BitkiBiyolojisi

Fındık için en tehlikeli don, yaklaşık -8°C ve altındaki sıcaklıklardır.

Bark, odunsu bitkilerin gövdelerinin ve köklerinin dış kısmında oluşan bir tabakadır ve birkaç farklı dokunun birikmesi sonucu oluşur. Bark'ın oluşma nedenleri: 1. Koruyucu işlev: Bitkiyi su kaybına, yırtıcılara ve hastalıklara karşı korur. 2. Sıvı transferi: İç kısımdaki canlı dokular, şekerleri yapraklardan diğer bitki kısımlarına taşır. 3. Büyüme: Odunsu bitkiler büyüdükçe, iç kısımlara yeni hücreler eklenir ve bu hücreler dışa doğru itilerek bark'ı oluşturur.

Kristal hücreler iki farklı bağlamda kullanılabilir: 1. Bitki Hücreleri: Bitkilerde bulunan hücre kristalleri, genellikle kalsiyum oksalat veya kalsiyum karbonattan oluşur ve çeşitli işlevlere sahiptir: - Kalsiyum Depolama: Bitkinin kalsiyum fazlasını düzenler ve toksik seviyelere ulaşmasını önler. - Bitki Savunması: Keskin uçlu kristaller, bitki dokusunun yenilmesini zorlaştırabilir. - Yapısal Destek: Hücrelere ek mekanik destek sağlayarak bitkinin yapısını güçlendirir. - Detoksifikasyon: Metabolizma sırasında üretilen zararlı bileşenleri bağlar. - Işığın Kırılması ve Yansıtılması: Bitkinin renklenmesine veya özgün görünüm kazanmasına katkıda bulunur. 2. Bilimsel Deneyler: Kuvars kristal hücreleri, spektroskopi gibi bilimsel deneylerde kullanılır.

Çam ağaçları, iğne yapraklarının özellikleri sayesinde yaprak dökmez. Bu ağaçların yaprakları, mumsu bir tabakayla kaplıdır ve bu tabaka su kaybını önleyerek soğuktan daha az etkilenmelerini sağlar. Bu nedenle, çam ağaçları soğuk kış günlerinde bile besisuyu yapraklarına kadar ulaştırabilir ve bu yüzden yaprak dökme ihtiyacı hissetmezler.

Badem ağaçları, kışın soğuklama ihtiyacı karşılandıktan sonra ilkbahar başında uyanmaya başlar.

Kozalaklı ağaçların iğne yapraklı olmasının nedeni, zorlu iklim koşullarında hayatta kalma ve su kaybını azaltma ihtiyacıdır. İğne yapraklar: - Daha az su kaybı sağlar, çünkü yüzey alanları daha azdır ve mumsu bir kaplamaya sahiptirler. - Kar ve rüzgar direncine sahiptir, bu da dalların kırılmasını önler. - Fotosentez verimliliğini artırır, çünkü yüksek klorofil içeriği sayesinde düşük ışık koşullarında bile etkili fotosentez yapabilirler.

Kökte nişasta, bitkilerin ışık görmeyen kısımlarında (kök, yumru vb.) bulunan lökoplastlarda depolanır. Fotosentez sonucu kloroplasta dönüşen glikoz, iletim sistemi aracılığıyla lökoplastlara gelir ve burada glikoz molekülleri birleşerek nişasta moleküllerini oluşturur.

Ağaçların gelişim aşamaları genel olarak dört ana evreden oluşur: 1. Tohum Aşaması: Ağacın hayatı, içinde bir deve dönüşme potansiyelini barındıran bir tohumla başlar. 2. Fide Aşaması: Kök ve sürgünlerin oluşmasından sonra genç bitki, kök sistemini güçlendirmeye ve yaprak geliştirmeye odaklanır. 3. Fidan Aşaması: Fide olgunlaştıkça daha hızlı büyür, gövdesi kalınlaşır ve dalları yayılarak göğe doğru uzanır. 4. Olgun Ağaç Aşaması: Ağaç tam boyuna ulaştığında ve yayıldığında olgun sayılır.

Osmoz, çeşitli biyolojik ve fizyolojik süreçler için hayati öneme sahiptir: 1. Hücresel Denge: Osmoz, hücrelerdeki su ve çözünen madde seviyelerini dengeleyerek iç ortamı stabil hale getirir. 2. Bitki Beslenmesi: Bitkilerin topraktan su ve besin maddelerini emmesini sağlar, bu da onların büyümesi ve gelişmesi için gereklidir. 3. Böbrek Fonksiyonu: İnsanlarda, böbreklerin atık ürünleri kandan uzaklaştırmasına yardımcı olur. 4. Günlük Yaşam Örnekleri: Örneğin, raisinlerin veya tohumların su içinde şişmesi gibi gözlemlenebilir olaylar osmozun bir sonucudur. Ayrıca, osmozun tıbbi ve teknolojik alanlarda da önemli uygulamaları vardır, örneğin, uzay görevlerinde suyun geri dönüştürülmesi.

