TMK

TMK, "Türk Medeni Kanunu"nun kısaltmasıdır. Türkiye Cumhuriyeti'nde, 1 Ocak 2002 tarihinde yürürlüğe giren, medeni hukuk sisteminin temelini oluşturan yasal bir kanundur. Yaklaşık 1030 maddeden oluşan Türk Medeni Kanunu, beş kitaptan oluşmaktadır: Başlangıç esasları. Kişiler hukuku. Aile hukuku. Miras hukuku. Eşya hukuku.

Türk Medeni Kanunu'nun (TMK) 344. maddesi, velayet altındaki çocuğun, ayırt etme gücüne sahip olması durumunda, ana ve babanın rızasıyla aile adına hukuki işlemler yapabileceğini ve bu işlemlerden dolayı ana ve babanın borç altına gireceğini düzenler. Bu madde, İsviçre Medeni Kanunu'nun 306. maddesinin birinci fıkrasına dayanmaktadır.

TMK 166, Türk Medeni Kanunu'nun "Evlilik Birliğinin Sarsılması" başlıklı maddesidir. Bu maddeye göre, evlilik birliği, ortak hayatı sürdürmeleri kendilerinden beklenmeyecek derecede temelinden sarsılmış olursa, eşlerden her biri boşanma davası açabilir. Bu durumda boşanma kararı verilebilmesi için, hâkimin tarafları bizzat dinleyerek iradelerinin serbestçe açıklandığına kanaat getirmesi ve boşanmanın malî sonuçları ile çocukların durumu hususunda taraflarca kabul edilecek düzenlemeyi uygun bulması şarttır. Ayrıca, davacının kusuru daha ağır ise, davalının açılan davaya itiraz hakkı vardır.

Türk Medeni Kanunu (TMK) uyarınca evlilik birliğinin temelinden sarsılması, eşlerin ortak hayatı sürdürmelerinin kendilerinden beklenmeyecek derecede, evlilik birliğinin ciddi şekilde temelinden sarsılmış olması anlamına gelir. Bu durumun tespiti için aranan şartlar: Evlilik birliğinin temelden sarsılması. Ortak hayatın çekilmez hale gelmesi. Davacının kusurunun daha ağır olması. Evlilik birliğinin temelden sarsılması, genel bir boşanma sebebidir ve özel boşanma sebeplerine kıyasla daha geniş bir alana sahiptir.

Türk Medeni Kanunu'nun (TMK) 174. ve 166. maddeleri arasındaki temel farklar şunlardır: 174. madde: Boşanmada maddi ve manevi tazminat ile ilgilidir. 166. madde: Evlilik birliğinin sarsılması ile ilgilidir. Özetle, 174. madde tazminat haklarını, 166. madde ise boşanma sebeplerini ve koşullarını düzenler.

Tapu sicili yolsuz tescil, Türk Medeni Kanunu'nun (TMK) 1024. ve 1025. maddelerinde düzenlenmiştir. TMK m. 1024: Bir ayni hak yolsuz olarak tescil edilmiş ise, bunu bilen veya bilmesi gereken üçüncü kişi bu tescile dayanamaz. TMK m. 1025: Bir ayni hak yolsuz olarak tescil edilmiş veya bir tescil yolsuz olarak terkin olunmuş ya da değiştirilmiş ise, bu yüzden ayni hakkı zedelenen kimse tapu sicilinin düzeltilmesini dava edebilir.

Türk Medeni Kanunu (TMK) madde 3, 1024 ve 1025 birlikte değerlendirildiğinde, iyiniyetin aranmadığı haller şunlardır: Ayırt etme gücünün bulunmaması. Hukuki sebepten yoksun tescil. Durumun gereklerine göre özensiz davranış. Bu durumlarda, iyiniyet karinesi geçerli olmaz ve hukuki işlemler geçersiz kabul edilir.

Türk Medeni Kanunu (TMK) madde 1, "Hukukun uygulanması ve kaynakları" başlıklı olup, şu şekildedir: > "Kanun, sözüyle ve özüyle değindiği bütün konularda uygulanır. Kanunda uygulanabilir bir hüküm yoksa, hâkim, örf ve âdet hukukuna göre, bu da yoksa kendisi kanun koyucu olsaydı nasıl bir kural koyacak idiyse ona göre karar verir. Hâkim, karar verirken bilimsel görüşlerden ve yargı kararlarından yararlanır." Bu madde, kanunların tüm içeriği ile yürürlüğe girmesini ve uygulanmasını sağlar.

