ToplumcuGerçekçilik

Ahmed Arif, toplumcu gerçekçilik akımına mensuptur.

Sabahattin Ali'nin şiir anlayışı, özellikle ilk eserlerinde romantik estetik ve bireyci duyuş üzerine kuruludur. Toplumcu-gerçekçi bir şair olarak anılsa da, eserlerinde toplumsal mesajlara daha az yer vermiş, kendi iç dünyasına, aşklarına, ümitsizliklerine ve bedbinliklerine yönelmiştir. Şiirlerini hece vezni ile yazmış, halk şiirinin etkisinden yararlanmıştır.

Mahmut Makal, köy edebiyatı akımının öncüsü ve temsilcisidir. 1950 yılında yayımlanan "Bizim Köy" adlı eseri, Türk edebiyatında köy edebiyatı akımının başlangıcı olarak kabul edilir.

Ahmet Erhan, toplumcu ve gerçekçi edebiyat akımına mensuptur.

Yaşar Kemal, şiir, öykü, roman, anı, röportaj, derleme, söyleşi, deneme, oyun, fıkra ve makale gibi birçok edebi türde eser vermiştir. Şiir türünde ise Yaşar Kemal, halk şiiri örnekleri yazmış ve bu şiirlerde "Âşık Kemal" mahlasını kullanmıştır. Dolayısıyla Yaşar Kemal, belirli bir şiir türüne indirgenemeyecek kadar geniş bir edebi yelpazeye sahiptir.

Nazım Hikmet, serbest nazım şiir türü ile tanınır. Hece ölçüsü veya aruz ölçüsünü kullanmayan, geleneksel nazım biçimlerinin öngördüğü kurallara uymayan şiirleriyle Türk şiirinde yeni bir çığır açmıştır. Nazım Hikmet'in şiirlerinde işlediği bazı temalar: aşk; özgürlük; sosyal adalet; insancılık; memleket sevgisi; vatan hasreti.

Necati Cumalı, Garip Akımı'na mensuptur. Ancak, 1940 kuşağı şairlerinden farklı olarak yalın, aydınlık anlatımlı ve lirik şiirler yazmıştır.

Neşet Günal, toplumcu gerçekçi resim akımına mensuptur. Ayrıca, Günal'ın sanat anlayışı, kübistlere ve Fernand Léger'e benzerlik gösteren biçim estetiği ile de anılmaktadır.

Ataol Behramoğlu, toplumcu gerçekçi şiir akımına mensuptur. Gençlik dönemi şiirlerinde Orhan Veli, Attila İlhan ve İkinci Yeni şiirinin etkileri görülse de, 1965-1971 yılları arasında Papirüs, Şiir Sanatı, Yeni Gerçek, Yeni Dergi ve Halkın Dostları gibi dergilerde çıkan şiirleriyle gerçek şiir kimliğini kazanmıştır.

Köy hayatını anlatan filmler, toplumsal gerçekleri yansıtmak, köy halkının yaşadığı zorlukları ve güzellikleri göstermek amacıyla çekilmiştir. Bu tür filmlerin çekilmesinin bazı nedenleri: Toplumsal gerçekçilik: Köy halkının çektiği acıları ve köy yaşamını gerçekçi bir şekilde yansıtmak. Eğitim ve farkındalık: Köy enstitülerinin hikayesini anlatarak toplumsal dönüşümün önemini vurgulamak. Kültürel tanıtım: Köylerin sosyal yapısını, geleneklerini ve günlük yaşamını tanıtmak. Sanatsal ifade: Yönetmenlerin ve senaristlerin köy yaşamını sanatsal bir bakış açısıyla ele alma isteği. Ayrıca, 1950'li ve 1960'lı yıllarda köyden kente göçün artması, sinemacıların köylerin gerçekliklerine yönelmesine neden olmuştur.

Suat Derviş, toplumcu gerçekçi edebiyat akımının önemli temsilcilerinden biridir. Yazın hayatının ilk yıllarında bireysel konulara ağırlık vermiş, ancak gazetecilik kimliği sayesinde yaşamın gerçekleriyle yüzleştikten sonra bu akıma yönelmiştir.

