BitkiBiyolojisi

Bitkinin yapısı iki ana kısımdan oluşur: sürgün sistemi ve kök sistemi. Sürgün sistemi bitkinin toprak üstündeki kısımlarını içerir ve şu unsurları kapsar: - Gövde: Bitkinin dikey olarak yükselen ve yaprakları taşıyan kısmıdır. - Yapraklar: Fotosentezin gerçekleştiği, genellikle düz ve geniş organlardır. - Çiçekler: Tohumları oluşturan, bitkinin üreme ve tozlaşma organlarıdır. - Meyveler: Çiçeklerin döllenmesi sonucu gelişen, tohumları koruyan ve yayılmasına yardımcı olan yapılardır. Kök sistemi ise bitkinin toprak altındaki kısmını oluşturur ve şu görevleri üstlenir: - Bitkiyi toprağa bağlamak. - Topraktaki su ve mineralleri emmek. Ayrıca, bitkilerde bitkisel dokular da bulunur ve bunlar dört ana tipe ayrılır: meristem doku, temel doku, iletim dokusu ve örtü dokusu.

Kültür tekniği — bitkilerin hücre, doku veya organlarından yeni dokular, bitkiler veya bitkisel ürünler elde etme yöntemidir. Bu yöntem, laboratuvarlarda ve steril koşullarda yapay bir besin ortamında gerçekleştirilir.

Asmalarda tomurcuklanma, Kuzey Yarımküre'de Mart civarında, Güney Yarımküre'de ise günlük sıcaklıkların 10 °C'yi aşmaya başladığı Eylül civarında başlar.

Bitkilerde buharlaşma (terleme) şu işlevleri sağlar: 1. Soğutma: Suyun yapraklardan buharlaşması, bitkinin soğumasına yardımcı olur ve aşırı ısınmasını önler. 2. Su Dengelemesi: Bitkinin içindeki su dengesini korumasına ve fazla suyun vücuttan atılmasına olanak tanır. 3. Mineral Taşınımı: Terleme süreci, bitkinin köklerinden yapraklarına mineral taşınmasına yardımcı olur. 4. Fotosentez: Stomaların açılması, karbondioksitin bitki içine girmesini ve oksijenin dışarı çıkmasını sağlar, bu da fotosentez için gereklidir. 5. Besin Alımı: Toprakta bulunan minerallerin su ile çözünmesine ve bitkinin bu mineralleri almasına olanak tanır.

Çiçekler, yönelme hareketi sayesinde hareketli görünürler. Ayrıca, bazı çiçek türleri gün içinde doğudan batıya doğru hareket edebilir ve geceleri tekrar başlangıç pozisyonlarına dönebilirler.

Çiçekten meyveye geçiş süreci, çiçekli bitkilerde döllenme ve ardından gelen bir dizi biyolojik olayla gerçekleşir: 1. Tozlaşma: Çiçek tozları, başka bir çiçeğin dişicik tepesine taşınır. 2. Döllenme: Dişicik tepesinden yumurtalığa ulaşan çiçek tozlarındaki erkek üreme hücrelerinin çekirdeklerinden birisi yumurtayı döller. 3. Tohum ve Meyve Oluşumu: Döllenme sonucu tohum meydana gelir ve yumurtalık gelişerek meyveyi oluşturur. 4. Çimlenme: Tohumdaki embriyonun uygun şartlarda gelişerek ana bitkiye benzer bitki oluşturmak üzere tohumdan çıkıp serbest hale geçmesine çimlenme denir. 5. Genç Bitkinin Oluşması: Tohumun çimlenmesi sonrasında, büyüme ve gelişme ile genç bitki oluşmaya başlar. Bu süreç, bitkinin hayat döngüsünün bir parçasıdır ve neslin devamı için gereklidir.

Floem, bitkilerde organik maddeleri yapraktan alıp toprağa ve bitkinin diğer kısımlarına taşıyan boru sisteminin adıdır. Diğer adı soymuk borusudur.

Yaprakların yarısının siyah olmasının birkaç olası nedeni vardır: 1. Demir veya azot zehirlenmesi: Köklerin çürümesi ve yaprakların pörsümeye başlaması bu durumun belirtisi olabilir. 2. Kalsiyum eksikliği: Bitkinin köklerinin topraktaki kalsiyumu alamaması, özellikle taze kısımlarda siyah çürümelere yol açabilir. 3. Mantar hastalıkları: Sıcak ve nemli ortamlarda mantar hastalıkları yapraklarda siyah lekelere neden olabilir. 4. Aşırı veya yetersiz sulama: Saksı alt deliklerinden su dışarı çıkmayacak kadar az sulama, toprakta tuz birikmesine ve bitki zehirlenmesine yol açabilir. 5. Güneş yanığı: Doğrudan ve sürekli güneş ışığına maruz kalma, yapraklarda yanık ve siyahlaşma yapabilir.

