Osmanlı

Topkapı Sarayı'nda yaşayan padişahlar şunlardır: 1. Fatih Sultan Mehmet (1451-1481). 2. Sultan II. Beyazıt (1481-1512). 3. Yavuz Sultan Selim (1512-1520). 4. Kanuni Sultan Süleyman (1520-1566). 5. II. Selim (1566-1574). 6. III. Murad (1574-1595). 7. III. Mehmed (1595-1603). 8. I. Ahmed (1603-1617). 9. I. Mustafa (1617-1618). 10. Genç Osman (1618-1622). 11. IV. Murad (1623-1640). 12. İbrahim (1640-1648). 13. IV. Mehmed (1648-1687). 14. II. Süleyman (1687-1691). 15. II. Ahmed (1691-1695). 16. II. Mustafa (1695-1703). 17. III. Ahmed (1703-1730). 18. I. Mahmud (1730-1754). 19. III. Osman (1754-1757). 20. III. Mustafa (1757-1774). 21. I. Abdülhamid (1774-1789). 22. III. Selim (1789-1807). 23. IV. Mustafa (1807-1808). 24. II. Mahmud (1808-1839). 25.

İttihat ve Terakki bayrağında yer alan hilal ve yıldız, hem İslamiyet'in hem de Osmanlı Devleti'nin sembolik değerlerini taşır. - Hilal, İslamiyet'in en önemli sembollerinden biridir ve güç, zafer ve kutsallığı temsil eder. - Yıldız, bu güce eşlik eden umut, aydınlanma ve yenilik anlamını taşır. Bu iki sembolün birleşimi, İttihat ve Terakki Cemiyeti'nin Osmanlı Devleti'ni modernleştirme çabasını yansıtır.

Osmanlı toplumunda alafrangaya geçiş, 19. yüzyılda başlayan modernleşme süreci ile ilişkilidir. Ayrıca, çatal, bıçak ve kaşık gibi araçların kullanımı ile yemek yemenin bireyselleşmesi ve temizlik anlayışının değişmesi de alafrangaya geçişin önemli nedenlerindendir.

Layihalar, Osmanlı Devleti'nde iki ana kategoriye ayrılır: rapor ve taslak layihaları. Rapor layihaları ise kendi içinde dört gruba ayrılır: 1. Islahat layihaları: Herhangi bir konuda düşünülen ıslahatın bir kişi veya daire tarafından kaleme alınmış metni. 2. Memuriyet veya teftiş sonrası layihaları: Bir memuriyet veya teftiş sonrasında tespit edilen hususların kaleme alındığı belgeler. 3. Görüş bildiren layihalar: Bir mesele hakkında görüş bildiren layihalar. 4. Esbâb-ı mûcibe layihaları: Yeni konulacak bir kanun veya bir kanunda yapılacak değişikliğin sebeplerini açıklamak üzere kaleme alınan layihalar.

Yeniçerilerin özellikleri şunlardır: 1. Görevleri: Yeniçeriler, padişahı sefere çıktığında korumak ve şehirdeki güvenliği sağlamak gibi önemli görevlere sahipti. 2. Yapı ve Organizasyon: Kapıkulu birliklerine mensup olan Yeniçeriler, merkez ordusunu oluştururlardı ve sıkı bir hiyerarşi ve disiplinle yönetilirlerdi. 3. Eğitim: Küçük yaşlardan itibaren askeri eğitimle yetiştirilirlerdi ve kılıç kullanma, okçuluk, atıcılık gibi becerilerin yanı sıra savaş stratejileri konusunda da eğitim alırlardı. 4. Maaş ve Ödüller: Üç ayda bir "ulufe" adı verilen bir maaş alırlardı ve ayrıca "düzen akçesi" ve "cülûs bahşişi" gibi ek ödemeler de yapılırdı. 5. Sosyal Hayat: Yeniçerilerin evlenmeleri ve ticaretle uğraşmaları yasaktı, ancak emekli olana kadar kışlalarda değil, kendi evlerinde kalmalarına izin verilirdi. 6. Devşirme Sistemi: Yeniçeriler, Hristiyan ailelerin çocuklarının devşirme yöntemiyle Müslüman yapılarak yetiştirilmesiyle oluşturulurdu.

