Biyokimya

OKG tıpta "Ornithine Alpha-Ketoglutarate" anlamına gelir.

C1 inhibitörü, kompleman sisteminin kontrolünü sağlayarak aşırı aktive olmuş sistemin neden olabileceği doku hasarını ve anjiyoödemi önler. Başlıca işlevleri: - İnflamatuar yanıtı engeller: Bradikininojenin bradikinine dönüşümünü durdurarak vazodilatasyonu ve ödem oluşumunu azaltır. - Kan pıhtılaşmasını düzenler: Koagülasyon şelalesinde Hageman faktörünü (faktör XIa) kontrol eder. Kullanım alanları: - Herediter anjiyoödem (HAE) tedavisi: Konjenital veya edinilmiş C1-esteraz inhibitörü eksikliği olan hastalarda atakların acil tedavisi ve profilaksisinde kullanılır.

Hidroliz reaksiyonlarında ATP harcanmaz.

Proteinlerin birincil ve ikincil yapıları şu şekilde tanımlanır: 1. Birincil Yapı: Proteinin amino asit dizisini ifade eder. 2. İkincil Yapı: Polipeptid zincirinin düzenli sarmallar (α-sarmal) ve tabaka yapıları (β-plaka) halindeki katlanma motifleri ve düzensiz dönüşlerini içerir.

Piracetam'ın kimyasal yapısı şu şekildedir: C6H10N2O2.

Karboksipeptidaz enzimi, vücudun çeşitli dokularında üretilir. Bu dokular arasında pankreas, mide ve ince bağırsak gibi sindirim sistemi organları bulunur.

Selülozun moleküler yapısı şu şekilde tanımlanabilir: - Formül: (C6H10O5)n. - Yapı: Selüloz, β-D-glikoz kalıntılarının dallanmamış zincirlerini temsil eder ve bu zincirler glikozit bağlarıyla birbirine bağlanır. - Tekrarlanma sayısı: Odunda 600-1000, pamuk ipliklerinde ise 3500'e kadar olabilir. - Hidroksil grupları: Her bir anhidro-glikoz biriminde üç tane hidroksil (OH) grubu bulunur.

Ninhidrin, amino asitlerle oksidatif deaminasyon reaksiyonu verir. Bu reaksiyonda: 1. Amino asidin amino grubu, diketohidrin adı verilen bir bileşik oluşturur. 2. Bu bileşik, amonyak (NH3) ile başka bir ninhidrin molekülünün reaksiyona girmesiyle Ruhemann'ın moru olarak bilinen koyu mavi renkli bir kompleks (diketohydrindin) oluşturur. Bu reaksiyon, çoğu amino asidin tanımlanması ve miktarının belirlenmesi için kullanılan önemli bir nitel yöntemdir.

PNP enzimi (proteolitik enzim) çeşitli işlevlere sahiptir: 1. Sindirim: Proteinlerin sindirimini sağlayarak polipeptitlere ve daha küçük peptitlere ayırır. 2. Bağışıklık Sistemi: İnflamasyonu azaltarak bağışıklık sisteminin aşırı yanıtını kontrol altına alır. 3. Yara İyileşmesi: Yaraların iyileşme sürecinde, fibrin ve nekrotik doku parçalarını temizleyerek yara yüzeyini hazırlar. 4. Spor Performansı: Kas hasarını ve inflamasyonu azaltarak spor performansını artırabilir. 5. Kanser Önleme: Bazı proteolitik enzimlerin tümör büyümesini engelleyebileceği veya inhibe edebileceği düşünülmektedir.

Globulin, kanda bulunan ve önemli işlevleri olan bir protein grubudur. Başlıca görevleri: 1. Kan pıhtılaşmasını desteklemek: Globulinler, kanın pıhtılaşmasında rol oynayan enzimlerin ve faktörlerin taşınmasına yardımcı olur. 2. Bağışıklık sistemini güçlendirmek: Gama globulinler, antikorlar üreterek vücudu enfeksiyonlara ve yabancı maddelere karşı korur. 3. Madde taşımacılığı: Hormonlar, yağlar ve mineraller gibi maddelerin vücutta taşınmasını sağlar. Ayrıca, globulin seviyeleri, böbrek ve karaciğer fonksiyonlarının değerlendirilmesinde de kullanılır.

