Akımlar

Büyülü gerçekçi yazarların bu akımı benimsemesinin birkaç nedeni vardır: Toplumsal ve kültürel değişimleri yansıtma: Büyülü gerçekçilik, sömürgecilik sonrası dönemde yaşanan toplumsal ve kültürel değişimleri yansıtmak için kullanılmıştır. Politik kaygılar: Üçüncü dünya ülkelerindeki insanların bireysel, toplumsal ve ekonomik sorunlarını işlemek için politik bir araç olarak görülmüştür. Yerel mitleri ve hikayeleri kullanma: Akım, yerel folklordan yararlanarak eserlere derinlik kazandırır. Gerçekliği sorgulama: Akılcılığa ve edebi gerçekçiliğe zıt bir akım olarak, gerçek ve fantastik unsurları birleştirerek gerçekliği sorgulamayı amaçlar.

Konstrüktivizm, 1914 yılında Rusya'da ortaya çıkan bir sanat akımıdır. Konstrüktivizmin bazı temel özellikleri: Endüstriyel malzeme ve teknikleri yücelten bir biçimlendirme çabası içindedir. Sanatın estetik algısından çok fonksiyonelliğinin ön planda olmasını ister. Makine ve insan bilincini kaynaştırmayı hedefler. Sanatın, sosyal bir değişim aracı olarak kullanılmasını savunur. Konstrüktivizm terimi, ressam Kazimir Malevich tarafından ortaya atılmıştır.

Denizde ayakta duran kız resmi, Dışavurumculuk (Ekspresyonizm) sanat akımına aittir.

Hayır, parnasizm ve realizm aynı şey değildir. Parnasizm, 19. yüzyılda Fransa'da ortaya çıkmış bir şiir akımıdır. Realizm ise, 19. yüzyılın ikinci yarısında romantizme tepki olarak doğmuş bir edebi akımdır. Özetle, parnasizm şiirle, realizm ise edebiyatın geneliyle ilgili bir akımdır.

Şehriyar'ın hangi akıma mensup olduğu konusunda farklı görüşler bulunmaktadır: Bazı kaynaklar, Şehriyar'ı hümanist bir şair olarak değerlendirmektedir. Diğer bir görüşe göre, klasik bir akımı tercih etmiş bir şair olarak görülmektedir. Prof. Dr. Ghadir Golkarian, Şehriyar'ın çağdaş edebiyat şairi gibi görünse de asırlar öncesindeki edebiyatın tekellüfsüz, abartısız, duygularla coşup taşan bir şair niteliğinde olduğunu ifade etmektedir. Şehriyar'ın şiirlerinde klasik ve geleneklere takılı kalmış bir şair olmadığı, duyguları doğal bir şekilde yansıttığı ve sözlerinde incelikler bulunduğu belirtilmektedir. Şehriyar'ın "Haydar Baba'ya Selam" şiiri, sembolizm ve sürrealizmle de ilişkilendirilmiştir. Sonuç olarak, Şehriyar'ın hangi akıma mensup olduğunu kesin olarak belirlemek zordur ve bu konuda farklı görüşler bulunmaktadır.

Birinci Perde, Yedi Meşaleciler edebiyat akımına aittir. Yedi Meşaleciler, 1928 yılında Yaşar Nabi Nayır, Sabri Esat Siyavuşgil, Muammer Lütfi Bahşi, Kenan Hulusi Koray, Ziya Osman Saba, Vasfi Mahir Kocatürk ve Cevdet Kudret Solok gibi gençlerin başlattığı bir edebi harekettir.

Fazlurrahman, İslam reformcusu ve tarihselci olarak bilinir. Ayrıca, fikrî akım olarak, İslam'ın sadece ilmî meselelerle ilgilenen bir kolu içinde yer alır. Fazlurrahman, İslam'da yeni bir hamle gerçekleştirmeyi hedefleyen düşünürlerden ziyade, Sadrâ gibi çağıyla ilgi kurabilecek düşünürlerin yetişmesini istemiştir.

Bekir Sıdkı Çobanzade, Millî Edebiyat akımına mensuptur. Ayrıca, şiirlerinde halk edebiyatı unsurlarını da kullanmıştır.

Hıfzı Veldet Velidedeoğlu, belirli bir akıma mensup olmaktan ziyade, Atatürkçü Düşünce ve laik, çağdaş hukuk devleti ilkelerinin savunucusu olarak tanınmıştır. Velidedeoğlu, 1961 Anayasası'nın hazırlık sürecinde görev almış ve Atatürkçü Düşünce Derneği'nin kurucuları arasında yer alarak, derneğin onursal başkanlığını yapmıştır.

Beş temel mimari akım: 1. Klasik Mimari: Antik Yunan ve Roma dönemlerine dayanır, simetri, düzen ve sütunlu yapılarla tanınır. 2. Gotik Mimari: 12. yüzyılda ortaya çıkmış, yüksek tavanlar, sivri kemerler, uçan payandalar ve vitray pencerelerle karakterizedir. 3. Rönesans Mimarisi: 15. ve 16. yüzyıllarda İtalya'da başlamış, simetri, orantı ve geometriye önem verir. 4. Barok Mimari: 17. yüzyılda popüler olmuş, süslemeler, büyük ve karmaşık yapılar ve simetriye vurgu yapar. 5. Neoklasik Mimari: 18. ve 19. yüzyıllarda yaygınlaşmış, Antik Yunan ve Roma tarzını yeniden canlandırmayı amaçlar. Ayrıca, modernizm, brutalizm, postmodernizm, dekonstrüktivizm, sürdürülebilir mimari gibi diğer önemli mimari akımlar da bulunmaktadır.

