Arkeologiya

İlk Lidya parası, MÖ 7. yüzyılda basılmıştır. Lidya Kralı Kroisos (Krezüs) zamanında, elektron adı verilen altın ve gümüş karışımından bakla şeklinde paralar basılmıştır. Ayrıca, Lidya Kralı Krezüs'ün önderliğinde, MÖ 560-546 yılları arasında saf altın ve saf gümüşten üretilen ilk standart sikke sistemi oluşturulmuştur.

Susan Pollock'un "Antik Mezopotamya: Var Olmamış Cennet" adlı kitabı, MÖ 5000 ile 2100 yılları arasındaki yaklaşık üç bin yıllık süreçte Mezopotamya'daki ilk devletlerin ve uygarlıkların ortaya çıkışını ele alır. Kitapta ele alınan bazı konular şunlardır: Mezopotamya'da ilk hanedanlar dönemi; Coğrafi ortam ve çevre; Kentler, köyler, höyükler ve yerleşim örüntüleri; Beş ve dördüncü binyılların haraç ekonomileri; Mal dağıtım yöntemi; Bürokrasinin gelişmesi; Yazının kökenleri; İdeoloji ve güç imgeleri; Mezopotamya'da anıtsal mimari; Mezopotamya'da gösterişçi tüketim. Pollock, bu konuyu ele alırken antropoloji, arkeoloji, ekonomi politik ve feminist antropolojinin katkılarından yararlanır.

Arkeologların kazı izni alabilmesi için aşağıdaki adımları izlemesi gerekmektedir: 1. Proje Hazırlığı: Kazı yapılacak alanla ilgili ayrıntılı bir proje hazırlanmalıdır. 2. Başvuru Formu: Hazırlanan proje ve gerekli belgelerle birlikte, kazı izni almak için başvuru formu doldurulmalıdır. 3. Gerekli Belgeler: Başvuruda sunulması gereken belgeler arasında proje öneri formu, araştırmacının özgeçmişi, kazı yeri haritası, ekipman listesi ve finansman kaynakları yer alır. 4. Değerlendirme Süreci: Başvurular, başvurunun bilimsel değeri, çevresel etkileri ve tarihe katkı potansiyeli gibi unsurlar dikkate alınarak bir komite tarafından değerlendirilir. 5. İzin Sonrası Süreç: Kazı izni alındıktan sonra, kazı çalışmalarına başlamak için belirli yasal yükümlülüklere uyulmalıdır.

Karatepe-Aslantaş, Geç Hitit Dönemi'ne (M.Ö. 8. yüzyıl) ait bir yerleşim yeridir. Kendisini Adana Ovası hükümdarı olarak tanıtan Asativatas tarafından, kuzeydeki vahşi kavimlere karşı bir sınır kalesi olarak kurulmuştur ve Asativadaya olarak adlandırılmıştır.

Taş Devri yumurtası, milyonlarca yıl önce fosilleşmiş halde bulunmuştur. Çin'de taş madenciliği yapan bir şirket, 2800 metre yükseklikte bir fosilleşmiş yumurta bulmuş ve bu yumurtanın milyonlarca yıllık bir dinozor embriyosu olduğu ortaya çıkmıştır. Taş Devri, insanlık tarihinin en eski dönemlerinden biridir ve yaklaşık M.Ö. 2,5 milyon yıl ile M.Ö. 3.000 yıl arasında sürmüştür. Bu nedenle, Taş Devri yumurtasının çıkış tarihi de bu döneme denk gelmektedir. Ancak, spesifik bir çıkış tarihi vermek mümkün değildir çünkü bu tür bulgular genellikle çok eski tarihlere dayanır ve kesin tarihler kesin olarak belirlenemez.

Dünyanın en eski flütü, Slovenya'da bulunan Divje Babe flütü olup, yaklaşık 43.000 yıl öncesine tarihlenmektedir. Ayrıca, Almanya'daki Hohle Fels mağarasında bulunan flütler de yaklaşık 42.000 ila 43.000 yıl öncesine aittir. Çin'de bulunan 9000 yıllık flüt ise önemli bir antik kalıntıdır.

