ToprakBilimi

Toprak, dünya için hayati öneme sahiptir ve birçok faydası vardır: Bitkilerin büyümesi: Toprak, bitkilerin büyümesi için gerekli olan su ve besinleri sağlar. Su filtrasyonu: Toprak, yağmur suyunu emer ve temizler, böylece yer altı sularının temiz kalmasını sağlar. Habitat sağlama: Toprak, solucanlar, böcekler ve diğer küçük canlılar için yaşam alanı sağlar. Çevre sağlığı: Ağaçlar ve bitkiler, toprak sayesinde büyür ve havayı temizler. Karbon depolama: Toprak, atmosferdeki karbonu depolayarak iklim değişikliğini yavaşlatmaya yardımcı olur. Ekonomik değer: Toprak, tarım ekonomisinin temelini oluşturur ve sürdürülebilir tarımın anahtarıdır.

Killi toprağın iyi ve kötü yönleri bulunmaktadır. Killi toprağın iyi yönleri: Su tutma kapasitesi. Besin tutma kapasitesi. Killi toprağın kötü yönleri: Drenaj sorunları. İşlenmesi zor. Kök gelişimi. Killi toprağın verimli hale gelmesi için organik madde, kum veya kompost eklenerek yapısının iyileştirilmesi sağlanabilir.

Sıvı kükürt, her bitki için uygun olmayabilir. Sıvı kükürtün iyi geldiği bitkiler arasında turunçgil, şeker pancarı, buğday, marul, domates, nohut, kiraz, ceviz, patlıcan, kavun, karpuz, arpa, salatalık, sarımsak, fındık, havuç, şalgam, patates, turp, üzüm, soğan, fasulye, mısır, lahana ve kabak bulunur. Sıvı kükürtün zararlı olabileceği bitkiler arasında ise tütün yer alır; bu bitkide genç yaprakların orta damarlarından itibaren sararma görülebilir. Sıvı kükürt kullanmadan önce, özellikle bitkinin türüne ve yetiştirilme koşullarına uygun olup olmadığını belirlemek için bir tarım uzmanına danışılması önerilir.

Bereketli toprakların verimsiz hale gelmesinin birkaç nedeni vardır: Mineral eksiklikleri. pH dengesi. Erozyon. Tuzluluk. Çevre kirliliği ve tarım ilaçları.

Gübre çeşitleri genel olarak iki ana kategoriye ayrılır: organik gübreler ve kimyasal (yapay) gübreler. Organik gübreler: Hayvan gübreleri: Büyükbaş, küçükbaş veya kümes hayvanlarının dışkıları. Kompost: Bitkisel ve hayvansal atıkların çürümesiyle elde edilir. Solucan gübresi: Solucanların organik atıkları sindirmesiyle oluşur. Yeşil gübre: Toprağa faydalı bitkiler ekilip sürülmesiyle elde edilir. Kimyasal gübreler: Azotlu gübreler: Üre, amonyum nitrat, amonyum sülfat. Fosforlu gübreler: Süperfosfat, triple süperfosfat. Potasyumlu gübreler: Potasyum sülfat, potasyum nitrat. Kompoze gübreler: Azot, fosfor ve potasyum içeren karışımlar. Yavaş salınımlı gübreler: Azotun yıkanarak kaybolmasını önleyen gübreler. Ayrıca, organomineral gübreler de hem organik hem de mineral besin maddeleri içeren bir türdür.

Vertisol toprakların bazı özellikleri: Yüksek kil içeriği: Genellikle %30 veya daha yüksektir. Şişme ve çekme: Suya doyduğunda şişer, su kaybettiğinde ise çeker, bu da toprakta çatlaklara neden olabilir. Su tutma kapasitesi: Büyük miktarda suyu emebilir ve uzun süre tutabilir. Besin öğelerinin hareketliliği: Yüksek kil içeriği, besin öğelerinin hareketliliğini sınırlayabilir. Tarımsal zorluklar: Su tutma kapasitesi ve şişme-çekme özellikleri, bitkilerin kök gelişimini engelleyebilir. Yavaş su süzme hızı: Yoğun kil yapısı nedeniyle su süzme hızı düşüktür. Eski göl tabanlarında oluşum: Killi ve kireçli depolar üzerinde oluşur. Türkiye'de yaygınlık: Özellikle kıyı bölgeleri ve bazı iç kesimlerde yaygındır.