TMK, Türk Medeni Kanunu'nun kısaltmasıdır. Türk Medeni Kanunu (TMK), Türkiye Cumhuriyeti'nde 1 Ocak 2002 tarihinde yürürlüğe giren, medeni hukuk sisteminin temelini oluşturan yasal kanundur. Kitaplar: 1. Kişiler Hukuku. 2. Aile Hukuku. 3. Miras Hukuku. 4. Eşya Hukuku. 5. Başlangıç Esasları.

Türk Medeni Kanunu (TMK) 3. madde: İyiniyet: Kanunun iyiniyete hukuki bir sonuç bağladığı durumlarda, asıl olan iyiniyetin varlığıdır. TMK 4. madde: Hakimin takdir yetkisi: Kanunun takdir yetkisi tanıdığı veya durumun gereklerini ya da haklı sebepleri göz önünde tutmayı emrettiği konularda hakim, hukuka ve hakkaniyete göre karar verir.

Türk Medeni Kanunu (TMK) 771. madde, kaybedilen bir eşyanın bulan kişi tarafından nasıl mülkiyetine geçirilebileceğini düzenler. Maddenin birinci fıkrasına göre, bulunan şeyin maliki, ilan veya kolluk kuvvetlerine ya da muhtara bildirme tarihinden başlayarak beş yıl içinde ortaya çıkmazsa; bulan kimse, yükümlülüklerini yerine getirmiş olmak koşuluyla o şeyin mülkiyetini kazanır. Maddenin diğer önemli kısımları: Bulunan şey malikine geri verilirse, bulan kimse yaptığı giderlerin ödenmesini ve uygun bir ödül verilmesini isteyebilir. Kaybedilmiş şey oturulan bir evde veya işyerinde ya da kamu hizmeti görülen yerde bulunmuşsa; o yerin sahibi, kiracı veya kurum, o şeyi bulan sayılır.

Türk Medeni Kanunu'nun (TMK) 612. maddesi, mirasın en yakın yasal mirasçıların tamamı tarafından reddedilmesi durumunda, mirasın sulh mahkemesince iflas hükümlerine göre tasfiye edileceğini düzenler. Tasfiye süreci şu şekilde işler: Borçların ödenmesi. Arta kalan değerin dağıtımı. İkinci derecedeki mirasçılara geçişin engellenmesi. Bu madde, mirasın normal mirasçılık sırasından farklı bir şekilde ele alınmasını sağlar.

Türk Medeni Kanunu'nun (TMK) 28. ve 29. maddeleri şu şekildedir: Madde 28: Kişilik, çocuğun sağ olarak tamamıyla doğduğu anda başlar ve ölümle sona erer. Çocuk, sağ doğmak koşuluyla, ana rahmine düştüğü andan başlayarak hak ehliyetini elde eder. Madde 29: Bir hakkın kullanılması için bir kimsenin sağ veya ölü olduğunu veya belirli bir zamanda ya da başka bir kimsenin ölümünde sağ bulunduğunu ileri süren kimse, iddiasını ispat etmek zorundadır. Birden fazla kişiden hangisinin önce veya sonra öldüğü ispat edilemezse, hepsi aynı anda ölmüş sayılır. Bu maddeler, kişinin hak ehliyeti ve ölüm gibi temel durumları düzenler.

Türk Medeni Kanunu (TMK) 194. madde ile ilgili bazı Yargıtay kararları: Yargıtay 2. Hukuk Dairesi'nin 2021/5406 E. ve 2021/8261 K. sayılı kararı. Yargıtay Hukuk Genel Kurulu'nun 2023/2-159 E., 2024/38 K. sayılı ilamı. TMK 194. madde, eşlerden birinin diğer eşin açık rızası olmadan aile konutu ile ilgili kira sözleşmesini feshedemeyeceğini, aile konutunu devredemeyeceğini veya konut üzerindeki hakları sınırlayamayacağını düzenler.

Türk Medeni Kanunu (TMK) madde 2, dürüstlük kuralını şu şekilde düzenler: "Herkes, haklarını kullanırken ve borçlarını yerine getirirken dürüstlük kurallarına uymak zorundadır. Bir hakkın açıkça kötüye kullanılmasını hukuk düzeni korumaz". Dürüstlük kuralı, bireylerin haklarını kullanırken ve borçlarını yerine getirirken dürüst, namuslu, ahlâklı ve diğer kişilerde yaratılan güvenle tutarlı şekilde davranmalarını ifade eder. Bu kural, sadece kişisel ilişkilerde değil, tüm toplumsal ilişkilerde geçerlidir ve hukuki işlemlerde önemli işlevlere sahiptir.

