Proteinler

Eritici enzimler, çeşitli maddelerin parçalanmasını sağlayan enzimlerdir. Bunlar arasında şunlar bulunur: 1. Pepsin: Midede bulunan ve proteinleri parçalayan bir enzimdir. 2. Tripsin ve Kimotripsin: Pankreas tarafından üretilen, proteinleri amino asitlere dönüştüren enzimlerdir. 3. Lipaz: Yağları yağ asitlerine ve gliserine çeviren enzimdir. 4. Amilaz: Nişastayı şekere dönüştüren enzimdir. 5. Safra Tuzları: Karaciğer tarafından üretilen ve safra kesesinde depolanan, yağları küçük parçalara ayırarak enzimlerin daha kolay parçalaması için hazırlayan maddelerdir.

Silya geni, hücrelerin yüzeyinden dışarı doğru çıkıntı yapan tüycüklerin (silyalar) oluşumu ve korunumu sürecinde rol oynayan bir proteinin üretimini yönlendiren IFT122 geni olarak da bilinir. Bu genin farklı varyantları, entelektüel yeti yetersizliği, otizm spektrumu ve kraniyoektodermal displazi gibi çeşitli hastalıklarla ilişkilendirilmiştir.

Amiglobin, demir glukonat, folat, C vitamini, B12 vitamini içeren bir besin takviyesidir. Amiglobin veya herhangi bir besin takviyesi kullanmadan önce bir sağlık uzmanına danışılması önerilir.

BMP4 (Kemik Morfogenetik Protein 4), çeşitli biyolojik işlevlerde önemli rol oynayan bir proteindir: Embriyonik gelişim: BMP4, embriyoda desenleme ve morfogenezde kritik bir düzenleyicidir. Kemik ve kıkırdak gelişimi: BMP4, kemik ve kıkırdak gelişiminde, özellikle kırık onarımında önemlidir. Kas gelişimi: Kas gelişiminde ve kemik mineralizasyonunda görev alır. Adipoz doku: Beyaz yağ dokusunun oluşumunda ve adiposit farklılaşmasında rol oynar. Ayrıca, BMP4'ün kanser, osteoartrit ve kardiyovasküler hastalıklar gibi bazı patolojik durumlarla da ilişkili olduğu bilinmektedir.

Spermdeki proteinler çeşitli işlevlere sahiptir: 1. Sperm hücrelerinin yapısını destekler ve korur. 2. Enerji kaynağı olarak kullanılır. 3. Enzimlerin etkisiyle amino asitlere dönüştürülerek sperm hareketliliğini artırır. 4. Hormonların ve diğer biyolojik olarak aktif maddelerin sentezinde rol oynar. Ayrıca, spermdeki proteinler, spermin vajinanın asidik ortamından ve diğer zararlı etkenlerden korunmasına yardımcı olan seminal plazmanın bir bileşenidir.

Ubikuitin-proteozom sistemi, hücrede proteinlerin yıkımını ve geri dönüşümünü sağlayan bir mekanizmadır. Ubikuitin — bu sistemde kilit rol oynayan bir proteindir. Proteazom ise proteini parçalayarak, onu temel bileşenlerine — amino asitlere — indirger.

Troponin ve tropoaktin aynı maddeler değildir. Troponin, kalp kası hücrelerinde bulunan ve kalp hasarı durumunda kana karışan bir proteindir. Tropoaktin ise, kas kasılmasında rol oynayan ve troponin ile birlikte çalışan bir protein olan tropomiyozinin bir bileşenidir.

Ahmet Yıldız, Kaliforniya Üniversitesi'nde, insan hücresindeki motor proteinlerin nasıl yürüdüğüyle alakalı tezi ile doktor olmuştur. Yıldız, bu çalışması sayesinde dünyanın prestijli bilim dergisi Science tarafından “2005 Yılının Genç Bilim Adamı” seçilmiş ve dergiye kapak olmuştur.

Seruloplazmin, Fe2 (demir) ve Fe3 (demir oksitlenmiş hali) dönüşümünde ferrooksidaz olarak görev alır. Bu protein, Fe2'yi Fe3'e oksitleyerek demirin transferine bağlanmasını sağlar.

Proteinlerin katlanma mekanizması, amino asitlerin doğrusal zincirinin üç boyutlu bir yapıya dönüştürülmesi sürecidir. Bu süreç şu şekilde gerçekleşir: 1. Sıralı Katlanma: Protein, bir dizi ara konformasyon yoluyla nihai yapısına katlanır. 2. Şaperon Destekli Katlanma: Moleküler şaperonlar, diğer proteinlerin düzgün katlanmasına yardımcı olur. 3. Birlikte Translasyonel Katlanma: Polipeptitler, ribozom üzerindeki sentezleriyle aynı anda katlanır. 4. Enerji Manzaraları: Katlanma süreci, katlanma yolunun yüksek enerjili, katlanmamış durumlardan düşük enerjili, katlanmış durumlara geçiş olarak temsil edildiği enerji manzaraları aracılığıyla da anlaşılabilir. Bu mekanizmalar, proteinlerin biyolojik aktiviteleri için gerekli olan stabiliteyi sağlar.

