Mikroorganizmalar

Arkeler alemi, hem ototrof hem de heterotrof türleri içerir. Ototrof arkeler, enerjilerini güneş ışığından alır. Heterotrof arkeler, enerjilerini inorganik maddelerden, örneğin sülfür veya amonyak gibi maddelerden alır. Ayrıca, bazı arkeler ışık enerjisi kullanarak ATP sentezleyebilir, ancak bu sırada besin üretimi gerçekleşmez; bu nedenle bu olay fotosentez olarak kabul edilmez.

Virüsler ve bakteriler farklı özelliklere sahip olup, hangisinin daha tehlikeli olduğu duruma bağlıdır. Bakteriler, tek hücreli canlılardır ve kendi başlarına çoğalabilirler. Virüsler ise canlı hücreleri enfekte ederek çoğalır ve antibiyotiklerden etkilenmezler. Bazı hastalıklar hem bakteriler hem de virüsler tarafından oluşturulabilir, örneğin zatürre ve grip. Sonuç olarak, bakterilerin mi yoksa virüslerin mi daha tehlikeli olduğu, hastalığın türüne ve kişinin sağlık durumuna bağlı olarak değişebilir.

Antibiyotikler, virüslere etki etmez. Antibiyotikler yalnızca bakteriyel enfeksiyonların tedavisinde kullanılır.

Trofozoitler, enine ikiye bölünme suretiyle aseksüel olarak çoğalır. Ayrıca, konjugasyon yoluyla trofozoitler arasında gen nakli gerçekleşebilir.

Evet, hem virüslerde hem de bakterilerde sitoplazmik zar bulunur. Bakterilerde sitoplazmik zar, hücre duvarının altında yer alan, fosfolipid ve protein moleküllerinden oluşan ince bir zardır. Virüslerde sitoplazmik zar bulunmaz. Virüsler, protein kılıfla korunan DNA veya RNA'dan oluşur.

Sterilize edici cihazlar, kullanılan yöntem ve cihaza göre farklı çalışma prensiplerine sahiptir. İşte bazı yaygın sterilizatör tipleri ve çalışma prensipleri: Buharlı sterilizatör (otoklav). Kuru hava sterilizatörü. Gaz sterilizatörü (etilen oksit sterilizatörü). Radyasyon sterilizatörü. Filtrasyon sterilizatörü. Sıvı sterilizatör. Sterilizatörlerin etkili ve güvenli kullanımı, doğru işlem parametrelerinin uygulanmasını ve süreçlerin düzenli olarak izlenmesini gerektirir.

Çekirdek zarlı ve zarlı organel bulundurmama özelliği bakterilere aittir. Prokaryot hücre yapısına sahip olan bakteriler ve arkeler, zarla çevrili çekirdek ve zarlı organellere sahip değildir. Protistalar ise çekirdek zarı ve zarlı organelleri olan ökaryotik hücrelerden oluşur.

Coğrafya terimi olarak ayrıştırıcılar, bitkisel ve hayvansal kökenli ölü organik maddeleri ayrıştırarak yeniden üreticilerin kullanabileceği inorganik maddeler haline getirebilen organizmalardır. Bazı ayrıştırıcı türleri: Bakteriler; Mantarlar (cıvık mantar, küf mantarları vb.).

Prokaryot canlılara örnek olarak şunlar verilebilir: Bakteriler. Arkeler. Mavi-yeşil algler (Cyanobacteria). Virüsler, viroidler, mikroplazmalar. Prokaryotlar, zar ile çevrili gerçek bir çekirdeğe sahip olmayan, plastit, E.R ve mitokondrisi olmayan fakat histonlar ile bağlanmamış bir ya da birkaç adet DNA molekülü içeren hücrelerdir.

Mikroorganizmalar, bitkilerin besin alımını çeşitli şekillerde artırır: Mikorizal mantarlar, bitki kökleriyle simbiyotik ilişki kurarak fosfor ve azot gibi besinlerin bitki kökleri tarafından daha iyi kullanılmasını sağlar. Rizobakteriler, baklagil bitkilerinin köklerinde azot sabitleme yaparak atmosferden doğal azot sağlar ve özellikle yonca, fasulye ve bezelye gibi bitkilerde yüksek verim sağlar. Endofitler, bitkilerin içinde yaşayarak toprağın içine hapsolmuş fosforu açığa çıkarır ve bu fosforun bitkilerin kökleri tarafından emilmesini sağlar. Trichoderma mantarı, bitki köklerini patojenlere karşı korur ve hastalıkların oluşmasını geciktirir veya engeller. Bacillus ve Pseudomonas gibi bakteriler, bitkinin bağışıklık sistemini güçlendirir, hastalık ve stres toleransını artırır. Bu mikroorganizmalar, kimyasal gübre kullanımını azaltarak daha sürdürülebilir tarım uygulamalarına katkıda bulunur.

Termofil, yüksek sıcaklığı seven, yüksek sıcaklıklarda yaşayabilen mikroorganizmalara verilen genel addır. Termofiller, ideal yaşama sıcaklıklarına göre üç ana gruba ayrılır: Mezofiller: 20-45°C arası sıcaklıklarda yaşar. Termofiller: 45-80°C arası sıcaklıklarda yaşar. Hipertermofiller: 80°C'nin üzerinde, hatta bazıları 100°C'nin üzerinde yaşayabilir. Termofil mikroorganizmaların ürettiği enzimler, endüstriyel alanda kullanılır; örneğin, deterjan sanayinde ve gıda endüstrisinde termofil bakterilerden elde edilen enzimler kullanılır.

Pastörizasyon ve sterilizasyon arasındaki temel farklar şunlardır: Amaç: Pastörizasyon, gıdalardaki zararlı mikroorganizmaları azaltarak raf ömrünü uzatmayı hedefler. Sterilizasyon, gıdalardaki tüm mikroorganizmaları tamamen yok etmeyi amaçlar. Sıcaklık: Pastörizasyon, genellikle 100 °C'nin altındaki sıcaklıklarda gerçekleştirilir. Sterilizasyon, 100 °C'nin üzerindeki sıcaklıklarda, hatta bazen suyun kaynama noktasının çok üzerinde (140-150 °C) uygulanır. Besin Değerleri: Pastörizasyon, besin değerlerini daha az etkiler ve lezzet kalitesini korur. Sterilizasyon, bazı besin değerlerinin kaybolmasına neden olabilir. Saklama Koşulları: Pastörize ürünler, buzdolabında saklanmalıdır. Sterilize ürünler, daha uzun süre dayanabilir ve oda sıcaklığında veya uygun saklama koşullarında muhafaza edilebilir.

Filosfer, mikrobiyolojide kullanılan bir terim olup, bitkilerin toprak üstü kısımlarını, yani yapraklar, saplar ve çiçekleri ifade eder. Aynı zamanda, bu kısımlarda bulunan ve mikroorganizmalar için yaşam alanı sağlayan bir habitattır. Filosfer, ayrıca sırasıyla gövdelerin, yaprakların ve çiçeklerin dış yüzeylerini kapsayan filoplan ve antosfer olarak alt gruplara ayrılabilir.

Enfeksiyonlu hasta, bakteri, virüs, mantar veya parazit gibi zararlı mikroorganizmaların vücuda girerek çoğalması ve yerleşmesi sonucu oluşan hastalık durumuyla karşılaşan kişidir. Enfeksiyonun bazı yaygın belirtileri: ateş; halsizlik ve yorgunluk; ağrı (baş, kas, eklem ağrıları); şişlik ve kızarıklık; iştahsızlık; bulantı veya kusma; öksürük veya burun akıntısı. Enfeksiyonlar, mikroorganizmanın türüne ve vücuttaki yayılımına bağlı olarak farklı şekillerde sınıflandırılır ve tedavi edilir.

