TMK

Miras paylaşımında eksik mirasçının hesaplanması, Türk Medeni Kanunu (TMK) Madde 495'e göre yapılır. Bu maddeye göre, mirasçılar üç zümreye ayrılır: 1. Birinci zümre: Miras bırakanın altsoyu (çocukları ve torunları). 2. İkinci zümre: Miras bırakanın anne ve babası ile onların altsoyu. 3. Üçüncü zümre: Miras bırakanın büyükanne ve büyükbabası ile onların altsoyu. Eğer herhangi bir yasal mirasçı mevcut değilse, miras doğrudan devlete kalır. Miras paylaşımı sürecinde kesin hesaplamalar ve hukuki destek için bir avukatla görüşmek faydalı olacaktır.

Türk Medeni Kanunu'nun (TMK) 405. maddesi gereği kısıtlanmak, öğretmenliğe doğrudan bir engel teşkil etmez. TMK'nın 405. maddesine göre, akıl hastalığı veya akıl zayıflığı sebebiyle işlerini göremeyen veya korunması ve bakımı için sürekli yardıma muhtaç olan erginler kısıtlanır. Bu durum, kişinin yasal işlemlerini yürütebilme ve sorumluluklarını yerine getirme yeteneğini etkiler, ancak doğrudan meslek seçimini engellemez.

Türk Medeni Kanunu'nun (TMK) 1023. maddesinin istisnaları şunlardır: 1. Kamu Malları: Kamu mallarına karşı iyiniyet veya tapu siciline güven ilkeleri uygulanmaz. 2. Aile Konutu: Aile konutu olarak özgülenen taşınmazlarda, malik olmayan eşin rızası olmadan yapılan işlemler geçersizdir. 3. Arsa Payı İnşaat Sözleşmeleri: Yükleniciden pay alan kişilerin, yüklenicinin edimini yerine getirmediği durumlarda TMK 1023'ten faydalanmaları mümkün değildir. 4. Çift Tapu Durumu: Bir taşınmazın kütükte iki ayrı sayfaya farklı kimseler lehine kaydedilmesi durumunda TMK 1023 uygulanmaz. 5. Eşyaya Bağlı İrtifaklar ve Bağımsız ve Sürekli Haklar: Bu tür ayni haklarda TMK 1023'ün uygulama alanı yoktur.

TMK madde 688 ve madde 691-692 arasındaki farklar şunlardır: Madde 688: Paylı mülkiyette, birden çok kişinin maddi olarak bölünmüş olmayan bir şeyin tamamına belli paylarla malik olduğunu düzenler. Madde 691-692: Bu maddeler, paylı malın yönetimi ve tasarrufuyla ilgilidir. - Madde 691: İşletme usulünün veya tarım türünün değiştirilmesi, adi kiraya veya ürün kirasına ilişkin sözleşmelerin yapılması veya feshi gibi önemli yönetim işleri için pay ve paydaş çoğunluğuyla karar verilmesi gerektiğini belirtir. - Madde 692: Paylı malın özgülendiği amacın değiştirilmesi, korumanın veya olağan şekilde kullanmanın gerekli kıldığı ölçüyü aşan yapı işlerine girişilmesi gibi durumlar için oybirliğiyle karar alınması gerektiğini düzenler.

Türk Medeni Kanunu'nun (TMK) 164. ve 166. maddeleri arasındaki farklar şunlardır: 1. TMK'nın 164. maddesi: Bu madde, terk sebebiyle boşanma ile ilgilidir ve eşlerden birinin ortak hayatı terk etmesi durumunda açılır. 2. TMK'nın 166. maddesi: Bu madde, evlilik birliğinin temelinden sarsılması sebebiyle boşanma ile ilgilidir.

Türk Medeni Kanunu (TMK) Madde 318, evlat edinme işleminin esasa ilişkin diğer noksanlıklardan biriyle sakatlanması durumunda, Cumhuriyet savcısı veya her ilgili tarafından evlatlık ilişkisinin kaldırılmasını öngörür. Maddenin gerekçesi şu şekildedir: - Noksanlıklar ortadan kalkmışsa veya sadece usule ilişkin olup ilişkinin kaldırılması evlatlığın menfaatini ağır biçimde zedeleyecek olursa, bu yola gidilemez. - Madde, İsviçre Medeni Kanunu'nun 269a maddesinden alınmıştır.

TMK 187, Türk Medeni Kanunu'nun "Kadının Soyadı" başlıklı maddesidir. Bu maddeye göre, kadın evlenmekle kocasının soyadını alır; ancak evlendirme memuruna veya daha sonra nüfus idaresine yapacağı yazılı başvuruyla kocasının soyadı önünde önceki soyadını da kullanabilir.

TMK 605. madde kapsamında mirasın reddi iki şekilde gerçekleştirilebilir: 1. Mirasın gerçek reddi. 2. Mirasın hükmen reddi. Mirasın reddi için süre TMK 606. maddeye göre 3 aydır.

TMK m. 426/1, Türk Medeni Kanunu'nun 426. maddesinin birinci fıkrasını ifade eder ve şu şekildedir: "Ergin bir kişi, hastalığı, başka bir yerde bulunması veya benzeri bir sebeple ivedi bir işini kendisi görebilecek veya bir temsilci atayabilecek durumda değilse".

