Lafız ve mana ilişkisi, dilin temel unsurlarından olup, lafızların (sözcüklerin) belirli anlamlarla ilişkilendirilmesini ifade eder. Bu ilişki üç ana kategoriye ayrılır: 1. Hakikat: Lafızın, kendisi için konulmuş olan anlamda kullanılmasıdır. 2. Mecaz: Lafızın, bir ilgi dolayısıyla bu anlamın dışında kullanılmasıdır. 3. Kinaye: Lafızın, gerçek anlamında kullanılmış olması da mümkün olmakla birlikte, zihinde çağrıştırdığı diğer anlamları da göstermesidir. Ayrıca, lafızların manaya delaleti dört şekilde olabilir: nass, işaret, delalet ve muktezaya göre istidlal.