BitkiBiyolojisi

Lökoplast, nişasta, yağ ve protein depolar.

Kozalak devrinin sonunda, kozalakların pulları kapanır ve tohumlar olumsuz çevre koşullarından korunur. Döllenme sonunda kozalağın içinde oluşan tohumlar, ertesi yıl kozalağın kendiliğinden açılmasıyla yere dökülür.

Tulumcuk, omurgalıların iç kulağında bulunur ve dengenin sağlanmasında rol oynar. Tulumcuk ve kesecik, yerçekimine karşı yapılan hareketlerde oluşan konum değişikliklerini algılar. Ayrıca, bitkilerde yüzmeyi kolaylaştıran ve tuzak rolü oynayan, tulum biçiminde çok küçük bir organ olarak da tanımlanır. Prostat tulumcuğu ise, prostatın içinde, orta çizgi üzerinde bulunan ve veru montanum’da son bulan kör bir kanalcıktır.

Lökoplast, nişasta depolar çünkü fotosentez sonucu üretilen glikoz, iletim sistemi yoluyla lökoplastlara gelir. Lökoplastlar, bitkilerin ışık görmeyen kısımlarında (kök, yumru vb.) bulunur.

Fuyu Trabzon hurması, dikimin ikinci yılından itibaren meyve vermeye başlar.

Üzümlerin salkım salkım olmasının nedeni, üzüm salkımlarının oluşum şekline bağlıdır. Üzüm salkımları, şekillerine göre şu şekilde oluşabilir: Kanatçıklı salkımlar. Sık ve seyrek daneli salkımlar. Ayrıca, üzüm salkımlarının oluşumunda uyuyan gözler de rol oynar. Bu sürgünler, salkımların oluşmasına yardımcı olur.

İç ceviz kabuk tutar çünkü bu kabuk, ceviz içini dış etkenlerden, zararlılardan ve hastalıklardan korur. İç kabuğun oluşmasına etki eden bazı faktörler şunlardır: Topraktaki nem miktarı. Hava sıcaklığı. İklim koşulları. İç kabuğun oluşumu, ceviz çeşidi ve yetiştirme koşullarına bağlı olarak değişebilir.

Kromoplast, bitkilerde bulunur. Sarı renkte kromoplastlar: Limon, muz gibi meyvelerde bulunur. Kırmızı renkte kromoplastlar: Domates gibi bitkilerde bulunur. Turuncu renkte kromoplastlar: Havuç gibi sebze ve meyvelerde bulunur. Ayrıca, sonbahar mevsiminde yaprakların sararması, klorofil pigmentinin yapısının bozulması ve kloroplastların kromoplastlara dönüşmesiyle gerçekleşir.

Kloroplastın kısımları şunlardır: Dış ve iç zar: Kloroplastı çevreleyen çift katmanlı zar. Stroma: Kloroplastın iç kısmında yer alan sıvı bölge. Tilakoidler (grana): Stroma içerisinde bulunan, lamelsi yapıdaki grana, fotosentezde görev alan ışık bağımlı reaksiyonların gerçekleştiği alandır. Lokulus: Tilakoid zarın içindeki boşluk. Stroma lamelleri: Tilakoid zarını teşkil eden iç zar. DNA ve ribozomlar: Kloroplastın kendi kendini çoğaltmasını ve bazı proteinlerin üretimini sağlar.

Doku kültüründe somatik embriyo, bir bitkinin vejetatif hücrelerinden elde edilen embriyodur. Somatik embriyolar, organogenez yoluyla oluşan sürgünlerden farklı olarak gövde-kök eksenine aynı anda sahiptir ve asıl doku ile vasküler bağlantıları olmadığından dokudan kolaylıkla ayrılabilirler. Somatik embriyogenesis, birçok bitki türünün, özellikle de orman ağaçlarının hızlı klonal çoğaltılmasında önemli bir potansiyele sahiptir. Somatik embriyo elde etmek için, somatik doku hücreleri öncelikle yüksek oranda oksin içeren ortamda kültüre alınır ve daha sonra oksin içermeyen bir ortama aktarıldığında embriyo üretme yeteneği kazanır.

Fotorespirasyon, tuz stresine maruz kalan bitkilerde enzim aktivitelerinin artmasıyla tepki verir. Tuz stresinin fotorespirasyon üzerindeki etkileri: Fizyolojik parametreler: Tuz uygulanan bitkilerde, stres uygulamasının 14. gününden itibaren fizyolojik parametrelerde ve fotosentez-fotorespirasyon parametrelerinde belirgin bir azalma gözlenmiştir. Enzim aktiviteleri: Stres uygulama süresinin artmasıyla ilişkili yolakların enzim aktivitelerinde doğru orantılı bir artış gözlemlenmiştir. Fotorespirasyonun tuz stresine verdiği bu tepki, bitkinin stresle başa çıkma mekanizmalarından biridir.

Domateste asitliğin artmasının birkaç nedeni vardır: Yetersiz sulama veya sulama dengesizliği. Yüksek pH'lı sulama suyu. Aşırı azot uygulaması. Yetersiz potasyum. En iyi lezzet için yüksek şeker oranı ve nispeten yüksek asitlik gereklidir.

