Platon

Akademia'nın kurucusu Platon'dur.

Platonik kelimesi, gerçekte var olmayan, düşte kalan ve hep öyle kalması istenilen anlamlarına gelir. Ayrıca, Platon felsefesiyle ilgili olan anlamında da kullanılır.

Atina Okulu, İtalyan ressam Raffaello Sanzio tarafından 1509-1511 yılları arasında yapılmış bir fresktir ve antik dönem felsefesinin ve biliminin derinliklerine inen bir anlatıma sahiptir. Tabloda, Platon ve Aristoteles gibi dönemin en büyük filozofları ve bilim insanları betimlenmiştir. Bu figürler, felsefenin iki temel düşüncesini temsil eder: - Platon, eliyle yukarıyı göstererek metafizik ve idealist düşünceyi simgeler. - Aristoteles, eliyle yeryüzünü işaret ederek mantık ve ampirizmi temsil eder. Ayrıca, freskte Sokrates, Pisagor, Herakleitos, Öklid ve Diyojen gibi diğer önemli düşünürler de yer alır. Genel olarak, Atina Okulu tablosu, Rönesans döneminin entelektüel ve sanatsal zirvesini simgeleyen bir başyapıt olarak, bilgi ve bilgeliğin tarihsel evrimini anlatır.

İdealizm felsefesinin kurucusu olarak kabul edilen kişi, Platon'dur.

En iyi felsefe kitabı konusunda kesin bir yanıt vermek zor olsa da, bazı öne çıkan eserler şunlardır: 1. "Devlet" - Platon. 2. "İnsanın Anlama Yetisi Üzerine Bir Soruşturma" - David Hume. 3. "Böyle Buyurdu Zerdüşt" - Friedrich Nietzsche. 4. "Sofie'nin Dünyası" - Jostein Gaarder. Bu kitaplar, felsefenin farklı alanlarını kapsayan ve geniş kitlelerce beğenilen eserlerdir.

Atlantis'in gerçek yeri kesin olarak bilinmemektedir. Platon'un anlatımlarına göre Atlantis, Cebelitarık Boğazı'nın batısında, Atlas Okyanusu'nda yer almaktaydı. Bazı araştırmacılar Atlantis'in izlerinin Akdeniz'de, İspanya kıyılarında veya Antarktika'nın altında olabileceğini öne sürmektedir.

Atina Okulu, felsefe ve bilim tarihinde önemli bir yere sahiptir çünkü: 1. Felsefi Düşüncenin Merkezi: Antik Yunan'da, özellikle M.Ö. 5. yüzyılda, felsefi düşüncenin merkezine evrilmiş ve Sokrates, Platon ve Aristoteles gibi düşünürlerin etkisiyle zenginleşmiştir. 2. Sistematik Felsefe: Platon ve Aristoteles, felsefeyi sistematik bir disiplin haline getirmişlerdir. 3. Farklı Akımların Doğuşu: Atina Okulu'ndan Stoacılık, Epikürosçuluk ve Sofist gibi yeni felsefi akımlar doğmuştur. 4. Sanat ve Bilimin Buluşması: Raffaello'nun "Atina Okulu" freski, bu entelektüel atmosferi görsel bir şölenle sunarak, sanat ve bilimin bir arada işlenmesini simgeler. 5. Modern Düşüncenin Temeli: Atina Okulu'nun mirası, modern çağa kadar etkisini sürdürmüş ve liberal düşüncenin gelişmesine zemin hazırlamıştır.

Platon, felsefe tarihinde bir dönüm noktası olarak kabul edilir ve önemli olmasının birkaç nedeni vardır: 1. Felsefi Düşüncenin Sistematizasyonu: Platon, Antik Yunan felsefesinde tartışılan konuları sistematik hale getiren ilk filozoflardan biridir. 2. Eğitim ve Bilim: Kurduğu Akademi, tarihteki ilk üniversite olarak kabul edilir ve felsefi düşüncelerin yeni nesillere öğretilmesini sağlamıştır. 3. Etkisi: Platon'un eserleri ve düşünceleri, Hristiyanlık ve İslam gibi dinleri derinden etkilemiş, Kant, Hegel, Marks gibi filozoflar üzerinde de iz bırakmıştır. 4. Eserlerinin Günümüze Ulaşması: Platon'un eserlerinin büyük bir kısmının günümüze kadar ulaşması, onun düşünce tarihinin en önemli figürlerinden biri olmasını sağlar.

