Akımlar

Empedokles, çokçuluk (plüralizm) felsefi akımına dahildir. Empedokles'in felsefi düşünceleri, akılcı düşünüş ve mistik inancın dengeli bir karışımından ibarettir. Ayrıca, Empedokles'in felsefi sistemi, Parmenides'in değişim reddine yanıt verirken dini buyrukları ve büyülü uygulamaları benimsemiştir.

Vasıf Öngören, toplumcu gerçekçilik akımına mensuptur. Ayrıca, Bertolt Brecht'in epik tiyatro anlayışını Türk tiyatrosunda sürdüren sanatçılardan biridir.

Abdülhamit Çolpan, Ceditçilik akımına mensuptur. Ceditçilik, 20. yüzyılın başında Türkistan'da ortaya çıkan ve yenilikçi fikirleri savunan bir akımdır.

Metafizik ve sürrealizm arasındaki temel farklar şunlardır: Metafizik Sanat: Temalar: Melankolik belirsizlik ve derin boyut arayışı içerir. Kompozisyon: Katı kompozisyon kuralları ve mimari değerlere önem verir. Ögeler: Mistik ögeler, çarpıtılmış perspektifler, yapay ışık ve garip imgeler kullanır. Sürrealizm: Temalar: Rüyalar, bilinçdışı süreçler ve gerçekliğin sınırlarını zorlamayı içerir. Kompozisyon: Mantıksız ve absürt unsurların bir araya gelmesiyle alışılmadık kompozisyonlar oluşturur. Ögeler: Günlük nesneler derin sembolik anlamlar kazanır; otomatizm tekniği kullanılır. Özetle, metafizik sanat, sürrealizmin bir alt dalı olarak kabul edilebilir; ancak sürrealizm, daha geniş bir ifade biçimi olup, bilinçdışının sınırsız yaratıcı potansiyelini ve mantıksızlığı merkeze alır.

Sebkihindi ve mahallileşme akımları aynı değildir, ancak aralarında bazı benzerlikler bulunmaktadır. Mahallileşme akımı, divan edebiyatında yerli unsurlara daha fazla yer verme anlayışıyla ortaya çıkmıştır. Sebkihindi akımı ise, İran’da ortaya çıkan ve Hindistan’da gelişen bir akımdır. Her iki akım da XVII. yüzyılda etkili olmuştur.

Evet, ekspresyonizm ve dışavurumculuk aynı anlama gelir. Ekspresyonizm veya dışavurumculuk, 20. yüzyılın başlarında ortaya çıkan, sanatçıların duygularını, düşüncelerini ve içsel deneyimlerini yoğun bir şekilde ifade etmeyi amaçlayan bir sanat akımıdır.

Durdygylyç adlı kişinin hangi akıma mensup olduğuna dair bilgi bulunamadı. Ancak, Émile Durkheim'ın sosyolojide işlevselci yaklaşıma mensup olduğu bilinmektedir.

İzlenmcilik (empresyonizm) ve sembolizm arasındaki bazı farklar şunlardır: Ortaya çıkış zamanı: Sembolizm, 19. yüzyılın ikinci yarısında parnasizme tepki olarak ortaya çıkarken, empresyonizm 19. yüzyılın sonunda Fransa'da doğmuştur. Amaç: Sembolizm, duygusallığa ve insanın iç dünyasına yönelirken, empresyonizm dış dünyanın sürekli değişim ve dönüşümünü, bu değişimlerin sanatçıda uyandırdığı duyguları ifade etmeyi amaçlar. Dil ve üslup: Her iki akım da kapalı bir anlatım ve simgelerle ifade kullanır, ancak sembolizmde dil daha ağır ve mecazlarla doludur. Sanat anlayışı: Sembolizm "sanat için sanat" anlayışını benimserken, empresyonistler sanatın sosyal bir görev üstlenmesine karşı çıkarlar. Nazım biçimleri: Sembolistler serbest nazım biçimlerini tercih ederken, empresyonist şairler şekil ve kafiyeye önem vermezler.

Hiperrealizm, resim ve heykel gibi sanat dallarında, yüksek çözünürlüklü bir fotoğraf kalitesinde eserler yaratmayı amaçlayan bir sanat akımıdır. Bu akımdaki eserlerde, gerçeklikle birebir benzerlik sağlanmaya çalışılsa da, her eser bir sanatçı tarafından yaratıldığı için bir yorum içerir. Hiperrealizm, 1960'lı yıllarda ABD'de ortaya çıkmıştır ve fotorealizm veya süperrealizm gibi isimlerle de anılır.

Yedi Meşaleciler, Beş Hececiler'e tepki olarak ortaya çıkmıştır. Bu topluluk, Beş Hececiler'in şiirini sığ bulduklarını belirtmiş ve eski kuşağın kendilerini küçümsemesine başkaldırmışlardır.

