Biyokimya

Demir ve hepsidin arasındaki ilişki şu şekilde özetlenebilir: Hepsidin, barsaklardaki demir emiliminin, makrofajlardaki demir döngüsünün ve hepatik depolardan demir salınımının homeostatik düzenleyicisi olarak görev yapan bir hormondur. Demir yüklenmesi durumunda hepsidin sentezi artarken, anemi ve hipoksi durumlarında azalır.

Protein saflaştırmada kullanılan bazı yöntemler şunlardır: 1. Kromatografik Yöntemler: - Jel Filtrasyonu: Proteinleri molekülü büyüklüğüne göre ayırır. - İyon Değiştirici (Ion Exchange) Kromatografisi: Proteinleri yüklerine göre ayırır. - Afinite Kromatografisi: Proteinleri spesifik bir ligand ile etkileşimine göre ayırır. 2. Elektroforetik Yöntemler: - Elektroforez (SDS-PAGE): Proteinleri moleküler ağırlığına göre ayırmak için kullanılır. - İzoelektrik Fokuslama: Proteinleri izoelektrik noktalarına göre ayırır. 3. Santrifügasyon Yöntemleri: - Density Gradient (Zonal) Santrifügasyon: Proteinleri yoğunluklarına göre ayırır. - Diferansiyel Santrifügasyon: Hücre bileşenlerini farklı hızlarda santrifüj ederek ayırır. 4. Dializ ve Ultrafiltrasyon: Proteinleri diğer küçük moleküllerden ayırmak için kullanılır.

Oksidatif stres, vücuttaki serbest radikaller ile antioksidanlar arasındaki dengenin bozulması sonucu ortaya çıkan bir durumdur. Bu durum, aşağıdaki gibi çeşitli nedenlerle tetiklenebilir: - hava kirliliği; - sigara kullanımı; - aşırı alkol tüketimi; - güneşe uzun süre maruz kalmak (UV ışınları); - sağlıksız beslenme; - kronik stres; - uyku düzensizlikleri. Oksidatif stresin sağlığa etkileri arasında ise kanser, kalp-damar hastalıkları, Alzheimer ve Parkinson gibi nörolojik hastalıklar, böbrek yetmezliği ve astım gibi iltihaplı hastalıklar yer alır. Oksidatif stresi azaltmak için antioksidan yönünden zengin besinler tüketmek ve sigara ile alkolden uzak durmak gibi sağlıklı yaşam tarzı alışkanlıklarını benimsemek önerilir.

Denatürasyon ve renatürasyon, proteinlerin yapısında meydana gelen iki önemli süreçtir. Denatürasyon, proteinlerin doğal hallerinin bozulmasıdır. Renatürasyon ise, denatürasyona uğrayan bileşiğin bağlarını bozan etkenin ortadan kalkmasıyla, yani normal koşullara geri dönmesiyle, bileşiğin eski haline geri gelmesi sürecidir.

Ketonlar, karaciğerde üretilir.

Amino asit deaminasyonu, başlıca karaciğer ve böbrekte çeşitli enzim ve koenzimlerin etkisiyle gerçekleşir. Ayrıca, histidinin deaminasyonu histidin-amonyak liyaz (histidaz) ile katalizlenir ve ürokanat oluşur. Oksidatif deaminasyon, L-amino asit oksidazlar ve D-amino asit oksidazlar tarafından katalizlenir. Deaminasyon, transaminasyon veya oksidatif deaminasyon yoluyla olabilir.

D-glikoz ve L-glikoz arasındaki temel fark, yapısal düzenlemelerinde yatmaktadır. - D-glikoz: Doğada daha yaygın olarak bulunur ve ana enerji kaynağıdır. - L-glikoz: Daha az sıklıkla doğada görülür ve diyabet hastaları için uygundur. Ayrıca, D- ve L- önekleri, moleküllerin enantiyomer olduğunu belirtir; bu, ayna görüntüsü oldukları anlamına gelir.

