Biyokimya

E vitamini, antioksidan etkilerini dört ana mekanizma üzerinden gösterir: 1. Serbest Radikallerin Stabilizasyonu: E vitamini, oksidatif zinciri kırarak serbest radikalleri stabilize etmek için hidroksil grubundan bir hidrojen atomu bağışlar. 2. Hücre Sinyal Modülasyonu: E vitamini, protein kinaz C (PKC) gibi hücre çoğalması ve inflamasyonda rol oynayan enzimleri inhibe eder. 3. Bağışıklık Sistemi Desteği: E vitamini, bağışıklık hücrelerini oksidatif stresten koruyarak bağışıklık fonksiyonunu güçlendirir ve inflamatuar yanıtları düzenler. 4. Diğer Antioksidanlarla İşbirliği: E vitamini, C vitamini ve glutatyon gibi diğer antioksidanlarla etkileşime girerek onların antioksidan kapasitelerini geri kazandırır.

Üre döngüsü, karaciğerde gerçekleşen ve amino asitlerin parçalanması sırasında oluşan toksik amonyağın daha az toksik bir madde olan üreye dönüştürüldüğü biyokimyasal bir süreçtir. Bu döngünün ana adımları şunlardır: 1. Amonyakın karbamoil fosfat ve ornitinle birleşmesi. 2. Arjininin, üre ve ornitine dönüşmesi. 3. Ürenin böbrekler aracılığıyla atılması. Sonuçları: Üre, kana verilerek böbreklere gönderilir ve idrarla vücuttan atılır.

Alkalen fosfataz (ALP) enzimi, vücutta özellikle karaciğer, kemikler, böbrekler ve bağırsaklar gibi çeşitli dokularda üretilir. Üretildiği bazı organlar: Kemik dokusu; Safra yolları; Plasenta (gebelik döneminde); Böbrek.

Biyomakromoleküller, canlı organizmaların yapısında bulunan büyük ve karmaşık organik moleküllerdir. Dört ana biyomakromolekül sınıfı vardır: 1. Proteinler: Aminoasitlerin peptid bağı ile birleşmesiyle oluşan makro moleküllerdir. 2. Karbohidratlar (Şekerler): Hidrokarbonlar, canlı için birincil enerji kaynağı olup, yapısal görevleri de vardır. 3. Lipitler (Yağlar): Birçok canlı organizmada enerjinin başlıca depo şeklidir. 4. Nükleik Asitler: DNA ve RNA olarak bilinirler ve hücrelerin kuru ağırlığının %5-15'ini oluştururlar.

Somatomedinler, büyüme hormonunun etkisi altında karaciğerde sentezlenen protein hormonlarıdır ve çeşitli önemli işlevlere sahiptir: 1. Büyüme ve gelişmeyi düzenleme: Hücre boyutunun artmasına yardımcı olur ve bölünmelerini uyarır, özellikle çocukluk ve ergenlik gibi aktif büyüme dönemlerinde önemlidir. 2. Metabolizmanın düzenlenmesi: Vücuttaki glikoz ve yağ asitlerinin seviyesini etkiler, metabolizmanın dengesini korur. 3. İnsülin benzeri etkiler: Kan şekeri seviyelerinin düşürülmesine yardımcı olur, ancak glikoz seviyeleri düşük olsa bile üretilmeye devam eder. 4. Diğer hormonlarla etkileşim: Somatomedin, hipofiz bezine etki ederek büyüme hormonunun salgılanmasını azaltır, bu da olumsuz geri bildirim yoluyla vücuttaki büyüme hormonu seviyesini düzenler.

Mide asidi, pepsin enzimini aktive eder.

Gliseroldeki ester bağı, nötral yağların (trigliseritler) sentezinde bulunur.

Magnezyum, üç yüzden fazla enzimatik reaksiyonda kofaktör olarak görev alır.

Ligand afinitesi, bir ligandın bir makromoleküle (genellikle bir proteine) bağlanma gücünü ifade eder ve çeşitli yöntemlerle hesaplanabilir. İşte bazı yaygın yöntemler: 1. Ayrışma Sabiti (Kd): Bu, mevcut bağlanma bölgelerinin yarısının işgal edildiği ligand konsantrasyonunu temsil eder. 2. Yarı Maksimum İnhibitör Konsantrasyonu (IC50): Biyolojik bir süreci yarı yarıya engellemek için gereken madde miktarını belirler ve farmakolojide kullanılır. 3. Bağlanmanın Serbest Enerjisi (ΔG): Bir ligandın bir proteine bağlanmasıyla ilişkili serbest enerji değişimi, ligand-protein kompleksinin stabilitesi hakkında bilgi sağlar. Ayrıca, moleküler dinamik simülasyonları ve serbest enerji pertürbasyonu (FEP) gibi hesaplamalı yöntemler de ligand afinitesini tahmin etmek için kullanılır.

Glikojenin sentezinde glikojen sentaz enzimi kullanılır.

