Ekspresyonizm

Aliye Berger, dışavurumculuk (ekspresyonizm) akımına mensuptur.

Mihri Müşfik Hanım, Empresyonizm akımından etkilenmiş bir ressamdır.

Fahrelnissa Zeid, soyut sanat ve ekspresyonizm akımlarıyla ilişkilendirilmektedir.

Wassily Kandinsky, soyut sanat ve ekspresyonizm akımlarının önemli bir temsilcisidir.

Vasili Kandinski aşağıdaki görüşleri savunur: 1. Soyut Sanat: Kandinski, soyut sanatın kurucusu olarak, sanatın doğanın birebir temsilinden ziyade, izleyicinin duygularına hitap eden bir ifade aracı olması gerektiğini savunur. 2. Renklerin Psikolojik Etkileri: Renklerin psikolojik etkilerini temel alır ve her rengin kendine özgü bir anlamı olduğunu, izleyiciye belirli bir duygu aktarımı sağladığını öne sürer. 3. Sanat Eğitimi: Bauhaus yıllarında sanat eğitimi alanında önemli katkılarda bulunur ve kompozisyonun sanatta merkezi bir rol oynadığını vurgular. 4. Ekspresyonizm: Kandinski, ekspresyonizmin etkisi altında, sanatın bireyin iç dünyasını ifade etmesi gerektiğini savunur.

Ekspresyonizmin amacı, sanatçının iç dünyasını ve duygularını dışa vurmaktır. Ayrıca, ekspresyonizm, toplumsal ve bireysel sıkıntıları, sanayileşmenin getirdiği yabancılaşmayı ve adaletsizlikleri eleştirmek için de bir araç olarak kullanılmıştır.

Bazı önemli ekspresyonist sanatçılar şunlardır: Edvard Munch (1863-1944). Wassily Kandinsky (1866-1944). Ernst Ludwig Kirchner (1880-1938). Egon Schiele (1890-1918). Franz Marc (1880-1916). Emil Nolde (1867-1956). Oskar Kokoschka (1886-1980).

Edvard Munch, dışavurumculuk (ekspresyonizm) sanat akımına mensuptur.

Ekspresyonizm, 20. yüzyıl sanat akımı olup, doğanın olduğu gibi temsili yerine duyguların ve iç dünyanın ön plana çıkarıldığı bir sanat anlayışıdır.

Ekspresyonizme "dışavurumculuk" denmesinin nedeni, akımın sanatçının duygularını ve iç dünyasını dışa vurmasını amaçlamasıdır. Bu sanat akımı, doğanın olduğu gibi yansıtılması yerine, sanatçının öznel duygularını renk, çizgi, düzlem ve kütle gibi plastik unsurlarla ifade etmesine dayanır.

Wassily Kandinsky, soyut sanatın kurucusu olarak kabul edilir ve sanatında aşağıdaki ilkeleri savunur: 1. Renklerin Psikolojik Etkileri: Kandinsky, renklerin psikolojik ve duygusal bir ifade aracı olduğunu savunur. 2. İçsel Duyguların Yansıması: Sanatı, ruhun ve duyguların bir yansıması olarak görür ve izleyicilerde adlandırılmamış duyguları uyandırmayı amaçlar. 3. Geometrik Formlar ve Kompozisyon: Eserlerinde geometrik şekiller ve kompozisyonun önemini vurgular, bu unsurların müzikteki ritim gibi bir uyum içinde kullanılmasını ister. 4. Ekspresyonizm: Kandinsky, ekspresyonist yaklaşımı benimseyerek, sanatın bireyin iç dünyasını ifade etmesi gerektiğini savunur. 5. Eğitim ve Teori: Bauhaus Okulu'nda verdiği derslerde renk teorisi üzerine dersler vermiş ve sanatın teorik temellerini oluşturmuştur.

Dışavurumculuk (Ekspresyonizm) akımının bazı önemli temsilcileri şunlardır: Edvard Munch. Vincent Van Gogh. Franz Marc. Ernst Ludwig Kirchner. James Ensor. Oskar Kokoschka. Egon Schiele. Emil Nolde. Wassily Kandinsky.