Vertisol ve rendzina topraklar şu şekilde açıklanabilir: Vertisol toprak. Yüksek oranda kil mineralleri içeren bir toprak türüdür. Suya doyduğunda şişen ve su kaybettiğinde çekilen bu toprak, bu nedenle çatlaklara neden olabilir. Genellikle sıcak iklimlerde ve özellikle kıyı bölgelerde bulunur. Türkiye'de İç Anadolu, Ege, Marmara ve Akdeniz bölgelerinde yaygın olarak görülür. Doğru yönetildiğinde, dünyanın en verimli topraklarından biri olarak kabul edilir. Rendzina toprak. Killi ve kireçli topraklarda daha fazla görülen bir toprak çeşididir. Humus bakımından zengin olan bu toprakta kireç birikimi mevcuttur. Akdeniz iklim bölgesinde, rendzina toprakları kırmızı kil balçığına ve sonra da terra rossaya dönüşebilir. Türkiye'de İç Anadolu, Ege ve Doğu Anadolu'nun çöküntü sahalarında yaygındır. Besin maddeleri bakımından zengin olan rendzina toprakları, tahıl tarımı için elverişlidir.

20-20-0 gübrenin bazı faydaları: Bitkilerin kök, sap, meyve ve yaprak gelişimini hızlandırır. Ürünlerin ve bitkinin dış etkenlere karşı dayanıklılığını artırır. Yağış, soğuk ve kuraklığa karşı direnci artırır. Çiçek ve meyve tutumunu artırır. Yeşil aksamın daha sağlam olmasını sağlar. Bitkilerin ideal oranda boylanmasını sağlar. Olgunlaşmayı hızlandırır. Çimlenme ve tohum oluşumunu teşvik eder. 20-20-0 gübre, özellikle potasyum bakımından zengin, ancak azot ve fosfor bakımından fakir topraklarda yetişen bitkilerin gübrelenmesinde kullanılır. Gübrenin bilinçli kullanımı önemlidir; fazla veya bilinçsiz kullanım su kirliliği gibi sorunlara yol açabilir.

Killi toprakların sevilmemesinin bazı nedenleri şunlardır: Su drenajı sorunları. Sıkışma eğilimi. İşlenmesi zorluk. Besin maddelerinin ulaşılmaz olması.

Türkiye'deki toprak türleri üç ana gruba ayrılır: 1. Zonal Topraklar: Ana kayanın ayrışması ile oluşur ve iklim ile bitki örtüsü bu toprakların oluşumunda önemli rol oynar. Kırmızı renkli Akdeniz toprağı (Terra-Rossa); Kahverengi orman toprağı; Kahverengi bozkır toprakları; Kestane renkli bozkır toprakları. 2. Azonal Topraklar: Türkiye'nin dağlık bölgelerinde bulunur. Kumlu ve tüflü topraklar; Vertisoller (dönen topraklar); Kireçli topraklar; Tuzlu topraklar. 3. İntrazonal Topraklar: Akarsular, rüzgarlar ve buzulların etkisiyle taşınan topraklardır. Rendzina (kireçli topraklar); Halomorfik topraklar; Hidromorfik topraklar.

Toprak oluşumunu etkileyen beş temel faktör: 1. Ana materyal (ana kaya). 2. İklim. 3. Topoğrafya. 4. Organizmalar. 5. Zaman.

Pedoloji, toprakların oluşumunu, yapısını ve özelliklerini inceleyen bilim dalıdır. Pedoloji, Rusça "ped" (toprak) ve Latince "loji" (bilim) kelimelerinden türetilmiştir. Pedoloji ile ilgilenen bilim insanlarına "pedolog" denir. Pedoloji, tarım, çevre koruma, inşaat ve gıda üretimi gibi birçok alanda kritik bir rol oynar.

