Yedi Meşaleciler, 1928 yılında ortaya çıkmış ve 1933 yılına kadar etkin olan bir edebi topluluktur. Dağılmalarının başlıca nedenleri: Latin alfabesine geçiş: Topluluğun dergileri Meşale'nin 7. ve 8. sayılarının ilk sayfaları yeni alfabe, diğer sayfaları ise Osmanlıca ile yazılmıştır. Bireysel farklılıklar: Topluluk üyeleri, zamanla kendi sanatsal kimliklerini geliştirmek için uzaklaşmış ve farklı alanlara yönelmişlerdir. Hedeflerine ulaşamama: Topluluk, edebiyatta yeni bir soluk getirme iddiasıyla ortaya çıkmış, ancak bu hedeflerini gerçekleştirememiştir. Yedi Meşalecilerden sadece Ziya Osman Saba, topluluk dağıldıktan sonra da şair olarak yoluna devam etmiştir.