TMK 692 maddesi, Türk Medeni Kanunu'nun Paylı Mülkiyet başlıklı dördüncü kitabının birinci kısmının "Olağanüstü Yönetim İşleri ve Tasarruflar" başlıklı bölümünde yer almaktadır. Bu maddeye göre, paylı malın özgülendiği amacın değiştirilmesi, korumanın veya olağan şekilde kullanmanın gerekli kıldığı ölçüyü aşan yapı işlerine girişilmesi veya paylı malın tamamı üzerinde tasarruf işlemlerinin yapılması, oybirliğiyle aksi kararlaştırılmamışsa, bütün paydaşların kabulüne bağlıdır.

Türk Medeni Kanunu'nun 610. maddesi, mirasçının mirası reddetme hakkıyla ilgilidir ve iki ana hükmü içerir: 1. Yasal süre içinde mirası reddetmeyen mirasçı, mirası kayıtsız şartsız kazanmış olur. 2. Ret süresi sona ermeden mirasçı olarak tereke işlemlerine karışan, terekenin olağan yönetimi niteliğinde olmayan veya mirasbırakanın işlerinin yürütülmesi için gerekli olanın dışında işler yapan ya da tereke mallarını gizleyen veya kendisine maleden mirasçı, mirası reddedemez. Ayrıca, zamanaşımı veya hak düşümü sürelerinin dolmasına engel olmak için dava açılması ve cebri icra takibi yapılması, ret hakkını ortadan kaldırmaz.

Türk Medeni Kanunu'nun (TMK) 193 ve 194. maddeleri şu şekildedir: Madde 193: "Kanunda aksine hüküm bulunmadıkça, eşlerden her biri diğeri ve üçüncü kişilerle her türlü hukuki işlemi yapabilir". Madde 194: "Eşlerden biri, diğer eşin açık rızası bulunmadıkça, aile konutu ile ilgili kira sözleşmesini feshedemez, aile konutunu devredemez veya aile konutu üzerindeki hakları sınırlayamaz".

Türk Medeni Kanunu (TMK) uyarınca iştirak nafakasının süresi, çocuğun ergin olmasına kadar devam eder.

Aile meclisi, Türk Medeni Kanunu (TMK) kapsamında, vesayet altına alınan kişinin fiil ehliyetine sahip iki yakın hısımının veya bir hısımı ile eşinin istemi üzerine denetim makamı (asliye hukuk mahkemesi) tarafından kurulan bir organdır. Aile meclisi, vesayet altındaki kişinin vasi olmaya ehil, en az üç hısımından oluşur.

Türk Medeni Kanunu (TMK) madde 501 şu şekildedir: "Mirasçı bırakmaksızın ölen kimsenin mirası Devlete geçer".

TMK'nın 440. ve 432. maddeleri arasındaki farklar şunlardır: 1. TMK 440. Madde: Bu madde, vesayet altındaki kişinin menfaatleri gerektirdiğinde taşınır malların satışını düzenler. 2. TMK 432. Madde: Bu madde, akıl hastalığı, akıl zayıflığı, alkol veya uyuşturucu madde bağımlılığı gibi sebeplerle toplum için tehlike oluşturan ergin kişilerin, kişisel korunmalarının başka şekilde sağlanamaması halinde, tedavi, eğitim veya ıslah için bir kuruma yerleştirilmesini veya alıkonulmasını düzenler.

Türk Medeni Kanunu'nun (TMK) 166. maddesi değişmiştir. Daha önce maddenin dördüncü fıkrasında, boşanma sebeplerinden biriyle açılan davanın reddine karar verilmesi ve bu kararın kesinleşmesinden itibaren üç yıl geçmesi durumunda, her ne sebeple olursa olsun ortak hayatın yeniden kurulamamış olması halinde evlilik birliğinin temelden sarsılmış sayılacağı ve eşlerden birinin istemi üzerine boşanmaya karar verileceği belirtilmekteydi. Ancak, Anayasa Mahkemesi'nin 19 Nisan 2024 tarihli kararıyla bu fıkra iptal edilmiştir.

TMK'nın 174. ve 161. maddeleri arasındaki fark, boşanma davalarında tazminat ve nafaka ile zina sebebiyle boşanma konularında ortaya çıkar. TMK'nın 174. maddesi, boşanmada tazminat ve nafakayı düzenler ve mevcut veya beklenen menfaatleri boşanma yüzünden zedelenen tarafın, kusurlu taraftan uygun bir maddî tazminat isteyebileceğini belirtir. TMK'nın 161. maddesi ise zina sebebiyle boşanmayı düzenler ve eşlerden birinin zina etmesi durumunda, diğer eşin boşanma davası açabileceğini öngörür.

TMK'da (Türk Medeni Kanunu) saklı pay, mirasbırakanın tasarruflarına karşı özel olarak korunan, belirli mirasçıların sahip olduğu yasal miras paylarını ifade eder. Saklı pay oranları TMK madde 506'da şu şekilde belirlenmiştir: - Altsoy (çocuklar ve torunlar) için yasal miras payının yarısı. - Ana ve baba için yasal miras payının dörtte biri. - Sağ kalan eş için, altsoy veya ana ve baba zümresiyle birlikte mirasçı olması halinde yasal miras payının tamamı, diğer hallerde yasal miras payının dörtte üçü. Saklı paylı mirasçılar, bu haklarını ihlal eden tasarruflar için tenkis davası açma hakkına sahiptir.

Evet, Türk Medeni Kanunu'nun (TMK) 166/4. maddesi iptal edilmiştir. Bu iptal, Anayasa Mahkemesi'nin 22 Şubat 2024 tarihli kararı ile gerçekleşmiş olup, karar 19 Nisan 2024 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanmıştır.