Fıkıh

Mürâfaa ve muhâkeme terimleri, fıkıh terminolojisinde farklı anlamlara sahiptir: 1. Mürâfaa: Alt mahkemenin kararına karşı üst mahkemeye başvurma, dava açma veya bir kimseyi hâkime şikâyet etme anlamına gelir. 2. Muhâkeme: Bir meselede tarafları dinleyerek ileri sürülen farklı iddia ve görüşleri değerlendirip karara varma, yargılama anlamına gelir.

9789753525671 ISBN numarasına sahip eser, "İslam Düşüncesinde Siyaset, Fıkıh ve Cemaat" adlı kitap olup, yazarı Ovamir Anjum'dur.

"Berika" kitabı iki ana bölümden oluşmaktadır: 1. Berika (Şerh-i Tarîka): Bu bölüm, İmâm-ı Muhammed Birgivî'nin "Tarîka" adlı kitabının şerhinin ikinci cildidir ve İslam dininin güzel ahlakını anlatmaktadır. 2. "Menhelülvâridîn": Bu bölüm, hanefî mezhebinin fıkh âlimlerinden Muhammed Emîn İbni Âbidîn tarafından yazılmış olup, kadınların hayz ve nifâs hâllerini ve bu hâllerden kurtulunca yapmaları gereken gusl abdestini anlatmaktadır. Ayrıca, "Tarikat-ı Muhammediyye Şerhi" adıyla bilinen bir başka "Berika" kitabı da bulunmaktadır ve bu kitap itikat, ibadet, ahlak ve muamelat konularını ele almakta, bid'at ve hurafelerden sakındırıp Resulullah'ın sünnetine sarılmayı teşvik etmektedir.

Gâyetü’l-ihtisâr, Ebû Şücâ‘ el-İsfahânî’nin Şâfiî fıkhına dair yazdığı bir eserdir. Eser, fıkhın ibadet ve muamelatla ilgili bütün mesele ve hükümlerini içermesi yönüyle önemlidir.

Musalla kelimesi, namaz kılmak için tahsis edilen yer anlamında bir fıkıh terimidir. Kullanım alanları: 1. Bayram, cuma ve cenaze namazları: İslam'ın ilk dönemlerinde, bu toplu namazlar için şehirlerin kenar kısımlarında musallalar hazırlanırdı. 2. Cami avlusu: Günümüzde daha çok cami avlusunda cenaze namazının kılındığı yer için kullanılır. 3. Dikili taş: Musalla, aynı zamanda camilerde cenaze namazı kılınan yerdeki dikdörgen masa biçimindeki yüksekçe taşı ifade eder.

Abdestte dört büyük temizliğin yapılmasının nedeni, İslam fıkhına göre abdestin dört farzını yerine getirmektir. Bu farzlar şunlardır: 1. Yüzün yıkanması. 2. Kolların dirseklerle birlikte yıkanması. 3. Başın mesh edilmesi. 4. Ayakların topuklarla birlikte yıkanması.

Taklitçi ve mukallid arasındaki fark, bağlamlarına göre değişiklik gösterebilir: 1. Genel Anlamda: "Taklitçi" kelimesi, bir şeyi veya birini taklit eden herkesi ifade ederken, "mukallid" daha spesifik olarak içtihat seviyesine ulaşamamış, başkasının görüş ve fikirlerine tâbi olan kimse anlamında kullanılır. 2. Tasavvuf ve Fıkıh Terimlerinde: Tasavvufta "mukallid", hakîkate erişemediği halde erişmiş gibi davranan, hakîkat ehlini taklit eden kimse olarak tanımlanır.

Ebu Nasr Taceddin Abdülvahhab İbn Takiyüddin el-Subki'nin bazı eserleri şunlardır: 1. "Gam al-gawami fil-usul". 2. "Man al-mawani an gam al harbour". 3. "Tabaqat ash-Shafiyyah". 4. "Muid an-niam wa-mubid an-nikam". 5. "Cem'u'l-cevâmi' fî uṣûli'l-fıḳh". 6. "Men'u'l-mevâni' ʿan Cem'i'l-cevâmi'".

Nakil ilimleri, dört ana kategoriye ayrılır: 1. Hadis İlmi: Hz. Peygamber'in sözleri, davranışları, onayları ve sükutundan oluşan hadislerin nasıl toplandığı, değerlendirildiği ve yorumlandığıyla ilgilenir. 2. Tefsir İlmi: Kur'an-ı Kerim'in anlaşılması ve yorumlanmasıyla ilgilenir. 3. Fıkıh İlmi: İslam hukukuyla ilgilenir ve İslam'ın kaynaklarından hareketle dini hükümleri çıkarma ve uygulama sürecini inceler. 4. Kelam İlmi: İslam inancının temelleri üzerine felsefi ve akli tartışmaları ele alır.

"Delîlü't-Tâlib li Neyli'l-Metâlib" adlı eser, Hanbelî fıkhına dair bir ilmihâl kitabıdır. Kitapta, Hanbelî mezhebine mensup Müslümanların günlük hayatlarında karşılaşabilecekleri dini meseleler ve bunların çözümleri ele alınmaktadır.

Kıyas, icmadan sonra değil, önce gelir. Hanefi mezhebinde sahabi kavline müracaat, icmadan sonra değil, kıyastan önce mecburidir.

Evet, "Hidaye" kitabının Türkçe çevirisi mevcuttur. 1. "El-Hidaye: Bir Fıkıh Metninin Hanefi" adlı kitap, Osman Bayder tarafından yazılmış ve Türkçe olarak yayımlanmıştır. 2. Ayrıca, Ebu Bekir Merginani'nin "El-Hidaye Tercemesi" adlı eseri de Türkçe'ye çevrilmiş ve Kahraman Yayınları tarafından yayımlanmıştır.