Ormanlarda en çok görülen hastalıklar arasında mantar kökenli hastalıklar öne çıkmaktadır. Bu hastalıklar arasında: Armillaria (Orman Mantarı): İğne yapraklı ve geniş yapraklı ağaçların köklerine zarar verir. Kömür Mantarları (Fomes fomentarius): Ağaçların odununda çürümeye yol açar. Phytophthora spp.: Çeşitli ağaç türlerinin köklerinde hastalık yapar. Browning Disease (Fusarium spp.): Orman ağaçlarının köklerinde, gövdesinde ve yapraklarında çürümeye neden olur. Ayrıca, bakteriyel hastalıklar ve virüs hastalıkları da ormanlarda sıkça görülmektedir.

Çamurlu suyun içinde bulunan maddeler, suyun kaynağına ve nasıl kirlendiğine bağlı olarak değişir. Çamurlu suyun içinde bulunabilecek bazı maddeler şunlardır: Katı partiküller. Organik ve inorganik maddeler. Organizmalar. Gazlar ve kimyasallar. Ayrıca, endüstriyel üretimde kullanılan şebeke suyu çamurluysa, üretim yapılan sistemdeki kimyasallar ya da ortam kirleticileri de suya karışmış olabilir.

Kırmızı göllerin kırmızı olmasının birkaç nedeni olabilir: Yosun, alg ve bakteriler: Bu organizmaların ürettiği pigmentler (örneğin karotenoidler) ve mineraller (örneğin demir oksit) suya kırmızı renk verebilir. Kimyasallar: Bazı göllerde mikroorganizmaların ürettiği toksinler veya diğer kimyasalların etkisiyle renk değişebilir. Mineraller: Yer altındaki kırmızı toprak ve minerallerin etkisiyle göl suyu kırmızı olabilir. Örneğin, Erzincan'daki Otlukbeli Gölü, yer altındaki kırmızı toprak ve minerallerin etkisiyle kırmızı renkte oluşur.

Enfeksiyon zincirinin altı halkası şunlardır: 1. Etken (enfeksiyon etkeni). 2. Kaynağa giriş (rezervuara giriş). 3. Kaynak (enfeksiyon kaynağı). 4. Kaynaktan çıkış (rezervuardan çıkış). 5. Yeni konakçıya taşınma (bulaşma). 6. Yeni konakçıya giriş. Bu halkalardan biri engellendiğinde enfeksiyon oluşamaz.

Biyolojik degradasyon, organik maddelerin canlı mikrobik organizmalar tarafından üretilen enzimler yoluyla daha ufak bileşenlere ayrılması sürecidir. Bu süreç, mikroorganizmalar (bakteriler, mantarlar, virüsler, protistalar gibi) veya diğer canlı organizmalar tarafından gerçekleştirilir. Biyolojik degradasyon, genellikle çevreye zarar vermeyen, doğal bir süreç olarak kabul edilir.

Faz-kontrast mikroskopi ve ışık mikroskobu arasındaki temel farklar şunlardır: Çalışma Prensibi: Işık mikroskobu, ışığın numuneden geçip mercekler tarafından büyütülmesiyle görüntü oluşturur. Faz-kontrast mikroskobu, ışığın farklı kırılma indislerine sahip hücre ve hücre dışı yapılardan geçerken hızının ve yönünün değiştirilmesine dayanır. Görüntü Türü: Işık mikroskobu görüntüleri, kontrast, yoğunluk ve kalınlık farklarına göre gözlemci tarafından algılanır. Faz-kontrast mikroskobu görüntüleri, pozitif (karanlık) ve negatif (aydınlık) olmak üzere iki türde olabilir. Kullanım Alanı: Işık mikroskobu, canlı ve boyanmamış hücrelerin incelenmesinde kullanılabilir. Faz-kontrast mikroskobu, genellikle boyanmamış canlı hücrelerin, hücre içi yapıların ve silia, filagellum gibi membran farklılanmalarının incelenmesinde kullanılır.