Brütalizm, 1950'lerde modernizmin bir devamı olarak ortaya çıkan ve yapı malzemelerinin yalın haliyle kullanıldığı, süslemelere yer verilmeyen bir mimari akımdır. Brütalizmin bazı özellikleri: Malzeme: Beton, sıva veya boya kullanılmadan çıplak bırakılır; cam, çelik ve tuğla gibi malzemeler de kullanılır. Geometrik şekiller: Açısal ve sivri köşeli geometrik şekiller tekrarlanır. İşlevsellik: İç mekan işlevleri dışarıdan görülebilir. Kütle ve boşluklar: Kararlı bir tutum ve ritim duygusu yaratan formlar kullanılır. Brütalizm, 1970'lerin sonundan itibaren popülerliğini yitirmiş, ancak son yıllarda yeniden ilgi görmeye başlamıştır.

Dışavurumculuk (ekspresyonizm), empresyonizme (izlenimcilik) tepki olarak doğmuştur. Ayrıca, 19. yüzyıl gerçekçilik ve idealizmine karşı anti-natüralist öznel bir bakış açısını temsil eder.

Soyut modernizm, 20. yüzyılın başlarında ortaya çıkan ve modernizmin bir ifadesi olarak kabul edilen soyut sanat akımını ifade eder. Soyut sanatın bazı özellikleri: Betimsellikten uzaklaşma. İçsel dünyanın ifadesi. Deneysellik. Soyut sanat, sadece Fransa'da değil, Avusturya, Almanya, Hollanda ve Rusya gibi farklı coğrafyalarda da etkili olmuştur.

Edebiyatta gerçekçilik ve idealizm şu şekilde açıklanabilir: Gerçekçilik. İdealizm. Ayrıca, edebiyatta idealizm ve gerçekçilik arasındaki farklar şu şekilde özetlenebilir: Gerçekliğin doğası. Bilgi kaynağı. Zihnin rolü. Edebiyatta idealizm ve gerçekçilikle ilgili daha fazla bilgiye insanokur.org ve infoldia.com sitelerinden ulaşılabilir.

Annalist tarihçiler, Roma tarihini en erken dönemlerden başlayarak kendi yaşadıkları zamana kadar yazan yazarlardır. Bazı önemli annalist tarihçiler: Q. Fabius Pictor: "Roma tarihinin babası" olarak bilinir, Yunanca yazmıştır. Lucius Cincius Alimentus: Pictor'un çağdaşı olup, Hannibal tarafından esir alınmıştır. M. Porcius Cato: Latince tarihi eserlerin yazılmasını başlatmıştır. Lucius Cassius Hemina: İkinci Kartaca Savaşı hakkında yazmıştır. Lucius Culpurnius Piso: Roma tarihini şehrin kuruluşundan kendi zamanına kadar yedi kitaplık bir eserde toplamıştır. Quintus Claudius Quadrigarius: Galyalıların Roma'yı işgalinden Sulla'nın ölümüne kadar olan süreci yirmi üç kitaplık bir eserde ele almıştır. Gaius Licinius Macer: Geniş hacimli eserinde ailesinin başarılarını abartarak anlatmıştır.

Evet, "Dada" ve "Dandinista" aynı programı ifade eder. "Dada Dandinista", Okan Bayülgen'in hazırlayıp sunduğu bir talk-show programıdır.

Süprematizm, 20. yüzyılın başlarında Rusya'da Kazimir Maleviç tarafından kurulan, soyut geometriciliği benimseyen bir sanat akımıdır. Akımın temel ilkeleri: Saf biçim ve geometri. Renklerin üstünlüğü. Soyutlama. İzleyiciyi düşünmeye teşvik etme. Süprematizm, nesnelerin temsiliyetine karşı çıkar ve sanatın devlet, din veya siyaset gibi unsurlara hizmet etmekten soyutlanmasını savunur.

Bohem çizimler, bohem akımına aittir. Bohem akımı, 19. yüzyılın ikinci yarısında Avrupa’da ortaya çıkan bir sanat ve kültür hareketidir. Bohem akımının resimdeki yansımaları, özellikle 19. ve 20. yüzyılda görülür. Bohem akımının temsilcileri arasında Charles Baudelaire, Henri Murger, Henri de Toulouse-Lautrec ve Edgar Allan Poe gibi isimler yer alır.

Modern Sosyoloji Tarihi, çeşitli teorik akımları kapsar. Bu akımlar arasında işlevselcilik (fonksiyonalizm), sembolik etkileşimcilik, etnometodoloji, eleştirel teori ve yapısalcılık bulunur. İşlevselcilik, toplumların istikrarlı ve birbirine bağlı bütünler olduğu varsayımına dayanır ve toplumsal düzeni ortak değerler üzerinden açıklar. Sembolik etkileşimcilik, bireylerin toplumsal etkileşimlerle nasıl anlamlar oluşturduğunu inceler. Eleştirel teori, toplumsal eşitsizlikleri ve güç ilişkilerini eleştirir. Yapısalcılık, toplumsal yapıların nasıl işlediğini analiz eder. Bu akımlar, 19. yüzyılın sonları ile 20. yüzyılın son çeyreği arasında gelişen ve modern toplumları analiz etmeye odaklanan teorik yaklaşımları ifade eder.

OMO, Garip Akımı'na (Birinci Yeni) aittir. Garip Akımı, 1940'lı yıllarda Orhan Veli Kanık, Melih Cevdet Anday ve Oktay Rifat Horozcu tarafından ortaya çıkarılmıştır.