Akşemsettin'in en büyük başarısı olarak şunlar sayılabilir: İstanbul'un fethindeki rolü. Tasavvuf ve tıp alanındaki çalışmaları. Ebu Eyyub’el Ensari’nin kabrinin bulunması. Akşemsettin, çok yönlü bir alim ve bilim insanı olarak Türk ve İslam dünyasına önemli katkılarda bulunmuştur.

Nilhan Sultan Osmanoğlu, II. Abdülhamid'in 5. kuşak torunudur.

I. Meşrutiyet döneminde padişahın yetkileri şunlardır: Savaş ve barış yapma yetkisi. Meclisi açma ve kapama yetkisi. İstediği zaman meclisi kapatma ve yeniden seçimlere götürme yetkisi. "Kamu yararı için" polis soruşturması sonucunda kişileri sürgün etme yetkisi. Yasaları meclise gitmeden önce denetleme yetkisi. Bu dönemde padişah, yürütme yetkisini elinde tutmaya devam etmiş ve sadrazam ile vekilleri (bakanları) istediği gibi atayıp görevden alabilmiştir.

"Tura" kelimesi farklı bağlamlarda çeşitli anlamlara gelebilir: 1. Tuğra: Osmanlı İmparatorluğu'nda padişahın imzasını içeren özel yazı. 2. Halat gibi örülmüş iplik çilesi. 3. Bazı oyunlarda, vurmak için kullanılan düğümlenmiş mendil. 4. Ucu düğümlenmiş bir mendil aracılığıyla oynanan çocuk oyunu. 5. Erkek ismi.

Veladet-i Hümayun şenliği, Osmanlı Devleti'nde padişahın doğum gününü kutlamak amacıyla düzenlenen törendir.

Çemberlitaş Hamamı'nın hikayesi şu şekildedir: Bu hamam, 1584 yılında Sultan II. Selim’in eşi Nurbanu Sultan tarafından yaptırılmıştır. Hamam, Roma İmparatoru I. Konstantin döneminde bir meydan olarak kullanılan bir alanda yer almaktadır. Çemberlitaş Hamamı, klasik Osmanlı mimarisiyle öne çıkan bir çifte hamam olarak kabul edilir.

Çimpe Kalesi'nin önemi şu nedenlerle öne çıkmaktadır: 1. Rumeli'ye Geçiş: 1352 yılında Osmanlı Devleti tarafından fethedilmesi, Osmanlı'nın Rumeli'ye geçişinde ilk adım olmuştur. 2. Askeri Üs: Orhan Bey döneminde kale, Balkanlar'da askeri üs olarak kullanılmıştır. 3. Stratejik Konum: Gelibolu yarımadasında bulunması, hem Çanakkale Boğazı'na hem de Saros Körfezi'ne hakim bir konumda olmasını sağlamıştır. 4. İskân Politikası: Kalenin alınmasıyla birlikte Osmanlı, fethedilen bölgelerde iskân politikası uygulayarak bu toprakları Türkleştirmiş ve İslamlaştırmıştır.

İstanbul surlarının yıkılmasının başlıca nedenleri şunlardır: 1. Depremler: Surlar, tarih boyunca birçok depremde zarar görmüş ve onarılmıştır. 2. Osmanlı Fethi: 29 Mayıs 1453'te Osmanlı Sultanı II. Mehmed'in orduları, topların icadı sayesinde surları aşarak şehri ele geçirmiştir. 3. Bakımsızlık ve İhmal: 19. yüzyılda ve sonrasında surların bakımının yeterince yapılmaması, bazı bölümlerinin yıkılmasına yol açmıştır.

