Varlık

Varlığın ve bilginin bilimsel olarak araştırılması felsefe bilim dalı tarafından gerçekleştirilir.

Ontolojik soru örnekleri şunlardır: 1. "Varlık nedir?". 2. "Gerçeklik nasıl oluşur?". 3. "Fiziksel nesneler nelerdir?". 4. "Bir nesnenin var olduğu söylemini kanıtlamak mümkün müdür?". 5. "Bir nesnenin özellikleri veya ilişkileri nedir ve bunlar nesneyle nasıl ilişkilidir?".

Metafiziğin temel soruları şunlardır: 1. Varlık Sorunu: Varlık nedir? Varlığın türleri nelerdir ve bunların ilişkisi nedir? 2. Gerçeklik Sorunu: Gerçeklik nasıl tanımlanabilir? Görünüş ile gerçeklik arasında fark var mıdır? 3. Zaman ve Mekanın Doğası: Zaman ve mekan, evrenin temel ögeleri midir? Bunların doğası nedir ve nasıl anlamlandırılmalıdır? 4. Neden ve Sonuç İlişkisi: Evrenin neden var olduğu ve olayların nedenleri nelerdir? 5. Tanrı ve İlahiyat: Tanrı var mıdır? Evrenin yaratılışı Tanrı’nın varlığına mı dayanır? 6. Ruh ve Bilinç: İnsan ruhunun doğası nedir? Bilinç ve beden ilişkisi nasıl açıklanabilir?

Varlık ve Zaman (Martin Heidegger) kitabı, varlık sorununu ontolojik olarak ele alarak Batı felsefesine büyük bir eleştiri ve katkı sunar. Kitapta anlatılan ana konular: - Varlık (Sein) kavramının anlamı yeniden düşünülür ve tarihsel unutuşu vurgulanır. - Dasein (orada olma) kavramı, dünyada var olan ve bu dünyayı anlamlandıran, kendi varoluşunu sorgulayan bir varlık olarak analiz edilir. - Zaman kavramı, insan varoluşunun zamansal bir yapıya sahip olması nedeniyle önemlidir. - Ölüm, kaygı, ölümlülük, özgünlük ve süreklilik gibi kavramlarla insan varoluşunun anlamı araştırılır. Heidegger'e göre, varlık zamanla anlaşılır ve teknik düşünme biçimi, varlığı kontrol edilebilir ve verimli kılınabilir bir nesne olarak görerek nihilizmin bir ifadesi olarak değerlendirilir.

Olumlu felsefe, Schelling'in 1809'dan sonra öne sürdüğü görüşlere göre, varlığın varoluşuna dair sorulara yanıt arayan ve tanrı kavramını kişisel bir varlık olarak ele alan felsefe anlayışıdır. Bu felsefeye göre, pozitif düşüncenin konusu, en yüksek edim olarak tanrı ile başlar ve tanrının kavramına ya da doğasına geçer.

Aristoteles'e göre varlık ve düşünce aynı şey değildir. Aristoteles, varlığı "var olan" olarak tanımlar ve bu var olanı duyularla algılanabilen, somut tek tek varlıklar olarak görür. Dolayısıyla, Aristoteles'in felsefesinde varlık ve düşünce farklı kavramlardır, ancak düşünce, varlığın anlaşılmasını sağlayan önemli bir araçtır.

Cari oranın 2 olması, işletmenin kısa vadeli borçlarının iki katı kadar kısa vadeli varlığa sahip olduğunu ve likidite durumunun daha güçlü olduğunu gösterir. Bu durum, işletmenin ödeme gücünü ve net çalışma sermayesini olumlu yönde etkiler.

Makûlât ve merâtib terimleri felsefede farklı anlamlar taşır: 1. Makûlât: Arapça "tanımlamak, tanımlamak, ifade etmek" anlamına gelen "kavl" kelimesinden türetilen bu terim, zihinle kavranabilen veya düşünülebilen varlık ya da kavramı ifade eder. 2. Merâtib: Hint-İslâm kültüründe, hükümdar tarafından verilen makam veya unvan ile bunların alâmetlerini ifade eder.

İlk varlığın madde mi yoksa ruh mu olduğu, felsefe tarihinde farklı görüşlere göre değişmiştir: 1. Aristoteles: Varlığı madde ve form (idea) ikilisiyle açıklar ve formun (ruhun) maddenin özü olduğunu savunur. 2. Descartes: Varlığı iki tözden oluştuğunu kabul eder: madde ve ruh. Ona göre, ruh düşünen, madde ise yer kaplayan bir tözdür. 3. Platon: Gerçek varlığın idealar dünyasında olduğunu ve duyusal dünyanın sadece bir yansıma olduğunu öne sürer. Bu nedenle, ilk varlığın madde mi yoksa ruh mu olduğu konusunda kesin bir cevap yoktur.