Türk Medeni Kanunu (TMK) 398. madde, özel vesayet (aile vesayeti) düzenlemesini ifade eder. Aile meclisi, bu durumda vesayet makamının yetki, görev ve sorumluluklarının devredildiği organdır.

Miras paylaşımında eksik mirasçının hesaplanması, Türk Medeni Kanunu (TMK) Madde 495'e göre yapılır. Bu maddeye göre, mirasçılar üç zümreye ayrılır: 1. Birinci zümre: Miras bırakanın altsoyu (çocukları ve torunları). 2. İkinci zümre: Miras bırakanın anne ve babası ile onların altsoyu. 3. Üçüncü zümre: Miras bırakanın büyükanne ve büyükbabası ile onların altsoyu. Eğer herhangi bir yasal mirasçı mevcut değilse, miras doğrudan devlete kalır. Miras paylaşımı sürecinde kesin hesaplamalar ve hukuki destek için bir avukatla görüşmek faydalı olacaktır.

Türk Medeni Kanunu (TMK) 405. maddesi gereği kısıtlanmak, öğretmenliğe doğrudan bir engel oluşturmaz. Ancak, kısıtlama kararı alan bireylerin hukuki ehliyetleri sınırlı olabilir ve bazı hukuki işlemleri tek başlarına gerçekleştiremezler. Bu durum, öğretmenlik gibi belirli mesleklerde gerekli olan bağımsız karar alma ve hukuki işlemleri yürütme yeteneğini etkileyebilir. Özetle: - Engel: Kısıtlama kararı, bireyin hukuki ehliyetlerini sınırlayabilir, ancak doğrudan öğretmenliğe engel değildir. - Etki: Öğretmenlik gibi mesleklerde bağımsız karar alma ve hukuki işlemleri yürütme yeteneğini etkileyebilir. Daha fazla bilgi ve destek için bir hukuk uzmanına danışılması önerilir.

Türk Medeni Kanunu'nun (TMK) 164. ve 166. maddeleri arasındaki temel fark, 164. maddenin özel boşanma sebeplerinden birini, 166. maddenin ise genel boşanma sebebini düzenlemesidir. TMK 164. Madde (Terk Nedeniyle Boşanma): Eşlerden biri, evlilik birliğinden doğan yükümlülüklerini yerine getirmemek maksadıyla diğerini terk ettiği veya haklı bir sebep olmadan ortak konuta dönmediği takdirde ayrılık en az altı ay sürmüş ve bu durum devam etmekte ise, terk edilen eş boşanma davası açabilir. Diğerini ortak konutu terk etmeye zorlayan veya haklı bir sebep olmaksızın ortak konuta dönmesini engelleyen eş de terk etmiş sayılır. TMK 166. Madde (Evlilik Birliğinin Temelinden Sarsılması): Evlilik birliğinin temelden sarsılması, genel boşanma sebebidir. Eşlerin eşit kusurlu veya davalının daha kusurlu olduğu durumlarda boşanma kararı verilir. Ayrıca, TMK 166/4 maddesine göre, boşanma davası herhangi bir sebeple reddedilmiş ve bu karar kesinleştikten sonra eşler üç yıl boyunca ortak hayatı yeniden kurmamışlarsa, bu durum da genel boşanma sebebi sayılır.

Türk Medeni Kanunu (TMK) madde 688 ve 691-692 arasındaki farklar şu şekildedir: Madde 688: Paylı mülkiyet düzenlemelerini içerir. Madde 691-692: Paylı malın yönetimi ve tasarrufuyla ilgili kuralları belirler. - Madde 691: İşletme usulünün veya tarım türünün değiştirilmesi, adi kiraya veya ürün kirasına ilişkin sözleşmelerin yapılması veya feshi, toprağın ıslahı gibi önemli yönetim işleri için pay ve paydaş çoğunluğuyla karar verilmesi gerekir. - Madde 692: Paylı malın özgülendiği amacın değiştirilmesi, korumanın veya olağan şekilde kullanmanın gerekli kıldığı ölçüyü aşan yapı işlerine girişilmesi veya paylı malın tamamı üzerinde tasarruf işlemlerinin yapılması, oybirliğiyle aksi kararlaştırılmış olmadıkça, bütün paydaşların kabulüne bağlıdır. Bu maddeler arasındaki temel fark, 691. maddenin önemli yönetim işlerini, 692. maddenin ise olağanüstü yönetim işlerini ve tasarrufları düzenlemesidir. 691. madde için çoğunluk kararı yeterliyken, 692. madde için tüm paydaşların oybirliği gereklidir.