20 amino asit, proteinlerin yapı taşlarıdır ve her birinin farklı ve önemli görevleri vardır. Esansiyel amino asitler: Vücut tarafından üretilemez ve dışarıdan alınması gerekir. Yarı esansiyel amino asitler: Normal şartlarda gerekli değildir, ancak hastalık gibi durumlarda ihtiyaç duyulur. Esansiyel olmayan amino asitler: Vücut tarafından üretilir. Bazı amino asitlerin besin kaynakları: Lizin: Mercimek, bezelye, kabak çekirdeği, ceviz, buğday tohumu, tavuk göğsü, somon. Valin: Mercimek, bezelye, soya fasulyesi, fıstık, tavuk göğsü, balık, peynir. Triptofan: Soya fasulyesi, kakao, kaju fıstığı, mercimek, yulaf ezmesi, kümes hayvanları. Metiyonin: Brezilya fıstığı, soya fasulyesi, susam, brokoli, bezelye, ıspanak, yumurta, somon, sığır eti.

HSP70 (Heat Shock Protein 70), çeşitli hücresel süreçlerde önemli roller oynayan bir proteindir: 1. Moleküler şaperon: Proteinlerin doğru şekilde katlanmasını ve stabilize edilmesini sağlar. 2. Hücre koruması: Hücreleri ısı, toksinler ve enfeksiyonlar gibi stres faktörlerinden korur. 3. Bağışıklık yanıtı: Kanser veya enfeksiyon gibi durumlarda, bağışıklık hücrelerine antijenleri sunarak bağışıklık tepkisini düzenler. 4. Hormon sinyali: Glukokortikoid, östrojen, progesteron, androjen ve aldosteron gibi hormonların reseptörlerine bağlanmada rol oynar. 5. Kalp koruması: Kalp hücrelerinin strese adaptasyonunu sağlar. Ayrıca, HSP70'in kanser tedavisinde potansiyel bir hedef olduğu ve yeni tedavi yöntemlerinin geliştirilmesinde kullanıldığı da bilinmektedir.

Elektroforez yönteminde serum proteinleri ayrılır. Bu proteinler, altı ana fraksiyona ayrılır: 1. Albumin. 2. Prealbumin. 3. Alfa-1. 4. Alfa-2. 5. Beta. 6. Gamma.

Peptitler ve peptit bağları aşağıdaki yerlerde bulunur: 1. Proteinler: Peptit bağları, proteinlerin yapısında yer alan amino asitleri birbirine bağlar. 2. Canlı hücreler: Tüm canlı hücrelerde peptit bağları bulunur. 3. Yiyecekler: Yumurta, et, süt gibi protein açısından zengin gıdalarda peptit bağları mevcuttur. 4. Bağışıklık sistemi: Bağışıklık sisteminin çalışmasında görev yapan antikorlar, hormonlar ve enzimler gibi moleküller, peptit bağlarıyla bağlanır.

İntegral ve periferik zar proteinleri arasındaki temel farklar şunlardır: 1. Konum: - İntegral proteinler, hücre zarının fosfolipit tabakasını baştan sona kateder veya onun içine gömülür. - Periferik proteinler, zarın sadece bir yüzeyine (iç veya dış yüzeye) gevşek şekilde bağlıdır. 2. Yapı: - İntegral proteinler, hidrofilik ve hidrofobik bölgelere sahiptir, bu da onların hem su hem de lipid molekülleriyle etkileşime girmesini sağlar. - Periferik proteinler, ağırlıklı olarak hidrofiliktir ve zarın içine nüfuz eden bölgelere sahip değildir. 3. Fonksiyon: - İntegral proteinler, taşıma, iletişim ve hücre bileşenlerinin ankrajlanması gibi çeşitli hücresel işlevlerde rol oynar. - Periferik proteinler, hücre sinyalleşmesinde, enzim aktivitesinde ve yapısal destekte görev alır. 4. Çıkarılma: - İntegral proteinlerin zardan çıkarılması için deterjan gibi yıkıcı yöntemler gereklidir. - Periferik proteinler, tuz konsantrasyonu veya pH değişiklikleri gibi basit yöntemlerle zardan kolayca ayrılabilir.

İmmün histokimya ile çeşitli proteinlerin tespiti mümkündür, bunlar arasında: Tümör antijenleri. BrdU. Sitokeratinler. CD15 ve CD30. Alfa fetoprotein. CD117 (KIT). CD10 (CALLA). Prostat spesifik antijen (PSA). Bu yöntem, ayrıca protein profillemesi için de kullanılır ve insan protein atlası, normal insan organ ve dokularındaki protein ekspresyonunun bir haritasını sunar.

Organik bileşiklerin 4 ana grubu şunlardır: karbonhidratlar, lipitler, proteinler ve nükleik asitler.

Sıvı yumurta, koagülasyon adı verilen süreçle katı hale gelir. Bu süreç, yumurta beyazı ve sarısındaki proteinlerin yüksek ısıya maruz kaldığında bir araya gelerek sert bir yapı oluşturmasıyla gerçekleşir.

Kollajen glikoproteini, vücudun çeşitli dokularında bulunur: Kemik, deri, tendon, ligamentler ve diş yapısında. Kıkırdakta, özellikle eklem kıkırdağında. Gözlerde, kornea dokusunda. Ayrıca, hayvansal gıdaların bağ dokularında ve bu gıdalardan elde edilen jelatinde de kollajen bulunur.

Bakteriler histon proteinine saldırmaz, çünkü histon proteinleri ökaryotik hücrelerde bulunur ve bakterilerin prokaryotik hücre yapısı vardır.