İtaat ve ittibâ kavramları, bir unsura uyma anlamında birbirine benzemekle birlikte farklı anlamlar taşır: - İtaat, emir verme yetkisi olan bir unsura, onun bu yönü göz önünde bulundurularak uymayı ifade eder. - İttibâ, herhangi bir unsura, kendisine uygun gelmesinden dolayı, isteyerek uymayı ifade eder. Ayrıca, "ittibâ" kelimesi, fıkıh usulünde "bir kimsenin başka bir kimsenin (müctehidin) dayandığı delili de bilerek görüşünü kabul edip onunla amel etmesi" anlamında kullanılan bir terimdir.

7 büyük alim ifadesi, farklı dönemlerde ve bağlamlarda farklı kişilerle ilişkilendirilebilir. İşte bazı önemli İslam alimleri: 1. İmamı Azam Ebu Hanife (699-767): İslam hukukunun önde gelen isimlerinden biri, Hanefi mezhebinin kurucusu. 2. İmam Malik (711-795): Maliki mezhebinin kurucusu, "Muvatta" adlı eseriyle tanınır. 3. İmam Şafi (767-820): Şafii mezhebinin kurucusu, fıkıh alanında sistematik bir yöntem geliştirmiştir. 4. İbn Sina (980-1037): Felsefe, tıp ve bilim alanında önemli katkılarda bulunmuş, "El-Kanun fi't-Tıbb" adlı eseriyle tanınır. 5. İmam Gazali (1058-1111): İslam felsefesi ve tasavvuf alanında önemli bir figür, "İhya Ulumiddin" adlı eseriyle bilinir. 6. İbn Rüşd (1126-1198): Felsefe ve bilim alanında önemli bir isim, Aristo'nun eserlerine yaptığı yorumlarla tanınır. 7. Cezerî (1136-1206): Sibernetik biliminin kurucusu, bilgisayarın temelini atmıştır.

Ebu Hanife'nin en büyük uzmanlığı, İslam hukuku (fıkıh) alanında yaptığı çalışmalar ve Hanefi mezhebinin kurucusu olmasıdır.

Saçaklızâde'nin ilmî kişiliği, 16. yüzyılın sonları ve 17. yüzyılın başlarında yaşamış bir Osmanlı âlimi olarak, hem bireysel hem de toplumsal açıdan değerlendirilebilir. Bireysel anlamda, Saçaklızâde'nin düşünce yapısı, felsefe ve felsefî ilimlere karşı olup, geleneksel hadis ve fıkıh çizgisinde seyreden selefî görüşe yakındır. Toplumsal açıdan ise, Saçaklızâde'nin, yaşadığı dönemdeki Osmanlı medreselerindeki yozlaşma ve kriz hallerinden haberdar olduğu, bunlara karşı elestirel bir tutum takındığı ve çözüm önerileri getirdiği görülmektedir.

Fıkıhta yazılı ve uygulamalı sınavların nasıl yapılacağına dair doğrudan bir bilgi bulunmamaktadır. Ancak, genel olarak eğitim kurumlarında yapılan yazılı ve uygulamalı sınavlar şu şekilde gerçekleştirilir: 1. Yazılı Sınavlar: Derslerin özelliğine göre her dersten en az iki sınav yapılır. 2. Uygulamalı Sınavlar: Kur'an-ı Kerim gibi dersler ile uygulamalı nitelikteki derslerin sınavları, yazılı ve uygulamalı olarak veya bunlardan yalnızca biriyle yapılabilir.

İcma ve fikri icma arasındaki fark, katılımcıların görüş beyan etme şekline dayanır. İcma, İslam bilgini ve müctehidlerin kitap (Kur'an), Sünnet ve kıyasın delillerine dayanarak şeriatın konuları hakkında birleşmeleri anlamına gelir. İki türü vardır: 1. Sarih icma: Tüm müctehidlerin tek tek görüş beyan ederek aynı fikirde birleşmeleridir. 2. Sükûti icma: Müctehidlerin bir kısmının, görüş beyan edecek vakit ve imkanları olduğu halde sessiz kalmalarıdır; bu sessizlik genel görüşe iştirak ettikleri şeklinde yorumlanır. Fikri icma terimi ise belgelerde rastlanmayan, daha çok genel icma kavramını ifade eden bir terimdir.

Fakih, İslam hukukunu (fıkıh) derinlemesine anlayan ve bu alanda yetkinlik gösteren kişidir. Fakihlerin başlıca işleri şunlardır: 1. Dini Metinleri Yorumlama: Dini metinleri ve uygulamaları anlama ve yorumlama. 2. Fıkhî Meselelerde Hüküm Verme: Hukuki meselelerde hüküm verme ve fetva sunma. 3. Toplumu Bilgilendirme: Toplumu dini ve hukuki konularda bilgilendirme ve eğitme. 4. Ahlaki Referans Olma: Dini değerleri temsil etme ve ahlaki konularda danışmanlık yapma. Bu nedenle, fakihler, İslam toplumlarında önemli bir otorite ve rehber olarak kabul edilirler.

Müceddid kelimesi, "yenileyen" veya "yenileyici" anlamına gelir. İslam literatüründe ise müceddid, dinin belli başlı hükümlerini içtihat ve kıyas gibi fıkıh yöntemlerini kullanarak yeniden yorumlayan kişi olarak tanımlanır.