Fıkıh

El-İhtiyar, Ebû Hanîfe mezhebine göre İslam ibadet ve muamelât (fıkıh) hükümlerini özetleyen bir eserdir. Kitabın bazı konuları: ganimetler ve taksimi; devlet başkanının bir beldeyi fethettiğinde yapacağı işler; cizye ahkamı; Arap arazisinin hükmü; harici ve bağiler; kerâhet (yapılması mekruh olan işler); ipek ve zinetin hükmü; ihtikar; muhtelif meseleler. Eser, ilk olarak El-Muhtar li'l-Fetva adıyla kaleme alınmış, daha sonra bu eserin bir şerhi olarak El-İhtiyar li-Ta'lîlî'l-Muhtar adıyla yayımlanmıştır.

Fer’i deliller, İslam hukukunda ikincil düzeyde olan delillerdir. Bunlar şunlardır: İstihsân. İstishâb. İstıslâh (Mesâlîh-i Mürsele). Örf, Âdet ve Teâmül. Sahâbî Kavli. Sedd-i Zerâyi‘. Şer'u Men Kablenâ (Geçmiş Şeriatler).

Teçhiz kelimesi, Arapça kökenli olup "donatma, donatım" anlamına gelir. Dini bir terim olarak ise teçhiz, vefat eden bir kişinin yıkanmasından kabre defnedilinceye kadar yapılması gereken tüm işlemleri ifade eder.

Rücu, bir kişinin, hukuken diğerinin yerine geçerek üçüncü kişilere karşı onun haklarını ve sorumluluklarını devralması durumudur. Rücu kelimesi, Türk Dil Kurumu sözlüğünde ise "geri dönme" veya "sözünde dönme" anlamlarına gelir. Rücu hakkı, en çok sigorta şirketleri tarafından kullanılır. Rücu hakkının kullanılabilmesi için bazı koşulların yerine getirilmesi gerekir.

Tezkiye ve teskiye aynı şey değildir. Tezkiye, Arapça kökenli bir kelime olup "temizleme", "arındırma" ve "aklama" anlamlarına gelir. Teskiye ise, "bir kimsenin durumunu bilenlerden sorup araştırmak" anlamına gelir ve genellikle mahkemede şahitlik yapacak kişilerin durumlarının öğrenilmesi için yapılan soruşturma anlamında kullanılır.

Tezkiye, bütün duyguların iman süzgecinden geçirilerek arındırılması, temizlenmesi anlamına gelir. Takrir konuşması hakkında bilgi bulunamadı. Daha fazla bilgi için güvenilir kaynakları incelemek veya ilgili terimleri daha detaylı araştırmak faydalı olabilir.

Maturidiler, çeşitli düşünce ve inançlara karşı çıkar: Mutezile. Karmatiler ve Şiiler. Aşırı akılcılar ve selefiler (gelenekçiler). Nazar yerine talimi savunanlar. Ayrıca, Maturidiler, taklit yoluyla inancı da eleştirir; onlara göre, asıl iman, kişinin kendi aklıyla ve düşüncesiyle ulaştığı imandır.

Müfsid ve fasık arasındaki fark şu şekilde açıklanabilir: Müfsid, bir İslam dini terimi olup, "fesat sokan" anlamına gelir. Fasık ise, haktan ayrılan, haddi aşan kişi demektir. Bu bağlamda, her fasık müfsid olmayabilir, ancak her müfsid fasık olarak nitelendirilebilir.

İhyau Ulumiddin adlı eserde ele alınan bazı konular şunlardır: İbâdât. Âdât. Mühlikât. Münciyât. Ayrıca, eserde tasavvuf, fıkıh ve kelam gibi ilimlere yeni yaklaşımlar da bulunmaktadır.

Mecelle'nin ilk maddesi, "İlm-i fıkıh, mesail-i şer‘iye-i ameliyeyi bilmektir" şeklindedir. Bu madde, fıkhın, İslam hukukunun pratik meselelerini bilmek olduğunu tanımlar.

Mürâfaa, açılan bir davanın alt mahkemeden bir üst mahkemeye taşınması durumudur. Muhakeme ise, bir çekişmenin iki tarafının bir hâkim tarafından iddia ve savunmalarının alınması, usûlüne uygun biçimde dinlenilmeleri ve çekişmelerinin bir hükümle sonlandırılması iş ve işlevidir. Mürâfaa ve muhakeme, yargı, yargılama, yargı teşkilâtı, yargı görev ve yetkisi, yargı kararı gibi geniş bir anlam yelpazesine sahip olan “kazâ” kavramına nispetle birer alt kavram özelliği taşır.

Berika kitabı, İslam'ı anlama ve yaşama biçimini ortaya koyar. Kitapta ele alınan bazı konular: İtikat, ibadet, ahlak ve muamelat. Tevhid mücadelesi ve esasları. Şeytani tuzaklar. Resulullah'ın sünneti.