25(OH)D ve 1,25(OH)2D arasındaki temel farklar şunlardır: 25(OH)D (Kalsifediol). Üretim Yeri: Karaciğerde üretilir. İşlev: Vücutta D vitamininin depo halini oluşturur. Hormon Durumu: Hormon değildir. Ölçüm: D vitamini durumunu değerlendirmek için ölçülür. 1,25(OH)2D (Kalsitriol). Üretim Yeri: Böbreklerde üretilir. İşlev: Aktif hormon formudur ve kalsiyum emilimini artırır. Hormon Durumu: Hormon olarak kabul edilir. Ölçüm: Genellikle rutin olarak ölçülmez, belirli metabolik bozukluklarda gereklidir. Özetle, 25(OH)D daha çok D vitamini depolarını yansıtırken, 1,25(OH)2D aktif hormon formudur ve vücuttaki metabolik süreçleri düzenler.

Selüloz, moleküler yapısındaki hidrojen bağları ve karbonhidrat zincirinin kristal yapıdaki düzenlenmesi nedeniyle suda çözünmez. Bu kristal yapı, su molekülleri ile etkileşime girmeyecek şekilde düzenlenmiştir, bu da selülozun suda çözünmeyen bir madde olmasına katkıda bulunur.

Kitinin hidrolizi ve dehidrasyonu farklı süreçlerdir: 1. Hidroliz: Kitinin, su kullanılarak daha küçük moleküllere (monomerlere) ayrıştırılması sürecidir. 2. Dehidrasyon: İki molekülün birleşirken su açığa çıkarması sürecidir. Dolayısıyla, kitinin hidrolizi ve dehidrasyonu zıt süreçlerdir: birinde su kullanılarak moleküller parçalanırken, diğerinde su açığa çıkarak moleküller birleştirilir.

Allosterizm, bir enzimin, aktif bölgesi dışındaki bir bölgede bir efektör molekülün bağlanması ile düzenlenmesidir. Feedback inhibisyonu, bir reaksiyonun ürününün, onu üreten metabolik yolda daha erken bir aşamada bir enzimi inhibe etmesi sürecidir. Allosterizm, feedback inhibisyonunda önemli bir rol oynar; çünkü feedback inhibisyonu genellikle bir allosterik site aracılığıyla gerçekleşir.

Lipidler, pankreatik lipaz enzimi tarafından parçalanır.

Steroidler yağda çözünür çünkü yağda çözünen moleküllerdir.

Glisin, iki ana yolla sentezlenir ve parçalanır: Sentez: 1. Serinden Sentez: Glisin, en sık olarak 3-fosfogliserattan meydana gelen serin amino asidinden, serin-hidroksimetiltransferaz enzimi tarafından sentezlenir. 2. Diğer Yollar: Glisin ayrıca kolinden, treoninden ve hidroksiprolinden de sentezlenebilir. Parçalanma: 1. Glisin Parçalama Sistemi: Glisin, karaciğer ve böbreklerde bulunan glisin oksidaz enzimi tarafından oksidatif deaminasyona uğrar ve amonyak çıkışı ile glioksilik aside dönüşür. 2. Diğer Yollar: Glisin, D-amino asit oksidaz tarafından glioksilata dönüştürülür ve bu madde ya katabolize edilir ya da oksalata dönüşerek idrarla atılır.

Allosterik, "diğer bölge" anlamına gelir. Biyokimya ve tıp alanlarında kullanılan bir terimdir. Biyokimya alanında allosterik, yapısı ve aktivitesi bir metabolik molekülün bağlanmasıyla değişen bir enzimin fonksiyonuna ait veya ilgili anlamına gelir. Tıp alanında ise allosterik, sık kullanılan terimlerden biridir. Allosterik ayrıca şu anlamlara da gelebilir: allosterik inhibisyon; allosterik düzenleme.

Biyokimya vize konuları genellikle aşağıdaki başlıkları içerir: 1. Temel Kimya: Atomlar, moleküller, iyonlar, kimyasal bağlar, pH ve asit-baz dengesi. 2. Organik Kimya: Karbonhidratlar (monosakkaritler, disakkaritler, polisakkaritler), lipitler (yağlar, fosfolipitler, steroller), proteinler (amino asitler, peptit bağları, protein yapıları). 3. Enzimler: Enzim yapıları ve fonksiyonları, enzim kinetiği, enzim inhibitörleri. 4. Metabolizma: Glikoliz, Krebs döngüsü, oksidatif fosforilasyon, lipid ve protein metabolizması. 5. Hücresel İletişim: Hormonlar, hücresel sinyalleşme, iyon kanalları. 6. Genetik: Gen yapısı, transkripsiyon ve translasyon, genetik kod. 7. Biyokimyasal Teknikler: Elektroforez, spektrofotometri, kristalografi.

Kreatin fosfat, kasların kasılması sırasında azalır. Bunun nedeni, kreatin fosfatın, kas hücrelerinde enerji üretimi için kullanılan yüksek enerjili bir fosfat bileşiği olmasıdır.