Toplumcu şiirde yer alan bazı akımlar şunlardır: Serbest nazım ve toplumcu şiir. Toplumcu gerçekçilik. Ayrıca, toplumcu gerçekçi şiir, sosyalist gerçekçilik ve Marksist ideoloji ile de şekillenmiştir.

12. sınıf edebiyatta şiirde yer alan bazı akımlar şunlardır: Saf (Öz) Şiir: Sanatın sanat için olduğu anlayışını benimser, bireysel ve düşsel temalar işlenir. Garip Akımı (Birinci Yeni): Kafiye ve ölçü gibi ögeleri reddeder, günlük konuşma dilini kullanır ve sıradan insanları konu alır. İkinci Yeni Akımı: Kapalı bir anlatım ve soyut kavramlar içerir, dil oyunları ve imgelemlere yer verilir. 1960 Sonrası Toplumcu Şiir: Yerleşik düzene eleştiri, sınıfsal sorunlar ve kadın gibi temalar işlenir. 1980 Sonrası Türk Şiiri: Ayrıca, Parnasizm, Sembolizm, Sürrealizm gibi akımlar da 12. sınıf edebiyat şiir ünitesinde ele alınabilir.

Beden sanatı akımı, insan bedenini sanat nesnesi veya malzemesi olarak kullanan bir sanat akımıdır. Bu akım, 1960'lardan itibaren Performans Sanatı, Fluxus ve Happening gibi akımlarla birlikte ön plana çıkmıştır. Beden sanatının bazı türleri: Performans Sanatı: Seyirci önünde gerçekleştirilen beden odaklı gösteriler. Vücut Sanatı (Body Art): Fotoğraf gibi teknikler kullanılarak bedenle yapılan sanat. Beden sanatı, aynı zamanda dövme ve piercing gibi uygulamaları da kapsar.

Encümen-i Şuara topluluğu, belirli bir akıma değil, 19. yüzyıl divan şiirini canlandırmayı ve eski edebiyat anlayışını devam ettirmeyi amaçlayan bir grup şairden oluşmaktadır. Bu topluluk, 17. yüzyıl divan şairlerini örnek almış, Sebk-i Hindi ekolünü takip etmiş, ancak yeni bir tarz ortaya koyamamıştır. Bazı üyeleri, Tanzimat hareketine karşı hoşnutsuzluk duymuş ve bu hoşnutsuzluğu şiirlerinde dile getirmiştir.

Şaban Teoman Duralı, herhangi bir akıma mensup olmaktan ziyade, felsefe ve bilim arasında bütünlük kuran özgün bir düşünür olarak tanımlanır. Duralı, Batı kökenli paradigmalara eleştiriler getirmiş ve medeniyet, kimlik, doğa, kültür ve medeniyet krizleri üzerine kapsamlı analizler sunmuştur. Felsefesinde, metafiziğin akılcı ve bilimsel temellere dayanması gerektiğini savunmuş, spekülatif ve mistik metafizik anlayışlara karşı çıkmıştır. Ayrıca, klasik din felsefesi terimini kullanmasa da, dinin felsefi temellerini sistemli ve özgün bir biçimde ele almış, din, bilgi, iman, ahlak, metafizik ve bilim ilişkisini dengeli bir şekilde yorumlamıştır.

Stanley Kramer, belirli bir akıma mensup olmaktan ziyade, sosyal ve politik konulara odaklanan filmleriyle tanınan bir Amerikalı yönetmen ve yapımcıdır. Kramer, özellikle ırkçılık, nükleer imha ve Holokost gibi temaları işleyen "mesajı olan filmler" olarak adlandırılan yapımlarıyla bilinir.

Judith Butler, postyapısalcı felsefe ve kuir (queer) kuram akımlarına mensuptur. Butler, çalışmalarında feminist eleştiri, etik, psikanaliz ve insan cinselliği gibi konulara da değinmektedir.

Ziyaeddin Fahri Fındıkoğlu'nu tek bir akıma mensup olarak tanımlamak doğru değildir. Fındıkoğlu, Ziya Gökalp ekolünün bir temsilcisi olarak kabul edilir.

Kübist sanatçılar, edebiyatta empresyonizme (izlenimcilik) tepki olarak doğmuştur. Kübizm, 20. yüzyılın başlarında, özellikle I. Dünya Savaşı öncesi Paris'te ortaya çıkan ve sanat eserlerinde hem görünen hem de görünmeyen unsurları yansıtmaya çalışan bir akımdır.

Abidin Dino, belirli bir akıma mensup olmaktan ziyade, toplumcu gerçekçilik ve hümanist yaklaşımlarıyla tanınan çok yönlü bir sanatçıdır. Dino, 1933'te kurucuları arasında yer aldığı D Grubu ve 1941'de kurduğu Yeniler Grubu gibi sanat topluluklarıyla da anılır. Sanat hayatı boyunca farklı teknikler denemiş ve sosyal, politik konuları işlemiştir.