19. yüzyılda eğitim, Osmanlı İmparatorluğu ve Avrupa'da farklı şekillerdeydi: Osmanlı İmparatorluğu: Eğitim genellikle medreseler ve sıbyan mektepleri aracılığıyla verilirdi. 19. yüzyılda eğitim, Batı ile yeniden karşılaşma sonucu yeniden düzenlendi. II. Mahmut, Tıbbiye ve Harbiye'yi kurarak askeri eğitimi yeniledi ve rüşdiyeler açtı. Tanzimat Dönemi'nde eğitim halka yayılmaya çalışıldı, bakanlık ve kararnamelerle düzenlendi. Avrupa: 19. yüzyılda eğitim, devletin sorumluluğu olarak görülmeye başlandı. Eğitimde yeni felsefeler ortaya çıktı; Pestalozzi, Froebel ve Herbart gibi isimlerin etkisiyle çocuk merkezli ve ahlaki gelişimi destekleyen bir yaklaşım benimsendi. Okullar, okuryazarlık ve ahlaki eğitimin yanı sıra, çocukları vatandaşlık, meslek ve bireysel başarıya hazırlayacak şekilde genişledi.