Bitkideki su ve tuzların atılması farklı mekanizmalarla gerçekleşir: 1. Su Atılması: Bitkilerde su, stomalar aracılığıyla terleme yoluyla atılır. 2. Tuz Atılması: Bitkilerde tuzun bir kısmı, yaprak dökümüyle birlikte yapraklardan uzaklaştırılır. Ek olarak, bitkilerin yaralanan kısımlarından dışarı sıvı akması olan yaşarma (eksüdasyon) da tuzların atılmasına katkıda bulunabilir.

Çinko noksanlığı genç yapraklarda veya sürgünlerin ortasındaki yapraklarda görülür.

Kemosentetik bitkiler, genellikle karanlık ve aşırı koşullarda yaşam alanı bulurlar. Bu bitkiler şu yerlerde bulunabilir: - Derin deniz hidrotermal bacaları. - Asidik veya alkali su kaynakları. - Toprak altı sistemleri.

Edafik ve klimatik faktörler, toprağın ve çevrenin bitkiler üzerindeki etkilerini belirleyen temel faktörlerdir. Edafik faktörler, toprakla ilgili çevresel koşulları ifade eder ve şunları içerir: - Toprak pH'ı: Toprağın asidik, nötr veya alkalin olma durumu. - Toprak dokusu: Kum, silt ve kil oranları. - Toprak nem içeriği: Toprağın su tutma kapasitesi. - Toprak organik madde miktarı: Toprak yapısını iyileştirir ve besin maddelerinin biyolojik olarak dönüşmesini sağlar. - Toprak sıcaklığı: Bitkilerin kök gelişimini ve besin alımını etkiler. Klimatik faktörler ise atmosferik olayları ve bunların ekolojik etkilerini kapsar ve şunları içerir: - Işık: Güneş, canlılar için en önemli ışık kaynağıdır. - Sıcaklık: İklim, bir bölgede uzun yıllar boyunca değişmeyen sıcaklık ortalamasını ifade eder. - Yağış ve nem: Yeryüzünde görülen fiziksel ve fizyolojik kuraklık, yağış azlığı ve nemlilik derecesi. - Rüzgar: Toprakta aşınma ve erozyona neden olabilir.

Evet, şakayık buketi canlıdır çünkü şakayık çiçeği canlı bir bitkidir.

Koful sayısı ve büyüklüğü şu faktörlere göre değişir: 1. Bitkinin Türü ve Yaşı: Tropik ve sıcak iklim bitkilerinde su depolamak için daha büyük ve fazla koful bulunur. 2. Ortam Koşulları: Bitkinin bulunduğu ortamın nem ve besin durumu koful özelliklerini etkiler. 3. Depolama İhtiyacı: Bitkilerin besin depolama ihtiyacına göre koful sayısı ve büyüklüğü değişir. 4. İşlevsel Farklılıklar: Kofullar, su, besin maddeleri, atık ürünler ve pigmentler gibi çeşitli maddeleri depolamak için farklılık gösterir.

Meyvenin olgunlaşması için etilen gazı gereklidir. Bazı meyve türlerini olgunlaştırmak için kullanılabilecek yöntemler: Avokado: Kese kağıdına alınıp içine bir elma veya muz konularak oda sıcaklığında bekletilir. Cennet hurması: Fırında 180-190 derece sıcaklıkta birkaç saat pişirilir. Mango: Pirinç veya mısır tanelerinin bulunduğu bir kaba konur. Muz: Plastik bir torbanın içine alınıp ağzı sıkıca kapatılır ve buzdolabının üzerine konur. Armut: Kese kağıdının içine elma yerleştirilip, oda sıcaklığında bekletilir.

Karışık tomurcuğun görevi, bitkilerde hem çiçek, hem de sürgün ve yaprakların birlikte oluşmasını sağlamaktır.

Fasulye bitkisi, toprak sıcaklığının 18-20 °C olduğu ve ilkbaharın sonlarından yazın başlarına kadar kök salmaya başlar. Kök gelişimi, özellikle çiçeklenme döneminde tamamlanır ve kökler toprakta 60-90 cm derinliğe iner.

Amiloplast, nişastayı bitki hücrelerinde depolar. Genellikle yumru (patates) ve soğan gibi vejetatif bitki dokularında bulunur.

Bitkilerin büyümesine etki eden faktörler şunlardır: 1. Su: Bitkilerin hücrelerini besler, topraktan besin maddelerini almasını sağlar ve fotosentez için gereklidir. 2. Oksijen: Bitkiler de solunum yapar ve bu sırada oksijene ihtiyaç duyarlar. 3. Sıcaklık: Her bitkinin yaşayabileceği belirli bir sıcaklık aralığı vardır. 4. Işık: Bitkilerin en önemli besin kaynağı olan glikozu üretebilmeleri için ışığa ihtiyaçları vardır. 5. Karbondioksit: Fotosentez için gerekli olan bir diğer madde. 6. Toprak: Bitkilerin köklerinin tutunması ve su ile mineral maddeleri alması için toprağa ihtiyaçları vardır. 7. Besin Maddeleri: Bitkiler, büyümek ve gelişmek için azot, fosfor ve potasyum gibi besin maddelerine ihtiyaç duyar.