Osmanlı'da bürokratik yapı, üçlü işlevsel ayrışma ilkesine dayanıyordu: ilmiye, seyfiye ve kalemiye. İlmiye sınıfı, medreselerde eğitim görmüş, adalet, eğitim ve yargı görevlerini üstlenen gruptu. Seyfiye sınıfı, padişah örfünü uygulayan, yönetim ve askerlik görevlerini yerine getiren sınıftı. Kalemiye sınıfı, büro işlerini gören aklam ve muamelat görevlilerinden oluşuyordu. Osmanlı'nın klasik döneminde bürokratik yapılanma, Fatih Sultan Mehmet dönemine kadar geleneksel usuller içerisinde gelişirken, bu dönemden itibaren kanunnamelerle daha sistematik hale getirildi.