Toprak yapısı ve fiziksel özellikleri, bitki gelişimi ve tarımsal üretim için kritik öneme sahiptir. İşte bazı nedenler: Su ve hava dengesi: Toprağın su tutma kapasitesi ve geçirgenliği, bitkilerin su ve oksijen ihtiyacını karşılar. Besin maddesi depolaması: Toprak, su ve besin maddelerini tutarak bitkilerin bu maddelere erişimini sağlar. Kök gelişimi: İyi bir toprak yapısı, köklerin rahatça büyümesini sağlar, bu da bitki sağlığını artırır. Drenaj ve havalanma: Yeterli drenaj ve havalanma, köklerin aşırı nemden zarar görmesini önler ve solunumu destekler. Tarım kolaylığı: İyi fiziksel yapıya sahip topraklar, tarım makinelerinin kullanımını kolaylaştırır. Verimlilik: Toprak yapısı, uzun vadede toprağın verim gücünü etkiler; iyi bir yapı, verimliliğin korunmasına yardımcı olur.

Yeryüzündeki toprak çeşitliliğini oluşum süreçleri ile ilişkilendiren bazı faktörler şunlardır: Jeolojik süreçler. İklim değişiklikleri. Bitki ve hayvan faaliyetleri. Organizma etkileşimleri. Zaman faktörü.

Toprak, bitki örtüsünün beslendiği kaynakların ana deposudur. Evrensel olarak kabul gören bir teoriye göre, kayaların milyonlarca yıl boyunca çeşitli etkilerle ufalanıp ayrışması ve içine organik maddelerin karışmasıyla oluşmuştur. Normal bir toprak, %50 katı kısım (organik maddeler ve inorganik maddeler) ve %50 boşluk (hava ve su) içerir.

Evet, pedoloji ve toprak bilimi aynıdır, çünkü pedoloji, toprağın yapısını, oluşumunu, dağılışını ve fiziksel, kimyasal ile biyolojik olaylarını inceleyen bilim dalının adıdır. Pedoloji terimi, ilk kez 1878 yılında Dokuchaev tarafından kullanılmıştır.

Toprağın fiziksel özellikleri şunlardır: Toprak tekstürü (bünyesi). Toprak strüktürü (yapısı). Gözeneklilik (porozite). Hacim ağırlığı. Nem kapsamı. Sıcaklık. Toprak havası. Toprak suyu.

Yarı kuru toprak, bulmacalarda "alakur" veya "harç" olarak yanıtlanabilir. Ayrıca, "az tavlı, yarı kuru, yarı yaş toprak" için "alavgaz" cevabı kullanılabilir. Yarı kuru toprak, aynı zamanda "ne tamamıyla yaş, ne de kuru olan; nemli, az tavlı toprak" anlamına da gelebilir.

Nitrifiye edici bakteriler, azot döngüsünde önemli bir rol oynar ve iki aşamalı bir süreç olan nitrifikasyon yoluyla azot bileşiklerini dönüştürürler: 1. Amonyak (NH3) oksidasyonu: Amonyak, amonyak oksitleyici bakteriler (Nitrosomonas, Nitrosococcus) tarafından nitrite (NO2) dönüştürülür. 2. Nitrit (NO2) oksidasyonu: Nitrit, nitrit oksitleyici bakteriler (Nitrobacter, Nitrospina) tarafından nitrata (NO3) dönüştürülür. Bu süreç, doğada bulunan azot dengesini düzenler ve tüm canlıların yaşamı için kritik öneme sahiptir.

Toprakların fiziksel ve kimyasal özellikleri şu yöntemlerle belirlenir: Toprak Tekstürü (Bünyesi). Tane Yoğunluğu. Hacim Ağırlığı. Toprak Kıvamı. Toprak Rengi. Toprak Sıcaklığı. Toprak Reaksiyonu (pH). Kireç Kapsamı. Organik Madde. Alınabilir Fosfor ve Potasyum. Toprak analizleri, tarım, yol, bina ve madencilik gibi çeşitli alanlarda uygunluk tespiti için yapılır.