14. ve 15. yüzyıl Osmanlı toprak sistemi üç ana kategoriye ayrılır: mirî, mülk ve vakıf arazileri. Mirî araziler, devletin mülkiyetinde olan ve genellikle vergiye tabi tutulan arazilerdir. Bu araziler altı bölüme ayrılır: 1. Dirlik: Geliri has, zeamet ve tımar olarak üçe ayrılır. 2. Arpalık: Saray adamlarına ve ilmiye sınıfından yüksek rütbeli kişilere verilen arazilerdir. 3. Paşmaklık: Padişahın annesi, kızları veya kız kardeşlerine tahsis edilen arazilerdir. 4. Malikâne: Fetihlere katılan önemli komutanlara, dervişlere ve ahilere verilen arazilerdir. 5. Yurtluk ve Ocaklık: Osmanlı Devleti'ne katılmada etkili olan mahalli beylere verilen arazilerdir. 6. Mukataa: Geliri doğrudan merkez hazinesine giden arazilerdir. Mülk araziler, özel şahıslara veya vakıflara ait olan ve serbestçe tasarruf edilebilen arazilerdir. Vakıf araziler, hayır kurumlarına ait olan ve genellikle belirli amaçlar için kullanılan arazilerdir.