Enzimler

De novo yağ asidi sentezi, asetil-CoA gibi basit moleküllerden, örneğin karbonhidrat veya amino asitlerden, yağ asitlerinin sentezlenmesi sürecidir. De novo yağ asidi sentezinin gerçekleştiği bazı organ ve dokular: karaciğer; böbrek; beyin; akciğer; meme bezi; yağ dokusu. De novo yağ asidi sentezi için gerekli bazı bileşenler: NADPH; ATP; Mn²⁺; CO₂ kaynağı olarak HCO⁻³ ve biotin.

Peroksidaz enzimi, immünohistokimya, sitokimya araştırmaları ve mikrobiyoloji gibi alanlarda kullanılan yöntemlerle tespit edilebilir. Peroksidaz tespitinde kullanılan bazı yöntemler: İmmunperoksidaz testi. Haşlama yeterlilik testi. Peroksidaz boyası. Ayrıca, test kitleri ve hidrojen peroksit çözeltisi kullanılarak yapılan analizler de peroksidaz tespitinde yaygın olarak uygulanmaktadır.

Defosforilasyon, fosfat grubunun bir molekülden koparılması işlemidir ve bu işlem fosfataz enzimi tarafından katalize edilir. Örneğin, glikojen fosforilaz enzimi, glikojenin yıkıma uğrayarak glucose-1-phosphate'a dönüşmesinde rol oynar ve bu süreçte ilk olarak aktive edilmesi gerekir. Protein fosforilasyonunda ise, protein fosfataz enzimi, hidroliz reaksiyonu ile fosfat grubunun açığa çıkarılmasını sağlar.

Kloroplastta bulunan bazı enzimler şunlardır: Fotosentetik karbon çemberi (Calvin çemberi) enzimleri. Stroma enzimleri. Kloroplast, kendi DNA'sına ve ribozomlarına sahip olup, bu sayede bazı proteinlerini kendisi üretebilir.

De novo pürin sentezi, 5-fosforibozil-1-pirofosfat (PRPP) oluşumu ile başlar. Bu süreç, pirofosfat transfer eden riboz-5-fosfat pirofosfokinaz (PRPP sentetaz) adlı enzimin katalizlediği bir reaksiyonda, glukozun pentoz fosfat yolunda yıkılmasıyla ortaya çıkan riboz-5-fosfat ve ATP'den meydana gelir.

Apoenzim, enzimin protein kısmıdır. Apoenzim, tek başına aktif değildir; tam işlevsel enzim haline gelmek için özgül bir koenzime gereksinim duyar. Apoenzim, canlıların kendine özgü olarak ürettiği bir yapıdır. Apoenzim terimi ayrıca şu alanlarda da kullanılır: Veterinerlik. Su ürünleri. Eczacılık ve ilaç sanayi.

Histaminin parçalanmasında rol oynayan iki enzim şunlardır: 1. Diamin oksidaz (DAO). 2. Histamin-N-metiltransferaz (HNMT). Bu enzimler birlikte çalışarak görevini tamamlamış histamin moleküllerini parçalar ve vücuttan uzaklaştırır.

Amilaz, karbonhidratların sindiriminde kullanılan bir enzim türüdür. İki tür amilaz vardır: 1. Tükürük amilazı. 2. Pankreas amilazı. Normal amilaz değerleri, laboratuvarlara göre değişiklik gösterse de genellikle 20 U/L ile 300 U/L arasında kabul edilir. Amilaz testi, pankreas ve tükürük bezlerinin sağlık durumunu değerlendirmek, bu bezleri etkileyen hastalıkların tanı ve tedavisinde kullanılır. Yüksek amilaz seviyeleri, pankreatit, kanser, enfeksiyon, alkol kullanımı gibi durumları işaret edebilir.

Danisco, gıda ve içecek ürünleri için biyoyakıtlı bileşenler, enzimler ve biyoçözümler geliştiren, üreten ve pazarlayan bir şirkettir. Faaliyet alanları: Gıda bileşenleri. Endüstriyel enzimler. Ayrıca, Danisco, ilaçlık bileşenler, aljinat, antimikrobiyaller, antioksidanlar, betaine, karragenan, selüloz zamkı, renkler, kültürler, emülgatörler, lifler, guar zamkı, keçiboynuzu zamkı ve orta zincirli trigliseritler gibi ürünler de sunmaktadır.

Hamur silaja atılabilecek bazı katkı maddeleri: Melas: Laktik asit üretimini teşvik eder, pH'ı düşürür ve besin madde kaybını en aza indirir. Peynir altı suyu: Karbonhidrat ve laktik asit bakterilerince zengindir, silaj yemine doğrudan veya kurutulup koyulaştırılmış şekilde katılabilir. Şeker: Silo yeminin karbonhidrat içeriğini artırarak laktik asit bakterilerinin üremesine uygun ortam hazırlar. Enzimler: Bitkilerde bulunan karbonhidratları parçalayarak iyi kalitede silaj elde etmeyi sağlar. Bakteri inokulantları: Fermantasyonu hızlandırır, zararlı bakteri gelişimini engeller ve besin değerini korur. Silaj katkı maddeleri kullanılırken, materyalin kuru madde oranı ve türüne göre doz ayarlaması yapılmalı ve homojen dağılım sağlanmalıdır.

Aminopeptidaz, ince bağırsak epitelinden salgılanır. Ayrıca, aminopeptidazın özellikle böbrek, ince bağırsak ve plasentanın fırça kenarlık zarlarında bol miktarda bulunduğu bilinmektedir.

