Platon'un Mağara Alegorisi, Yunan filozof Platon tarafından "Devlet" adlı eserinde sunulan bir metafordur 23.

Alegorinin konusu şöyledir: Bir mağaranın derinliklerinde zincirlenmiş üç insan, sadece mağaranın duvarına bakabilir ve dış dünyadan tamamen izole edilmiştir 3. Arkalarındaki bir ateş, duvarda çeşitli gölgeler oluşturur; bu gölgeler, mağaranın girişinden geçen nesnelerin yansımalarıdır 3. Mağaradaki insanlar, bu gölgeleri ve yankılanan sesleri gerçeklik olarak kabul ederler, çünkü doğduklarından beri başka bir şey görmemişlerdir 3.

Bir gün, bu insanlardan biri zincirlerinden kurtulur ve mağaranın dışına çıkar 3. İlk başta, yoğun ışıktan dolayı gözleri kamaşır ve gördüğü şeyleri algılamakta zorlanır 3. Ancak zamanla gözleri ışığa alışır ve dış dünyanın gerçekliğini fark eder 3. Artık gördüğü şeylerin sadece gölgeler değil, gerçek nesneler olduğunu anlar 3.

Bu yeni farkındalıkla birlikte, mağarada kalan arkadaşlarına yardım etmek ve onlara gerçekliği anlatmak için mağaraya geri döner 3. Ancak onlar, onun deli olduğunu düşünürler ve söylediklerine inanmazlar 3. Zincirlerinden kurtulmak istemezler, çünkü bildikleri ve alıştıkları tek gerçeklik gölgelerden ibarettir 3.

Platon'un mağara alegorisi, insanın bilgiye ve hakikate ulaşma sürecini sembolize eder ve aynı zamanda toplumun birey üzerindeki baskısını ve bireyin aydınlanma sürecindeki zorluklarını tasvir eder 34.