Şair

Evet, mahlası olmayan şairler vardır. Bu şairlerden bazıları şunlardır: İbni Kemâl; Aşçı-zâde Hasan Çelebi; Seyyid Mehmed Emin Efendi; Ağa-zâde Muhammed Dede.

Bahtiyar Vahabzade, belirli bir edebi akıma mensup olmaktan ziyade, toplumsal yönü ağır basan ve Azerbaycan'da "halk şairi" olarak tanımlanan bir şairdir. Şiirlerinde vatan, millet, aile, tabiat, dil, hürriyet hasreti gibi temaları işlemiştir. Ayrıca, 1960'larda başlayan özgürlük hareketlerinin öncülerinden biri olarak kabul edilir.

Fuzûlî, Azerbaycan Türkçesi, Arapça ve Farsça dillerinde eserler vermiş önemli bir Osmanlı dönemi Türk divan şairidir. Fuzûlî'nin önemli bir şair olarak kabul edilmesinin bazı nedenleri şunlardır: Çok yönlülüğü: Felsefe, tıp, sosyoloji ve astronomi alanında da eserler vermiştir. Dil hakimiyeti: Arapça, Farsça ve Türkçeyi çok iyi bilmesi ve bu dillerin edebiyatlarına hakim olması. Eserlerinin etkisi: Kendisinden sonra gelen bütün divan şairlerini etkilemiştir. Tasavvufi yaklaşımı: Şiirlerinde tasavvufi düşünceyi işlemiş, aşk ve tasavvufi duyguları derinlikli bir şekilde ifade etmiştir. Yalın ve etkileyici dili: Türkçe şiirlerinde deyim ve atasözlerini kullanması, eserlerindeki ifade gücü ve Türkçeyi kullanmadaki ustalığı.

Levni'nin hikayesi şu şekilde özetlenebilir: Doğum ve İsim: Asıl adı Abdülcelil Çelebi olan Levni, 17. yüzyılın sonlarında Edirne'de doğmuştur. Eğitim ve Kariyer: Genç yaşta İstanbul'a giderek Topkapı Sarayı'ndaki nakkaşhanede eğitim almış ve tezhip öğrenmiştir. Eserler: En bilinen eserleri arasında, III. Ahmet'in şehzadelerinin 1720'deki sünnet düğününü anlatan Surname-i Vehbi ve padişah portrelerinin yer aldığı Silsilename bulunmaktadır. Şairlik: Şarkı, türkü, gazel, semai gibi çeşitli formlarda şiirler yazmıştır. Ölüm ve Defin: 1732 yılında İstanbul'da vefat etmiş ve Otakçılar Camii yakınlarına defnedilmiştir.

En iyi hiciv ustası olarak kabul edilebilecek tek bir isim yoktur. Türk edebiyatında önemli hiciv ustaları arasında Şair Eşref, Neyzen Tevfik, Namık Kemal, Pir Sultan Abdal ve Orhan Veli Kanık gibi isimler bulunmaktadır. Şair Eşref: 19. yüzyılda yaşamış, devletin işleyişi ve toplumsal aksaklıkları sık sık eleştirmiştir. Neyzen Tevfik: Toplumsal konulara değinen hicivleriyle tanınır. Namık Kemal: Osmanlı'nın toprak kayıplarını eleştirmiştir. Pir Sultan Abdal: İnandığı dava uğruna idam edilmeyi göze almış, taşlamalarıyla bilinir. Orhan Veli Kanık: Dünyayı umursamayanları eleştirmiştir. Ayrıca, Yunan edebiyatında Sinoplu Diyojen de yaşadığı dönemin toplumunu ve değerlerini hicivle eleştirmesiyle bilinir.

Vladimir Mayakovski'nin intiharının birkaç olası nedeni bulunmaktadır: Aşk ve kişisel nedenler: İntihar, Mayakovski'nin Polonskaya ile yaşadığı tartışma ve duygusal zorluklar nedeniyle bir hezeyan anında gerçekleşmiş olabilir. Toplumsal ve sanatsal baskılar: 1930'ların başında yazarların Stalin'in ajanları tarafından takip edildiği bir dönemde, Mayakovski'nin bireysel bir sanatçı olarak konumu ve eserleri sorgulamaya başlamıştı. İnancı yitirme: Mayakovski, hayallerinin ve beklentilerinin hayatın gerçeklerine çarpmasıyla bir "inancı yitirme" krizi yaşamış olabilir. Mayakovski'nin intiharının kesin nedeni konusunda farklı görüşler ve söylentiler bulunmaktadır.