9789753525671, Ovamir Anjum'un "İslam Düşüncesinde Siyaset, Fıkıh ve Cemaat: İbn Teymiye Dönemi" adlı kitabının ISBN numarasıdır. Kitap, Orta Çağ Müslüman düşüncesinin önemli isimlerinden İbn Teymiye'nin siyasal alanla ilgili görüşlerini ele almaktadır.

Nakli ilimler, temel kaynaklarına ve konularına göre şu şekilde ayrılabilir: Kaynaklarına göre: Kur'an merkezli ilimler: Tefsir, kıraat. Hz. Muhammed merkezli ilimler: Hadis. Hem Kur'an hem de Hz. Muhammed kaynaklı ilimler: Kelam, fıkıh, tasavvuf. Konularına göre: Tefsir ilmi: Kur'an'ın açıklanmasına dair bilgiler. Kıraat ilmi: Kur'an'ın okunuş farklılıkları. Hadis ilmi: Hz. Muhammed'in söz ve davranışları. Kelam ilmi: Dinin felsefi yönü. Fıkıh ilmi: İslam hukuku. Tasavvuf ilmi: Dinin mistik yönü. Ayrıca, İbn-i Haldun'a göre nakli ilimler, şerî ilimler ve arabî ilimler olarak da ikiye ayrılabilir.

Tâcüddîn es-Sübkî'nin bazı eserleri: Fıkıh ve fıkıh usûlü ile ilgili eserler: el-İbhâc fi Şerhi’l-Minhâc. Raf‘u’l-Hâcib ‘an Muhtasari İbni’l-Hâci. Cemʽu’l-Cevâmi’. Men‘u’l-Mevâni‘. Diğer eserler: el-Eşbâhu ve’n-Nezâir. Mu‘idu’n-Ni‘am ve Mubîdu’n-Nikam. Tabakâtü’ş-Şâfiiyytü’s-Süğrâ. Tabakâtü’ş-Şâfiiyyetu’l-Kübrâ.

Abdestte dört büyük temizlik yapılmasının nedeni, bedenin dış dünya ile daha çok temasta bulunan organlarının temizlenmesi ve bu organlarla işlenen günahların bağışlanmasıdır. Abdestin farzları olan dört temizlik şunlardır: 1. Yüzü yıkamak. 2. Kolları (dirseklerle birlikte) yıkamak. 3. Başı mesh etmek (ıslak elle sıvazlamak). 4. Ayakları (topuklarla birlikte) yıkamak.

Taklitçi ve mukallid arasındaki temel fark, taklitçinin herhangi bir durum veya olay karşısında taklit yapan kişi olması, mukallidin ise daha spesifik olarak bir mezhebe, görüşe veya düşünce sistemine bağlı kalarak, o görüşün veya mezhebin önde gelen alimlerinin içtihatlarını sorgulamadan benimseyen ve uygulayan kişi olmasıdır. Taklitçi, genel anlamda birine benzemeye çalışan veya taklit eden kişidir. Mukallid ise, İslam hukukunda (fıkıhta) önemli bir kavramdır ve kendi aklı ve bilgisiyle değil, başkalarının vardığı sonuçlara uyarak yaşayan insanı ifade eder.

Delîlü't-Tâlib li Neyli'l-Metâlib, Hanbeli mezhebine ait bir ilmihâl kitabıdır. Bu eser, Hanbeli mezhebine mensup Müslümanlar için bir başucu kitabı olmasının yanı sıra, diğer fıkhî mezheplere mensup kişiler tarafından da okunarak mezhepler arasındaki farklı fıkhî tercihler görülebilir. Ayrıca, "Delilut-Talib" ifadesi, Hambeli mezhebine ait kitapların bulunduğu bir internet arşivi koleksiyonunun adı olarak da kullanılmaktadır.

Kıyas, icmadan sonra gelir. İslam hukukunda kıyas, dört aslî delilden biridir ve Kur'an, Sünnet ve İcma'dan sonra gelir.

İtaat ve ittiba arasındaki temel fark, itaatin gönüllü bir tercihte bulunmayı, bir taraf belirlemeyi ifade ederken; ittibanın bu taraf belirleme sonucu ortaya çıkan yükümlülükleri yerine getirmeyi ifade etmesidir. İtaat: Zorlama ve baskı olmadan, bir şeyi gönüllü olarak yapmak, rıza göstermek, o yönde tercihini kullanmak, o yönde tarafını belirlemek. İttiba: Birisinin sözünü, fiilini, yolunu benimseyip onun arkasından gitmek; amelle, fiille ilgili olup, bir takım şeyleri yapıp yapmama, onun gereğini yerine getirip getirmemeyle alakalıdır.