Râfızî kelimesi, "reddetmek, kabul etmemek, kumandanını terk eden bir ordu veya askeri birlik" anlamlarına gelir. Râfızîlik ise, mezhepler tarihinde, yaygın şekliyle Hz. Ebû Bekir ve Hz. Ömer'in hilafetlerini kabul etmeyip reddedenler için kullanılan bir kavramdır. Râfızî kelimesi başlangıçta ilk Şii gruplarca birbirlerini dışlamak üzere kullanılmış, zamanla Şia'ya verilen bir isim olmuştur. Ayrıca, Osmanlı İmparatorluğu'nda, özellikle 16. yüzyıldan itibaren, takibat nedeni olarak da kullanılmıştır. Râfızîlik terimi, günümüzde genellikle gulat adı verilen, İslam'dan sapmış akımları tanımlamak için kullanılır.