Bakteriler

Midyede bulunabilecek bazı bakteriler: Salmonella, E. coli, vibrio. Vibrio vulnificus. Kirli sularda yetişen midyeler, bu zararlı maddeleri ve bakterileri biriktirebilir.

Evet, bakteriler glikojen depolar. Glikojen, karbonhidratların polisakkaritler grubundan doğal organik bir bileşiktir ve bakteriler, enerji depolamak için glikojen sentezler.

Portta mikrop üremesi, ciddi sağlık sorunlarına yol açabilecek bir enfeksiyon durumu olan bakteriyemi (kanda mikrop bulunması) anlamına gelebilir. Mikrop üremesinin bazı nedenleri: bakteriyel enfeksiyonlar; viral enfeksiyonlar (örneğin, hepatit virüsleri, HIV); mantar enfeksiyonları; parazitik enfeksiyonlar. Belirtiler arasında ateş, titreme, halsizlik, bulantı, kusma ve deride döküntü bulunabilir. Tedavi, enfeksiyonun türüne bağlı olarak antibiyotikler, antiviral ilaçlar veya antifungal ilaçlarla yapılır. Önlemler: iyi hijyen uygulamaları; düzenli aşılama; enfeksiyon riski yüksek durumlarda koruyucu ekipman kullanımı. Kanda mikrop şüphesi durumunda, zaman kaybetmeden bir doktora başvurulmalıdır.

"Biag" bakterilerinin nerede bulunduğuna dair bilgi bulunamadı. Ancak, bakteriler genellikle hemen hemen her ortamda bulunur. Bakterilerin bulunabileceği bazı yerler: toprak; deniz suyu; okyanusların derinliği; yer kabuğu; deri; hayvanların bağırsakları; asitli sıcak su kaynakları; radyoaktif atıklar.

Salmonella bakterisi en çok aşağıdaki yollardan bulaşır: Gıdalar. Hayvanlarla temas. Hijyen yetersizliği. Su kaynakları. Enfekte kişiler. Salmonella, mide asidine karşı dayanıklı olabilir ve bağırsaklara geçerek enfeksiyona neden olabilir.

Tetrasiklinler, geniş bir bakteri yelpazesine karşı etkilidir. Etkili olduğu bazı bakteri türleri: Gram pozitif bakteriler: Staph. aureus, Strep. agalactia, Strep. equi, Cl. chauvoei, Cl. perfringens, Brucella. Gram negatif bakteriler: E. coli, P. multocida, Y. pestis, V. cholerae, Klebsiella. Anaerob bakteriler: F. tularensis, B. fragilis. Diğer türler: Rickettsia, Chlamidia, Mycoplasma, Leptospira, Borrelia. Tetrasiklinler, ayrıca bazı protozoonlara karşı da etkilidir, örneğin Entamoeba histolytica. Dirençli bakteri türleri arasında E. coli, Aerobacter, S. typhimurium ve Ps. aeruginosa bulunur. Tetrasiklin kullanmadan önce bir sağlık uzmanına danışılması önerilir.

Bazı bakteri isimleri: Escherichia coli. Staphylococcus aureus. Bacteroides fragilis. Lactobacillus. Corynebacterium diphtheriae. Mycobacterium tuberculosis. Clostridium botulinum. Salmonella. Streptococcus pyogenes. Vibrio cholerae.

Maya ve bakteriler, Carl Linnaeus tarafından 1735 yılında açıklanan binomiyel sistemle sınıflandırılır ve adlandırılır. Bakteriler, aşağıdaki özelliklere göre sınıflandırılır: Şekline göre: Çubuk şeklinde olanlar, yuvarlak olanlar, spiral olanlar, virgül şeklinde olanlar. Boyanmasına göre: Boyanan bakteriler Gram (+), boyanmayan bakteriler Gram (-). Beslenmesine göre: Ototrof, heterotrof. Solunumuna göre: Aerob, anaerob, geçici anaerob veya geçici aerob. Mayalar ise şu şekilde sınıflandırılır: Cins ve tür adına göre: Her organizma iki isimle tanımlanır; cins ismi büyük harfle, tür ismi küçük harfle yazılır. Gelişime etki eden faktörlere göre: Su aktivitesi, hava (oksijen), pH, sıcaklık, besi yerinin ozmotik basıncı, ışık ve metabolizma ürünlerinin etkisi. Mikroorganizmalar ayrıca, morfolojik, biyokimyasal, kültürel, serolojik, kimyasal, patolojik ve genetik özelliklerine göre de sınıflandırılır.

Genişlemiş Spektrumlu Beta Laktamaz (GSBL) üreten bakteriler, genellikle aşağıdaki antibiyotiklere dirençlidir: Ampisilin ve ampisilin-sulbaktam. Sefalosporin grubu antibiyotikler. Aztreonam. En duyarlı oldukları antibiyotik grubu ise karbapenemlerdir. GSBL üreten bakterilerde ayrıca tetrasiklin, aminoglikozid, kotrimaksazol ve kloramfenikol gibi beta laktam grubundan olmayan antibiyotiklere de direnç görülebilir.