Magnezinc, doğrudan ATP sentezini artırmaz, ancak magnezyum ve çinko gibi bileşenleriyle enerji metabolizmasında önemli rol oynar. Magnezyum, hücrelerde enerji üretim süreçlerinde yer alır ve ATP (hücresel enerji birimi) sentezi için gereklidir.

Laktik fermantasyonda bir molekül glikozdan 2 molekül laktik asit ve net 2 ATP üretilir.

Miyoglobin ve hemoglobin arasındaki temel farklar şunlardır: 1. Yapısal Farklılıklar: - Hemoglobin, dört alt birimden oluşan bir protein yapısına sahiptir ve her bir alt birim bir heme grubu içerir. - Miyoglobin ise tek bir polipeptit zincirinden oluşur ve sadece bir heme grubu taşır. 2. Fonksiyonel Farklılıklar: - Hemoglobin, kırmızı kan hücrelerinde bulunur ve akciğerlerden dokulara oksijen taşımak için tasarlanmıştır. - Miyoglobin, kas dokusunda bulunur ve oksijeni depolamak için işlev görür, özellikle yoğun egzersiz sırasında kasların ihtiyaç duyduğu oksijeni hızla serbest bırakma yeteneğine sahiptir. 3. Oksijen Bağlama Kapasitesi: - Hemoglobin, birden fazla oksijen molekülü bağlayabilir ve oksijeni daha yüksek bir kapasiteyle taşır. - Miyoglobin, sadece bir oksijen molekülü bağlayabilir ancak yüksek oksijen tutma kapasitesine sahiptir. 4. Bulundukları Yerler: - Hemoglobin, esas olarak vücutta dolaşan oksijenin taşınmasından sorumludur. - Miyoglobin, kalp kası ve iskelet kaslarında yüksek oranda bulunur.

pH, enzimatik reaksiyonları iki ana şekilde etkiler: 1. Enzim Aktivitesi: Her enzimin, maksimum reaksiyon hızına sahip olduğu optimal bir pH değeri vardır. 2. Enzim ve Substrat Yapısı: pH, enzim ve substratın iyonik durumunu değiştirerek yapılarını etkiler.

Ultrasantrifüj yöntemi ile aşağıdaki moleküller ayrılır: Protein; Nükleik asitler; Lipitler; Polisakkaritler; Sentetik polimerler. Bu yöntem, 100 nm'den daha küçük partiküllerin, sıvıya asılmış veya çözünmüş halde ayrılmasını sağlar.

Aerobik solunumun denklemi şu şekildedir: C₆H₁₂O₆ + 6 O₂ → 6 CO₂ + 6 H₂O + Enerji. Bu denklemde: C₆H₁₂O₆ glikozu, O₂ oksijeni, CO₂ karbondioksidi, H₂O suyu temsil etmektedir. Ayrıca, aerobik solunum denklemi şu şekilde de yazılabilir: Glikoz + 6 O₂ 6 CO₂ + 6 H₂O + 38 ATP. Bu denklemde: 38 ATP, glikolizde 4 ATP, Krebs devrinde 2 ATP ve ETS'de 34 ATP olmak üzere toplam ATP miktarını ifade eder.

Evet, karbonhidratlar ve lipitler organik bileşiklerdir. Organik bileşikler, genellikle hidrojene bağlı karbon içeren ve canlı organizmalarla ilişkili olan moleküllerdir.

Pentoz fosfat yolu (PPY), amacı organizmaya NADPH ve pentozlar sağlamak olan bir metabolik yoldur. Bu yol iki ana aşamadan oluşur: 1. Oksidatif aşama: Glukoz-6-fosfatın oksidasyonu ile glukonolakton ve daha sonra 6-fosfoglukonat'a dönüşümü, ardından ribuloz-5-fosfat, NADPH ve CO2 üretimi. 2. Non-oksidatif aşama: Ribuloz-5-fosfatın riboz-5-fosfat ve ksilüloz-5-fosfata dönüşümü, bu pentoz şekerlerinin gliseraldehit-3-fosfat ve fruktoz-6-fosfata dönüşerek glikoliz yoluna entegre olması. PPY, özellikle yağ asidi ve steroid sentezi gibi anabolik süreçlerde önemli olan NADPH'nin üretiminde kritik bir rol oynar.

Aminopeptidazlar, çeşitli organizmalarda ve hücresel konumlarda üretilir: Bakterilerde: Sitoplazma, zarlar, hücre zarfıyla ilişkili alanlar ve hücre dışı ortamda bulunabilir. Memelilerde: Karaciğer, böbrek, bağırsak gibi çeşitli doku ve organlarda üretilir. Aspergillus türleri: Aminopeptidazlar, bu mantarların fermantasyonu ve ardından gelişmiş ekstraksiyon, ultrafiltrasyon, konsantrasyon, kurutma ve arıtma işlemleriyle elde edilebilir.

Tükürükte bulunan hormonlar arasında melatonin ve dehidroepiandrosteron (DHEA) yer alır.