Maden çağının ilk madeni bakırdır. Bakır, tarih öncesi dönemlerde insanlar tarafından kullanılan ilk madendir.

En eski teknolojik alet olarak kabul edilebilecek taş aletler, yaklaşık 3 milyon yıl önce Afrika'da üretilmiştir ve Mode 1 (Oldowan) teknolojisi olarak sınıflandırılır. Ancak, Avrupa'da bilinen en eski teknolojik sıçrama, İspanya'daki El Barranc de la Boella bölgesinde keşfedilen ve yaklaşık 900 bin yıl öncesine tarihlenen gelişmiş taş aletlerle ortaya konmuştur.

Nemrut Dağı'ndaki heykeller, Kommagene Kralı I. Antiochos'un tanrılara ve atalarına olan minnettarlığını göstermek ve bölgeyi bir tür dini merkez haline getirmek amacıyla yaptırılmıştır. Heykeller, Yunan ve Pers mitolojisindeki tanrıları simgelemektedir. Ayrıca, heykellerin tüm dinleri ve kültürleri tek bir bayrak altında toplama amacını taşıdığı da düşünülmektedir.

Thassos antik sikkeleri, Thassos Adası'ndaki arkeolojik alanlarda ve müzelerde bulunabilir. Özellikle Thassos Arkeoloji Müzesi'nde bu sikkelerden örnekler sergilenmektedir. Thassos'a seyahat ederek bu antik sikkeleri yerinde görmek mümkündür. Ada, Yunanistan'ın kuzeydoğusunda, Ege Denizi'nde yer almakta olup, Türkiye'den Selanik üzerinden Kavala'ya ulaşılarak feribotla adaya gidilebilir.

Bilinen en eski ayna, MÖ 6. yüzyıla tarihlendirilen ve Anadolu'da bulunan obsidiyen (volkanik cam) aynadır. Daha sonra, milattan önceki zamanlarda Mısırlılar, Etrüskler, Yunanlar ve Romalılar bronz aynalar kullanmıştır. Modern aynalar ise 1835 yılında Alman kimyacı Justus von Liebig'in camın üzerine ince bir metalik gümüş tabakası kaplama yönteminin geliştirmesiyle ortaya çıkmıştır.

Göbeklitepe'deki çıplak kadın figürünün tam olarak neyi ifade ettiği hala çözülememiştir. Figürün olası anlamları arasında şunlar yer almaktadır: Doğum sahnesi. Cinsel ilişkiye hazırlık. Ayrıca, bazı kaynaklara göre figür, topluluğun tanrı olarak gördüğü bir figürü veya önemli bir kişiyi temsil ediyor olabilir. Göbeklitepe'deki figürlerle ilgili değerlendirmeler ve araştırmalar devam etmektedir.

Taştan yapılmış tanrıça heykelleri, çeşitli uygarlıklara aittir. Öne çıkan bazı örnekler şunlardır: Frigler: Frig mitolojisinde büyük bir öneme sahip olan ana tanrıça Kybele'ye ait taş heykeller bulunmaktadır. Sümerler: Sümer uygarlığına ait tanrıça heykelleri mevcuttur. Hititler: Hitit dönemine ait taş tanrıça heykelleri, özellikle Anadolu Medeniyetleri Müzesi'nde sergilenmektedir. Orta Asya Türk Toplulukları: Ana tanrıça figürlerini içeren taş heykeller, özellikle Kazakistan ve Kırgızistan'da yapılan arkeolojik kazılarda bulunmuştur.

