BitkiBiyolojisi

Epigenomun bitkiye etkisi şu şekilde özetlenebilir: 1. Gelişim ve Adaptasyon: Epigenetik mekanizmalar, bitkilerin gelişimsel programlarını, strese karşı cevaplarını ve adaptasyonlarını düzenler. 2. Gen İfadesi: Epigenom, DNA metilasyonu ve histon modifikasyonları gibi yollarla genlerin ifade edilme şeklini değiştirir. 3. Kalıtım: Epigenetik bilgi, cinsel üreme sırasında sıfırlanmayabilir ve bu nedenle sonraki nesillere aktarılabilir, bu da bitkilerin hayatta kalma şansını etkiler. 4. Çevresel Etkileşim: Bitkiler, çevrelerindeki değişiklikleri algılamak ve hatırlamak için epigenetik hafızayı kullanır, bu da onların öngörülemeyen ortamlarda başarılı bir şekilde yaşamalarını sağlar.

Zeytin ağaçları baharın sonlarında, nisan ve mayıs aylarının ortalarında tam çiçeklenme yaşar.

Kloroplast ve klorofil pigmenti farklı yerlerde bulunur: 1. Kloroplast: Fotosentezden sorumlu olan kloroplast, bitki hücrelerinin içinde yer alır. 2. Klorofil: Klorofil pigmenti, kloroplastın grana içindeki tilakoit zarına gömülü olarak bulunur.

Yaprak, bitkilerde üç temel işlevi yerine getirir: 1. Fotosentez: Yapraklar, güneş ışığını kullanarak bitki için besin üretir. 2. Transpirasyon: Su buharının yaprak yüzeyinden dışarı atılmasını sağlar. 3. Solunum: Bitki için gerekli olan oksijen ve karbondioksitin değişimini gerçekleştirir. Ayrıca, bazı yaprak türleri tıbbi ve aromatik amaçlarla da kullanılır, örneğin zeytin yaprağı çayının sağlık faydaları olduğu düşünülmektedir.

Çiçeklerde polen üretimi, 40°C sıcaklığın üzerinde durur.

Yumru gövde ile üreme, bitkilerin besin depolamak için özelleşmiş şişkin gövdeleri olan yumrular aracılığıyla yeni bitkiler oluşturmasıdır. Bu üreme şeklinde, yumru gövde üzerindeki gözlerden gelişen sürgünler, ana bitkiyle aynı genetik yapıda yeni bitkileri meydana getirir. Yumru gövde ile üreyen bitki örnekleri arasında patates ve yer elması bulunur.

Kaktüs, çöl ortamında hayatta kalmak için çeşitli adaptasyon mekanizmaları geliştirmiştir: 1. Su Depolama Yeteneği: Kaktüslerin gövdesi, suyu uzun süre saklayabilen kalın ve etli dokulara sahiptir. 2. Fotosentez Mekanizması: Kaktüsler, gece stomalarını açarak karbondioksit alır ve bu gazı asitler şeklinde depolarlar. 3. Fiziksel Koruma Stratejileri: Kaktüslerin iğneleri, suyun buharlaşmasını engeller ve aynı zamanda bitkinin besin kaynaklarını korur. 4. Kök Yapısı: Kaktüslerin kökleri, suya ulaşmak için derinlere inebilir veya yağmur yağdığında yüzeydeki suyu hızla emmek için geniş yüzeyli olabilir. 5. Sıcaklık Değişimlerine Dayanıklılık: Kaktüslerin kalın yapısı, içlerindeki suyun sıcaklık dalgalanmalarına karşı daha iyi korunmasına yardımcı olur.

Yaprak çürüğü, bitkilerin yapraklarının sararması ve çürümesi durumunu ifade eder ve bu durumun birkaç önemli işlevi vardır: 1. Bitkinin savunma mekanizması: Bitki, bünyesindeki zararlı maddelerden kurtulmak için yapraklarını sararır ve döker. 2. Mevsimsel gereklilik: Bazı bitkilerde yaprak ömrü sınırlıdır ve ömrü sona eren yapraklar kurur ve düşer. 3. Toprak analizi: Yaprakların sararması, toprağın pH derecesi veya element eksiklikleri gibi sorunları işaret edebilir ve bu durumların düzeltilmesine yardımcı olur.

Galaktoz ve glikoz bitkilerde farklı yerlerde bulunur: - Galaktoz, bitkilerde kloroplast içinde bulunur ve yosunlar gibi bazı bitkilerden elde edilen polisakkarit olan agarın yapısında yer alır. - Glikoz, bitkilerde fotosentez yoluyla üretilir ve lökoplastlarda nişastaya dönüştürülerek depo edilir.

Amerikan servi ağacı ( Cupressus sempervirens), iğne yaprak yüzeyinin küçük olması nedeniyle terleme yoluyla su kaybını azalttığı için yaprak dökmez. Ayrıca, bu tür ağaçlar yıl boyunca yeşil kaldıklarından ve sürekli besin ürettiklerinden de yaprak dökmeme özelliğine sahiptir.

Stoma, aşağıdaki durumlarda kapanır: 1. Karanlıkta: Stoma hücreleri karanlıkta fotosentez yapamaz, bu nedenle kapanır. 2. Sıcaklığın artması: Ortam sıcaklığının çok yükseldiği durumlarda su kaybını engellemek için stoma hücreleri kapanır. 3. Topraktaki su miktarının azalması: Bitki terlemeyle su kaybettiğinde, stoma hücrelerindeki turgor basıncı azalır ve stoma kapanır. 4. Absisik asit üretimi: Su azlığında, mezofil hücrelerinde üretilen absisik asit, stomaların kapanmasını sağlar.

Kökün iç yapısı dört ana tabakadan oluşur: 1. Epidermis. 2. Korteks. 3. Endodermis. 4. Merkezi silindir. Ayrıca, çift çenekli bitkilerde ksilem ve floem elemanları arasında kambiyum tabakası da bulunur.

Bitki hormonları beş ana gruba ayrılır: 1. Absisik asit (ABA). 2. Oksin. 3. Sitokinin. 4. Etilen. 5. Giberellin.

Mikrobiyal gübrenin etkisi, ekim döneminde uygulanmaya başlandığında hemen ortaya çıkar. Uygulamadan sonra mikroorganizmalar uzun süre yaşar ve yok olmazlar, sıcak veya soğuk etkisinde ölmezler.

Parankima ve kollenkima farklı hücre tiplerinden meydana gelir: 1. Parankima: Parankima hücreleri, ince çepere sahip ve bitkinin çevreye uyumunu sağlamak için her türlü değişime uğrayabilen hücrelerden oluşur. 2. Kollenkima: Kollenkima hücreleri, hücre çeperlerinin kalın olması ile karakterize edilir ve bu kalınlaşma çeperde selüloz ve pektin birikimi sonucu oluşur.

Vişne, çiçek tomurcuklarının -2,4 °C'ye kadar dayanabilmesi nedeniyle donar. Ayrıca, kış dinlenme isteklerini yeterince karşılayamama da vişnelerde döllenme sorunlarına ve dolayısıyla don hasarına yol açabilir.

Çiçeklenmeye neden olan tuzlar şunlardır: 1. Kalsiyum sülfat (CaSO4). 2. Magnezyum sülfat (MgSO4). 3. Potasyum sülfat (K2SO4). 4. Sodyum sülfat (Na2SO4). Ayrıca, yeraltı sularında bulunan sülfat, nitrat, klor, krom ve molibden gibi tuzlar da çiçeklenmeye yol açabilir.

Renkli bileşikler, ışıkla etkileşimleri ve moleküler yapıları nedeniyle oluşur. Bitkilerde renkli bileşiklerin oluşma sebepleri şunlardır: - Klorofil: Bitkilere yeşil rengi verir ve güneş ışığını soğurarak fotosentezi sağlar. - Karotenoidler: Sarı, turuncu ve kırmızı renkleri oluştururlar, klorofile yardımcı olurlar ve bitkiyi güneş ışınlarının zararından korurlar. - Flavonoidler: Çiçeklerin ve meyvelerin renklenmesinde temel rol oynarlar, ayrıca ultraviyole ışığın soğurulmasında ve enerji üretiminde görev alırlar. Diğer bileşiklerde ise renk, kimyasal tepkimeler ve pH değeri gibi faktörlere bağlı olarak ortaya çıkar.

Meristem ve parankima hücrelerinin çizimi ve boyanması için aşağıdaki adımlar izlenebilir: 1. Meristem Hücresi Çizimi: - Meristem hücreleri, küçük, ince çeperli ve bol sitoplazmalı olarak çizilmelidir. - Büyük çekirdekli ve plastitsiz (proplastit içerebilir) olarak gösterilmelidir. - Hücreler arası boşlukları olmayan bir yapı çizilmelidir. 2. Parankima Hücresi Çizimi: - Parankima hücreleri, genellikle çok küçük ve çok sayıda vakuole sahip olarak çizilmelidir. - Hücreler arası boşlukları olan bir yapı gösterilmelidir. - Kloroplast içeren ve fotosentez yapabilen hücreler olarak belirtilmelidir. Boyama için, hücresel yapıları daha belirgin hale getirmek amacıyla uygun renkler kullanılabilir. Örneğin, meristem hücreleri için yeşil ve mavi tonlar, parankima hücreleri için ise yeşil ve sarı tonlar tercih edilebilir.

Üre, en çok bitkilerin azot ihtiyacını karşılamak için kullanılır. Ayrıca, semizotu da üre yüksekliğine iyi gelen bitkiler arasında yer alır ve böbreklerin daha verimli çalışmasına yardımcı olur.