömürme kökleri (havstoryum) gelişebilir.

Otsu bitkilerde gövde enine kesiti şu şekilde olur: En dışta epidermis bulunur. Epidermisin altında parankima dokusu yer alır. İletim demetleri düzensiz olarak dağılmıştır; ksilem ve floem arasında kambiyum bulunmaz. Öz bölgesi bulunmaz. Otsu çift çenekli bitkilerde ise epidermisin altında korteks tabakası bulunur ve iletim demetleri halka şeklinde dizilmiştir.

Şeker pancarında en çok şeker, pancar yumrusunda bulunur.

Gövde enine kesitinde kambiyum, ksilem ve floem arasında bulunur. Çift çenekli bitkilerde, kambiyum, floem ile ksilem arasında düzenli bir şekilde sıralanmıştır. Tek çenekli bitkilerde ise kambiyum bulunmaz, bu nedenle iletim demetleri dağınık hâldedir ve enine büyüme görülmez.

11. sınıf Biyoloji ders kitabı Meb Yayınları, sayfa 101'de mide ve ince bağırsakla ilgili bilgiler yer almaktadır. Bu sayfada, mide duvarının iç yüzeyindeki mukoza tabakasının özellikleri, mide bezlerinin yapısı ve mide öz suyunun içeriği açıklanmaktadır. İnce bağırsakla ilgili olarak ise, bu organın yapısı ve mukoza tabakasının özellikleri ele alınmaktadır. Sayfa 101'deki cevaplara şu sitelerden ulaşılabilir: evvelcevap.com; ogmmateryal.eba.gov.tr.

Aşılı bir bitkinin iki ana parçası vardır: 1. Anaç: Bitkinin kök sistemini oluşturan, ürün vermeyen alt kısımdır. 2. Kalem (Çeşit): Anaca eklenen, bitkinin gövde ve tacını geliştiren, ürün veren üst kısımdır.

Çift çenekli bitkilerde, tek çenekli bitkilerde bulunmayan bazı özellikler şunlardır: Kambiyum: Tek çenekli bitkilerde kambiyum bulunmaz. Öz bölgesi: Tek çenekli bitkilerde öz bölgesi yoktur. İletim demetleri: Tek çenekli bitkilerde iletim demetleri dağınık bir şekilde düzenlenmiştir (kapalı iletim demeti). Kök tipi: Tek çenekli bitkilerde genellikle saçak kök tipi gözlenirken, çift çenekli bitkilerde kazık kök tipi görülür. Yaprak damarlanması: Tek çenekli bitkilerde yaprak damarlanması paralelken, çift çenekli bitkilerde ağsıdır. Çiçek kat sayısı: Tek çenekli bitkilerde çiçekler genellikle üç veya altı katlı iken, çift çenekli bitkilerde dört veya beş katlıdır.

Bitki özsuyu, bir bitkinin elek boruları veya tahta boru hücrelerinde taşınan, çeşitli organik ve inorganik maddeleri içeren sıvıdır. İki ana türü vardır: 1. Odun borusu (ksilem) özsuyu. 2. Soymuk borusu (floem) özsuyu. Bitki özsuyu, akçaağaç şurubu, aloe vera ürünleri ve yabani marul özsuyu gibi çeşitli alanlarda kullanılır.

Kaliksin farklı bağlamlarda farklı görevleri vardır: Hücre biyolojisi. Bitki anatomisi. Tıp ve beslenme.

Açıklamalı Genel Botanik ve Bitki Anatomisi Atlası, Hüsnü Çakırlar, Cahit Doğan ve Edibe Özmen tarafından yazılmıştır. Kitap, Palme Yayınevi tarafından 2009 yılında yayımlanmıştır.

Bir ağaç dalı, şu şekilde oluşur: Tomurcuklar. Büyüme. Ağaç dalının oluşumu, ağacın türüne ve yetiştiği koşullara bağlı olarak değişiklik gösterebilir.

Palizat parankiması ve sünger parankiması, yaprakların mezofil tabakasında bulunan iki çeşit özümleme parankimasıdır. Palizat parankiması. Sünger parankiması. Özümleme parankiması, genç gövde ve dallarda bulunur. Parankima, bitki yapısına ait bir canlı olup, dolgu dokusu olarak görev yapar. Parankima hücreleri, ince çepere sahiptir. Parankima türleri: Asimilasyon parankiması. Havalandırma parankiması (Aerankima). İletim parankiması. Depo parankiması.

Apikal meristem ve interkalar meristem, bitkilerde bulunan meristem doku türleridir. Apikal meristem, kök, gövde veya bunların yan organlarının uçlarında bulunur. İnterkalar meristem, sürekli dokular arasında kalan meristemlerdir. Meristemler, bulundukları yere göre üç ana gruba ayrılır: apikal (uç) meristem, interkalar (ara) meristem ve lateral (yanal) meristem.

Korm ve rizom arasındaki temel farklar şunlardır: Korm: Gövdenin toprak altında besin biriktirerek şişmesiyle oluşmuş bir depo organıdır. Dışında kök izleri bulunur ve kök ile sürgün belirli yerlerden çıkar. Örnekler: Glayöl ve çiğdem. Rizom: Toprak altında veya hemen üzerinde, yatay bir gövdedir. Üzerinde boğum ve boğum araları bulunur. Alt yüzünden kök, toprağın üst kısmına doğru ise sürgünleri meydana getirir. Örnekler: Süsen ve iris. Özetle, korm daha çok depo organı olarak görev yaparken, rizom bitkinin hayatta kalmasını sağlar ve yeni bitkiler oluşturabilir.

Şeftalinin tüylü olmasının birkaç nedeni vardır: Koruma: Tüyler, meyveyi dış etkilere karşı korur; çizilmelere, zararlı mikroorganizmaların girişine ve nem kaybına engel olur. Isı ve nem düzenlemesi: Tüyler, meyve yüzeyinde bir hava tabakası oluşturarak aşırı su birikimini önler ve sıcaklık ile nem dengesini sağlar. Böceklere karşı savunma: Tüylü yüzey, böceklerin meyvenin iç kısmına ulaşmasını zorlaştırır, böylece meyveyi yumurta bırakmak için kullanan böceklere karşı doğal bir savunma mekanizması görevi görür.

Simit floresanlar, E27 duylara (standart ampul duyu) takılır. Simit floresanın takılması için, ürünün takılacağı yerde bulunan duy kısmına doğru bir şekilde yerleştirilmesi ve yandığını kontrol ederek işlemin doğru yapıldığının test edilmesi önerilir.

Tomurcuğun içinde, bitkinin türüne ve tomurcuk türüne bağlı olarak şu yapılar bulunabilir: Yaprak tomurcuğu. Çiçek tomurcuğu. Organ taslakları. Hormon ve bazı maddeler. Ayrıca, tomurcuklar pullu veya çıplak olabilir.