Ubikitinasyon ve sumoylasyon, proteinlerin translasyon sonrası modifikasyonlarıdır. Ubikitinasyon, proteinleri bozunma için işaretleyen bir süreçtir. Sumoylasyon ise, SUMO (small ubiquitin-like modifier) adı verilen proteinlerin, lizin rezidülerinden proteinlere bağlanması sürecidir.

Şilomikronlar karaciğerde, bağırsaklardan emilen yağların taşınmasında ve metabolizmasında rol oynar. Karaciğer hücrelerindeki ApoE reseptörleri, şilomikron kalıntılarını tanıyarak onları endositoz yoluyla hücre içine alır ve orada yıkarlar. Bu sayede: Kolesterol, karaciğere teslim edilmiş olur. Enerji üretimi için gerekli olan yağ asitleri, karaciğerde işlenerek kullanılır.

D vitamininin aktif hale gelmesi için 1-alfa hidroksilaz enzimi gereklidir.

Substratın fosforilasyonu, oksijenli solunumun başlangıcı olan glikoliz tepkimesi ve krebs döngüsünün ilk basamağında gerçekleşir.

Yumurta beyazı, hem lipid hem de protein özelliği gösteren kimyasal bileşikler olan lipoproteinler arasında yer alır.

Propolisin en etkili maddesi, yapısında bulunan kuersetin, kafeik asit ve klerodan diterpenoid gibi bileşiklerdir. Ayrıca, propoliste bulunan flavonoidler ve hidroksisinnamik asit türevleri de önemli biyolojik özelliklere sahiptir ve sağlık faydaları sunar.

X ve Y proteinlerinin birbirinden farklı olmasında etkili olan faktörler şunlardır: 1. Amino asit dizilişi: Proteinlerin farklı olması, amino asitlerin dizilişinin farklı olmasından kaynaklanmaktadır. 2. Amino asit çeşitleri: Proteinlerde kullanılan amino asit çeşitleri farklıdır.

Beta glukan 1,3 ve beta glukan 1,6 arasındaki temel fark, yapısal düzenlemeleridir: - Beta glukan 1,3: Mikrofibriler bir yapı oluşturur ve genellikle dallıdır. - Beta glukan 1,6: Amorf bir yapı oluşturur ve düşük derecede polimerizasyona sahiptir. Ayrıca, kaynakları da farklıdır: - Beta glukan 1,3: Genellikle mantar hücre duvarlarında bulunur. - Beta glukan 1,6: S. cerevisie ve C. albicans hücre duvarlarının önemli bir bileşenidir.

Total kolesterol ve LDL oranı şu şekilde hesaplanır: 1. Total Kolesterol: LDL, HDL ve trigliseritlerin toplamıdır. 2. LDL Oranı: LDL seviyesinin toplam kolesterole bölünmesiyle elde edilir. Örneğin, total kolesterol 200 mg/dL ve LDL 100 mg/dL ise, LDL oranı: 100 / 200 = 0,5 olur. Bu hesaplamalar için kesin sonuçlar almak adına bir doktora veya sağlık uzmanına danışılması önerilir.

Şeker, fosfat ve organik bazdan oluşan yapıya nükleotid denir.

Doğru yazımı "bromelain" şeklindedir.

Enzim defektleri, vücudun belirli bir enzimi yeterince üretememesi veya üretilen enzimlerin düzgün çalışmaması durumudur. Bu durum, çeşitli sağlık sorunlarına yol açabilir. Başlıca enzim defektleri şunlardır: 1. Genetik Faktörler: Bazı enzim eksiklikleri genetik olarak kalıtılır. 2. Beslenme Yetersizliği: Belirli besin maddelerinin yetersiz tüketimi, enzim üretimini etkileyebilir. 3. İlaç Kullanımı: Bazı ilaçlar, enzim üretimini engelleyebilir veya enzimlerin çalışmasını bozabilir. 4. Hastalıklar: Pankreatit gibi hastalıklar, pankreasın enzim üretimini azaltabilir. 5. Yaş: Yaş ilerledikçe, enzim üretimi azalabilir. Enzim defektlerinin teşhisi, kan testleri, dışkı analizi ve genetik testler gibi yöntemlerle yapılır.

Glukoneogenez başlıca karaciğer ve böbrek organlarında gerçekleşir.