Bitkilerde mineral emilimi, köklerdeki emici tüyler aracılığıyla gerçekleşir. Süreç şu şekilde işler: 1. Topraktan Alım: Emici tüyler, toprak çözeltisinden suda çözünmüş mineralleri aktif taşıma yöntemiyle alır. 2. Hücreler Arası Taşıma: Alınan mineraller, ya hücre çeperleri ve çevresindeki hücreler arası boşluklarda ya da hücreden hücreye sitoplazma bağlantılarıyla taşınır. 3. Ksileme Ulaşma: Mineraller ksileme ulaştıktan sonra, bitkinin yaprak ve gövdesine doğru yukarı doğru taşınır.

Besi doku, bir tohumun çimlenip ilk yapraklarını verinceye kadar geçen sürede besin ihtiyacını karşılayan dokudur.

Evet, terleme ve transpirasyon aynı olayı ifade eder. Transpirasyon, havanın emme kuvveti sayesinde bitkinin hava ile temasta organlarından dışarıya subuharı verilmesi olayıdır.

Klorofil yapısı, merkezinde magnezyum (Mg) atomu bulunan, porfirin adı verilen bir halkadan oluşur. Bu halkanın dört nitrojen atomu tarafından tutulan Mg atomu, güneş ışığını emme kapasitesine sahiptir. Klorofil molekülleri iki ana tipe ayrılır: klorofil a ve klorofil b.

Bitki hücresi, su dengesinin korunması ve bitkinin dik durabilmesi için büyük bir koful içerir. Bu koful, içindeki sıvı ve öz su sayesinde turgor basıncını düzenler. Turgor basıncı, bitkinin sağlıklı büyümesi ve gelişmesi için gereklidir.

Orman alt ve üst sınırlarını belirleyen faktörler şunlardır: Orman Alt Sınırı: 1. Yağış: Ormanların başladığı noktayı yağış miktarı belirler. 2. Toprak: Toprağın mineral içeriği, su tutma kapasitesi ve asidik veya bazik olması gibi faktörler etkilidir. Orman Üst Sınırı: 1. Sıcaklık: Ormanların bittiği noktayı sıcaklık belirler. 2. Yükseklik: Dağlık alanlarda, yüksek rakımlarda hava koşulları daha sert olduğu için bitki örtüsü değişir ve ormanlar genellikle daha alçak rakımlarda yoğunlaşır. 3. Ekolojik Faktörler: Yangınlar, hastalıklar, böcek istilası gibi doğal olaylar ormanların sınırlarını değiştirebilir.

Defne ağacı yaz aylarında çiçek açar.

Zeytin ağacında fotosentezi sağlayan pigmentler klorofil ve karotenoidlerdir. - Klorofil, bitkinin yeşil rengini veren ve güneş ışığını emerek fotosentez sürecini başlatan pigmenttir. - Karotenoidler ise sarı, turuncu ve kırmızı renkleri içerir ve klorofilin soğuramadığı bazı dalga boylarındaki ışığı yakalayarak fotosenteze yardımcı olurlar.

Plazmoliz ve deplazmoliz — bitki ve hayvan hücrelerinin su alışverişi sırasında geçirdiği iki süreçtir. Plazmoliz — bir bitki hücresinin su kaybederek büzüşmesidir. Deplazmoliz — plazmolize uğramış bir hücrenin hipotonik bir ortamda su alarak eski haline dönmesidir.

Tohumun embriyosu, tohumun içinde bulunur.

Oksin hormonu, bitkinin sürgün uçlarında, genç yapraklarda, gelişmekte olan meyve ve tohumlarda üretilir.

Periskl, botanikte kökün merkezi silindirinin en dış tabakasında bulunan bir dokudur. İşlevleri şunlardır: 1. Lateral Meristem ve Yan Köklerin Oluşumu: Periskldeki parankima hücreleri, meristem hücrelerine dönüşerek yan köklerin oluşmasını sağlar. 2. Bitki Büyümesi: Periskl, bitkinin yeni hücreler üretmesine yardımcı olan meristematik yeteneklerini korur.