BitkiAnatomisi

Gofik kelimesi, lahana ya da pancarın yapraksız kalan kök kısmını ifade eder.

Yaprak kesitinde iletim demetleri, mezofil tabakası içinde yer alır.

Kök ve gövde, bitkilerin iki temel yapısal elemanıdır ve farklı işlevlere sahiptirler: 1. Kök: Bitkiyi toprağa bağlayarak su ve minerallerin alınmasını sağlar. 2. Gövde: Bitkinin yer üstünde kalan kısmıdır ve kök ile yapraklar arasında bağ kurar.

Kökün dört ana görevi şunlardır: 1. Su ve mineral alımı: Kökler, bitkinin su ve besin maddelerini (mineralleri) topraktan almasını sağlar. 2. Destek sağlama: Bitkiyi toprakta sabit tutarak dik durmasını ve çevresel etkilere karşı dayanıklı olmasını sağlar. 3. Besin depolama: Özellikle bazı bitkilerde kökler, besin maddelerini ve enerjiyi depolamak için kullanılır. 4. Hava ve gaz değişimi: Bazı kökler, topraktan hava ve gaz alışverişini sağlamak için özel yapılar geliştirir.

Otsu bitkilerde gövde enine kesiti şu şekilde olur: 1. Epidermis: En dışta koruyucu bir tabaka olan epidermis bulunur. 2. Parankima Dokusu: Epidermisin altında yer alır. 3. İletim Demetleri: Floem ve ksilemden oluşan iletim demetleri, parankima dokusu içinde düzensiz dağılmıştır. 4. Kambiyum: Tek çenekli otsu bitkilerde kambiyum bulunmaz, bu nedenle enine büyüme görülmez. 5. Korteks ve Öz: Tek çenekli bitkilerde korteks ve öz bölgeleri yoktur.

Şeker pancarında en çok şeker, bitkinin kökünde bulunur.

Kambiyum, gövde enine kesitinde floem ile ksilem arasında bulunur.

11. sınıf Biyoloji ders kitabı Meb Yayınları, sayfa 101'de mide ve ince bağırsakla ilgili bilgiler yer almaktadır. Bu sayfada, mide duvarının iç yüzeyindeki mukoza tabakasının özellikleri, mide bezlerinin yapısı ve mide öz suyunun içeriği açıklanmaktadır. İnce bağırsakla ilgili olarak ise, bu organın yapısı ve mukoza tabakasının özellikleri ele alınmaktadır. Sayfa 101'deki cevaplara şu sitelerden ulaşılabilir: evvelcevap.com; ogmmateryal.eba.gov.tr.

Aşılı bir bitkinin parçası iki ana bölümden oluşur: anaç ve kalem. - Anaç, bitkinin kök sistemini oluşturan alt kısımdır. - Kalem ise bitkinin gövde ve tacını geliştiren üst kısımdır.

Kaliksin farklı bağlamlarda farklı görevleri vardır: 1. Hücre Biyolojisi: Hücre zarında bulunan kaliks, madde geçişinin kontrolünü sağlar, hücrelerin birbirine tutunmasını ve hormon gibi maddelerin ilgili hücreleri uyarmasını mümkün kılar. 2. Bitki Anatomisi: Bitkilerde kaliks, çiçeğin en dış halkasını oluşturur ve çiçek tomurcuğunu açılmadan önce korur, tozlayıcıları çekmeye yardımcı olur. 3. Tıp ve Beslenme: Kalsiyum minerali olarak da bilinen kaliks, kemik ve diş sağlığını korur, kas kasılmasında, sinir iletiminde ve kan pıhtılaşmasında önemli rol oynar.

Çift çenekli bitkilerde tek çenekli bitkilerin bulunmayan özellikleri şunlardır: 1. Kambiyum: Çift çenekli bitkilerde kambiyum bulunurken, tek çenekli bitkilerde kambiyum yoktur. 2. İletim Demetleri: Tek çenekli bitkilerin iletim demetleri dağınık hâldedir, çift çenekli bitkilerde ise düzenli bir halka şeklinde düzenlenmiştir. 3. Yaprak Damarlanması: Tek çenekli bitkilerin yaprakları genellikle paralel damarlıdır, çift çenekli bitkilerin yaprakları ise ağsı damarlıdır. 4. Kök Sistemi: Tek çenekli bitkiler saçak kök sistemine sahipken, çift çenekli bitkiler kazık kök sistemine sahiptir.