En tehlikeli karaciğer enzimi olarak tek bir enzim belirtmek mümkün değildir, çünkü enzim seviyelerindeki artış, karaciğerin zarar gördüğünün bir işareti olabilir ve bu durumun ciddiyeti, diğer test sonuçları ve semptomlarla birlikte değerlendirilmelidir. Bazı yüksek enzim seviyelerinin olası nedenleri: ALT (SGPT) yüksekliği. AST (SGOT) yüksekliği. ALP (Alkalen fosfataz) yüksekliği. GGT (Gamma-glutamil transferaz) yüksekliği. Karaciğer enzimlerinin normal değerlerin 3 ya da 5 kat üzerinde olması tehlikeli olabilir. Karaciğer enzimlerinizle ilgili doğru bilgi ve yönlendirme için bir sağlık uzmanına danışmanız önerilir.

ACE (Anjiyotensin Dönüştürücü Enzim) yüksekliği, sarkoidozun her evresinde görülebilir. Sarkoidozun evreleri ve ACE düzeyi arasındaki ilişki şu şekildedir: Evre 0: Normal akciğer grafisi, diğer organlarda granülom. Evre 1: Bilateral hiler lenfadenopati. Evre 2: Bilateral hiler lenfadenopati ve parankimal infiltratlar. Evre 3: Sadece parankimal infiltratlar. Evre 4: Büllöz değişikliklerle giden son dönem pulmoner fibrozis. Sarkoidoz tanısı ve evrelemesi için kesin kararlar, bir sağlık profesyoneli tarafından verilmelidir.

Restriksiyon endonükleaz (restriksiyon enzimi), çift zincirli DNA moleküllerindeki belli nükleotit dizilerini özgül olarak tanıyan ve bu dizilimlere yakın bölgelerden veya bu dizilimler içindeki spesifik bölgelerden DNA’yı kesen bir enzim türüdür. Restriksiyon enzimlerinin bazı özellikleri şunlardır: Doğal işlevi. Kullanım alanları. İsimlendirme. Restriksiyon enzimleri, tip-I, tip-II, tip-III ve homing endonükleazlar olmak üzere dört genel grupta incelenir.

Enzimin özgüllüğü, her enzimin yalnızca belirli reaksiyonları katalizlemesi ve kendi yapılarına uygun substratlarla etkileşime girmesi anlamına gelir. Substrat, enzimin üzerine etki ettiği ve ürüne dönüştürdüğü maddedir. Enzim ve substratın birbirini tamamlayıcı şekil, yük ve hidrofilik/hidrofobik özellikleri özgüllüğü meydana getirir. Enzimlerin özgüllüğü, sıcaklık, kimyasal ortam (örneğin pH) ve substrat konsantrasyonu gibi faktörlerden etkilenebilir.

Transkripsiyonda görev alan başlıca enzimler şunlardır: RNA polimeraz. Sigma (s) faktörü. Genel transkripsiyon faktörleri (GTF). Ökaryotlarda üç tip RNA polimeraz bulunur: 1. RNA polimeraz I (Pol I). 2. RNA polimeraz II (Pol II). 3. RNA polimeraz III (Pol III).

Enzim bazlı deterjanlar, enzimlerin doğal katalitik etkisinden faydalanarak organik maddeleri parçalar ve temizler. Çalışma prensibi: 1. Uygulama: Deterjan, yüzeye doğrudan uygulanır. 2. Bekleme: Enzimlerin kir ve lekelerle etkileşime girmesi için 1 ila 5 dakika beklenir. 3. Temizleme: Bekleme sonrası yüzey silinir veya ovularak temizlenir. Enzimlerin rolü: Hızlandırıcı etki. Substrat spesifikliği. Enzim bazlı deterjanlar, çevre dostu ve biyolojik olarak parçalanabilir özellikleriyle dikkat çeker.

İnhibitörler, bir kimyasal reaksiyonun veya biyolojik sürecin hızını yavaşlatan, durduran veya tamamen önleyen maddelerdir. İnhibitörlerin çalışma şekilleri: Rekabetçi inhibisyon: İnhibitör, substratın normalde bağlandığı enzimin aktif bölgesine bağlanır ve substratın bağlanmasını önler. Rekabetçi olmayan inhibisyon: İnhibitör, enzimin aktif bölgesine değil, yakınındaki bir bölgeye bağlanır ve enzimin şeklini değiştirerek aktivitesini azaltır. İnhibitörler, endüstriden biyolojiye, kimyasal işlemlerden ilaç sektörüne kadar geniş bir kullanım alanına sahiptir.

Alfa-glikozidaz enzimi, ince bağırsağın fırçamsı yüzeyinde bulunur. Ayrıca, alfa-glikozidaz enzimleri arasında glukoamilaz, sukraz, maltaz, izomaltaz ve laktaz da bulunur.

Propiyonik asidemi, propiyonil koenzim-A karboksilaz adı verilen bir enzimin doğuştan eksik olmasına bağlı olarak gelişen genetik geçişli bir hastalıktır. Bu enzimin eksik olması sonucunda vücutta amino asit metabolizmasının bir ara ürünü olan propiyonik asit birikimi olur ve buna bağlı olarak hastalık belirtileri ortaya çıkar. Propiyonik asideminin nedenleri arasında şunlar bulunur: Genetik mutasyonlar. Ailevi yatkınlık.