Dünyanın en büyük üç şairi olarak kabul edilen isimler konusunda kesin bir görüş yoktur. Ancak, bazı kaynaklarda öne çıkan şairler şunlardır: 1. William Shakespeare. 2. Rumi (Mevlana Celaleddin Rumi). 3. Pablo Neruda. Bu liste, kişisel tercihlere ve farklı değerlendirme kriterlerine göre değişebilir.

Erzurumlu Emrah'ın mezarının Niksar'da olmasının nedeni, şairin ömrünün son yıllarını Niksar'da geçirmiş ve 1860 yılında burada vefat etmiş olmasıdır. Emrah, Erzurum'da medrese eğitimi aldıktan sonra Anadolu'nun çeşitli yerlerini dolaşmış, en son Niksar'a yerleşmiştir.

"Zaman yok" diyen şair olarak Mehmet Nacar bilinmektedir. Ayrıca, "Zamanım Yok" diyen bir insan hakkında Ekşi Sözlük'te yapılan yorumlarda, bu ifadenin kişinin önceliklerinin farklı olduğunu ve o öncelikler arasında karşıdaki insana yer olmadığını gösterebileceği belirtilmektedir.

Mehmet Emin Yurdakul'un 142 şiiri bulunmaktadır.

Muallim Naci'nin edebi kişiliği şu şekilde özetlenebilir: Yenileşme dönemi şairi: Tanzimat sonrası Türk edebiyatının ikinci kuşağı içinde yer alır. Eski-yeni tartışması: Eski şiirin temsilcisi olarak anılsa da, eski ile yeni arasında bir denge kurmaya çalışmıştır. Aruz ve divan edebiyatı: Aruz veznini Türkçeye kusursuzca uygulamaya çalışmış, divan edebiyatının hemen her türünde şiirler yazmıştır. Yenilikçi anlayış: Yenilikçi şiirin kuralları yıkan anlayışına karşı çıkmış, Türkçe kelimelerin gücünü ve yeterliliğini göstermesiyle Mehmet Akif ve Tevfik Fikret’e yol göstermiştir. Batı edebiyatı: Batı edebiyatını tanımış, bu edebiyattan çeviriler yapmış ve yeni nazım şekillerini kullanmıştır. Dil anlayışı: Dilde sadeleşme fikrini savunmuş, halk dilinde kullanılmayan eski kelimeleri ahenk yaratmak için seçmiştir. Eleştirel yaklaşım: Şiirde dilbilgisi ve aruz kurallarına bağlı kalınması gerektiğini savunmuş, Recaizade Mahmut Ekrem ve çevresindeki genç şairlerle tartışmalar yaşamıştır. Etkilediği şairler: Yahya Kemal gibi şairler üzerinde etkili olmuştur.

Koca Yusuf'un mezarının Türkiye'de olmamasının nedeni, 1898 yılında ABD'den dönerken bindiği geminin batması sonucu cesedinin Atlas Okyanusu'na gömülmüş olmasıdır. Şair Sunay Akın'ın "Önce Çocuklar ve Kadınlar" adlı kitabında yer alan iddiaya göre, kaza sonrası Portekiz'e bağlı Azor Adaları'na vuran 20 ceset arasında Koca Yusuf'un naaşı da bulunmaktadır ve bu mezar kilise bahçesine defnedilmiştir. Bu iddia, Türkiye Güreş Federasyonu tarafından araştırılmakta olup, komisyonun çalışmaları sonucunda mezarın varlığı doğrulanırsa, naaşın Türkiye'ye getirilmesi planlanmaktadır.

Harnâme, divan edebiyatı şairi Şeyhî tarafından kaleme alınmış bir mesnevidir.

Sünbülzade Vehbi'nin önemli olmasının bazı nedenleri: Eserleri: Tuhfe-i Vehbi. Nuhbe-i Vehbi. Lutfiyye. Divan. Edebî Kişiliği: 18. yüzyılın ünlü şairleri arasında yer alır. Divan şiirini temsil eden bir şairdir. Yerel konulara, atasözleri ve deyimlere yer vermesi ile Sabit'i hatırlatır. Görevleri: Rumeli'de ve farklı bölgelerde kadılık yapmıştır. 1775 yılında İran'a elçi olarak gönderilmiştir. I. Abdülhamid'in "Tannane" adlı kasidesini beğenmesiyle idam fermanından kurtulmuştur.