Ekspresyonizm ve sürrealizm farklı sanat akımlarıdır. Ekspresyonizm, 20. yüzyılın başlarında Almanya'da ortaya çıkmış, duyguların ve iç dünyanın ön planda olduğu bir akımdır. Sürrealizm ise, yine 20. yüzyılın başlarında Avrupa'da ortaya çıkmış, bilinçaltının düşsel dünyasına yönelen bir akımdır.

Ekspresyonizmin (Dışavurumculuk) temel özellikleri şunlardır: 1. Duygusal Yoğunluk: Sanatçılar, eserlerinde güçlü duygusal ifadeler kullanır ve içsel deneyimlerini vurgularlar. 2. Çarpık Biçimler: Gerçekçi betimlemelerden uzaklaşarak, çarpık, sürreal veya abartılı biçimleri tercih ederler. 3. Güçlü Renk Kullanımı: Canlı ve çarpıcı renkler, duygusal etkiyi artırmak için kullanılır. 4. Işığın Dramatik Kullanımı: Aydınlık ve karanlık kontrastları sıkça görülür. 5. Toplumsal Eleştiri: Bazı ekspresyonist eserler, toplumsal sorunlara ve insanın içsel çatışmalarına eleştirel bir bakış sunar. 6. Soyutlama ve Sembolizm: Gerçekçi tasvirden ziyade soyutlama ve sembolizme yönelirler. 7. Sanatçı Grupları: Ekspresyonizm, özellikle Almanya’da Die Brücke (Köprü) ve Der Blaue Reiter (Mavi Süvari) gibi sanatçı grupları tarafından temsil edilmiştir.

"Kanlı insan resmi" olarak tanımlanan tablo, dışavurumcu (ekspresyonist) akıma aittir ve bu tablonun sanatçısı Edvard Munch'tur.

Alman Dışavurumcu Sineması, 1910'ların sonlarında Almanya'da ortaya çıkan ve özellikle 1920'lerde etkili olan bir sinema akımıdır. Bu akım, daha önce edebiyat, tiyatro ve resimde var olan Dışavurumculuk (Ekspresyonizm) akımının sinemaya uyarlanmasıyla gelişmiştir. Temel özellikleri şunlardır: Abartılı ve Çarpık Mekân Kullanımı: Gerçekçi olmayan, bükülmüş, açılı ve çarpık mimari yapılar. Yüksek Kontrastlı Işık ve Gölge Kullanımı (Chiaroscuro): Koyu gölgeler ve sert ışık geçişleriyle karakterlerin iç dünyası yansıtılır. Psikolojik ve Gotik Temalar: Delilik, kabuslar, ikilik (iyi-kötü çatışması), bireyin içsel karanlığı gibi temalar işlenir. Stilize Oyunculuk: Oyuncular abartılı jest ve mimiklerle oynar, bu da filmleri bir nevi sessiz tiyatroya dönüştürür. Önemli filmleri arasında "Dr. Caligari'nin Muayenehanesi", "Nosferatu" ve "Metropolis" yer alır. Alman Dışavurumculuğu, modern sinema üzerinde büyük bir etki bırakmış ve korku, kara film ve bilimkurgu gibi türlerin temelini oluşturmuştur.

Stefan Zweig, psikolojik realizm ve Alman ekspresyonizmi gibi edebi akımların etkisi altında kalmıştır.

Evet, ekspresyonizm ve dışavurumculuk aynı şeyi ifade eder. Bu terim, sanatçıların duygularını, düşüncelerini ve içsel deneyimlerini yoğun bir şekilde ifade etmeyi amaçlayan bir sanat akımını tanımlar.

Wassily Kandinsky, soyut sanatın öncüsü ve Ekspresyonizm akımının önemli bir temsilcisidir. Başlıca eserleri: - "Mavi Binici" (1903). - "İlk Soyut Akvarel" (1910). - "Composition VII" (1913). - "Yellow-Red-Blue" (1925). - "On White II" (1923). - "Several Circles" (1926). Ayrıca, Kandinsky'nin "Der Blaue Reiter" adlı sanat grubunun kurucuları arasında yer aldığı ve bu grupla ilgili çeşitli eserler ürettiği bilinmektedir.

Dışavurumculuk (Ekspresyonizm), empresyonizm (izlenimcilik) akımına tepki olarak doğmuştur.