Fakir Baykurt, toplumcu gerçekçi edebiyat akımına mensuptur. Ayrıca, 1950-1970 yıllarında etkili olan köy edebiyatı hareketinin önde gelen temsilcilerinden biri olarak da kabul edilir.

Şemsi Belli, Garip şiir akımının etkisi altında kalmış, ancak yerel ağız özellikleri gösteren kırsal şiirleriyle toplumcu gerçekçi akım içinde değerlendirilmiştir. İlk dönem şiirlerinde hece ölçüsü ve halk şiiri tarzını kullanan Belli, daha sonra serbest nazma yönelmiştir.

Adnan Yücel, Türk edebiyatında toplumcu gerçekçi şiirin önemli temsilcilerinden biridir. Şairin bazı özellikleri: Edebî yolculuğu, 1974 yılında Yeni Adımlar dergisinde yayımlanan “Ter Şiirleri” ile başlamıştır. İlk şiir kitabı Kavgalara Sözlenen Sevda (1979), toplumcu çizgideki edebiyat eleştirmenlerinin dikkatini çekmiştir. Şiirlerinde, Garip akımından ve özellikle Nâzım Hikmet ile Hasan Hüseyin Korkmazgil gibi toplumcu gerçekçi şairlerden etkiler taşır. Halk dilinden beslenen şiirlerinde, ritim, ezgi ve imge kullanımı öne çıkar. Çukurova'nın doğası ve kültürü, şiirlerinde sıkça yer bulur. Toplumsal sorunlara, sömürüye, baskıya ve adaletsizliğe karşı duyarlılığı, şiirlerinde mücadele ve umut temalarını işler. En bilinen eseri, yedi baskı yapan Yeryüzü Aşkın Yüzü Oluncaya Dek (1986) adlı nehir şiirdir. Türkiye Yazarlar Sendikası, PEN, Edebiyatçılar Derneği ve Çukurova Üniversitesi Öğretim Elemanları Derneği üyesi olarak aktif rol almıştır.

Kemal Bilbaşar'ın "Başka Olur Ağaların Düğünü" romanı, Ege Bölgesi'nde bir kasabada geçen ve 1950'li yıllarda yaşanan olayları anlatır. Romanın ana konusu, Hüseyin Ağa'nın oğlu Tahir ile Osman Ağa'nın kızı Menekşe'nin evlenmesi için yapılan planlardır. Romanda ayrıca, kırsalda kadına bakış, evliliklerde eşler arası denklik, ataerkil anlayış, hegemonik erkeklik, namus kavramına ikiyüzlü yaklaşım ve kızların evlenmesinde erkeklerin söz sahibi olması gibi konular işlenir. Eserde, iki ağa arasındaki rekabet anlatılırken, ağalar olumsuz özelliklerinin yanı sıra insani yanlarıyla da ele alınır.

Gün Zileli, anarşist bir yazardır. Ayrıca, 1970'li yıllarda Türkiye İşçi Köylü Partisi (TİKP)'nin yöneticiliğini yapmıştır.

Bingöl Çobanları şiiri, "pastoral" şiir akımına aittir. Pastoral şiir, dağdan, bayırdan, kırdan, yayladan ve çobandan bahseden, bu temalara duyulan özlemleri dile getiren şiir türüdür.

Fakir Baykurt, köy romanı ve öykü türlerinde eserler vermiştir. Öykü türündeki bazı eserleri: Çilli (1955); Efendilik Savaşı (1959); Karın Ağrısı (1961); Cüce Muhammet (1964); Anadolu Garajı (1970). Roman türündeki bazı eserleri: Yılanların Öcü (1959); Irazca'nın Dirliği (1961); Onuncu Köy (1961); Amerikan Sargısı (1967); Tırpan (1970).

Ercüment Behzat Lav, toplumcu gerçekçilik akımına mensuptur. Ayrıca, şiirlerinde fütürizm, dadaizm, kübizm ve sürrealizm akımlarının etkilerini de yansıtmıştır.

Nâzım Hikmet'in edebi kişiliği, toplumcu-gerçekçi ve fütürist akımlara aittir. Toplumcu-gerçekçi akım: Nâzım Hikmet, toplumcu-gerçekçi şiirin ilk temsilcisi olarak kabul edilir. Fütürist akım: Nâzım Hikmet, Türk edebiyatında fütürist akımın temsilcisidir.