Ahmet Necdet Sözer, modern Türk şiirine çeşitli katkılarda bulunmuştur: Şiir Antolojileri: Türk ve dünya edebiyatından kapsamlı şiir antolojileri hazırlamıştır. Çeviriler: Puşkin'den "Yevgeniy Onegin" gibi önemli eserleri Türkçeye kazandırmış ve bu çevirisiyle ödül almıştır. Şiir Anlayışı: Şiirlerinde Garip, II. Yeni ve halk şiiri anlayışlarını birleştirerek özgün bir üslup oluşturmuştur. Ödüller: "Gün Yüzleri" ile Türk Dil Kurumu Şiir Ödülü, "Aşk Ey" ile Yunus Nadi Şiir Ödülü almıştır. Mitoloji ve Kültür Sentezi: Şiirlerinde Doğu ve Batı kültürünü sentezlemeye çalışmış, mitolojik unsurlardan yararlanmıştır.

Orhan Veli Kanık, 14 Kasım 1950 tarihinde İstanbul'da beyin kanamasından hayatını kaybetmiştir. Olay şu şekilde gelişmiştir: 10 Kasım 1950'de bir haftalığına geldiği Ankara'da belediyenin kazdığı bir çukura düşmüş ve başından hafifçe yaralanmıştır. İki gün sonra İstanbul'a dönmüştür. 14 Kasım günü bir arkadaşının evinde öğle yemeği yerken fenalık geçirmiş, hastaneye kaldırılmıştır. Beyinde damar çatlaması yüzünden başlayan rahatsızlığın sebebi doktor tarafından anlaşılamamış ve Kanık'a alkol zehirlenmesi teşhisiyle tedavi uygulanmıştır. Aynı akşam sekizde komaya girmiş ve gece 23.20'de komadan çıkamayarak vefat etmiştir.

Arthur Rimbaud, 1875 yılında Verlaine ile son görüşmesinden sonra şiir yazmayı bıraktı. Rimbaud, şiir yazmayı bırakmasının yanı sıra, ticaret ve seyyahlık yaparak hayatını kazanmaya başladı. Rimbaud'nun şiir yazmayı bırakma nedenleri arasında, yaşama karşı hoşnutsuzluğunun artması, iyi ile kötü arasındaki çatışmayı dile getirdiği tanrıtanımaz şiirler yazması ve bir işte çalışmayı reddetmesi gibi unsurlar da bulunmaktadır.

Koşmanın en ünlü şairi Karacaoğlan'dır. Koşma nazım biçiminin diğer tanınmış şairleri arasında Bayburtlu Zihni, Aşık Ömer ve Erzurumlu Emrah da yer alır.

Adnan Yücel, 27 Mart 1953'te Elazığ'da doğmuş ve 24 Temmuz 2002'de Adana'da vefat etmiş Türk şairdir. Eğitimi: Diyarbakır Eğitim Enstitüsü Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü'nü bitirmiştir. Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Güzel Sanatlar Eğitimi Bölümü'nde yüksek lisans yapmıştır. Kariyeri: Elazığ ve Ankara'da edebiyat öğretmenliği yapmıştır. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi'nde öğretim görevlisi olarak çalışmıştır. Eserleri: "Kavgalara Sözlenen Sevda", "Soframda Kaval Sesi", "Yeryüzü Aşkın Yüzü Oluncaya Dek" gibi şiir kitapları bulunmaktadır. Edebi Kişiliği: Toplumcu gerçekçi şiirin önemli temsilcilerinden biridir. Şiirlerinde 12 Eylül darbesi sonrası cezaevleri, işkenceler ve toplumsal kırılmaları işlemiştir.

Sünbülzade Vehbi'nin edebi kişiliği şu şekilde özetlenebilir: 18. yüzyıl şairi: 18. yüzyılın ünlü divan şairleri arasında yer alır. Klasik şiir: Klasik divan şiirini en iyi temsil eden şairlerden biridir. Şekil ve estetik: Daha çok şekle, dışa ve klasik estetiğe önem vermiştir. Teknik ve biçim: Teknik ve biçim bakımından sağlam eserler yazmıştır. Lirizm eksikliği: Şiirleri lirizm yoksunluğu ile eleştirilmiştir. Etkilendiği şairler: Bakî, Nâbî, Sâbit ve Nedîm'in mazmunlarını tekrarlamıştır. Yerel unsurlar: Şiirlerinde yerel konulara, günlük hayatla ilgili atasözleri ve deyimlere yer verir. Toplumsal yansıma: Şiirleri, devrin toplumsal hayatını yansıtması bakımından önemlidir. Hiciv: Çağdaşı Sürûrî ile sürekli hicivler yazmış, bu yüzden azledilmiştir. Mizah: Eğlenceye ve işrete olan düşkünlüğünü mizahi bir dille ifade etmiştir.