Platon ve Aristoteles'in devlet görüşleri arasındaki temel farklar şunlardır: 1. İdeal Devlet Yapısı: Platon, ideal devletin filozof krallar tarafından yönetilmesini savunurken, Aristoteles daha pratik ve karma bir yönetim sistemi önerir. 2. Vatandaş Sınıflandırması: Platon, toplumu işçiler, koruyucular ve yöneticiler olmak üzere üç sınıfa ayırırken, Aristoteles vatandaşların ya yönetici ya da asker olması gerektiğini düşünür. 3. Yasaların Rolü: Platon, yasaların esnek olmaması gerektiğini ve ideal adaletin ancak filozof yargıçlarla sağlanabileceğini savunur. 4. Devletin Amacı: Platon'a göre devletin amacı toplumun mutluluğunu sağlamakken, Aristoteles için en önemli erdem adalettir ve devlet, insanların erdemli ve mutlu olabildiği bir toplum yaratmalıdır.

Platon'un üç büyük filozofu Sokrates, Platon ve Aristoteles'tir.

Evet, "Phaedo" ve "Phaidon" aynı eserdir. "Phaedo", Platon'un Sokrates'in ölümünü anlatan ve "Ruh Üzerine" olarak da bilinen diyaloğunun adıdır.

Kavram realizmi, kavramların insan zihninden bağımsız gerçek varlıklar olduğunu öne süren felsefi bir yaklaşımdır. Bu yaklaşıma göre, soyut, genel ve değişmez varlıklar olan kavramlar, tümellerin bilincine varacak zihinlerin var olup olmamasına bakılmaksızın var olmaya devam ederler. Kavram realizminin en büyük temsilcisi, ünlü Yunan filozofu Platon'dur.

Phaidon diyaloğu, Yunan filozof Platon'un ruhun ölümsüzlüğü düşüncesini ele aldığı bir eserdir. Diyalogda anlatılan konular arasında: - Sokrates'in ölümü: İdamına mahkum edilmiş Sokrates'in ölmeden önce ruhun ölümsüzlüğüne yürekten inandığı için mutlu bir adam izlenimi vermesi. - Ölümün tanımı: Sokrates'in ölümü, ruhun bedenden kurtulması olarak görmesi ve bunu bir son değil, ruhun sonsuzluğu olarak savunması. - Dünya'nın görünümü: Sokrates'in, Dünya'nın gökyüzünün ortasında bulunduğunu ve yuvarlak olduğunu düşünmesi, ayrıca insanların bir oyukta yaşadığına inanması. - Mitos: Sokrates'in, öldükten sonra ruhların gittikleri Hades'e ilişkin mitosu anlatması. Ayrıca, diyalogda Pythagorasçı Kebes ve Simmias da önemli rol oynar.

Platon'un "Şölen" adlı eseri, Sokrates'in bir şölen sırasında arkadaşlarıyla yaptığı bir konuşmayı anlatır. Bu konuşmada, aşk ve güzellik konuları üzerine felsefi düşünceler ele alınır. Ayrıca, eserde dönemin ünlü tragedya yazarı Agathon'un evinde düzenlenen bir symposion (şölen) ve bu etkinlikte yapılan konuşmalar da yer alır.

Mağarada zincirlenmiş insanlar, Platon'un Mağara Benzetmesi'nde toplumun bir parçası olan bireyleri sembolize eder.

Platon'a göre demokrasi, bireysel arzuların yönetimi şekillendirdiği ve kontrolsüz bir özgürlük sağladığı bir yönetim biçimidir. Platon, demokrasiyi bozuk yönetim biçimleri arasında değerlendirir ve bu sistemde başta bulunanların bilgisiz çoğunluk olduğunu, bu nedenle toplumun bütününün mutlu olamayacağını ve adil bir toplum düzeninin mümkün olamayacağını savunur.

Platon ve Aristoteles'in demokrasi hakkındaki görüşleri şu şekildedir: Platon: Platon, demokrasiyi istikrarsızlığa zemin hazırlayan bir rejim olarak görür. Aristoteles: Aristoteles de demokrasiyi eleştirir ve çoğunluk hükümeti olarak görür.

Duvarlardaki insanlar, farklı bağlamlarda farklı anlamlar taşıyabilir: 1. Platon'un Mağara Alegorisi: Bu felsefi metinde, mağaradaki insanlar toplumun sıradan bireylerini, zincirleri ise onları sınırlayan kuralları simgeler. 2. Modern Metaforlar: Duvarların üzerindeki resimler ve yazılar, şehrin hafızasını, yaşanmışlıkları ve duyguları yansıtır. Bu bağlamda duvarlar, insanların iç dünyalarını ve hikayelerini anlatan bir metafor olarak kullanılır. 3. Hapishane Metaforu: Duvarların, hem koruma hem de sınırlama işlevi görmesi nedeniyle, hapishâne ve içindeki insanları da simgelediği düşünülür.

Platon'un mağara benzetmesi, "Devlet" adlı eserinde yer almaktadır.

«Allégorie citadine» (Türkçe karşılığı: «Şehir Alegorisi») Platon'un mağara alegorisini temel alan 2024 yapımı bir kısa filmdir. Filmde, mağaradan kaçmayı başaran bir mahkûmun yedi yaşındaki Jay adında bir çocuk olması durumunda neler olacağı anlatılmaktadır.