Harmandalı Zeybeği'nin hikayesi şu şekilde özetlenebilir: Bir köyde dul bir kadın ve iki oğlu yaşarmış. Kardeşi, olanlara daha da hiddetlenmiş ve bir gün köydeki bir düğüne katılmış. Kolluk kuvvetlerinden kaçan genç, silahını ateşlemiş ve bir zaptiyeyi vurmuş. Genç'in ölümünden sonra annesi de dayanamayarak vefat etmiş.

"Kılıç hakkı" deyimi, kişinin kendi emeği ve alın teri ile elde ettiği şeyler için kullanılır. Ayrıca, Osmanlı İmparatorluğu'nda tımarın toplam değerinin ilk 5-6 bin akçesi için de bu terim kullanılmıştır.

Neslişah Sultan, Sultan II. Abdülhamid Han'ın torunudur.

Tepedelenli Ali Paşa, Osmanlı Devleti'ne isyan etmesi ve yarı-bağımsız bir devlet kurmaya çalışması nedeniyle idam edildi. 1822 yılında, II. Mahmut'un emriyle bölgeye gönderilen Serasker Hurşit Paşa komutasındaki kuvvetlere teslim olduktan sonra, canına dokunulmaması şartıyla anlaşma yapılmasına rağmen, isyan çıkarma riski olduğu gerekçesiyle idam kararı alındı ve kurşuna dizilerek öldürüldü.

Tophane-i Amire ve Tophane Kasrı farklı yapılardır. Tophane-i Amire, Fatih Sultan Mehmed tarafından top dökümü için inşa ettirilen ve Osmanlı silah endüstrisinin merkezi olan yapıdır. Tophane Kasrı ise, Sultan Abdülmecid tarafından 1851-52 yıllarında, Tophane semtindeki askeri yapıların teftişi esnasında padişahın dinlenmesi ve yabancı devlet adamlarının karşılanması için inşa ettirilen bir yapıdır.

Ali Kuşçu'nun hayatı kısaca şu şekilde özetlenebilir: Doğum ve İlk Eğitim: 1403 yılında Semerkand'da doğdu. Eğitimine Devam Etmesi: Daha sonra Kirman'a giderek eğitimini tamamladı ve burada "Hallü Eşkâl-i Kamer" adlı risalesini yazdı. Uluğ Bey Rasathanesi'nde Görev: Uluğ Bey'in rasathanesinin başına geçti ve onun yazdığı Zici Uluğ Bey adlı kitaba katkıda bulundu. Osmanlı'ya Göçü: Akkoyunlu hükümdarı Uzun Hasan'ın davetiyle Osmanlı'ya gitti. İstanbul'daki Çalışmaları: İstanbul'da medreselerde astronomi ve matematik dersleri verdi, Fatih Medreseleri'nin ders programlarını düzenledi. Ölümü: 16 Aralık 1474'te İstanbul'da vefat etti.

II. Murad'ın tahttan çekilme sebepleri arasında şunlar gösterilmektedir: Depresyon: Birçok tarihçi, II. Murad'ın zaten çok duygusal bir kişi olduğunu ve Balkanlarda üst üste yaşanan başarısızlıklar ile oğlu Alaaddin’in ölümünden dolayı büyük bir depresyona girdiğini iddia etmektedir. Yaş ve hastalık: II. Murad'ın yaşlılığı ve hastalığının da tahttan çekilme kararında etkili olduğu düşünülmektedir. İstanbul'un fethi: II. Murad, İstanbul'un fethini sağlığında görmeyi arzu ettiği için tahtı oğlu II. Mehmed'e bırakmış ve Manisa'ya çekilmiştir. Bizans'ta bulunan şehzade: Bizans'ta bulunan Şehzade Orhan'a karşı oğlunun tahtını garantiye almak istediği de öne sürülmektedir. II. Murad'ın tahttan çekilme kararını alırken bu sebepleri bir arada değerlendirdiği düşünülmektedir.