Bakterilerde kapsül ve sümük tabaka (glikokaliks) şu şekilde tanımlanabilir: Kapsül. Sümük tabaka (slime). Bu yapıların bazı işlevleri: Yapışma. Koruma. Antijenik özellik. Besin yakalama. Kapsül ve sümük tabaka, bakterilerin yaşamı için zorunlu değildir; genetik mutasyon veya çevre etkisiyle kaybolabilirler.

Gram negatif basiller, çeşitli hastalıklarda görülebilir. İşte bazı örnekler: Enterik hastalıklar: Şigelloz ve tifo (enterik ateş). Salmonelloz (enterit ve septisemi). Hastane enfeksiyonları: Pseudomonas aeruginosa enfeksiyonları (yanık yarası, üriner traktüs, menenjit). Acinetobacter spp. enfeksiyonları (yaralar, endokardit, menenjit). Stenotrophomonas maltophilia enfeksiyonları (bakteriyemi, pnömoni, menenjit). Diğer hastalıklar: Burkholderia cepacia enfeksiyonları (pulmoner hastalıklar, deri ve iç organ abseleri). Bacteroides fragilis enfeksiyonları (peritonit, appendisit, endokardit). Ayrıca, Bartonella türleri de gram negatif basil olup, zoonoz ve insan enfeksiyonlarıyla ilişkilidir.

Bakterilerde gen klonlama aşamaları şu şekildedir: 1. Gen taşıyan DNA'nın (veya RNA'nın) saf olarak elde edilmesi. 2. Genin yerinin belirlenmesi. 3. Genin çıkarılması. 4. Taşıyıcı (vektör) DNA'nın elde edilmesi. 5. Gen DNA'sının vektör DNA'sı ile birleştirilmesi. 6. Oluşan rekombinant vektör DNA'nın alıcı hücreye aktarılması. 7. Seleksiyon. 8. Gen ürününün kontrol edilmesi. Ek olarak, bakterilerde gen klonlama sürecinde şu adımlar da yer alır: Kompetent hale getirme. Transformasyon. Antibiyotikli besiyeri kullanımı.

Evet, teikoik asit gram pozitif bakterilerde bulunur. Gram pozitif bakterilerin hücre duvarında teikoik asit ve lipoteikoik asit bulunur.

Bakterilerde belirgin bir çekirdek yoktur. Bakteriyel çekirdek, yüksek canlılardaki gibi bir zar ile çevrili değildir ve çekirdekçik (nükleolus) bulunmaz.

Topraksız üretimde kullanılan bazı bakteriler şunlardır: Rhizobium. Azospirillum ve Azotobacter. Fosfat çözündürücü bakteriler (örneğin, Bacillus ve Pseudomonas). Biyokontrol bakterileri (örneğin, Bacillus subtilis ve Streptomyces spp.). Ayrıca, topraksız tarım sistemlerinde Pseudomonas fluorescens de yaygın olarak kullanılmaktadır.

Bakterilerde izolasyon, mikroorganizmaları saf halde elde etme işlemidir. Doğada genellikle karışık halde bulunan mikroorganizmalardan, çeşitli amaçlarla saf kültürlerin elde edilmesi gerekir. İzolasyon için kullanılan bazı yöntemler: Buyyon dilüsyon metodu. Agar dilüsyon metodu. Sürme metodu. Selektif ve zenginleştirilmiş besiyeri metodu. İzolasyon, aynı zamanda, bir mikroorganizmanın tanımlanması sürecinde de önemli bir adımdır.

En iyi bağırsak bakterisi olarak kabul edilebilecek tek bir tür yoktur, çünkü bağırsak florasında birçok yararlı bakteri türü bulunur ve her birinin farklı faydaları vardır. Bazı önemli bağırsak bakterileri: Lactobacillus türleri. Bifidobacterium türleri. Akkermansia muciniphila. Faecalibacterium prausnitzii. Bağırsak sağlığını iyileştirmek için lifli besinler, fermente gıdalar tüketmek, probiyotik ve prebiyotiklerden yararlanmak önerilir.

Oksijenli (oksijenik) fotosentez yapan bakteriler, siyanobakterilerdir. Siyanobakteriler, klorofil-a pigmenti içerir ve fotosentez sırasında suyu elektron kaynağı olarak kullanır. Siyanobakteriler tatlı su gölleri, denizler ve toprak başta olmak üzere çok çeşitli habitatlarda bulunabilir.

Lactobacillus helveticus, özellikle İsviçre tipi peynirler gibi bazı peynirlerin üretiminde kullanılır. Ayrıca, Lactobacillus helveticus, probiyotik takviyelerde de yer alabilir. Peynir tüketiminde Lactobacillus helveticus içeren ürünleri tercih etmek için ürün etiketini kontrol etmek gereklidir.

Kemosentez örnekleri şunlardır: Azot bakterilerinin kemosentezi. Kükürt bakterilerinin kemosentezi. Demir bakterilerinin kemosentezi. Hidrojen bakterilerinin kemosentezi. Metanojenik arkelerin kemosentezi.