Bitki özsuyu, bir bitkinin kalburlu soymuk borularında veya odun borusu hücrelerinde taşınan ve çeşitli organik ve inorganik maddeleri içeren sıvıdır. Özsuyun işlevleri: - Bitkinin beslenmesi ve düzgün gelişimi için gereklidir. - Fotosentez için mikro ve makro elementlerin yapraklara taşınmasını sağlar. - İşlenmiş özsu haline geldikten sonra, hayvanlar ve insanlar için besin kaynağı oluşturur. Özsu türleri: - Ham özsu: Köklerde oluşur ve ksilem sayesinde bitkinin geri kalan kısımlarına taşınır. - İşlenmiş özsu: Fotosentez sürecinden geçtikten sonra ham özsudan oluşur ve floem tarafından yapraklardan köklere ters yönde taşınır.

"Açıklamalı Genel Botanik ve Bitki Anatomisi Atlası" kitabını Hüsnü Çakırlar, Cahit Doğan ve Edibe Özmen yazdı.

Ağaç dalı, tohum filizinin, kütüğün veya kök yavrularının sapının gelişmesiyle birlikte, yaprakların axillerinde gelişen tomurcukların ortaya çıkmasıyla oluşur. Dal oluşum süreci şu şekilde gerçekleşir: 1. Apikal Meristem: Ağaç boyu ve dal uzaması, tomurcuk tabanında bölünen ve uzayan apikal meristemden kaynaklanır. 2. Kambiyum: Kambiyum adı verilen ince hücre tabakası, ağacın büyümesinde rol oynar ve yeni dalların oluşmasına izin verir. 3. Elek Tüpleri: Dış kambiyal tabaka ile kabuk arasına sıkıştırılmış elek tüpleri, gıdayı yapraklardan köklere taşır. 4. Genetik Materyal: Genetik materyalin transferi, bu tomurcukların belirli oranlarda büyümesine ve ağacın boyunu ve şeklini oluşturmasına neden olur.

Palizat ve sünger parankiması, bitkinin yapraklarında bulunan özümleme parankimasının iki çeşididir. - Palizat parankiması: Yaprağın üst epidermisinin altında, bir veya iki sıralı hücrelerden oluşur. - Sünger parankiması: Palizat parankimasının altında ve alt epidermise yakın yerde bulunur.

Apikal meristem ve interkalar meristem, bitkilerde bulunan meristem doku türleridir. Apikal meristem, kök, gövde veya bunların yan organlarının uçlarında bulunur. İnterkalar meristem, sürekli dokular arasında kalan meristemlerdir. Meristemler, bulundukları yere göre üç ana gruba ayrılır: apikal (uç) meristem, interkalar (ara) meristem ve lateral (yanal) meristem.

Korm ve rizom arasındaki temel farklar şunlardır: 1. Yapı: Korm, gövdenin toprak altında besin biriktirerek şişmesiyle oluşmuş bir depo organıdır, gerçek bir yumru değildir. 2. Kök ve sürgün çıkışı: Kormda kök ve sürgün belirli yerlerden çıkar. 3. Örnek bitkiler: Kormlu bitkilere glayöl ve çiğdem örnek olarak verilebilir.

Simit floresanlar, tek bir duya sahiptir.

Tüylü şeftali, meyvenin doğal bir özelliği olup, bu tüylerin birkaç işlevi vardır: 1. Koruma: Tüyler, meyvenin hassas kabuğunu darbelere ve zararlı mikroorganizmaların girişine karşı korur. 2. Isı ve nem düzenlemesi: Hava tabakası oluşturarak meyvenin üzerindeki ısıyı ve nemi kontrol eder, aşırı ısınma veya su kaybını önler. 3. Böceklerden korunma: Tüylü yüzey, böceklerin yumurtalarını bırakmasını zorlaştırır ve meyvenin iç kısmına ulaşmalarını engeller.

Tomurcuğun içinde şu yapılar bulunur: 1. Koruyucu Yapraklar (Pul Yapraklar): Tomurcuğu dış etkenlere karşı korur. 2. Büyüme Noktası: Hücre bölünmesinin ve büyümenin başladığı yer. 3. Embriyonik Yapılar: İleride yaprak, dal veya çiçek haline gelecek doku taslakları. Ayrıca, tomurcuklarda lignin içeriği yüksek sert yapılı pullar da bulunur ve bunlar tomurcuğu zararlı etmenlerden korur.