BitkiBiyolojisi

Bir çiçekteki stamenlerin tümüne "andresium" veya "androecium" denir.

Çift zarlı plastitler şunlardır: Kloroplast. Kromoplast. Lökoplast. Ayrıca, etioplast da çift zarlı bir plastit türüdür.

Domates bitkisinde bulunan bazı organeller şunlardır: Kloroplast. Lökoplast. Kromoplast. Ayrıca, domates bitkisi hücrelerinde plastit adı verilen ve farklı pigmentlerle birleşerek çeşitli renkler oluşturan organeller de bulunur.

Transpirasyonun (terlemenin) önemi şu şekilde özetlenebilir: Bitkilerin serinlemesi: Transpirasyon, bitkilerin aşırı ısınmasını önleyerek serinlemelerini sağlar. Su ve besin taşınması: Köklerden alınan su, transpirasyon sayesinde bitki boyunca taşınır ve besin maddeleri ile birlikte her bölüme dağıtılır. Mineral emilimi: Topraktan alınan mineraller, transpirasyon sayesinde emilir ve tekrar emilime olanak sağlanır. İklim etkisi: Bitkiler tarafından atmosfere bırakılan su buharı, yağmur ve kar şeklinde yeryüzüne geri döner, böylece iklim ve hava koşulları etkilenir. Fotosentez ve besin alımı: Transpirasyon, fotosentez ve besin alımında önemli bir role sahiptir.

Domateste kalsiyum eksikliğinin bazı nedenleri: Düzensiz sulama. Hızlı büyüme. Besin denge bozukluğu. Soğuk toprak. Topraktaki tuzluluk. Kök zararları.

Çiçekte erkek organın (stamen) görevi, polen üretmektir. Erkek organ, bir sapçık (filament) ve çiçektozlarının üretildiği başçık (anter) kısımlarından oluşur.

Evet, stomaların kapanması terlemeyi azaltır. Stomalar genelde gündüzleri açıktır ve fotosentez, terleme gibi yaşamsal işlevlerin gerçekleşmesini sağlar. Ayrıca, kuraklık koşullarında olduğu gibi yeterli su bulunmadığında stomalar kapanır.

Soğan zarı hücreleri, çok hücreli bir bitki olan soğanın yapraklarının arasında bulunan ince zar tabakasında yer alan hücrelerdir. Özellikleri: Ökaryotik yapı: Çekirdek yönetiminde yaşamsal işlemler gerçekleşir. Hücre çeperi: Protein, selüloz ve lignin maddelerinden oluşur. Kofullar: Büyük ve az sayıdadır. Bölünme: Mitoz bölünme ile benzer hücreler oluşur, boğumlanma görülmez. Depolama: Fazla besinler nişasta şeklinde depolanır. İnceleme: Mikroskop, lam, lamel, bıçak, damlalık ve su gibi malzemelerle incelenebilir. Metilen mavisi veya iyot çözeltisi kullanılarak hücre çekirdeği ve organeller görülebilir.

Interception ve transpirasyon farklı kavramlardır: 1. Interception: Yağış sırasında bitkilerin yaprakları ve dalları tarafından suyun tutulmasıdır. Bu, suyun yere ulaşmasını engeller ve suyun bir kısmını buharlaştırır. 2. Transpirasyon: Bitkilerin stomalar aracılığıyla su buharı vermesi olayıdır. Bu süreç, havanın emme kuvveti sayesinde gerçekleşir ve bitkilerin serinlemesine yardımcı olur. Aynı zamanda topraktan su emilimini ve mineral madde alımını kolaylaştırır. Özetle: - Interception: Suyun bitkiler tarafından tutulması. - Transpirasyon: Bitkilerin su buharı vermesi.

Çiçeklerde monilya (çiçek monilyası) hastalığı, "Monilinia laxa" adlı mantar nedeniyle oluşur. Monilya hastalığının oluşma ve yayılma süreci: Kışın hayatta kalma: Mantar, kışı hastalıklı dallardaki kanserler ve mumyalaşmış meyveler üzerinde geçirir. İlkbahar enfeksiyonu: İlkbaharda, rüzgar, yağmur ve böcekler aracılığıyla çiçeklere taşınan sporlar, çiçeklerde kahverengi lekelere neden olur. Yayılma: Bu lekeler hızla tüm çiçeği ve sapı sarar, dallarda kanserlere ve meyvelerde çürümelere yol açar. Devam kaynağı: Enfekte olmuş meyveler mumyalaşarak ağaçta asılı kalır veya yere düşer, bu da hastalığın sonraki sezonlarda devam etmesine yol açar. Mücadele yöntemleri: Kültürel önlemler: Hastalıklı dallar ve mumyalaşmış meyveler budanarak imha edilmelidir. Kimyasal mücadele: Uygun fungisitler kullanılarak, çiçeklerin %5-10'u ve %90-100'ü açtığında iki kez ilaçlama yapılmalıdır.

Fotosentezde ışıklı evre, sadece gündüz gerçekleşir. Işıksız evre ise gündüz veya gece olabilir, ışık gerekli değildir.

