1950 sonrası Türk romanının özellikleri şu şekilde sıralanabilir: 1. Toplumcu Gerçekçi Romanlar: Yaşar Kemal, Orhan Kemal, Fakir Baykurt gibi yazarlar, köy ve kasaba konularını ele almış, toprak kavgaları, tarımın makineleşmesi ve köyden kente göç gibi toplumsal sorunları işlemişlerdir. 2. Bireyin İç Dünyasını Esas Alan Romanlar: Peyami Safa, Ahmet Hamdi Tanpınar, Tarık Buğra gibi yazarlar, bireyin psikolojisini çözümlemiş, bireyin iç dünyasını ve yalnızlıklarını işlemişlerdir. 3. Modernist Romanlar: 1960'lı yıllarda ortaya çıkan bu anlayışta, Yusuf Atılgan, Adalet Ağaoğlu, Ferit Edgü gibi yazarlar, geleneksel anlatımın dışına çıkmış, iç çözümleme ve bilinç akışı gibi teknikleri kullanmışlardır. 4. Millî ve Dinî Duyarlılıkları Yansıtan Romanlar: Mustafa Necati Sepetçioğlu, Hüseyin Nihal Atsız, Samiha Ayverdi gibi yazarlar, tarihi olayları ve milli konuları eserlerinde işlemişlerdir. 5. Postmodern Anlayış: Romancılığın yeni bir yönü olarak kabul edilen bu anlayışta, romanlarda farklı anlatım teknikleri ve alegorik anlatım kullanılmıştır.