Evet, vacibu'l-vücudun varlığı zorunludur. Vacibu'l-vücud, İslam felsefesinde zorunlu varlık olarak tanımlanır ve var olması için bir başka varlığa muhtaç değildir.

Hiçbir şeyin gerçek olmadığı bir dünyada yaşamak, anlam ve amacın kaybolduğu bir durum olurdu. Bu dünyada: Varlık ve olaylar gerçekleşmezdi. Algılama ve anlama süreçleri ortadan kalkardı. Düzen ve denge kavramları ortadan kaybolurdu. Ayrıca, insan faaliyetlerinin şekillendirdiği doğal çevre ve ekosistemler de yok olurdu.

Felsefede öncesizlik-sonrasızlık kavramı, başlangıcı ve sonu olmayan süreklilik anlamına gelir. Bu kavram, ayrıca Tanrı'nın varoluş kipi olarak da tanımlanır ve Tanrı'nın zamandan bağımsız olarak evrenin her yerinde hazır bulunduğunu vurgular.

Çağdaş varlık felsefesi, varlığın doğasını, gerçekliğini ve temel özelliklerini inceleyen bir felsefe dalıdır. Bu alanda öne çıkan bazı çağdaş akımlar şunlardır: 1. Yeni Ontoloji: Varlığın çokluk içinde birlik olduğunu ve bu birlik içinde varlık katmanları ile varoluş biçimlerinin bulunduğunu savunur. 2. Pragmatizm (Faydacılık): Varlığın gerçekliğini, uygulamadaki sonuçlarıyla değerlendiren bir yaklaşımdır. 3. Varoluşçuluk (Egzistansiyalizm): İnsan varlığının özgürlüğü, bireyselliği ve anlam arayışı üzerine yoğunlaşır.

Heidegger'e göre "varlık" ve "varoluş" arasındaki fark şudur: - "Varlık" (Sein), tüm nesnelerin, hatta düşüncenin bile zeminidir ve nesne olarak incelenemez. - "Varoluş" (Dasein), insanın kendine özgü varoluş tarzını ifade eder ve varlığın zaman, ölüm ve kaygı gibi varoluşsal boyutlarıyla ilgilidir.

"Ne varsa âlemde o var âdemde" ifadesi, insanın, yani Âdem'in, evrenin özelliklerini, zenginliklerini ve bütün varoluşunu taşıdığına ve yansıttığına işaret eder.

Varlık ve mahiyet arasındaki fark şu şekilde özetlenebilir: - Varlık, bir şeyin gerçekten var olması, mevcut olması anlamına gelir. - Mahiyet ise bir şeyin özü, nitelikleri, özellikleri ve doğasını ifade eder. Bu bağlamda, bir şeyin varlığı ondan bağımsız olarak, o şeyin ne olduğunu belirler.

Aristoteles'in varlık anlayışı şu temel ilkelere dayanır: 1. Varlık, madde ve formun birleşimidir. 2. Gerçek varlık, ayrı bir dünyada değil, maddelerin özünde bulunur. 3. Varlığın dört nedeni vardır. Bu nedenler, bir nesnenin neden var olduğunu ve nasıl oluştuğunu anlamamıza yardımcı olur: - Maddi neden: Bir şeyin kendisinden yapıldığı veya meydana geldiği madde. - Formel neden: Bir şeyin biçimsel nedeni, yani nasıl göründüğü. - Fail neden: Hareket ettirici neden, maddenin biçim kazanmasını sağlayan etken. - Ereksel neden: Bir maddenin biçim kazanmasındaki amaç. Aristoteles, ayrıca ousia kavramını da kullanır; bu, bir şeyin özünü ve varlık statüsünü ifade eder.

Mümkün ve mümkinat terimleri felsefede farklı anlamlar taşır: 1. Mümkün: Felsefi bağlamda, ne zorunlu ne de imkânsız olan varlık veya olay olarak tanımlanır. 2. Mümkinat: Genel olarak, var olan her şey veya varlık alanı olarak ifade edilir.

Evet, Descartes gerçek varlık ile ilgilenir. Onun varlık anlayışı üç ana düşünceye dayanır: metafizik varlık, fizik varlık ve zihni varlık. Descartes, "Düşünüyorum, öyleyse varım" (Cogito ergo sum) önermesiyle, kendi varlığının kesinliğini ortaya koyarak, gerçekliğin temeline düşünceyi yerleştirir.

Somut ve soyut bina kavramları, varlık ve algılanabilirlik açısından farklılık gösterir: 1. Somut Bina: Fiziksel olarak var olan, gözle görülebilen, dokunulabilen ve algılanabilen binaları ifade eder. 2. Soyut Bina: Kavramsal veya zihinsel olan, fiziksel varlığı olmayan binaları ifade eder.