Peridermis, çok yıllık odunsu bitkilerde kök ve gövdedeki enine kalınlaşma sonucu parçalanan epidermisin yerine geçen ikincil bir koruyucu katmandır. Özellikleri: Mantar kambiyumu ve mantar dokudan oluşur. Lentisel (kovucuk) adı verilen açıklıklar içerir. Hücreleri ölüdür. Kloroplastı yoktur, bu yüzden fotosentez yapamaz. Peridermis, açık tohumlu bitkiler ile odunlu çift çenekli bitkilerin kök ve gövdelerinde bulunur.

Epidermis ve stoma arasındaki temel farklar şunlardır: Konum: Epidermis, bitkilerin yapraklarının koruyucu dış tabakasıdır. İşlev: Epidermis, bitkinin su kaybını önleyen kutikula tabakasını oluşturur ve gaz alışverişini stoma aracılığıyla sağlar. Hücre Yapısı: Epidermis hücreleri kloroplast içermez ve fotosentez yapamaz.

Kendi kendine tozlaşan ağaçların anlaşılmasına yardımcı olabilecek bazı özellikler: Erselik yapı: Çiçeğin erselik yapıda olması, kendine tozlaşmayı kolaylaştırır. Homogami: Erkek ve dişi cinsiyet organlarının aynı zamanda olgunlaşması. Kendi kendine tozlaşma, döllenmenin aynı çiçeğin erkek ve dişi organları arasında gerçekleşmesi durumudur.

Ağaçların yapraklarını dökmesinin nedeni, fotoperiyodizm adı verilen bir süreçtir. Ayrıca, yaprakların dökülmesinin diğer nedenleri arasında: Su stresi. Besin elementleri yetersizliği. Hastalık ve zararlılar. Bu nedenle, ağaçların yapraklarını dökmesi, onların hayatta kalma ve enerji tasarrufu sağlama stratejilerinin bir parçasıdır.

Bitkilerde madde taşınımı, ksilem ve floem adı verilen iletim dokuları aracılığıyla gerçekleşir. Ksilem: Su ve minerallerin taşınması: Su ve mineraller, kök emici tüyleri aracılığıyla topraktan alınır ve ksilem ile bitkinin gerekli kısımlarına taşınır. Tek yönlü taşıma: Ksilemde hareket, kökten yapraklara doğru tek yönlüdür. Floem: Organik maddelerin taşınması: Fotosentez sonucu üretilen organik maddeler, floemle bitkinin diğer organlarına taşınır. Çift yönlü taşıma: Floemde taşıma çift yönlüdür; hem yukarı (yapraklardan köke doğru) hem de aşağı (kökten yapraklara doğru) gerçekleşir. Basınç-akış teorisi, floemde organik madde taşınımını açıklar.

Kökte endodermis ve kaspari şeridi, korteksin en iç kısmında bulunur. Endodermis, kabuk (korteks) ile orta silindirin sınırını meydana getirir. Kaspari şeridi, endodermis hücrelerinin çeperlerinde yer alır. Ayrıca, bazı bitkilerde kök ekzodermisinde ve kök korteksinin, gövde veya yaprağın dış tarafında dış kortekste de kaspari şeridi bulunabilir.

Su yüzeyinde kalan tohumların çimlenmemesinin birkaç nedeni olabilir: Tohumun yapısı: Tohumun odunsu kısmı fazla ise, tohum yüzer. Oksijen eksikliği: Su yüzeyinde kalan tohumlar, oksijenden yoksun bir ortamda olabilir. Tohum kabuğu: Kimi tohumlarda tohum kabuğu, suyun içeri girmesine izin vermezken oksijeni hiç geçirmeyebilir. Ayrıca, tohumların çimlenmesi için uygun sıcaklık ve ışık koşullarının da sağlanması gereklidir.

Klorofil ölçerler, buğday, pirinç, mısır, pamuk gibi çeşitli tarım ürünlerinin yanı sıra soya fasulyesi, arpa, biber, domates, bezelye, alabaş, marul gibi yenilebilir bitkilerde ve titrek kavak, Avrupa huş, kağıt huş gibi ağaç türlerinde kullanılabilir. Bazı klorofil ölçerlerin kullanılabildiği bitki türlerinden bazıları şu şekildedir: SPAD-502Plus: Buğday, pirinç, mısır, pamuk. MC-100: Pirinç, buğday, soya fasulyesi, arpa, biber, domates, bezelye, alabaş, marul, kiraz, böğürtlen, roka, karalahana, lahana, marul ve pazı. Klorofil ölçerler, bitki yapraklarındaki klorofil seviyesini ölçerek fotosentez verimliliğini ve bitki sağlığını değerlendirir.

Buğdayda bor eksikliğinin bazı belirtileri şunlardır: Büyüme noktalarında duraksama ve yavaşlama. Çiçek tablası gelişiminde ve tablada tohum oluşumunda aksamalar. Tepe tomurcuk veya sürgünün ölmesi. Yapraklarda kıvrılma, kalınlaşma ve koyu mavi, yeşil renk alma. Boğum aralarının kısalması ve büyümenin bodurlaşması. Bitkinin çalılaşmış bir görünüm kazanması. Olgun yapraklarda damarlar arası kloroz ve yaprak ayasında şekil bozukluğu. Bor eksikliği şüphesi durumunda, toprak ve bitki analizleri yapılması önerilir.