Amazon kadınlarının hala yaşadığına dair kesin bir kanıt bulunmamaktadır. Ancak, bazı araştırmacılar, özellikle Kazakistan'da yapılan kazılarda ortaya çıkan mezar kalıntılarının, Amazon mitinin temelini oluşturan Sarmat ve İskit kadın savaşçılarına ait olabileceğini öne sürmektedir. Amerikalı arkeolog Dr. Jeanine Davis Kimball, 1994 yılında Kazakistan'da yaptığı kazılarda, DNA testi ile bir Türk kız çocuğunun genleriyle Amazonların genlerinin %99,9 oranında aynı olduğunu ortaya koymuştur. Ancak, bu bulgular kesin bir yaşam belirtisi olarak değerlendirilmemiştir ve Amazonların hala yaşadığına dair bilimsel bir kanıt bulunmamaktadır.

İzmir Metropolis'te yaşamış bazı topluluklar: Helenler. Pergamon Krallığı. Roma İmparatorluğu. Bizans. Metropolis, tarih boyunca Frigya, Lydia, Pers, Selçuklu, Aydınoğulları ve Osmanlı gibi çeşitli medeniyetlere de ev sahipliği yapmıştır.

Tunç kemerlerin ne zaman yapıldığına dair farklı örnekler bulunmaktadır: Urartular dönemi tunç kemerler. Çekya'da bulunan tunç çağı altın kemer. Bu bilgiler ışığında, tunç kemerlerin yapımının MÖ 8. yüzyıldan MÖ 14. yüzyıla kadar bir dönemde gerçekleştiği söylenebilir.

Antik yaratıkların neden buzulların altına saklandığına dair kesin bir bilgi bulunmamaktadır. Ancak, buzulların altında saklanan bazı şeyler şunlardır: Ekolojik hazineler: Antarktika'da eriyen bir buzdağının altında, yüzyıllardır buzun altında gizlenen zengin bir deniz yaşamı ve tentakullu canlılar ortaya çıkmıştır. Genetik bilgiler: Sibirya ve Kanada'daki buzullar altında, mamutlar gibi soyu tükenmiş büyük türlerin donmuş cesetleri bulunmuştur. Virüsler ve patojenler: Küresel ısınma nedeniyle eriyen buzullar, eski bakteri, virüs ve mantarları serbest bırakabilir. Bu durumlar, antik yaratıkların buzulların altında saklandığına dair doğrudan bir kanıt sunmamaktadır.

Çatalhöyük'te bulunan bazı önemli eserler şunlardır: Ana tanrıça heykelcikleri. Kesici ve delici aletler, tabak çanaklar. Pişmiş topraktan yapılan hayvan figürleri. Ölü hediyesi olarak yapılan boncuklar ve renkli taşlar. Baltalar. Av bereketi için duvara veya örtülere yapılan resimler. Obsidiyenden yapılmış büyük kemik eserler, nadir kesici aletler, ok uçları ve adak hediyeleri. Dünyanın en eski tekstil parçaları. İlk ev mimarisi örnekleri. İlk manzara resimleri. Bu eserler, Konya Arkeoloji Müzesi ve Ankara Anadolu Medeniyetleri Müzesi'nde de sergilenmektedir.

Kırıkkale'deki Kozlu Ören Yeri'nin kuruluş tarihi kesin olarak bilinmemektedir. Ancak, bu antik kent kalıntısının Roma Dönemi'ne ait olabileceği düşünülmektedir. Çanakkale'deki Lamponia Antik Kenti'nin tarihi ise M.Ö. 5. yüzyılın başlarına dayanmaktadır.

İmamkullu Kaya Anıtı, Hitit İmparatorluğu döneminde, yaklaşık M.Ö. 13. yüzyılda, dini ve siyasi amaçlarla yapılmıştır. Anıt, bir yol işareti olarak da işlev görmüş; yolculara bölgenin kimin kontrolünde olduğunu ve hangi tanrılara tapıldığını göstermiştir. Anıtın üzerinde yer alan figür ve yazıtlar, Fırtına Tanrısı'na olan saygıyı ve Hititlerin dini inançlarını yansıtır. İmamkullu Kaya Anıtı, günümüzde hem arkeologlar hem de tarih meraklıları için önemli bir tarihi miras olarak korunmaktadır.