Mikroorganizmalar, bitkilerin besin alımını çeşitli şekillerde artırır: Mikorizal mantarlar, bitki kökleriyle simbiyotik ilişki kurarak fosfor ve azot gibi besinlerin bitki kökleri tarafından daha iyi kullanılmasını sağlar. Rizobakteriler, baklagil bitkilerinin köklerinde azot sabitleme yaparak atmosferden doğal azot sağlar ve özellikle yonca, fasulye ve bezelye gibi bitkilerde yüksek verim sağlar. Endofitler, bitkilerin içinde yaşayarak toprağın içine hapsolmuş fosforu açığa çıkarır ve bu fosforun bitkilerin kökleri tarafından emilmesini sağlar. Trichoderma mantarı, bitki köklerini patojenlere karşı korur ve hastalıkların oluşmasını geciktirir veya engeller. Bacillus ve Pseudomonas gibi bakteriler, bitkinin bağışıklık sistemini güçlendirir, hastalık ve stres toleransını artırır. Bu mikroorganizmalar, kimyasal gübre kullanımını azaltarak daha sürdürülebilir tarım uygulamalarına katkıda bulunur.

Fotosentetik hücre, fotosentez yapabilen hücrelerdir. Fotosentez, klorofil (kloroplastlarda) taşıyan canlılarda ışık enerjisi kullanılarak organik bileşiklerin üretilmesi olayıdır. Fotosentetik hücrelerin içerdiği bazı bileşenler: Kloroplast. Klorofil. Fotosentetik hücrelerin bulunduğu bazı canlılar: Bitkiler; Bazı bakteriler; Bazı protistler (öglena); Algler.

Karpel, döllenmeden sonra büyüyüp gelişerek meyveyi oluşturan yapıdır. Karpelin yapısı: Yumurtalık. Stil. Stigma. Karpeller, bir çiçekte tek başına bulunabileceği gibi birleşerek pistili oluşturabilir. Gerçek meyveler, bir çiçeğe ait tek bir ovaryumun gelişmesiyle meydana gelir ve bu ovaryum tek karpelden veya birden fazla karpelden yapılmış olabilir.

İletim demeti ve destek demeti arasındaki temel farklar şunlardır: 1. İletim Demeti: - Fonksiyon: Su, mineral ve organik maddelerin taşınmasını sağlar. - Bileşenler: Ksilem (su ve mineral taşıyan) ve Floem (organik madde taşıyan) hücrelerden oluşur. - Örnek: Ksilem, trake ve trakeidlerden oluşurken, Floem kalburlu borular ve arkadaş hücrelerinden oluşur. 2. Destek Demeti: - Fonksiyon: Bitkinin yapısal desteğini sağlar. - Bileşenler: Ksilem sklerankiması ve ksilem parankiması gibi odunlaşmış uzun hücrelerden oluşur. Özetle, iletim demeti taşıma işlevine odaklanırken, destek demeti bitkinin yapısal bütünlüğünü korumaya odaklanır.

Stolon, yatay olarak büyüyen ve düğüm noktalarında yeni bitkiler üreten bir tür yeraltı sapıdır. Stolonlar, genellikle bir yıldan fazla yaşayan çok yıllık bitkilerde bulunur. Stolonlar, birçok bitki türü için önemli bir vejetatif üreme aracıdır ve onların yeni alanlara yayılmasına ve kolonileşmesine olanak tanır. Stolonla üreme, vejetatif üreme çeşitlerinden biridir.

Gelişmiş bitki hücresi, çekirdek zarı bulunan ve ökaryot hücre yapısına sahip olan bitki hücresidir. Gelişmiş bitki hücresinin bazı özellikleri: Kloroplast içerir. Hücre duvarı bulunur. Büyük ve az sayıda koful bulunur. Mitoz bölünmeyle çoğalır. Lizozom bulunmaz. Gelişmiş bitki hücresine örnek olarak çiçekli bitkiler verilebilir.

Eğrelti otu, hem eşeyli hem de eşeysiz üreme yöntemlerini kullanarak kendi kendine çoğalabilir. Eşeyli üreme: Eğrelti otunun sporları, mitoz yoluyla fotosentetik prothallusa (gametofit) dönüşür. Prothallus (haploid) ve sporofit (diploid) nesillerin değişimi gerçekleşir. Yumurta ve sperm hücresi birleşerek zigotu oluşturur ve bu yapıdan tanınabilir eğrelti otu bitkisi büyür. Eşeysiz üreme: Kıyamet: Döllenme gerçekleşmeden gametofit haline gelen sporofit, kuru koşullarda bu yöntemi kullanır. Çoğalan yaprak uçları: Bebek eğrelti otları, yaprak uçlarında oluşur ve ana bitkiden ayrılarak bağımsız hale gelir. Rizom yayılımı: Rizomlar toprağa yayılarak yeni eğrelti otları üretir.

Parankima, bitki ve hayvanlarda farklı yapılardan oluşur: Bitkilerde: Parankima hücrelerinden oluşur. İşlevlerine göre şu türlere ayrılır: Özümleme parankiması: Yaprakların mezofil katmanında bulunur ve fotosentez yapar. Havalandırma parankiması (aerankima): Hücreler ile dış ortam arasındaki madde alışverişini sağlar. İletim parankiması: Dokular arası madde taşınımını gerçekleştirir. Depo parankiması: Su ve besin depolamayı sağlar. Hayvanlarda: Organların işlevsel kısımlarını oluşturur.